บทย่อ
เมื่อมาเฟียตกหลุมรักอินฟลูสาวสวยฯ -------------------------------------- ทำไมเขาทำอะไรดูดีไปหมดทุกอย่างเลยนะ หน้าก็หล่อ แขนที่ยื่นไปจับพวงมาลัยเห็นเส้นเลือดปูดขึ้นเล็กน้อยนั่นดูเซ็กซี่สุดๆ ทำเอาหัวใจดวงน้อยของฉันเต้นแรงไม่หยุด "แต่งงานกัน" "แต่งค่ะ" ฉันตอบกลับไปอัตโนมัติแล้วมองหน้าเขาด้วยสายตาเคลิบเคลิ้มก่อนจะรู้สึกตัว "ห๊ะ! O_O" ฉันหันมองรอบๆตัวความตกใจ ตอนนี้เขามาจอดรถอยู่หน้าคอนโดฉัน แล้วเมื่อกี้เขาพูดว่าอะไรนะ "คะ คุณพูดว่าอะไรนะคะ" "ฉันไม่ชอบพูดซ้ำ" เขาตอบกลับพลางมองฉันด้วยสายตาที่เรียบนิ่งเหมือนเดิม มือข้างขวายังคงพาดอยู่บนพวงมาลัยด้วยท่าทางสบายๆ "มะ...เมื่อกี้คุณบอกให้เราแต่งงานกันเหรอคะ" "เธอตกลง"
••Intro••
มือหนาโคลงแก้วไวน์ขณะสายตาจ้องมองน้ำสีเข้มหมุนวนในนั้นพลางยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย
“ผมยินดีมากครับที่จะได้ร่วมงานกับคุณบรู๊ก”
ชายวัยกลางคนยื่นแก้วไวน์ไปตรงหน้ามาเฟียหนุ่มที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ถึงชายหนุ่มคนนี้จะอายุน้อยกว่าเขาหลายปีแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยท่าทางของเขามันน่าเกรงขาม โดยเฉพาะสายตาคมที่เรียบนิ่งแต่ดุดันคู่นั้น มันทำให้ใครๆ ก็ไม่กล้าสบตาเขา
“เช่นกันครับ”
น้ำเสียงราบเรียบของมาเฟียหนุ่มวัยสามสิบสองตอบกลับแล้วยื่นแก้วไวน์ในมือไปชนแก้วกับอีกฝ่ายก่อนจะยกขึ้นดื่มตามมารยาท
ตึกตึก! ตึกตึก!
เสียงหัวใจที่เริ่มเต้นผิดปกติทำให้มาเฟียหนุ่มก้มลงมองแก้วไวน์ในมือพลางเบนสายตาไปมองชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
มีบางอย่างผิดปกติ!
เขาต้องรีบออกจากที่นี่!
“ผม...ขอเข้าห้องน้ำหน่อย”
น้ำเสียงยังคงราบเรียบเหมือนเดิม ร่างหนาลุกขึ้นยืนเต็มความสูงหนึ่งร้อยเก้าสิบสองพยายามประคองสติเดินออกจากห้องอาหารไพรเวตด้วยท่าทีปกติ
“กลับ”
คำสั้นๆ เอ่ยขึ้นเมื่อเปิดประตูห้องออกมาเจอเลขา มือขวาและควบตำแหน่งบอดี้การ์ด
แอชตันพยักหน้ารับโดยไม่มีคำถามแล้วเดินตามเจ้านายออกไป ทันทีที่เข้าไปนั่งในรถมาเฟียหนุ่มก็รีบถอดเสื้อสูทที่ใส่อยู่ออกแล้วเลื่อนมือไปดึงเนกไท
“บอสครับ”
แอชตันเปิดประตูเข้าไปนั่งในตำแหน่งคนขับเห็นท่าทางไม่ค่อยดีของเจ้านายก็เกิดอาการร้อนรน
“รีบไป!”
ตอนนี้ร่างกายของเขารู้สึกร้อนเหมือนกำลังโดนไฟเผา เหงื่อแตกท่วมตัว คอแห้งผากเหมือนขาดน้ำมาเป็นอาทิตย์
อึก!
มือหนารีบคว้าขวดน้ำในรถมาเปิดดื่มเพื่อดับกระหาย เขาไม่รู้ว่าตอนนี้เขาโดนวางยาอะไรแต่ใครที่มันกล้าทำเขาแบบนี้มันไม่ตายดีแน่
ปัง!
เสียงปืนที่ดังมาจากข้างหลังไม่ได้สร้างความตกใจให้มาเฟียหนุ่ม เขาชินกับเรื่องพวกนี้เสียแล้ว พวกลอบกัด! มันต้องโดนสั่งสอน
“อ๊าก!”
จู่ๆ เขาก็รู้สึกปวดหัวเหมือนหัวจะระเบิด ปวดจนต้องยกมือทั้งสองข้างขึ้นทึ้งผมของตัวเอง
ปัง! ปัง!
เอี๊ยด!
แรงเบรกรถทำให้มาเฟียหนุ่มกระแทกกับเบาะรถด้านหลังแล้วกระเด้งมาชนเบาะคนขับอีกครั้ง
“เบรกทำไม!”
เสียงที่ดังขึ้นมาทำให้มาเฟียหนุ่มขมวดคิ้ว ทำไมเสียงของเขาถึงแปลกไป สายตาคมก้มลงมองมือทั้งสองข้างพลางพลิกสลับไปมาก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับแอชตันที่กำลังนั่งมองหน้าเขาตาค้าง
“บะ...บอส”
จะไม่ให้เขาตาค้างได้ยังไง ในเมื่อตอนนี้คนที่นั่งอยู่เบาะหลังกลายเป็นเพียงเด็กอายุสิบขวบ!