EP 02 แท่งสีชมพูใส [1-2]

บรู๊กกดวางสายโทรศัพท์ นี่คงเป็นครั้งแรกที่มาเฟียอย่างเขาทิ้งงาน แต่จะโทษเขาฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ในเมื่อตอนนี้เขาดันกลายมาเป็นเด็กอายุสิบขวบ ถ้าขืนกลับไปในสภาพนี้มีหวังพวกศัตรูของเขาได้ยกพวกกันมาถล่มแน่

ยืนคิดอะไรสักพักเขาก็เดินกลับเข้าไปในห้องแล้วนั่งเล่นที่โซฟา ดูเหมือนว่าโซฟาตัวนี้คงจะเป็นเตียงนอนชั่วคราวของเขาอีกด้วย ถึงคอนโดของมีอาจะมีสองห้องนอนแต่เธอแบ่งไปใช้ทำงานแล้วหนึ่งห้อง

หนึ่งชั่วโมงต่อมาบรู๊กหันไปมองตามเสียงประตูห้องนอนที่เปิดออกแล้วก็ต้องขมวดคิ้วกับสภาพของเจ้าของห้องที่เปลี่ยนไป

เมื่อตอนกลางวันเธอคือสาวสวยเป๊ะทุกระเบียบนิ้วทั้งเสื้อผ้าหน้าผมแต่ตอนนี้ ผมสีแดงมะฮอกกานีถูกมัดรวบไว้หลวมๆ หน้าม้ามีโรลม้วนผมติดเอาไว้ ใบหน้าขาวใสไม่ได้แต่งแต้มอะไรอยู่ภายใต้กรอบแว่นตาอันใหญ่ ฟันขาวเรียงสวยถูกครอบด้วยรีเทรนเนอร์ เธอสวมชุดนอนง่ายๆ คือเสื้อยืดตัวใหญ่และกางเกงขาสั้นแต่แทบจะโผล่ออกมาไม่พ้นชายเสื้อ

"ทำไมมองหน้าฉันแบบนั้นล่ะ ฮ่าๆๆ ตกใจที่ฉันกลายร่างเหรอ"

"คนเดียวกัน?"

"คนเดียวกันสิ นี่เค้าเรียกว่าความลับนางฟ้าเลยนะ นายอย่าเอาไปบอกใครเชียวล่ะ"

มีอาหัวเราะพลางเดินมานั่งลงข้างบรู๊ก

"ฉันเป็นอินฟลูนี่ เวลาจะออกข้างนอก ถ่ายรีวิวสินค้า ไลฟ์สดก็ต้องแต่งหน้าให้มันสวยเป๊ะเวอร์วังไว้ก่อน ส่วนตอนนี้เวลานอนแล้วฉันไม่ต้องสวยไปให้ใครดูแล้วไง"

อธิบายยาวเหยียดอย่างที่เธอชอบทำเป็นประจำ บรู๊กมองหน้าหญิงสาวอีกครั้ง เขารู้สึกชอบเธอในเวลาที่ไม่ปรุงแต่งอะไรมากกว่า

เดี๋ยวนะ!

เมื่อกี้เขาคิดว่าเขากำลังชอบเธองั้นเหรอ

“นายเป็นอะไร อยู่ๆ ก็หน้าแดงขึ้นมา”

หมับ!

“อ๊ะ!”

มีอาถามพลางยื่นมือไปเพื่อจะแตะที่หน้าผากของเขาแต่ด้วยสัญชาตญาณของมาเฟีย เขาไม่ชอบให้ใครแตะเนื้อต้องตัวก็เลยยกมือขึ้นจับข้อมือของเธอเอาไว้อย่างรวดเร็วจนเธอตกใจ

“ฉันอยากอาบน้ำ”

บรู๊กปล่อยข้อมือของเธอก่อนจะลุกขึ้นยืน มีอาเห็นแบบนั้นก็ส่งยิ้มมาให้เขาพลางลุกขึ้นยืนตาม

