EPISODE - 02 / 2

เฮ้อ! นี่แค่เรียวขานะ ถ้าเกิดเห็นฉันทั้งตัวจะไม่อ้าปากค้างน้ำลายสอหรือไง

พวกฉันเดินตามคนที่มารับยัยเกวเข้ามาทางประตูด้านข้างที่เขียนไว้สำหรับ ‘VIP’ ตรงเข้ามาสู่ด้านในคลับที่กว้างมากแถมยังแบ่งเป็นโซน ๆ ดูหรูและเป็นระเบียบ

“ที่นี่กว้างมากเลยค่ะแถมจัดเป็นระเบียบด้วย” ยัยเกวหันไปคุยหยอกล้อกับผู้ชายที่ยังไม่ยอมแนะนำเพื่อนสักคำว่าคือใคร

“อยากนั่งโซนไหนเป็นพิเศษไหน”

อีกคนก็ดูเทกแคร์เพื่อนฉันดีนะ อิจฉาคนมีคู่ก็วันนี้แหละ

“แกว่าไง”

ยัยเพื่อนตัวแสบหันมาถาม ชิ! นึกว่าลืมฉันแล้วเสียอีก

“อย่างฉันต้องนั่งสาวโสดอยู่แล้ว”

มองไปเห็นโซนหนึ่งที่เขียนไว้ว่า ‘โสด’ เลยคิดว่าน่าจะจัดไว้ให้คนที่ยังไม่มีคู่แล้วมาคลิกกันเอง

“แต่ฉันไม่โสดย่ะ!” ยัยเกวกระซิบบอกเบา ๆ

หมั่นไส้เพื่อนตอนนี้ได้ไหม?

“งั้นก็แยกกันนั่ง” ฉันตอบคืนแบบไม่ใส่ใจเพราะรู้คำตอบดี

“เกวมากับเพื่อนเราไปนั่งโซนนั้นได้ไหมคะ”

นางชี้ไปยังโซนที่ฉันบอก อีกคนเลยพยักหน้าส่งยิ้มแถมยังหันมามองฉันอีก

“ได้ครับ”

เป็นผู้ชายพูดจาไพเราะเสียด้วย ขอให้เป็นแบบนี้เสมอต้นเสมอปลายเถอะ!

“แกกำลังแอบด่าพี่ภูผาฉันอยู่ใช่ไหมยะ!” นี่ก็เซนส์แรงจริง

“รู้แล้วก็ไม่น่าถาม” ฉันทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวที่ถูกเพื่อนจับได้ว่าคิดอะไรอยู่

“ขอร้องล่ะยัยลี่ ผู้ชายไม่ได้เลวเหมือนกันหมด แกไม่ต้องมองว่าพี่ภูผาของฉันจะหักอกฉันเหมือน... อื้อ” รีบยกมือปิดปากมาก ๆ ของนางทันที

“หุบปากแล้วไปออดอ้อนแฟนแกต่อเลย!” ปล่อยมือออกจากปากเพื่อนตัวแสบแล้วเดินตามอีกคนที่เดินไปไกลจนถึงโซนสำหรับคนโสดแล้ว

“สั่งเครื่องดื่มได้เลยนะครับ คืนนี้พี่เลี้ยง”

ก็ควรไหม? เป็นผู้ชายต้องสายเปย์สิ

“แล้วไหนคะเพื่อนพี่ภูผา”

รีบมองยัยเกวทันทีที่นางพูดถึงบุคคลที่สี่

“อย่ามองดุขนาดนั้น ฉันลืมบอกแกว่าเพื่อนพี่ภูผาก็จะมาร่วมวงด้วย”

“ผู้ชาย?” ฉันถามเสียงแข็ง

ยัยเกวรีบพยักหน้าหงึก ๆ ทำสีหน้าสำนึกผิดขึ้นมาทันที

พึ่บ!

หมับ!

