เพื่อนใหม่(1)

เพื่อนใหม่

“คุณแบล็คคะ พอดีวินซ์เอารถมา เดี๋ยววินซ์กลับคอนโดเลยนะคะ ไม่แวะเข้าบริษัท” วินเซ่เอ่ยบอกกับเจ้านายหลังจากที่ลูกค้าเดินทางกลับไปแล้ว

“ไปกับฉัน”

“เอ๋ วินซ์เอารถมาค่ะ ขับกลับเองได้” เธอรีบปฏิเสธเมื่อเขาบอกให้กลับกับเขา

“ให้ไอ้โทขับกลับ” เขาพูดพร้อมแบมือมาที่เธอเพื่อขอกุญแจรถของเธอ

วินเซ่มองหน้าเขาแล้วหยิบกุญแจจากในกระเป๋ายื่นให้เขาแบบไม่เต็มใจ

'คิดว่าเป็นเจ้านายแล้วจะสั่งได้เหรอ ถ้าไม่ติดว่าทำงานวันแรกนะ ไม่ให้หรอกกุญแจน่ะ' เธอบ่นให้เขาในใจ

“นินทาฉันในใจ?” เขาถามเมื่อเห็นคนตัวเล็กทำหน้าแปลกๆ

“ใคร๊? ไม่มี๊!!” วินเซ่ตอบเสียงสูง นี่เขารู้ได้ไง อ่านใจคนได้เหรอตาคนนี้เนี่ย

“เสียงสูงไป” เขาเดินนำไปที่รถ

ร่างบางเดินตาม มองดูแผ่นหลังของเขารู้สึกคุ้นตากับแผ่นหลังนี้เหลือเกิน เคยเจอที่ไหนกันนะ

“ให้วินซ์ขับให้ไหมคะ” วินเซ่เอ่ยถามขึ้นเมื่อเดินมาถึงรถสปอร์ตคันดำที่เขาจอดไว้

“ขับให้ฉัน”

“ใช่สิคะ ก็คุณเป็นเจ้านาย วินซ์เป็นเลขาก็ต้องเป็นคนขับไม่ใช่เหรอคะ จะให้เจ้านายมาขับรถให้พนักงานนั่งมีที่ไหนกัน”

“มีที่นี่แหละ ไปนั่ง ฉันขับเอง”

“ทำไมขับเองคะ บอกว่าวินซ์จะขับให้ไงคะ”

“ไม่ไว้ใจ” เขาตอบสั้นๆ หน้านิ่งๆ ก่อนขึ้นไปนั่งในรถ ทิ้งให้ร่างบางยืนทำหน้าไม่พอใจอยู่นอกรถ

“ขึ้นรถ ไม่กลับหรือไง จะนอนนี่?” ชายหนุ่มลดกระจกลงแล้วสั่งคนตัวเล็กที่ยังยืนนิ่ง วินเซ่รีบวิ่งมาเปิดประตูด้านหลังคนขับ แล้วขึ้นไปนั่ง

“มานั่งข้างหน้า ฉันไม่ใช่คนขับรถ นั่งข้างหลังฉันจะรู้ได้ไงว่าคอนโดของเธออยู่ที่ไหน”

“อ้าว ไหนบอกจะขับเองไงคะ แล้วตอนนี้มาบอกไม่ใช่คนขับรถ ก็เห็นอยู่ว่าเป็นคนขับรถ” หญิงสาวบ่นออดๆ แอดๆ แต่ก็ลงจากรถมานั่งด้านหน้าข้างๆ คนขับด้วยใบหน้าบูดๆ

“ไม่ใช่พนักงานขับรถ แต่วันนี้จะขับรถ เข้าใจหรือยัง” เขาพยายามจะอธิบายให้คนข้างๆ เข้าใจในภาษาไทย ไม่รู้เขาจะต้องเอ็นดูหรือจะต้องปวดหัวเพิ่มดี

แบล็คเกอร์ขับรถมาจอดที่คอนโดของเธอ แต่เขากลับลงจากรถพร้อมกับเธอ สร้างความแปลกใจให้เธอไม่น้อย

“คุณมาส่งวินซ์ถูกได้ยังไงคะ ตลอดทางมานี้คุณไม่เห็นถามทางไปคอนโดวินซ์สักคำ แล้วอีกอย่างคุณลงมาทำไมคะ” วินเซ่ถามเขาด้วยความสงสัย เขารู้จักคอนโดเธอได้ยังไง และเขาลงจากรถมาทำไม ทำไมเขาไม่กลับบ้านเขา หรือว่า....

“อย่าบอกนะ ว่าคุณจะขึ้นไปบนห้องวินซ์น่ะ ไม่ได้นะ” เธอรีบปฏิเสธในสิ่งที่เธอคิดไปเอง

“ประสาท! ฉันจะกลับห้องฉัน!”