“นายนี่หวงตัวด้วยนะเนี้ย ตามฉันมาเดี๋ยวฉันจะไปหยิบผ้าเช็ดตัวกับชุดนอนให้นะ”

เธอเดินนำเขาเข้าไปในห้องนอน บรู๊กยืนนิ่งอยู่หน้าประตูพลางมองสำรวจรอบห้อง เตียงนอนขนาดห้าฟุตที่มีตุ๊กตานอนเรียงรายกันอยู่เต็มไปหมดจนเขาไม่แน่ใจว่าเจ้าของห้องนอนที่พื้นหรือเปล่า ตู้เสื้อผ้าสีขาวขนาดใหญ่สองตู้ ถัดมาเป็นโต๊ะเครื่องแป้งที่มีเครื่องสำอางวางอยู่เต็มไปหมด ลิปสติกที่เยอะจนแทบจะเรียงได้เป็นขบวนรถไฟ

หรืออาจเป็นเพราะว่านี่คือการเข้าห้องนอนของผู้หญิงครั้งแรกเขาจึงไม่ชินกับบรรยากาศห้องแบบนี้สักเท่าไหร่

“นี่ผ้าเช็ดตัวนะ ส่วนนี่ชุดนอนโชคดีนะที่นายยังตัวเท่านี้ถึงใส่เสื้อของฉันได้ ของใช้ในห้องน้ำถ้านายจะหยิบอะไรใช้ก็อ่านก่อนจะมันอาจจะเยอะไปนิดหน่อยเพราะบางอย่างฉันต้องถ่ายรีวิวตอนอาบน้ำ”

“เธอถ่ายคลิปตัวเองอาบน้ำ”

เขาถามกลับไปทันที อาชีพรีวิวสินค้านี่ต้องถ่ายคลิปตัวเองอาบน้ำด้วยเหรอ

“ใช่ ก็บางครั้งรีวิวทรีตเมนต์หมักผมหรือสบู่อาบน้ำก็ต้องใช้ให้ลูกค้าดูสิ”

มีอาตอบกลับไปตามความจริงแต่เมื่อเห็นสายตาของบรู๊กที่กำลังจ้องเธอทำให้เธอเข้าใจถึงความคิดของเขาทันที

“แต่ฉันไม่ได้แก้ผ้าถ่ายนะ ฉันก็ใส่เสื้ออาบน้ำไปเลยนี่แหละ”

เมื่อได้ยินคำตอบแบบนั้นเขาก็สบายใจขึ้นมา โดยไม่ได้สังเกตอาการของตัวเองเลยว่าตอนนี้เขากำลังทำตัวเหมือนคนหวงของเสียอย่างนั้น

บรู๊กรับผ้าเช็ดตัวและชุดนอนที่เธอเตรียมให้เดินเข้าไปในห้องน้ำและเมื่อปิดประตูห้องน้ำเขาก็ต้องยืนตะลึงอีกครั้ง ทำไมอุปกรณ์อาบน้ำของผู้หญิงถึงได้เยอะขนาดนี้ มันทำให้เขาเข้าใจทันทีเลยว่าทำไมเมื่อกี้มีอาถึงได้อาบน้ำเป็นชั่วโมง

••××××ו•

“นายจะนอนตรงไหน ในห้องฉันหรือว่าที่โซฟา”

มีอาเอ่ยถามหลังจากที่เห็นบรู๊กเปิดประตูห้องน้ำออกมา จริงๆ แล้วเธอมีห้องน้ำสองห้อง อยู่ในห้องนอนหนึ่งห้องและข้างนอกหนึ่งห้องแต่ห้องข้างนอกจะไม่มีอุปกรณ์สำหรับอาบน้ำเลยจึงให้บรู๊กเข้ามาอาบห้องข้างในแทน

“โซฟา”

“นายนอนคนเดียวได้ใช่มั้ย กลัวผีมั้ยหรือถ้ากลัวเหงามานอนกับพี่สาวคนนี้ได้น้า”

เธอพูดพลางส่งยิ้มหวานให้เขา เธอเอ็นดูบรู๊กเหมือนเป็นน้องชายคนหนึ่งเพราะท่าทางนิ่งๆ ไม่ค่อยพูดทำให้มีอาเข้าใจว่าเขาเป็นเด็กขี้อาย

