BlackVince จองรักคู่หมั้นร้ายลูกชายมาเฟีย

15 ปี ที่แล้ว...

รถสปอร์ตสีดำทมิฬวิ่งมาจอดหน้าคฤหาสถ์หรูใหญ่โตมโหฬาร ด้านหน้าคฤหาสถ์มีสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ที่ใหญ่กว่าสระว่ายน้ำธรรมดาปกติ รอบสระมีผู้คนแต่งตัวหรูหรา ถือแก้วไวน์ บ้างก็ยืนสนทนา บ้างก็ยืนดื่มเครื่องดื่มกันมากมายหลายสิบคน 

งานเลี้ยงรวมตัวของเหล่าเจ้าพ่อ มาเฟีย เจ้าของงานในวันนี้ก็คือหัวหน้ามาเฟีย เจ้าของคฤหาสถ์หลังงามแห่งนี้ เมื่อรถหรูจอดสนิทด้านหน้าของงาน บอดี้การ์ดชุดดำทำหน้าที่เปิดประตูด้านหลังคนขับเพื่อต้อนรับแขกผู้มาเยือนใหม่ 

มาเฟียวัยกลางคนที่ยังดูหล่อ สมาร์ท มาดขรึมก้าวลงจากรถเป็นคนแรก ตามด้วยหญิงวัยกลางคนที่มองดูแล้วยังสาว ราวๆอายุ 20 ต้นๆ แต่ความจริงแล้วเธออายุ เข้าเลข 4 แล้วต่างหาก เธอก้าวลงจากรถหรู มือข้างหนึ่งจูงมือเด็กน้อยผมสีน้ำตาลอ่อนคาราเมลเป็นลอนคลื่นเล็กๆยาวประบ่า ผิวขาวใส หน้าตาจิ้มลิ้มน่ารัก ปากอมชมพู อายุประมาณราวๆ 10 ขวบ ทั้งสามคนก้าวเดินเข้ามาในงานพร้อมกันท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่จับจ้องมองมาที่ทั้งสามราวกับว่าพวกเขาหลุดออกมาจากภาพวาดในนิยายที่สมบูรณ์แบบไม่มีที่ติ

"อ้าว สวัสดีครับคุณวินเนอร์ คุณเซริน และน้องวินเซ่" หัวหน้ามาเฟียหนุ่มใหญ่วัยกลางคนเจ้าของงานเลี้ยง และเจ้าของคฤหาสถ์ เดินเข้ามาทักทายแขกผู้มาใหม่ทั้งสาม เขาก้มลงทักทายเด็กน้อยที่เข้ามาพร้อมกับพ่อแม่ของเธอเพียงเล็กน้อยด้วยความเอ็นดู และหันไปคุยกับวินเนอร์และเซรินต่อ 

"ตามสบายเลยนะวันนี้ มีแต่คนกันเอง ผู้ร่วมธุรกิจของเรากันทั้งนั้น"

"ค่ะ" เซรินตอบรับคำด้วยรอยยิ้มหวาน เธอเป็นผู้ตอบรับคำแทนสามีของเธอเพราะรู้ว่าสามีของเธอคงไม่ตอบแน่นอน

"วินซ์ (ออกเสียงว่า วิ๊นซ์) ขอไปเดินเล่นแถวนี้นะคะหม่ามี๊" เด็กน้อยเลือกที่จะอยู่ด้านนอกบริเวณสระว่ายน้ำดีกว่า เธอไม่อยากเข้าไปในงานด้านในที่มีแต่ผู้ใหญ่มาดขรึม หน้าตาดุๆ และวางมาดเยอะๆของเหล่ามาเฟียรุ่นลุงๆ

"แล้วไม่เข้าไปไปสวัสดีพวกลุงเจค ลุงมังกรและลุงคาร์โก้เหรอลูก" เซรินเอ่ยถามลูกสาว เพราะพวกลุงๆที่เธอพูดถึงเป็นลุงคนโปรดของวินเซ่ก็มาในงานนี้ด้วย

