ทวงคืนรัก - 2

เอี๊ยดดดด!

ทว่าตอนที่ถอดใจว่าต้องเสียเงินซื้อกระเป๋าใบใหม่และต้องไปธนาคารเพื่อทำบัตรต่าง ๆ เสียงมอเตอร์ไซค์ที่ก่อเหตุก็เกิดล้มแล้วหมุนวนสามรอบจนควันโขมง คนที่นั่งอยู่บนรถต่างกระเด็นออกมาคนละทิศละทาง

เนื่องจากจุดเกิดเหตุห่างจากฉันราว ๆ เกือบห้าสิบเมตรเลยมองเห็นไม่ชัดว่าก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้น จวบจนมีผู้ชายคนหนึ่งเปิดประตูรถเดินไปทางโจรหนึ่งในนั้นแล้วก้มหยิบอะไรบางอย่างขึ้นมา

กระเป๋าชาแนลของฉัน!

พลเมืองดีมองซ้ายมองขวาเหมือนกำลังหาเจ้าของกระเป๋าในมือเขา

ฉันรีบลากกระเป๋าเดินทางวิ่งและตะโกนให้เขารับรู้

"ของฉันเองค่ะ"

หอบแฮก ๆ กับการวิ่งบนส้นสูงสามนิ้ว

พึ่บ!

พอมาถึงตัวพลเมืองดี เขาก็ไม่ถามไถ่สักคำว่าใช่ของฉันจริงหรือเปล่า กลับโยนกระเป๋าใบนั้นให้ฉันจนรับเกือบไม่ทัน

"อ๊ะ! เดี๋ยวสิคะ"

ยังไม่ทันจะได้ขอบคุณใด ๆ คนที่ฉันรู้เพียงว่าเขาหล่อ หล่อมาก หล่อกระชากมดลูก หล่อลากไส้ ทำผมสีช็อกโกแลตคนนั้นก็เดินขึ้นรถแล้วขับออกไปอยากรวดเร็ว

"จะรีบไปไหนของเขานะ" ค้อนขอดเล็กน้อย หากแต่ในใจกลับเต้นตึกตักจนยากจะควบคุม เมื่อกี้สบตาเขาแค่แวบเดียวฉันก็เหมือนถูกมนต์สะกด

"ขอบคุณนะคะ หวังว่าเราจะมีโอกาสได้พบกันอีกครั้ง"

ได้แต่ภาวนาขอให้ปาฏิหาริย์มีจริง ฉันไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร อาการเห่อร้อนไปทั้งร่างกายหลังจากได้สบตาสีเทาเข้มคู่นั้นของเขา

"รักแรกพบ"

เสียงอิงอิง เพื่อนสนิทอีกคนโพล่งขึ้นหลังจากที่ฉันเล่าเรื่องเมื่อวานให้พวกเธอฟัง

"ลูกสาวแม่เริ่มแรดแล้วมากกว่า"

นี่เสียงทิฟฟี่ตุ๊ดผู้ปากไม่ถนอมน้ำใจเพื่อนอย่างฉัน

"แรดแล้วได้ผู้หนูก็เอานะแม่" ส่วนนี่คือเสียงฉันเอง

ฟังแล้วอาจจะเบะปากมองบนว่าฉันเป็นคนแรง ๆ แต่จริง ๆ แล้ว ตั้งแต่เกิดมาจนอายุยี่สิบปีฉันไม่เคยมีความรักเลย

ใช่! ความรักแบบคู่รักน่ะ

แต่พอเห็นคนเมื่อวานหัวใจฉันก็เต้นรัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แถมพอกลับบ้านยังนอนฝันเห็นเขาในความฝันอีก เป็นฝันดีจนไม่อยากจะตื่นเลยละถ้าทิฟฟี่นางไม่โทร.มาปลุกเพื่อให้ถ่อสังขารมาที่คอนโดนางแบบนี้

"สงสัยยางสาวจะออกแล้วมั้งลูกเม่ยของแม่"

พอเห็นฉันพูดถูกใจก็ชมใหญ่เลย

"ว่าแต่ทำไมเขาดูไม่สนใจแกเลยอะ" อิงอิงถาม

แถมเป็นคำถามที่เหมือนจะตอกหน้าฉันว่า ความสวยไม่เข้าตาจนผู้วิ่งหนี

"หรือจะมีเมียแล้ว?"

ข้อสันนิษฐานของทิฟฟี่ทำหัวใจฉันหล่นวูบ แต่เขาหล่อนะ โอกาสที่จะมีแฟนอยู่แล้วก็เยอะอยู่

"เอาเถอะอย่าเพิ่งคิดมาก แกคงเพิ่งเคยเจอผู้ชายหล่อแบบใกล้ชิดเลยหัวใจเต้นแรงเป็นธรรมดา มันอาจไม่ใช่อาการรักแรกพบอย่างที่ฉันว่าก็ได้"

ปลอบใจตอนนี้ทันไหม?

