EP : 8

อย่างที่ผมถามเธอนั่นล่ะว่าผมเคยไม่ตามใจเธอด้วยเหรอ ผมจำได้ว่าแทบจะไม่มีเรื่องที่ขัดใจเธอเลยทำให้ตอนนี้เราสองคนเช่าเสื่อริมหาดมานั่งกันเรียบร้อยแล้ว แถมก่อนเช่าเสื่อขวัญเอยยังลากผมไปซื้อของกินมาแล้วด้วย

“อร่อยไหมคะ”

“อื้ม อร่อย” กินข้าวกับเด็กน้อยคนนี้ไม่ว่ากินอะไรก็อร่อยเพราะมันอร่อยมาจากความรู้สึกแต่แรกแล้ว

หึ ๆๆ ผมดูคลั่งรักมากใช่ไหมครับแต่น่าเสียดายที่คนที่ผมคลั่งรักไม่เคยอยากรับความรักของผมไว้เลย

...โคตรน่าสงสารเลยว่ะ

“อื้มอร่อยคือ?” ขวัญเอยเอียงคอมองผมด้วยความสงสัยแต่ผมรู้สึกอย่างเดียวคือ...น่ารัก

“ก็อร่อยไง”

“จริงเหรอคะ แล้วทำไมพี่ลุคต้องพูดว่าอื้มก่อนด้วยล่ะ เอยฟังแล้วรู้สึกเหมือนไม่ค่อยอร่อยเลย”

“เอ้า! หึ ๆๆ อะไรของเรายัยเด็กน้อยก็พี่กำลังกินอยู่ปากไม่ว่าง”

“ก็กลัวพี่ลุคไม่อร่อยนี่คะ หมึกย่างอันนี้เอยเป็นคนลากพี่ลุคเดินตามกลิ่นไปตั้งไกล” เธอลากผมตามกลิ่นไปจริง ๆ ครับ ไม่เห็นร้านแต่ได้กลิ่นเลยจูงมือผมเดินตามกลิ่นวนไปทางนั้นวนมาทางนี้หลายรอบกว่าจะเจอรถขายหมึกย่าง

“หึ ๆๆ อร่อยครับ อร่อยมาก อร่อยทุกอย่างจริง ๆ”

“จริงนะคะ” แววตาใสซื่อทำผมหลงอีกแล้ว อ่าส์! ทรมานใจว่ะ

“จริงสิ หรือเอยกินอันไหนแล้วไม่อร่อย” ผมถามกลับบ้างแล้วก็มองเด็กน้อยของผมด้วยรอยยิ้มเอ็นดู คนที่โดนถามก็เลยส่ายหน้าเบา ๆ แล้วจิ้มลูกชิ้นทอดเข้าปากเคี้ยวตุ้ย ๆ ก่อนจะตอบออกมา

“ไม่ค่ะ”

“หึ ๆๆ ถ้างั้นก็เหมือนกัน เอยอร่อยพี่ก็อร่อย ลิ้นเราไม่น่าจะต่างกันเท่าไหร่นะพี่ว่า”

“ชิส์!” ขวัญเอยมองค้อนแล้วไม่สนใจผมอีกนอกจากจิ้มของกินตรงหน้าเข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ย ๆ จนแก้มป่องต่อ

“ขอบคุณนะเอย”

“คะ?” เวลาผ่านไปพอประมาณผมก็เอ่ยคำนี้ออกมาทำให้ขวัญเอยที่กำลังนั่งกินอยู่เงยหน้ามองผมด้วยความสงสัย

“ขอบคุณไง”

“ขอบคุณทำไมคะเอยต่างหากที่ต้องขอบคุณ แต่เดี๋ยวก่อนขอเที่ยวให้เสร็จก่อนเอยค่อยขอบคุณ” ขวัญเอยน่ารักกับผมอีกแล้วว่ะ เธอไม่รู้บ้างรึไงว่าความเป็นเธอที่แสดงออกกับผมทำให้ผมตกหลุมรักเธอซ้ำ ๆ แค่ไหน

“ไม่หรอก พี่ก็ต้องขอบคุณ ยังไม่เคยมานั่งชิลริมหาดแบบนี้เลย ปกติมีแต่ไปกินข้าวในร้านกัน”

“นั่นสิคะ แล้วเป็นไงคะชิลดีใช่ไหม” ขวัญเอยฉีกยิ้มออกมา

“อื้ม ชิลมาก รู้สึกดีมาก เราเคยมานั่งชิลแบบนี้เหรอ”

“เปล่าค่ะ เอยแค่เห็นคนอื่นเขานั่งกันก็เลยอยากนั่งบ้าง”

