MAD NIGHT คืนนี้มันบ้าจริง

Content Warning

นิยายเรื่องนี้เขียนคิดจากจินตนาการ ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่ หรือเหตุการณ์จริงแต่อย่างใด โปรดอ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น

ในเรื่องมีเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับความรุนแรง ยาเสพติด การทำร้ายร่างกาย และมีคำบรรยายฉากเพศสัมพันธ์

เหมาะกับบุคคลทั่วไป อายุตั้งแต่ 18 ปีขึ้นไป โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

-----

"มันวิ่งไปทางนั้น"

เสียงผู้ชายตะโกนสั่งดังลั่น แค่ฉันได้ยินก็กลัวจนฉี่จะราดแล้ว ทำไมซวยแบบนี้วะ!

สมองฉันไม่ตอบคำถามอะไรเยอะ เวลานี้มองหาทางรอดอย่างเดียว

อีชุดที่ใส่มาก็นะ ไม่ช่วยให้หนีสะดวก แถมยังเป็นภาระ ปีนอะไรไม่ได้ แค่ก้าวกว้างๆ ก็ทำท่าจะฉีกหมดแล้ว ยังไม่นับส้นสูงที่ตอนนี้ฉันถอดมาถือไว้ เท้าเจ็บไปหมดแล้ว

เสียงพวกมันใกล้เข้ามาแล้ว ตอนนี้ฉันแอบอยู่หลังถังไม้ใบใหญ่ด้านหลังคลับดังซึ่งฉันเพิ่งเคยมาเป็นครั้งแรก และดันซวยไปเห็นพวกชั่ว ทำเรื่องชั่ว

ตอนนี้ชีวิตตกอยู่ในจังหวะนรกชัดๆ!!!

อันที่จริงฉันอยากวิ่งออกไปตะโกนบอกพวกมันว่า ฉันอยู่ตรงนี้ยอมแพ้แล้ว อย่าทำอะไรฉันเลย แล้วก็หวังว่าเขาจะยอมปล่อยไป แต่ก็นะแบบนั้นมันละเมอเพ้อพก

ได้แต่บอกตัวเอง หนีต่อไปค่ะหญิง หนีให้สุด

หมับ!

ขวับ!

ร่างฉันถูกดึงปลิวเข้าไปหลังประตู สงสัยชีวิตหนูคงทำบุญมาแค่นี้ ลาก่อนนะคะทุกคน ลาก่อนนะคะป๊าม๊า

ปัง ปัง ปัง!

เสียงคนทุบประตู

และฉันยังมีลมหายใจอยู่

"เธอทำอะไร" เสียงกระซิบเรียบเย็นจากคนตรงหน้า ชวนให้หัวใจตกไปที่ตาตุ่ม

"ชะ...ช่วยด้วยค่ะ ช่วยฉันด้วย" ฉันมองไม่เห็นใบหน้าที่อยู่ในห้องมืดๆนี้ แต่ไม่มีใครแล้วล่ะ นี่อาจเป็นโอกาสเดียวที่มี

"ช่วยด้วยนะคะ ฉันกำลังหนีอยู่"

ฉันพูดพลางเลิ่กลั่ก มองไปที่ประตูทีหนึ่งหันมามองคนที่อยู่ตรงหน้าทีหนึ่ง

"อืม...หันมา" เหมือนเขาคิดอะไร แล้วก็จับให้ฉันหันมาโฟกัสร่างใหญ่นี้...มันน่ากลัว...แต่ก็น้อยกว่าเสียงที่เหมือนจะขู่ฆ่ากันได้จากด้านนอก

มือที่กำส้นสูงไว้ ปล่อยมันหล่นลงพื้นทันที

...อื้อ....เสียงฉันที่อู้อี้อยู่ในลำคอเพราะโดนคนตัวโตกำลังรุกล้ำเข้ามาในโพรงปาก รสจูบที่นุ่มนวลชวนฝันจนอยากถลำลึกลงไป แต่ตอนนี้ฉันต้องหนีก่อน

พอยิ่งพยายามขัดขืน

"อยู่เฉยๆตามเกมไป จะได้ไม่ตาย"

เสียงคำรามเบาๆของเขาบอก

ฉันได้ยินเสียงเหมือนคนข้างนอกพยายามค้นหา ตะโกนคุยกัน และวิ่งจากไปแล้ว

แต่รสจูบกลับร้ายขึ้น ทั้งบดขยี้ ดึงดัน ร้อนแรงปลุกความต้องการให้ร่างกายทุกส่วนสั่นระริกเกร็งไปหมด

ฉันถูกดันหลังชิดผนังกำแพง มือสองข้างถูกจับขึงตึงซ้ายขวาด้วยมือใหญ่กว่าของอีกฝ่ายที่กำข้อมือฉันไว้

เส้นผมของเจ้าคนตรงนี้กำลังละใบหน้าฉันไปมา ลิ้นร้อนของเขายังเข้ามาเลียริมฝีปาก เขาจับมือของฉันรวบด้วยมือเดียว ก่อนจะใช้มือที่ว่างนั้นขยี้เส้นผมของฉันจนกระเจิง คงไม่ใช่ความเอ็นดูกันใช่มั้ย นี่มันอะไรกันเนี่ย