"เดี๋ยวค่อยเข้าไปสวัสดีทีหลังค่ะ หม่ามี๊กับป๊าเข้าไปก่อนเลยค่ะ"

"อยู่แถวนี้ ห้ามไปไหนไกล" วินเนอร์บอกลูกสาวห้วนๆตามสไตล์คนพูดน้อยแบบเขา แต่ยังห่วงลูกสาวคนเดียวของตัวเอง

"ค่าาาาา" เด็กน้อยรับคำเสียงยาวให้กับความห่วงใยเกินเหตุของพ่อกับแม่ 

เมื่อคนทั้งสองเข้าไปในงาน วินเซ่ก็เดินมานั่งข้างๆสระว่ายน้ำ เอาเท้าเล็กๆจุ่มน้ำเล่นแกว่งไปมาอยู่สักพัก 

จ๋อม! เสียงวัตถุบางอย่างล่วงหล่นลงไปในสระว่ายน้ำ เด็กสาวชะโงกหน้าลงไปดูตามเสียงวัตถุนั้น มันคือแหวนที่แม่ของเธอให้เธอไว้ เธอร้อยใส่สร้อยห้อยคอไว้ตลอดเป็นเหมือนเครื่องรางประจำตัวให้เธอรู้สึกว่าแม่ของเธออยู่ข้างๆเธอตลอดเวลาให้อุ่นใจ

"แหวน!! ขาดไปได้ยังไงเนี่ย" เด็กน้อยอุทานด้วยความตกใจ แหวนของเธอร่วงลงสระว่ายน้ำไม่พอ ยังร่วงลงไปพอเหมาะพอเจาะลงรูระบายน้ำออกที่อยู่ก้นสระพอดิบพอดีเสียด้วย

"น้าพายุ ช่วยวินซ์ด้วย แหวนวินซ์ตกลงรูสระว่ายน้ำอ่ะ เอาให้วินซ์หน่อยได้ไหม" เด็กน้อยหันไปบอกลูกน้องคนสนิทของพ่อที่ยืนเฝ้าอยู่แถวนั้นพอดี

"ไหนครับคุณหนู" วินเซ่ชี้นิ้วเล็กๆไปยังรูก้นสระที่แหวนตกลงไป

"โห มันลงไปในรูระบายน้ำแล้วมั้งครับ เอาออกมาไม่ได้ครับ ถ้าจะเอาออกคือต้องรื้อสระเลยครับคุณหนู" พายุอธิบายให้คุณหนูของเขาฟัง หวังว่าคุณหนูจะเข้าใจและล้มเลิกความตั้งใจที่จะเอาแหวนวงนั้นขึ้นมา

"แต่มันคือแหวนสำคัญของหนูนะ ฮืออออ น้าพายุไปบอกป๊าให้รื้อสระเอาแหวนให้วินซ์เดี๋ยวนี้!" เด็กน้อยเริ่มร้องไห้ งอแง เอาแต่ใจ จะให้รื้อเพื่อเอาแหวนของตัวเองขึ้นมาให้ได้

"คุณหนู..." 

"เกิดอะไรขึ้น!" ยังไม่ทันที่พายุจะได้ตอบและทำตามคำสั่งของคุณหนู ก็มีเสียงทุ้มนุ่มดังขึ้น 

เจ้าของเสียงทุ้มนุ่มใบหน้าหล่อ สูงโปร่ง อยู่ในชุดสูทสีดำขลับ ดำทั้งตัว ทั้งเสื้อเชิ้ตข้างใน เสื้อสูทข้างนอกและเน็กไทด์ก็ยังเป็นสีดำ ผมสีดำตัดกับสีผิวขาวเซ็ตขึ้นแบบไม่ตั้งใจเปิดหน้าผากข้างหนึ่ง จมูกโด่ง ปากได้รูปรับกับใบหน้าหล่อสไตล์ไอดอลเกาหลี อายุราวๆ 20ปี เห็นจะได้

"คุณแบล็ค! เอ่อ ... พอดีว่าคุณหนูของผมทำแหวนสำคัญตกลงไปในรูระบายน้ำก้นสระครับ ถ้าจะเอาขึ้นก็คงต้องรื้อทั้งสระเลยครับ" พายุอธิบายบอกผู้เข้ามาใหม่