“เหมือนคู่รักคู่นั้นน่ะเหรอ” ผมถามพร้อมกับมองไปที่คู่รักคู่เดิมที่ขวัญเอยชี้ให้ดูตั้งแต่แรก

“ค่ะ” เธอมองตามแล้วตอบรับทันที

“แต่ยังไม่ค่อยเหมือนเขาเท่าไหร่นะพี่ว่า ยังขาดอะไรไป” ผมยังมองไปที่คู่รักคู่นั่นที่นั่งข้างกันหันหน้าไปทางทะเล เป็นภาพที่ให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าต่อให้ทั้งคู่จะนั่งเฉย ๆ โดยที่ไม่ต้องสรรหาอะไรมาคุยกันก็มีความสุขได้

“ขาดอะไรคะ”

“...ความรักไง”

“...”

“...พี่ขอโทษนะเอย ไม่ได้อยากพูดให้อึดอัดหรอก พี่ไม่ได้ตั้งใจแค่เห็นแล้วรู้สึกแบบนั้น เอยไม่ต้องใส่ใจหรอกนะ” ผมไม่ได้ประชดเธอผมรู้สึกแบบนั้นจริง ๆ ถึงอยากให้เธอรักผมแค่ไหนแต่ไม่เคยอยากให้คนที่ผมรักรู้สึกอึดอัดใจเพราะผมสักครั้ง อย่างที่บอกผมอยากเห็นรอยยิ้มกับความสุขของเธอที่สุดแล้วผมจะอยากทำให้เธออึดอัดทำไมจริงไหม

“ไม่ได้อึดอัดอะไรค่ะ จะว่ามองแล้วน่ารักดีนะคะ”

“อื้ม”

“พี่ลุคว่าเขาคุยกันไหมหรือว่านั่งจับมือกันเฉย ๆ เอยเห็นสองคนนั้นนั่งอยู่แบบนั้นนานแล้วนะ”

“นั่นสิพี่ก็คิดเหมือนกันว่าเขาคุยกันรึเปล่า”

“ฮ่า ๆๆ คิดเหมือนกันเลยนะคะ” ใช่คิดเหมือนกันแต่ก็แค่บางเรื่องเท่านั้น ถ้าคิดตรงกันทุกเรื่องโดยเฉพาะเรื่องหัวใจคงดีกว่านี้

อ่าส์! อย่าบอกใครนะว่าผมเป็นผู้ชายที่แอบมีมุมประชดประชันเพราะความจริงผมไม่คิดอะไรประชดประชันใครในใจหรอกถ้าไม่ใช่กับเธอคนนี้แค่คนเดียวแล้วก็ในเวลาที่แอบรู้สึกน้อยใจเท่านั้น

“อยากให้ทั้งคิดเหมือนกันแล้วก็คิดตรงกันนะ”

“คะ?” ขวัญเอยเอ่ยคำนี้ออกมาสั้น ๆ ผมที่เพิ่งรู้ตัวเลยหันไปมองแล้วยิ้ม

“ทายกัน”

“ทาย?”

“ทายว่าสองคนนั้นทำอะไรไง” ผมพยายามแก้สถานการณ์ไม่ให้อึดอัด หมายถึงตัวผมนะที่อึดอัด อึดอัดกับความรักที่ล้นใจมานานหลายปี

“แล้วจะรู้ได้ไงคะว่าที่ทายถูกหรือไม่ถูก” ขวัญเอยถามพร้อมกับยิ้มออกมาคล้ายจะหัวเราะเบา ๆ

“หึ ๆๆ พี่ไม่ได้จะเอาคำตอบจากสองคนนั้นแค่ให้ทายว่าเราสองคนคิดตรงกันรึเปล่า”

“อ่อ โอเคค่ะ หาอะไรเล่นก็ดีเหมือนกัน มาค่ะเอยพร้อมแล้ว” ขวัญเอยพยักหน้าตอบรับด้วยท่าทางกระตือรือร้นผมเลยขยับตัวไปนั่งใกล้เธออีกนิดหน่อยเพื่อให้ตัวเองมองสองคนนั้นได้ถนัดขึ้น

“โอเค เอยว่าสองคนนั้นคุยกันไหม”

“น่าจะคุยแต่คงไม่ได้คุยกันตลอดเวลานะคะ พี่ลุคคิดว่าไงคะ”

“พี่ก็คิดเหมือนเอย” ผมไม่ได้ตอบแบบนี้เพื่อให้คำตอบของผมตรงกับเธอหรอกแต่ผมคิดแบบนี้จริง ๆ