“ห๊ะ?! ห้องของคุณ ที่ไหน?” เขาไม่ได้ตอบอะไรเธอแต่ใช้นิ้วชี้ ชี้ขึ้นฟ้าพร้อมรอยยิ้มมุมปาก เธอมองการกระทำก็เป็นอันเข้าใจได้ว่าเขาหมายถึง ชั้นบนของคอนโดนี้

“คุณอยู่ที่นี่ อันนี้เข้าใจได้ค่ะ แต่คุณรู้ว่าวินซ์อยู่ที่นี่ด้วย หมายความว่ายังไงคะ?” เธอมองหน้าเขาหน้าตาเอาเรื่องแบบประมาณว่า จะจับผิดอะไรเขาสักอย่าง

เขาไม่สนใจเสียงบ่นของคนตัวเล็ก เดินขึ้นห้องไปโดยมีร่างบางวิ่งตาม ลิฟท์มาหยุดที่ชั้น 7 เขาและเธอก้าวเดินออกจากลิฟท์พร้อมกัน

“เอ๊ะ นี่อยู่ชั้นเดียวกันด้วยเหรอเนี่ย” เธอพึมพำเบาๆ

“ห้องก็ติดกัน” เขาพูดขึ้นมาก่อนจะเดินเข้าห้องปิดประตูไป เพื่อปั่นให้เธอรู้สึกโมโห เพราะเวลาเธอโมโหดูน่ารักดี วินเซ่ทำอะไรไม่ได้นอกจากทำหน้าบูดๆ แล้วกลับเข้าห้องของตัวเองไป

ก็อก ก็อก ก็อก

เสียงเคาะประตูดังขึ้นในขณะที่เจ้าของห้องตัวเล็กเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ แต่งตัวอยู่ในผ้าขนหนู บนหัวมีผ้าโพกไว้บ่งบอกว่าเธอสระผมเสร็จหมาดๆ เธอส่องตาแมวดูว่าเป็นใคร ก่อนที่จะเปิดประตูเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง ก็เห็นเป็นเจ้านายหนุ่มของตัวเอง มาหาเขาทำไมตอนนี้ หรือมีงานด่วน เธอกำลังจับลูกบิดประตูเตรียมจะเปิด แต่ยังไม่ทันได้เปิดกลับมีเสียงสวรรค์หรือเสียงนรกไม่รู้จากนอกห้อง

“ส่องแล้วก็เปิด ไม่เปิดฉันกลับ” เขาหมุนตัวหันหลัง ประตูก็ถูกเปิดออกมาอย่างแรง

“มาหาทำไมคะ” เขาหันกลับมาด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เมื่อเขาหลอกเด็กน้อยได้สำเร็จ แต่เมื่อหันกลับมาเป็นเขาเองที่เอาแต่ยืนนิ่ง มองไปยังร่างบางที่อยู่ตรงหน้า หญิงสาวในชุดผ้าขนหนูพันกายสีขาว ดูกลมกลืนกับผิวขาวๆ ของเธอ หน้าอกไม่ใหญ่และก็ไม่เล็กจนเกินไปถูกปิดบังด้วยผ้าเช็ดตัวแบบหมิ่นเหม่ เขาอยากเอามือสะกิดให้มันหลุดเสียตรงนี้เลย ใบหน้าหวานใส ไร้เครื่องสำอางค์ในยามนี้กลับไม่ได้ทำให้คนตรงหน้าหมดความงามเลย แต่กลับดูน่ารักสะอาดสะอ้าน สวยแบบธรรมชาติเสียเหลือเกิน

“จะมองอีกนานไหมคะ?” เธอถามเมื่อเห็นชายหนุ่มเอาแต่ยืนตะลึงจ้องงันไม่พูดไม่จา เขาไม่ตอบ แต่ยื่นกุญแจรถของเธอให้เธอคืน

“ขอบคุณค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวนะคะ “วินเซ่รีบปิดประตูเข้าห้องไป เพราะเธอรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ กับสายตาคมเข้มสีดำนิล เหมือนสายตาของเขากำลังลูบไล้ตามเรือนร่างของเธอทำให้เธอรู้สึกสยิวขนลุกขนพองจนทนต่อสายตานั้นไม่ไหว

วินเซ่มองกุญแจที่อยู่ในมืออย่างพิจารณา ก่อนจะตัดสินใจ

“คืนนี้ไปเที่ยวดีกว่า คลับที่ไทยจะเหมือนที่ต่างประเทศไหมนะ” วินเซ่รีบแต่งหน้า แต่งตัว เธอลองหาข้อมูลในอินเทอร์เน็ตว่าคลับไหนเป็นที่น่าเที่ยว