"จริงเหรอ?" เหมือนเป็นการพึมพำของฉันมากกว่าอยากได้คำตอบจากเพื่อน ๆ

"หยุดมโนเรื่องผู้ชายที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้าของชะนีก่อน มาฟังเรื่องที่แม่จะเมาท์ให้ทุกคนฟังดีกว่าไหม"

ฉันกับอิงอิงสบตากันอย่างรู้งาน "ให้เวลาแค่สิบนาที" อิงอิงยื่นข้อเสนอ

"สิบนาทีจะให้รวบรัดจบเลยหรือไง ความฟินมันมีมากกว่านั้นอีกนะหล่อน" ทิฟฟี่รีบมองค้อนพวกฉัน

"ถ้าไม่กำหนดเวลาแกก็สปอยจนจบเรื่องไม่กินเวลาไปเป็นวันหรือไง"

นั่นแหละคือสาเหตุที่อิงอิงต้องกำหนดเวลาในการเล่าซีรีส์ของนายอาทิตย์หรือทิฟฟี่ผู้มีผัวทั้งโลกโดยเฉพาะผัวทิพย์ในซีรีส์จีน

"แต่เรื่องนี้มันต้องสปอยยาว ซือฝุในเรื่องนี้หล่อมาก! หล่อกระชากมดลูกจนเต้นดึ๋ง ๆ เลยล่ะ"

"เดี๋ยว! แกมีมดลูกด้วย?"

คำถามของอิงอิงทำอีกคนรีบยกมือตบปากนางเบา ๆ

"ปากหล่อนเนี่ยนะ เดี๋ยวแม่ตัดออกจากกองมรดกเลย"

คนถูกทำร้ายร่างกายเบะปากทำปากขมุบขมิบคล้ายด่าในใจ

"สรุปจะฟังเงียบ ๆ ได้ยัง"

โหมดโหดก็มา ฉันกับอิงอิงเลยรูดซิบปากแน่นตั้งใจฟังอีกคนเล่าเงียบ ๆ

"แกรู้มั้ยฉากที่ฉันชอบที่สุดคือฉากไหน"

พวกเราส่ายหัวเป็นคำตอบเพราะไม่เคยดูซีรีส์ที่นางว่า

"ก็เมื่อคืนนี้เขาจูบกันด้วยละเธอ~"

เสียงนางฟินมากเหมือนเป็นคนถูกจูบเสียเอง

"เป็นฉากป้อนยาในตำนานที่มีแทบจะทุกเรื่องที่เป็นซีรีส์จีน แต่ไม่ว่าจะเห็นกี่ครั้งต่อกี่ครั้งมดลูกฉันก็สั่นทุกทีเลย"

อะไรจะขนาดนั้น

"จบยัง"

ใบหน้าทิฟฟี่ที่กำลังฟินเหมือนล่องลอยบนสวรรค์พังยับกลายเป็นนางยักษ์ทันทีที่ถูกอิงอิงขัดเข้า

"นี่ยังไม่ถึงสิบนาทีเลยนะหล่อน!"

"ก็ฉันหิว"

หน้าทิฟฟี่นี่เหวอขึ้นมาเลยละ

"เทสโต ทาโร่ มาชเมลโล ยัดเข้าไปค่ะ ปากจะได้ไม่ว่าง"

ขนมที่ว่าถูกโยนลงตักอิงอิงที่บ่นหิวทันที

"ฉันหิวข้าว" อิงอิงเริ่มงอแง

"เล่าให้จบก่อน"

"หิวข้าว ๆ" เพื่อนฉันเริ่มจะงอแงหนักแล้ว

"เออ ๆ ไปเล่าต่อที่ร้านอาหารก็ได้"

พึ่บ!

พอทิฟฟี่นางโอเคอีกคนที่ไม่รู้ไปหิวอะไรมารีบลุกขึ้นสะพายกระเป๋าเตรียมออกไปทันที

"ร้านแซ่บสะเดิดสะเทิ้นโลก เคมั้ย?"

แค่ได้ยินชื่อร้านฉันก็แสบกระเพาะรอแล้ว

"ซอยจุ๊ ลาบเลือด โอ๊ยยย ตุ๊ดเปรี้ยวปาก"

เมื่อกี้ยังหน้าบูดที่ถูกขัดคออยู่เลย

"แกได้ใช่ไหมเม่ย?" อิงอิงหันมาถาม

"ก็ได้นะ" ถามเหมือนเพิ่งพาฉันเข้าร้านอาหารอีสานร้านนี้งั้นแหละ

"เราต้องอย่าลืมเผื่อของจืดให้ลูกสาวเราด้วย" ทิฟฟี่ยิ้มเหมือนเยาะฉันที่ทานรสจัดจ้านแบบพวกนางไม่ได้

"Les't go!"

และแล้วเราสามคนก็ออกจากคอนโดทิฟฟี่เพื่อมุ่งหน้าไปร้านอาหารที่ว่าทันที