“แล้วพี่ลุคว่าถ้าเป็นแบบที่เราสองคนคิดแล้วจะเพราะอะไรที่ทำให้คนสองคนนั่งข้างกันแบบนั้นได้นาน ๆ โดยที่ไม่จำเป็นต้องหาเรื่องมาคุยกันเลยคะ” คำถามของเธอน่ารักแต่น้ำเสียงกับหน้าตาของเธอตอนที่ถามน่ารักกว่า

“...” โคตรน่ารักเลย ความจริงขวัญเอยไม่ใช่ผู้หญิงที่หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มหรอกนะครับ เธอเป็นผู้หญิงสวย หน้าหวานแก้มป่องนิดหน่อยแต่มีความเซ็กซี่อยู่ในใบหน้าเธอ เป็นผู้หญิงที่มีใบหน้าสวยครบทุกอย่างอย่างที่ผู้ชายต้องการ แต่ที่ผมชมว่าเธอน่ารักบ่อย ๆ เพราะเธอน่ารักมากในสายตาผม ไม่ว่าจะทำอะไรก็น่ารักไปซะทุกอย่าง ก็ตามประสาคนคลั่งรักนั่นล่ะ

“พี่ลุค”

“อื้ม”

“ทำไมไม่ตอบ” ขวัญเอยจ้องหน้าผม อ่าส์! ผมแค่กำลังหลงความน่ารักของเธอเลยตอบช้าไปแค่นิดเดียวไม่เห็นต้องเพิ่มความน่ารักด้วยการยื่นหน้ามาใกล้แล้วทำหน้าตาน่ารักใส่เลย

“กำลังจะตอบนี่ไง” ผมบอกแล้วอดเอื้อมมือไปขยี้ผมเธอเบา ๆ ไม่ได้

“ถ้างั้นก็ตอบมาเลยค่ะเอยรอฟังอยู่”

“ความสบายใจ” ผมตอบเธอออกไปทันทีโดยที่ไม่ต้องคิดอะไรให้มากมายเพราะการที่เราจะอยู่กับใครสักคนได้นาน ๆ โดยที่ไม่จำเป็นต้องทำอะไรหรือพยายามทำอะไรมันคงมีแค่ความสบายใจเท่านั้นล่ะที่ทำให้เราอยู่ตรงนั้นได้

“ความสบายใจ?” ขวัญญเอยทวนคำตอบของผมเบา ๆ

“อื้ม”

“ทำไมพี่ลุคถึงคิดว่าความสบายใจล่ะคะ”

“ถ้าเป็นเอยอยู่กับใครสักคนแล้วรู้สึกอึดอัดจะอยากนั่งกับเขาไหม”

“ไม่ค่ะ” ขวัญเอยส่ายหน้าตอบเบา ๆ

“แล้วถ้าให้นั่งแบบนั้นกับคนไม่รู้จักหรือคนที่ไม่สนิทด้วยโดยที่ไม่ต้องพูดอะไรเลยสักคำนาน ๆ จะนั่งไหม”

“อืม...ไม่เอาอ่ะ อึดอัดน่าดู”

“ก็นี่ไง ถ้าเราจะนั่งข้างในสักคนนาน ๆ โดยที่คุยบ้างไม่คุยบ้างก็ได้ไม่ต้องพยายามทำอะไรก็นั่งตรงนั้นนาน ๆ ได้ ถ้าไม่ใช่เพราะเรากำลังสบายใจจะเป็นเพราะอะไรล่ะ”

“นั่นสิคะ คงจะจริงอย่างที่พี่ลุคพูด” ขวัญเอยยิ้มแล้วมองไปที่สองคนนั้นอีกครั้งผมเองก็เหมือนกัน เราทั้งคู่ต่างก็มองไปที่สองคนนั้นเงียบ ๆ ไม่มีใครพูดอะไรจะมีก็แค่เสียงพูดคุยที่ห่างออกไปของผู้คนที่มานั่งเล่นริมหาดกับเสียงลมและคลื่นทะเลก็เท่านั้น

“พี่ลุค” เธอเรียกผมเบา ๆ หลังจากนั่งกันเงียบ ๆ โดยที่ไม่ได้คุยอะไรกันเลยอยู่พักใหญ่นานนับสิบนาทีจะมีก็แค่ผมเบนสายตาจากคู่รักคู่นั้นไปมองที่ทะเลและผมคิดว่าขวัญเอยเองก็น่าจะมองที่ทะเลเหมือนผมแล้วเหมือนกัน

“อื้ม”

