ตอนที่ 6 ทำตัวเหลวไหล 1

แม่หวานเห็นลูกหลานคนยศศักดิ์ใหญ่กว่าข่มขวัญนันท์นรี ด้วยความเป็นแม่ไม่มีทางที่จะทนรับการแสดงออกไม่ให้เกียรติแบบนี้ได้ จึงดันตัวลูกสาวขึ้นมาเล็กน้อย ยิ้มแย้มภาคภูมิใจ น้ำเสียงฟังฉะฉาน “นี่คือลูกสาวของน้าเอง ชื่อหนูนา พึ่งเรียนจบจากเชียงใหม่ เกียรตินิยมเหรียญทองอันดับหนึ่งของคณะ หนูกานอาจจะไม่เคยเจอหน้า หนูนาไหว้พี่เค้าสิลูก”

มารดาขนเอาขิงข่าตะไคร่มาเต็ม นันท์นรีกระดากอายอยู่บ้าง เหมือนลูกสาวของป้าข้างบ้านที่ชอบอวดลูกตัวเองก็ไม่ปาน แต่ต่อหน้าคู่แข่งย่อมไม่อาจดูด้อยได้ เธอจึงยิ้มถ่อมตนพลางมองวิกานดา “สวัสดีค่ะ หนูนายังเป็นมือใหม่ ได้ยินว่าพี่กานทำรีสอร์ทบนเขามานานหลายปี แถมยังประสบความสำเร็จดังมากๆ ในช่วงนี้ หนูนาเห็นพี่เป็นไอดอลเลยนะคะ”

พูดถึงรีสอร์ทบนเขาที่กำลังเป็นกระแสในอินเตอร์เน็ต วิกานดายิ้มแห้งเกือบจะหลุดโมโหต่อหน้าผู้ใหญ่ทุกคน ประสบความสำเร็จ คำนี้ตรงกันข้ามกับสถานการณ์ปัจจุบันของรีสอร์ทเธอสิ้นเชิง ชาวบ้านกำลังฟ้องร้องทวงคืนพื้นที่ป่าอุทยาน หญิงสาวตรงหน้ากลับหยิบยกประเด็นนี้ขึ้นมาพูด จงใจจะทับถมเสียดสีหรือเปล่า

“พี่ครามจ๊ะ ไว้ว่างๆ 0พี่ลองไปพักที่รีสอร์ทของกานดูนะ กานจะดูแลพี่เอง” วิกานดาไม่สนใจหญิงสาวอ่อนวัยกว่า หันไปพูดกับคุณานนท์ด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน ดวงตาพราวระยับ ความในใจแทบจะสื่อออกมาผ่านการมองที่แสนลึกซึ้งแล้ว

คุณานนท์ไม่ตอบสนอง หากเป็นเขาเมื่อก่อนคงสุภาพกับหญิงสาวทุกเพศทุกวัยกว่านี้ ชายหนุ่มเพียงถอยแขนที่ถูกเกาะเกี่ยวออกอย่างเป็นธรรมชาติ เว้นระยะให้พอเหมาะพอควรเลี่ยงการเข้าใจผิด ทั้งคู่ต่างก็เป็นผู้ใหญ่ การแสดงออกนี้จึงทำให้เข้าใจได้ไม่ยาก วิกานดาที่ออกตัวแรงพึ่งเคยโดนเมิน สีหน้าจึงกระอักกระอ่วน ตนก็ไม่ใช่จะขี้ริ้วขี้เหร่อะไร หน้าตาสะสวยไม่น้อยไปกว่าลูกกำนันเล็กเลย ไฉนเขาถึงไม่เกรงใจเห็นแก่สถานะของเธอสักนิด

วิกานดาตำหนิด่าทอนันท์นรีในใจ ถ้าไม่ใช่เพราะนังเด็กนี่พูดมาก พี่ครามก็คงไม่มีท่าทีเหินห่าง น่าโมโหนัก

นันท์นรีส่งสายตาให้เจ้าของงานวันเกิด จากนั้นเดินตามมารดาไปนั่งโต๊ะเดียวกันกับพวกนายอำเภอ คุณลุงคุณป้าแล้วก็พ่อกับแม่ ลูกคนรองของนายอำเภอเป็นชายหนุ่มรุ่นราวไล่เลี่ยกันกับเธอ พอเขาเห็นนันท์นรีก็เบิกตาตกตะลึง ไม่คาดว่าในอำเภอนี้ยังมีคนสวยสะพรึงเช่นหญิงสาวอยู่

"สวัสดีครับ ผมชลน่าน ลูกชายคนรองของนายอำเภอนะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก" ชายหนุ่มแนะนำตัวพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้นันท์นรี

"สวัสดีค่ะคุณชลน่าน ดิฉันนันท์นรี หรือจะเรียกหนูนาก็ได้ค่ะ" เธอยกมือขึ้นไหว้อย่างสุภาพ

“แหม! น้องหนูนาจะมาเรียกคุณ เคินอะไรกันครับ เรียกพี่น่านก็ได้ พ่อกำนันกับพ่อพี่ก็คนคุ้นเคยกัน” ชลน่านได้ทีเอ่ยหยัดเหยียดความสนิทสนมให้อย่างตั้งใจ

“น้องหนูนาไม่พาแฟนมาด้วยเหรอครับ”

“ยังไม่มีแฟนค่ะ แต่มีคนที่ชอบแล้ว” นันท์นรีตอบตามตรง ไม่ให้อีกฝ่ายได้ตั้งความหวังใดเกี่ยวกับตัวเธอเด็ดขาด

“มีคนที่ชอบแล้ว เอ๋? แสดงว่ายังไม่คบกันใช่ไหมครับ อย่างนี้พี่ก็พอมีโอกาสอยู่น่ะสิ”

ลูกชายนายอำเภอขึ้นชื่อว่าตื๊อสาวเก่งสุดยอด เจ้าชู้เล่นคำ จีบใครต้องได้คนนั้น ไม่งั้นเสียสถิติ นันท์นรีไม่เคยสุงสิงกับเขายังเคยได้ยินกิตติศัพท์เรื่องผู้หญิงมาไม่น้อย แน่นอนว่าเธอไม่อยากยุ่งกับผู้ชายชีกอพรรค์นี้

“อีกเดี๋ยวก็จะคบเป็นแฟนแล้วค่ะ พี่น่านล้อเล่นแล้ว สาวๆ ของพี่เยอะซะขนาดนั้น รู้เข้าคงดักฆ่าหนูนาแน่”

“พี่เคลียร์ได้ เลิกหมดเลย ถ้าหนูนาไม่สบายใจ พี่จะไปบวชเพื่อตัดขาดสักเจ็ดวันแล้วค่อยมาจีบเราดีไหม”

“ฮาฮ่า พี่ครามคะ พี่ตัดสินใจได้หรือยังว่าจะคบกับหนูนาเมื่อไหร่ พี่น่านเขาบอกว่าบวชครบเจ็ดวันแล้วจะมาจีบหนู”

ชายหนุ่มที่นั่งด้านข้างเหลือบมองใบหน้าเล็กจิ้มลิ้ม จากนั้นมองลูกชายนายอำเภอแล้วกล่าวเสียงต่ำ “อย่าเหลวไหล”