ยังไม่ทันจะเข้าใจอะไร เขาก็จับขาฉันอ้าออก สอดหน้าขาแข็งแกร่งของเขาเข้ามาระหว่างกลางแทน

ยิ่งเขาปลุกเร้าด้วยการจูบเท่าไร ตัวฉันยิ่งอ่อนระทวย เผลอหย่อนตัวลง ตรงกลางของร่างกายสัมผัสหน้าขาแข็งแรงนั้น เหมือนอยากพักพิง ลมหายใจฉันหอบเหนื่อยเพราะวิ่งหนี เพราะตื่นกลัว และตอนนี้เพราะอารมณ์มันกระเจิดกระเจิง

ปัง ปัง ปัง!

คนที่เคาะประตูอีกครั้ง ทำฉันสะดุ้งแรง ตามด้วยเสียงปืนดัง

ประตูถูกดึงออกอย่างแรง

"อะไรของพวกมึง"

คนที่คุ้มอยู่เหนือร่างกายฉันออกเสียงพูดไป ตัวฉันที่ไม่กล้าแม้แต่จะหันหน้าไปดู หมดเรี่ยวแรงซุกอยู่ที่อ้อมอกกว้าง กำลังหายใจเร็วเพราะความกลัวโดนจับได้ และเพราะโดนรุกอย่างไม่ทันตั้งตัว

ผมเผ้าปิดหน้าปิดตา ฉันหลุบตาลงมองพื้น แต่ความมืดมีมากกว่า สายตาฉันเลยมองเห็นแค่ของระยะใกล้ๆ

อย่างเช่น เสื้อเชิ้ตที่พอดีตัว แต่ชายเสื้อหลุดออกมาจากกางเกงนิดหน่อย รอยสีเข้มๆตรงหน้าท้องเหนือขอบกางเกง อาจเป็นรอยสักมั้ง....

"มึงเห็นใครวิ่งมาทางนี้มั้ย" คนที่เปิดประตูมาถาม

เขาคงมองเห็นข้างในนี้ไม่ชัดใช่มั้ย เพราะด้านนอกสว่างจากแสงไฟกลางคืน ส่วนตรงนี้ทั้งมืดทั้งแคบ ขนาดฉันที่ยืนใกล้ชิดผู้ชายคนนี้ยังมองไม่เห็นหน้าอีกฝ่ายชัดๆเลย

"มึงว่ากูจะเห็นมั้ย ขัดจังหวะจริงไอ้สัส" คนที่ช่วยฉันไว้เลี่ยงที่จะตอบ ขอบคุณนะคะ ฉันจะตอบแทนคุณให้อย่างดีเลย ฮื้อ...

"เชี่ย เอาไม่เลือกที่เลยนะ ถ้าเจอใครน่าสงสัยบอกกูด้วย" ไอ้พวกนั้นตั้งท่าจะจากไป

"เดี๋ยว!"

อ๊ะ...เขาจะรั้งพวกมันไว้ทำไม อย่าบอกนะว่า...

"ปิดประตูด้วย กูต้องการความส่วนตัว"

"มึงขึ้นไปใช้ข้างบนไม่ดีกว่าหรอไอ้ห่า" แล้วเสียงประตูปิดแรงดังปังใหญ่

ตอนนี้ไม่มีแสงอะไรเล็ดรอดผ่านเข้ามา ห้องนี้มืดสนิทดีจริง

"ขอบคุณนะคะ" ฉันค่อยๆขยับร่างกาย ถอนตัวเองจากการซบอกเขา เหยียดขาให้ตัวเองยืนได้อย่างถนัดถนี่ แต่ส่วนล่างของร่างกายยิ่งสัมผัสหน้าขาเขาที่กลายเป็นที่ที่ฉันยืนแกมนั่งคร่อมอยู่ เลยเผลอร้องครางออกมาตอนจังหวะถูไถกัน

"ใครให้เธอไป ฉันยังไม่เสร็จเลย"

แล้วเขาก็รวบตัวฉันเข้ามาแนบอกอีกครั้ง ดันหลังชิดผนังเย็นนั่น และล้วงมือเข้าใต้กระโปรงสั้นสัมผัสส่วนสงวนของฉันผ่านชั้นใน

ฉันไม่ได้ขัดขืนอะไรเลย กลับล่องลอย สมองฉันกำลังช็อคกับทุกอย่างที่เห็นและที่กำลังจะเกิดขึ้น

หัวใจที่เต้นรัวเหมือนจะระเบิด

กับฉันที่สติหลุดไปแล้ว

"ตอบฉันสิ" เสียงพูดนั้นเหมือนเรียกฉันกลับมาอีกครั้งหนึ่ง

ฉันไม่ได้ยินคำถามของเขา

"ฉัน...กะ...กลัว..มันจะกลับมาอีก"

"อยู่กับฉัน...ไม่ต้องกลัว"

แล้วเขาก็จูบซ้ำอีก