9 พี่สาวใส่ชุดยั่วผัว

“แต่เขาก็ทำงาน มีบริษัทของตัวเองนะ”

ลูกสาวคนโตเถียงแทนสามีตัวเอง ว่าเป็นคนดี วิเศษเลอเลิศ ไม่ใช่ผู้ชายกระจอกงอมืองอเท้าหรือเกาะภรรยากิน มีบริษัทนำเข้าสินค้าจากประเทศเพื่อนบ้าน ขายทางอินเทอร์เน็ต สร้างรายได้ดีพอสมควร แต่เธอก็ไม่วายที่จะขอเงินส่วนแบ่งผลกำไรจากบริษัทเครื่องหอมของพ่อแม่ ทั้งที่ไม่ค่อยได้เข้ามาดูแล วัน ๆ วุ่นอยู่กับการไล่ล่าสามี กลัวว่าจะแอบซุกอีหนูเอาไว้

คุณวัฒนาเหนื่อยใจต่อแพรวที่แตะสามีเพลย์บอยไม่ได้เลย ยังดีที่ให้แยกบ้านออกไป แต่สร้างอยู่ในบริเวณเดียวกัน หากว่าปล่อยให้เขยใหญ่ เขยรองเดินอยู่ในบ้าน คงขัดหูขัดตาต่อความประพฤติ จนถึงขั้นมีปัญหาขัดแย้งกันและกลัวว่าจะลวนลามบุตรสาวคนเล็ก

“ในเมื่อมั่นใจว่ามันเป็นคนดีอย่างนั้น แกจะทุกข์ทำไมล่ะ เลือกเองไม่ใช่หรือ พ่อไม่ได้บังคับให้แต่งงานด้วยสักหน่อย”

“พ่อก็เป็นเสียอย่างนี้ ชอบว่าอยู่เรื่อยเลย ว่าผัวยัยพรพรรณบ้างสิ ขานั้นนะกรุ้มกริ่มจะตาย ชอบชวนกิตติไปเที่ยวหลีหญิงนอกบ้าน”

“ใครที่ไม่ดี พ่อว่าหมดนั่นแหละ”

“งั้นก็คงหมดสิทธิ์ว่าผัวยายฟ้า รายนั้นน่ะมีโอกาสโหนคานเห็น ๆ”

เมื่อเถียงไม่ออกแพรวหันมาเล่นงานฟ้าวลัยที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไร เธอหันมามองพี่สาวที่จ้องถลึงตาวาวเข้าใส่ จึงรู้ซึ้งว่าเวลาผู้หญิงโกรธไม่น่าดูเลย

“อย่าไปแขวะน้องนะ รายนั้นทำงานงก ๆ ไม่สนใจใคร แม้แต่ผู้ชายเข้ามาจีบยังเฉย ทำแต่งานหาเงินให้แกกับยายพรพรรณใช้ไง”

“พ่อนินทาพรพรรณหรือคะ”

ยังไม่ทันที่บุตรสาวคนโตจะแย้ง เสียงแหลม ๆ จากพรพรรณบุตรสาวคนรองดังขึ้นทันที ทั้งหมดหันไปมองเห็นว่าเธออยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยว กระโปรงสั้นเหนือเข่า ผ้าพลิ้วเบาบาง คุณเฟื่องฟ้าหันหน้าหนี ไม่กล้ามอง มีความรู้สึกว่าเหมือนชุดนอน

นางขัดตาต่อการแต่งตัวโป๊ทั้งที่เคยบอกเอาไว้แล้วว่าลูกสาวบ้านนี้จะต้องสวมใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย แต่ไม่มีใครเชื่อ นอกจากฟ้าวลัยเพียงผู้เดียว

“ไม่มีใครกล้านินทาแกหรอกนะ นอกจากพูดความจริง แล้วนี่ทำไมถึงแต่งชุดน่าเกลียดอย่างนี้ล่ะ บางเสียจนแทบจะเห็นชุดชั้นใน ถ้าจะออกนอกบ้านล่ะก็ไปเปลี่ยนซะ ฉันอายคน”

