BAD GUY - 12

ใช่ฉันบอกว่าจะทำแบบนั้นแต่พอถูกคุณเฟยเอาหน้ามาใกล้ๆ มันก็ไปไม่เป็น จังหวะหัวใจเต้นรัวโครมๆ

“ตอนนี้คุณยั่วหนูอยู่หรอคะ?”

แปะ! สิ้นสุดคำถามคุณเฟยก็ดีดหน้าผากฉันเสียงดัง

“อื้อ! หนูเจ็บ”

“เธอมันก็แค่เด็กไร้เดียงสา”

“หนูบรรลุนิติภาวะแล้วนะคะ ไม่ใช่เด็ก”

“ถ้าอย่างนั้นก็พิสูจน์ให้ฉันเห็น”

“พะ พิสูจน์อะไรคะ” ขนแขนมันลุกซู่เมื่อได้ยินน้ำเสียงเมื่อครู่ที่คุณเฟยบอกให้พิสูจน์ มันหมายความว่ายังไงไม่รู้แต่ฉันรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยแปลกๆ

คุณเฟยกระตุกยิ้มมุมปากโดยไม่ตอบคำถามอะไร เขาหยัดตัวขึ้นแล้วเดินกลับไปนั่งที่เดิมของตัวเอง

ขณะที่เครื่องกำลังขึ้นฉันก็ท่องนโมในใจไปไม่รู้กี่รอบพยายามบังคับตัวเองให้หลับจะได้ไม่ต้องพะวงกลัว และก็คงเป็นเพราะความเหนื่อยที่ทำงานมาทั้งวันด้วยจึงทำให้หลับอย่างใจหวัง

รู้สึกตัวอีกทีเพราะถูกปลุก พอลืมตาขึ้นก็เห็นใบหน้ายักษ์ของคุณเฟยกำลังจ้องเขม็ง

“ปลุกเท่าไรก็ไม่ยอมตื่นฉันคิดว่าเธอตายไปแล้ว”

“ถึงแล้วหรอคะ”

“อืม”

คุณเฟยตอบในลำคอจากนั้นก็เดินไปฉันจึงรีบลุกขึ้นจากที่นั่งเดินตามติดๆ

ที่บอกว่าให้ช่วยมายกกระเป๋าก็ได้คุณ เฟยก็ไม่ปราณีฉันเลยกระเป๋าของเขามันใบใหญ่มากให้ฉันทั้งยกทั้งลาก พอเดินมาถึงด้านหน้าสนามบินก็มีรถมารับ

“ที่นี่ที่ไหนแล้วเรากำลังจะไปที่ไหนกันหรอคะ” เหมือนฉันคุยกับอากาศรอบๆ ตัวเพราะถามคนที่นั่งข้างๆ ก็ทำเป็นหูทวนลมไม่ได้ยิน

ไม่อยากรู้ก็ได้ชิ!!

พอรถขอบมาจอดฉันถึงได้รู้ว่าที่นี่คือโรงแรม เป็นโรงแรมขนาดใหญ่มากๆ มาถึงก็มีพนักงานมาคอยยกกระเป๋าให้ ดีเลยฉันจะได้ไม่ต้องเหนื่อยยกเอง

ตอนนี้คงจะดึกพอสมควรแล้วบรรยากาศโดยรอบมันมืดสนิท

“รอด้วยสิคะ” ฉันรีบท้วงคุณเฟยที่เดินนำไปแบบไม่รอ แต่เขาก็ไม่หยุดรออยู่ดีนั่นแหละ

หน้าเคาท์เตอร์ของโรงแรม ตอนนี้คุณเฟยกำลังจะกินหัวพนักงานอยู่แล้ว

“ฉันต้องการห้องเพิ่ม” เขาพูดคำนี้ไม่รู้กี่ครั้งแล้ว จะเอาห้องเพิ่มให้ได้เลย ฉันละสงสารพนักงานจริงๆ

“ขอโทษค่ะมีว่างแค่ห้องเดียวมันวันนี้เต็มหมดทุกห้องจริงๆ”

“หนูนอนโซฟาก็ได้ค่ะ” ฉันแทรกบทสนทนาเพราะเห็นใจพนักงาน

“ฉันไม่ชอบนอนร่วมห้องกับคนแปลกหนา” คุณเฟยหันมาบอกเสียงดุ

“แปลกหน้าตรงไหนคะหนูทำงานให้คุณมาสองอาทิตย์แล้วนะ เราสนิทกันแล้ว”

“ไม่สนิท!! อย่าปีนเกลียวกับฉัน”

ฉันขมุบขมิบปากพูดเบาๆ คนอะไรตอนอยู่บนเครื่องบินยังอ่อยฉันอยู่เลย

“ถ้าอย่างนั้นก็ไปโรงแรมอื่นสิคะ”

“ถ้าโรงแรมอื่นแถวนี้ไม่มีเลยค่ะ จะมีก็ต้องนั่งรถไปอีกไกลมากๆ” พนักงานรีบแย้งบอก

“ฉันยินดีจ่ายเงินเพิ่มสองเท่าถ้าได้ห้อง”

“วันนี้ไม่มีห้องว่างจริงๆ ค่ะ”

“คุณเฟยซื้อทั้งตึกเลยสิคะรับรองว่ามีห้องว่างแน่ๆ”

“หุบปาก!!” ฉันก็แค่พูดหยอกเท่านั้นเองไม่เห็นต้องดุขนาดนี้เลย เอะอะก็ทำตาเขียวใส่

“พรุ่งนี้จะมีห้องว่างนะคะ”

คุณเฟยเงียบเขาใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะบอกพนักงาน “ขอเตียงเสริมให้ฉันด้วย”

“ได้ค่ะ”

แค่นี้ก็สิ้นเรื่องไม่เห็นต้องไปยืนเถียงเลยสุดท้ายก็ต้องนอนที่นี่อยู่ดี

เมื่อทุกอย่างลงตัวฉันกับคุณเฟยก็เดินเข้ามาในลิฟต์เพื่อจะไปยังห้องที่เราจะพักในคืนนี้

“ที่ไม่อยากห้องเดียวกันกับหนูเพราะกลัวอดใจไม่ไหวใช่ไหมล่ะคะ ^_^” เมื่อประตูลิฟต์ปิดสนิทฉันก็ขยับมาใกล้ๆ แล้วถามเจ้านายเสียงหวาน

เอาจริงๆ มันก็ตื่นเต้นนะเนี่ย แค่คิดว่าคืนนี้จะได้นอนร่วมห้องกับคุณเฟย สมองมันก็เริ่มคิดแผนการว่าคืนนี้จะเริ่มยั่วยังไงดี