"ใครอนุญาตให้รื้อ!" เขาหันไปทางเด็กน้อยที่กำลังยืนมองลงไปในสระด้วยน้ำตาไหลอาบแก้ม เด็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของเขาก็หันขวับมาหาเขาทันที

"มันสำคัญสำหรับวินซ์นะ"

"สำคัญยังไง?" เขาถามกลับทันควัน

"มันคือแหวนของแม่หนูที่ให้ไว้ มันคือเครื่องรางสำคัญในชีวิตหนู"

"สำคัญมาก ทำไมไม่กระโดดลงไปเอาเองล่ะ"

"เอ๊ะ!! มันลงรูไปแล้วค่ะ ถึงลงไปเอาก็ไม่ได้อยู่ดี ต้องรื้อสระค่ะ"

"ไม่ให้รื้อ!!" เขาตอบเสียงแข็ง

"ฮืออออ แล้วจะเอาแหวนได้ยังไงล่ะ ถ้าไม่มีเครื่องรางต้องใช้ชีวิตลำบากแน่ๆเลย ฮืออออ" เด็กน้อยบ่นพึมพำพร้อมกับร้องไห้ ส่งสายตาอาลัยอาวรณ์ไปที่ก้นสระ มือน้อยๆก้มหยิบสร้อยคอที่เคยร้อยแหวนไว้ขึ้นมาจากพื้นมาถือไว้

ในขณะที่เด็กน้อยกำลังก้มมองดูสร้อยคอด้วยน้ำตาอาบแก้มนั้น มือหนาก็ยื่นมือที่กำอยู่มาตรงหน้าเด็กตัวเล็ก เธอเงยหน้าขึ้นมองกำปั้นนั้นพร้อมกับสลับมองหน้าหล่อไปมา เธอทำหน้าแปลกใจปนสงสัย แต่มือน้อยๆก็ยื่นไปแบรองรับอะไรบางอย่างใต้กำปั้นนั้นโดยอัตโนมัติ

วัตถุบางอย่างร่วงหล่นลงบนมือน้อย วัตถุนั้นต้องแสงเล่นกับไฟระยิบระยับกระทบสายตาของเธอ

แหวน...แหวนวงใหญ่สีเงินเงาวับ ที่ออกแบบสไตล์เรียบหรู กลางวงแหวนมีพลอยสีนิล 'แบล็ก ลา บรา ดอ ไลท์' เม็ดกลมฝังอยู่บนตัวแหวน ด้านในของแหวนสลักตัวอักษรภาษาอังกฤษตัวเล็กๆอยู่ห้าตัว BNM BK สามตัวแรกเว้นระยะห่างจากสองตัวท้ายเพียงเล็กน้อยให้พอรู้ว่ามันคือตัวอักษรคนละชุดกัน แต่หมายถึงอะไรเธอไม่รู้ เพราะมันไม่สามารถอ่านรวมเป็นคำหรือเป็นประโยคได้

"ให้วินซ์ทำไมคะ นี่มันไม่ใช่แหวนของวินซ์"

"เอาไปแทนวงที่ร่วงไป ต้องการเครื่องรางไม่ใช่เหรอ แล้วก็เลิกทำตัวเป็นเด็กขี้แย เป็นลูกมาเฟียซะเปล่า"

"วินซ์แค่ 10 ขวบเอง จะให้รีบทำตัวโตไปไหน แล้วแหวนวงนี้วินซ์ก็ไม่ได้ขอซะหน่อย"

"เอาไป จะได้ไม่ต้องรื้อสระบ้านฉัน อีกอย่างไม่ได้ให้เลย ให้เช่า!!"