“เอยว่า...เอยเจอความสบายใจของเอยมานานแล้วนะคะ”

“...ครับ?” ถึงเธอจะพูดขึ้นมาเบา ๆ แต่ผมตั้งใจฟังเธอพูดทุกครั้งทำให้ได้ยินชัดเจนว่าขวัญเอยพูดอะไรแต่ผมไม่แน่ใจว่าเธอกำลังต้องการสื่ออะไรกันแน่

“เอยบอกว่าเอยเจอความสบายใจของเอยมานานแล้วไงคะ” ขวัญเอยยิ้ม เป็นรอยยิ้มหวานที่เห็นแล้วผมแทบละลาย สายตาที่เธอมองมาแฝงอะไรบางอย่างที่ทำให้ผมใจเต้นแรงมาก แรงกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา มันแต้นแรงเหมือนจะหลุดออกมาข้างนอกได้เลยด้วยซ้ำ

“...ใครเหรอเอย” ผมถามออกไปช้า ๆ ใจเต้นแล้วก็ลุ้นและภาวนาให้คำตอบของเธอเป็นอย่างที่ผมต้องการ พอถามออกไปขวัญเอยก็ยิ้มให้แล้วหันไปมองทะเล

“เอยว่าเราสองคนนั่งมองทะเลกันนาน ๆ หน่อยนะคะ...เอยสบายมากเลย”

“...หึ ๆๆ ได้สิ นานแค่ไหนก็ได้” ถึงผมจะหัวเราะเบา ๆ ในลำคอก่อนจะตอบตกลงแต่ใครจะรู้ว่าผมที่กำลังมองใบหน้าด้านข้างของผู้หญิงที่สวยมากแถมยังกำลังยิ้มบาง ๆ อยากจะตรงเข้าไปกอดเธอแล้วตะโกนอะไรสักอย่างที่บอกให้รู้ว่าผมดีใจออกมามากแค่ไหน

-สิบห้านาทีต่อมา-

“เอย” เรานั่งข้างกันเงียบ ๆ แบบนี้มาพักใหญ่แล้วก่อนที่ผมจะเรียกเธอเบา ๆ

“คะ”

“สบายใจขึ้นไหม”

“สบายใจสิคะ เอยบอกแล้วไงว่าเอยเจอความสบายใจของเอยแล้ว เจอมานานแล้วด้วยแค่ไม่เคยทบทวนให้ดีแต่วันนี้เอยทบทวนแล้ว”

“ทบทวนแล้ว...เอยคิดว่าไง” ผมถามออกไปแล้วก็ลุ้น โคตรลุ้นเลยเพราะต่อให้ขวัญเอยจะพูดออกมาเป็นนัย ๆ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าสุดท้ายแล้วเธอจะคบกับผมสักหน่อย

“เอยคิดว่า...”

“...ว่า?”

“ว่า...” ขวัญเอยพูดแค่นี้ก็ยิ้มบาง ๆ แล้วมองไปที่ทะเล อ่าส์! โคตรลุ้นเลยว่ะ กลัวว่าตัวเองจะเป็นแค่ความสบายใจที่เธออยากอยู่ใกล้แต่สุดท้ายเป็นคนรักของเธอไม่ได้

“เอย...”

“ใจเย็น ๆ สิคะ รอมาได้ตั้งนานรออีกสักสิบยี่สิบวิไม่ได้เลยเหรอ” เธอหันมาถามแล้วก็ยิ้มทำให้ผมรู้สึกว่าเธอกำลังแกล้งเลยยิ้มออกมาได้

“เอยครับพี่ลุ้น อย่าแกล้งคนรอได้ไหม”

“ฮ่า ๆๆ โอเคค่ะ เอยไม่แกล้งแล้วก็ได้...พี่ลุคเป็นความสบายใจของเอยนะ” เธอพูดออกมาช้า ๆ ก่อนจะตบท้ายด้วยรอยยิ้มหวานบาง ๆ ที่ชวนละลายใจและแน่นอนว่าใจผมละลายเพราะรอยยิ้มเอไปเรียบร้อยแล้ว

“แล้ว...แล้วเป็นอย่างอื่นได้ไหม” ถึงเธอจะพูดออกมาตรง ๆ แต่ผมก็ยังลุ้นอยู่เหมือนเดิม

“ก็...ลองดูอย่างที่พี่ลุคบอกแล้วกันนะคะ เอาแบบนั้นได้ใช่ไหม เอยว่าถ้าเอยลองเปิดใจ...เอยรักคนที่แสนดีอย่างพี่ลุคได้ไม่ยากหรอก”