BK CLUB' สถานที่เที่ยวกลางคืนที่ติดท็อปในรีวิวมากที่สุด แต่ BK คุ้นๆ จัง เคยเห็นตัวอักษรนี้ที่ไหนกันนะ หญิงสาวอ่านข้อมูลที่เธอในอินเทอร์เน็ต

“อ้อ นึกออกแล้ว” วินเซ่ยกนิ้วขึ้นมา ถอดแหวนจากนิ้วนางข้างขวาแล้วดูตัวอักษรที่สลักด้านในแหวนของเธอ

“นี่ไง อยู่ในนี้ 'BNM BK' ” ร่างบางสวมแหวนเข้าไปยังนิ้วเดิมก่อนคว้ากระเป๋าและกุญแจรถออกจากห้องไป

BK CLUB

หญิงสาวก้าวเข้ามาในคลับ ทุกสายตาจับจ้องมายังร่างบางที่ตอนนี้ดูเด่นเพราะชุดมินิเดรสรัดรูปสีดำที่ตัดกับผิวขาวๆ เมื่อยามมันต้องแสงไฟ ใบหน้าหวานๆ น่ารักๆ ผมยาว ลอน สีน้ำตาลคาราเมล ทำให้ดึงดูดสายตาผู้คนได้เป็นอย่างดี แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้เข้าไปหาโต๊ะนั่งก็เดินชนกับใครสักคนหนึ่ง จนล้มลง

ผลั๊ก!!

“โอ้ย ขอโทษค่ะ เป็นอะไรไหมคะ” วินเซ่เอ่ยออกมาในทันทีที่เธอชน

“ไม่เป็นไรค่ะ ขอโทษเช่นกันนะคะ พอดีเรามองไม่ดีเอง” หญิงสาวคู่กรณีเอ่ยขึ้นเช่นกัน หญิงสาวคนนี้ตัวเล็กกว่าเธอนิดหน่อย ผมยาวประบ่า สีดำสนิทหรือว่าอยู่ในคลับที่ไฟสลัวทำให้ดำก็ไม่แน่ใจ ผิวขาว หน้าตาน่ารัก ปากนิด จมูกหน่อย รวมๆ แล้วดูจิ้มลิ้มน่าทนุถนอม

“เจ็บไหมคะ” วินเซ่เอ่ยถามอีกครั้งเมื่อมองไปเห็นรอยถลอกที่ข้อศอกของคนตรงหน้า

“อุ้ย แย่แล้ว ถ้าเฮียเห็นต้องโดนดุแน่ๆ” คนตัวเล็กกว่าบ่นพึมพำ

“เพื่อเป็นการขอโทษ ไปนั่งกับฉันหน่อยได้ไหม ฉันมาคนเดียวน่ะ ไม่มีเพื่อน เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง” วินเซ่เอ่ยชวน รู้สึกถูกชะตา อยากเป็นเพื่อนกับคนที่เพิ่งพบเจออย่างบอกไม่ถูก

“ได้เลยยย เพราะฉันก็ไม่มีเพื่อนเหมือนกัน นั่งกินอยู่แต่กับเฮียข้างบน เหงามาก” เธอบอกอย่างเจื้อยแจ้ว พูดเก่ง ร่าเริงสดใสเหมือนเป็นฝาแฝดวินเซ่ นี่สินะที่เขาบอกว่า คนเหมือนกันถึงคบกันได้

“แล้วเธอชื่ออะไรเหรอ เราชื่อ ‘แฟร์รี่’ นะ อายุ 25 เธออายุเท่ากันไหมฉันจะได้เรียกถูก”

“ฉันชื่อ ‘วินเซ่’ เรียก ‘วินซ์’ เฉยๆ ก็ได้นะ อายุ 25 เท่ากันเลย” วินเซ่เอ่ย แล้วยิ้มสดใสส่งให้เพื่อนใหม่ เดินตามกันไปหาโต๊ะนั่ง

ทางด้านแบล็คเกอร์

“นายครับ นายหญิงอยู่กับเพื่อนใหม่ครับ” องศา ลูกน้องคนสนิทรายงานการกระทำของนายหญิงของเขาให้กับมิวนิค หนุ่มไทยเชื้อสายจีน รูปร่างสมาร์ท สูงโปร่ง จมูกโด่ง ตาคม ใส่เชิ้ตสีขาวแหวกอกตามสไตล์ผู้ชายที่มีเสน่ห์ เขาเป็นหนึ่งในมาเฟียที่เป็นเพื่อนสนิทของแบล็อคเกอร์ นั่งอยู่ในห้อง VIP ของ BK CLUB ที่มีแบล็คเกอร์เป็นเจ้าของ