“เฮ้แก ใจเย็น ๆ สิ ไว้หน้าเพื่อนบ้าง”

ฉันลุกขึ้นทันทีที่ยัยเกวบอกว่าจะมีผู้ชายคนอื่นมาร่วมวงด้วย

สาเหตุที่ฉันทำเหมือนรังเกียจน่ะเหรอ เพราะฉันรังเกียจจริง ๆ ฉันเกลียดผู้ชายทุกคน ผู้ชายที่เป็นคนแปลกหน้า ผู้ชายที่ไม่รู้จัก เพราะฉันมันเป็นพวกมีอคติกับเพศนี้ไง

“เพื่อนรัก ใจเย็น ๆ น้า เพื่อนพี่ภูผาไม่ใช่คน ๆ นั้นสักหน่อยถือว่าเพื่อนขอนะ”

ไม่ต้องมาลูบหลังลูบไหล่กล่อมฉันให้ยากเลย

“แกก็รู้ฉันไม่ชอบคบผู้ชายที่ไหน ยิ่งให้นั่งร่วมวงด้วยฉันยิ่งไม่เอาใหญ่”

“นี่ไงเหตุผลที่ฉันไม่บอกแกก่อนออกมาว่าจะมีผู้ชายคนอื่นมาร่วมวงด้วย!” เหมือนฉันจะทำให้ยัยเกวโกรธแล้วล่ะ

“มันผ่านมาสิบปีแล้วนะลิลลี่ แกควรจะปล่อยวางได้แล้ว และอย่าเอาผู้ชายเพียงคนเดียวมาตัดสินว่าผู้ชายทั้งโลกจะเหมือนกันหมดสิวะ!” ยัยเกวขึ้นเสียงใส่ฉัน

และนั่นทำให้ฉันได้สติ ค่อย ๆ มองหน้าแฟนนางที่ชื่อภูผา เขาก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งแต่ฉันยังชื่นชมเขาในใจได้เลยหรือว่าฉันจะอคติกับผู้ชายเกินไปนะ

“แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ ถ้าเกิดมีอีกแกต้องบอกฉันก่อน” ยัยเกวรีบเข้ามากอดเอวแถมยังกระโดดหอมแก้มฉันอย่างไม่อายสายตาใคร

“รับทราบค่ะคุณเพื่อนรัก”

แล้วนางก็จูงฉันเดินกลับมานั่งโซฟาหลุยส์อย่างดีในโซนคนโสดที่มีแฟนนางนั่งมองทุกการกระทำของเรา

ผ่านมาสิบห้านาที ฉันกำลังจะอกแตกตาย!

นั่งมองยัยเพื่อนตัวดีแรงมากตอนนี้

“หยวน ๆ นะแก เรื่องนี้ฉันควบคุมไม่ได้จริง ๆ” นางแอบกระซิบเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงที่ค่อนไปทางเกรงใจปนรู้สึกผิด

“...” ไร้ซึ่งคำตอบจากฉัน

ได้แต่นั่งกระดกแก้วเหล้าในมือลงคอซ้ำแล้วซ้ำอีกเพื่อทำใจ มองผู้ชายที่นั่งล้อมหน้าล้อมหลังฉันถึงสามคน

มันน่าโมโหไหมล่ะ?

ยัยเกวบอกฉันว่าแฟนนางจะพาเพื่อนมาอีกแค่คนเดียว ทว่าผ่านมาห้านาทีต่อจากนั้นเพื่อนผู้ชายเขาก็มากันเป็นฝูง

ฉันไม่ได้ใช้คำพูดแรงไปใช่ไหม?

“เพื่อนเกวสวย ไม่เชื่อว่าจะโสดได้”

และที่รำคาญที่สุดคือผู้ชายหน้าม่อที่นั่งถัดฉันไปเว้นระยะห่างเพียงกระเป๋ากุชชี่ฉันกั้นอยู่

“ผู้หญิงโสดแปลกตรงไหน?”

ตอนแรกว่าจะไม่อะไรแล้วนะ แต่ฉันเห็นหมอนี่พูดทำนองนี้เหมือนหนักส่วนไหนเขาแทนฉันมากเลยโต้ตอบกลับ