“แม่ อย่าหัวโบราณไปนักเลยน่า ใคร ๆ ก็ใส่กันทั้งนั้นแหละ”

“อู้ย แม่ รู้ไหมที่ยายพรพรรณแต่งตัวแบบนี้ มีเหตุค่ะ คือว่าใส่ยั่วผัวให้ตื่นเต้นจะได้ไม่มองสาวนอกบ้านไงคะแม่ ผัวเขาชอบผู้หญิงแต่งตัววับ ๆ แวม ๆ”

แพรวได้ทีสบโอกาสก็ใส่น้องคนรองจัง ๆ ฟ้าวลัยที่กำลังเก็บกวาดอาหารบนโต๊ะถึงกับสะดุ้ง หน้าแดงก่ำ มือสั่น เข้าใจความหมายเป็นอย่างดี เดินเลี่ยงเข้าไปในครัว กระนั้นก็ยังได้ยินเสียงกรี๊ด ๆ จากพรพรรณดังให้ได้ยิน หญิงสาวรู้แล้วว่าสงครามย่อย ๆ กำลังเกิดขึ้นแล้ว

“พี่แพรว พูดแบบนี้เท่ากับว่าใส่ความดำรงเป็นคนเจ้าชู้ มักมากในเรื่องบนเตียง”

“หรือว่าไม่จริง กิตติเล่าให้พี่ฟังบ่อย ๆ ว่าผัวเธอน่ะ ใช่ย่อยเสียที่ไหนล่ะ ออกไปข้างนอกจะต้องมีผู้หญิงอยู่ข้าง ๆ เสมอ”

“แหม ว่าแต่ผัวเค้านั่นแหละ ผัวพี่ก็เหมือนกัน ชอบชวนดำรงไปเที่ยวบ่อย ๆ อายุไม่ถึงยี่สิบยิ่งชอบ คิดดูก็แล้วกันพี่อายุตั้งสามสิบ เขาไม่เบื่อก็ผิดปกติแล้ว”

“กรี๊ด !นังพรพรรณ แกว่าฉันแก่ไร้น้ำยาเรอะ มาให้สั่งสอนซะดี ๆ”

แพรวเงื้อกรงเล็บขึ้น เป้าหมายคือเส้นผมยาวสลวยของน้องสาวที่ผ่านการเปลี่ยนสีจากดำให้เป็นน้ำตาลอ่อน แพรวตั้งใจเอาไว้ว่าจะกระชากให้สุดแรง ร่างท้วมใหญ่จะต้องหมุนเป็นลูกข่าง ตามด้วยเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด

คุณเฟื่องฟ้าเห็นดังนั้นใจหายวาบ คิดไม่ถึงว่าพี่จะกล้าเล่นงานน้องสาวที่คลานตามกันมา เจ็บปวดที่สุดลูกตบตีกันเพราะสาวไส้เรื่องสามีของแต่ละคนมาแฉ ร้องห้ามเสียงหลง

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ จะฆ่ากันเพราะผัวไม่ได้เรื่องของพวกแกหรือไง”

“แม่ เรื่องอะไรมาว่าผัวหนูไม่ได้เรื่องล่ะ”

“นั่นสิ ดำรงเค้าดีจะตายไป ดูแลเอาใจใส่หนูดีมากเลยนะ”

“อุ๊ย ! ดูแลตายล่ะ ยายพรพรรณปล่อยให้เธอนอนเหงาบ่อย ๆ”

“ใครว่าเหงา เค้าให้ฉันเต็มที่ถึงออกไปนอกบ้าน เขาก็เลยไม่สนใจที่จะสนุกกับผู้หญิงพวกนั้น ไม่เหมือนผัวพี่ เขาเบื่อความเหลวฟ่าม อายุก็เยอะ สู้แจ่ม ๆ นอกบ้านไม่ได้ จนป่านนี้ยังไม่เข้าบ้าน อยู่กับเด็กนั่นแหละ ปล่อยให้พี่วิ่งพล่านตามหาอยู่ยังงี้ไง”