“ไม่กลัว”

เขาตอบแค่นั้นแล้วก็เดินไปตากผ้าขนหนูที่ราว มีอาลุกขึ้นเตรียมหมอนผ้าห่มเดินตามบรู๊กออกมาที่โซฟาหรือว่าเตียงนอนชั่วคราวของเขานั่นเอง

“แล้วโทรหาที่บ้านเขาว่ายังไงบ้าง เขาจะมารับนายเมื่อไหร่เหรอ”

“อยากให้กลับ?”

“ฉันเป็นห่วงความปลอดภัยของนายต่างหาก อยู่ที่บ้านนายน่าจะมีคนดูแลเยอะใช่มั้ยละ”

อย่างน้อยถ้าบ้านเขารวยถึงขนาดมีคนจะมาจับตัวไปเรียกค่าไถ่ก็คงมีแม่บ้านและบอดี้การ์ดในบ้านไม่น้อยเลยล่ะ

“อีกสามสี่วัน”

คำตอบของบรู๊กทำให้มีอาหันไปมองปฏิทินในห้องก่อนจะริมฝีปากสวยจะยกยิ้มด้วยความดีใจ

“ดีจัง งั้นนายก็จะได้อยู่ฉลองวันคริสต์มาสกับฉันน่ะสิ ฉันฉลองคนเดียวมาหลายปีแล้ว เหงาจะตาย”

คำว่าเหงาของมีอาแผ่วลงเล็กน้อยจนบรู๊กจับสังเกตได้ เขาหันไปมองหน้าเธอที่กำลังยิ้มด้วยความดีใจจนตาหยีแล้วเผลอยิ้มตามออกมา

“อืม”

คำตอบสั้นๆ แล้วรีบปรับสีหน้าให้เรียบนิ่งตามเดิมเพราะกลัวมีอาจะสังเกตเห็น

เมี้ยว~

ทริกซี่เดินลงมาจากคอนโดแมวของตัวเองแล้วยืดตัวบิดขี้เกียจก่อนจะเดินเข้าไปถูขาบรู๊กไปมาจนเจ้าของแมวตัวจริงอดหมั่นไส้ไม่ได้

“ทริกซี่! นายไม่เห็นอ้อนฉันแบบนั้นบ้างเลย”

เมิน!

นอกจากทริกซี่จะไม่ได้โต้ตอบอะไรกลับมา มันยังไม่แม้แต่ชายตามองเลยด้วยซ้ำ

“ชิ! เจ้าแมวอ้วน! งั้นฉันไปนอนแล้วนะ”

มีอาทำท่าจะเดินไปเข้าห้องนอนของตัวเองแต่เมื่อเห็นว่าทริกซี่ยังไม่ยอมเดินตามไปเธอจึงต้องเดินเข้าไปอุ้มทริกซี่ขึ้นมาไว้ให้อ้อมแขน

“ฝันดีนะบรู๊ก^^”

พูดพร้อมส่งรอยยิ้มหวานมาให้เขาแล้วเดินจกพุงเจ้าแมวอ้วนตรงไปทางห้องนอนของตัวเอง

ปัง!

“อะ...อืม”

ประตูห้องนอนปิดไปแล้วแต่คนที่ยังนิ่งอยู่เพิ่งได้สติ นี่เขากำลังโดนเธอโปรยเสน่ห์ใส่เหรอเนี้ย ทั้งที่มันเป็นรอยยิ้มที่ส่งมาให้เหมือนพี่สาวที่ยิ้มให้น้องชายเท่านั้น แต่กลับฝังลึกอยู่ในใจของมาเฟียหนุ่ม

และคืนนี้มีคนนอนไม่หลับเพราะรอยยิ้มนั้น!

••××××ו•

มีคนโดนตกแล้วค้า

อาการมันเป็นยังไงน้า

ตกหลุมรักขึ้นไม่ไหว เธอใช่มั้ยเป็นคนผลักฉัน~