"ห๊ะ? เช่าเหรอ วินซ์ไม่มีเงินจ่ายหรอกค่ะ เอาคืนไป" เธอยื่นแหวนคืนให้เขา แต่เขาไม่ยอมเอามือออกมารับ กลับเอาสองมือล้วงกระเป๋ายืนเต๊ะท่าต่อไปแล้วพูดขึ้นว่า

"ไม่มีจ่ายค่าเช่าตอนนี้ แล้วตอนนี้มีเงินจ่ายค่ารื้อสระว่ายน้ำของฉันเหรอ อย่าบอกนะว่าจะรื้อออกฟรีๆ"

"ไม่ใช่นะ! วินซ์ไม่มีตอนนี้ แต่โตขึ้นต้องมีแน่ๆ จะเก็บเงินเอามาจ่ายค่าเสียหายให้ค่ะ" เขามองเด็กน้อยบอกกับเขาด้วยท่าทางจริงจังคล้ายเป็นคำมั่นสัญญา รอยยิ้มผุดขึ้นมุมปากขณะที่มองดูเด็กน้อยที่กำลังพูดเจื้อยแจ้วท่าทางกระตือรื้อร้น

"เอาไปแทนเครื่องรางอันเก่า พกติดตัวไว้ตลอด อีก 10 ปีข้างหน้า ฉันจะไปทวงค่าเช่าและแหวนวงนี้กับเธอ ด้วยตัวฉันเอง" เขาพูดด้วยรอยยิ้มเท่ห์จบแล้วก็เดินกลับเข้าไปในคฤหาสถ์ ทิ้งให้เด็กน้อยยืน งง ก้มมองแหวนในมือและคำพูดที่ยังก้องอยู่ในหู ฝังอยู่ในหัวใจ...

"แบล็ค! แหวนตระกูลหายไปไหน ทำไมไม่ใส่ไว้" แม่ของเขาถามขึ้น เมื่อเห็นลูกชายเดินเข้ามาในงานร่วมวงที่พ่อกับแม่ของเขาพูดคุยอยู่กับกลุ่มของลุงวินเนอร์ ป้าเซริน ลุงเจคอร์ป ลุงมังกร และลุงคาร์โก้ ครบแก็งค์รุ่นลุงทุกคน

"ตอนแรกก็ใส่ไว้ตลอด จนกระทั่งเมื่อกี้..." เขาหยุดพูดไว้แค่นั้น พร้อมกับเบนสายตาไปยังเด็กผู้หญิงตัวเล็กในชุดกระโปรงสีขาวน่ารักที่กำลังจะเดินเข้ามาในงาน

"ตาแบล็ค ทำไมแหวนไปอยู่ที่คอน้อง หรือว่า..." แม่ของเขาค้างไว้แค่นั้น หันไปสบตากับลูกชาย สลับไปสบกับสายตาสามี และเหมือนจะเข้าใจตรงกัน สายตาทั้งสองจึงค่อยๆย้ายไปสบยังสายตาเย็นชาของวินเนอร์ รวมไปถึงเซริน

"เห็นทีคราวนี้ผมต้องขอคุยตกลงกับคุณวินเนอร์และคุณเซรินแล้วล่ะครับ" วินเนอร์และเซรินก็พอจะเข้าใจและเดาสถานการณ์ได้เป็นอย่างดี พวกเขาไม่ได้ปิดกั้นอะไร เพราะเป็นลูกคนเดียวจึงให้อิสระทางความคิดมาตั้งแต่เล็กๆ

"ต้องผ่านด่านฉันด้วยนะ" 

"นั่นหลานสาวคนแรกของพวกฉันเลยเชียวนะ" เจคอร์ป คาร์โก้ และมังกรพูดขัดขึ้น 

"555 โอเคครับ สงสัยงานนี้เจ้าแบล็คต้องลำบากแล้วแหละ" ประโยคสุดท้ายเรียกรอยยิ้มให้กับคนในวงสนทนาได้เกือบทุกคน ยกเว้น...วินเนอร์ ที่ยังนั่งทำหน้านิ่งขรึม แต่ใช่ว่าเขาจะไม่ยินดียินร้ายกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาก็มีความรู้สึก หวง รัก ลูกสาวคนเดียวของเขาเหมือนคนอื่นๆ เพียงแค่เขาไม่ได้แสดงออกมาพร่ำเพื่อแค่นั้นเอง....