10 พี่น้องทะเลาะกัน

“โอ๊ย ! แกนังพรพรรณ ดูถูกผัวฉันเหรอ แม่จะให้หนูยอมได้ไง ปากมันเน่ายิ่งกว่าศพ ถ้าไม่สั่งสอนก็จะเหลิงยิ่งกว่านี้”

แพรวแผดเสียงดังยิ่งกว่าเดิม ร่างอวบกระโจนใส่น้องสาวราวกับนางเสือแม่ลูกอ่อนพิฆาตเหยื่อ เสียงกรี๊ด ๆ ร้องขอความช่วยเหลือจากพรพรรณดังลั่นบ้าน สร้างความตื่นตระหนกให้แก่พ่อแม่และน้องสาวคนเล็กเป็นอย่างยิ่ง พรพรรณวิ่งหนีหลบหนีจากการไล่ของพี่สาวที่ยังคงจ้องจะจัดการสั่งสอนไม่ให้เหลิง คุณวัฒนาส่ายหน้าไปมา เศร้าใจต่อการกระทำของลูกสาวทั้งสอง บ้านหลังใหญ่สุดแสนสงบสุขกลายเป็นสมรภูมิเลือด สาเหตุเพียงเพราะสามีของแต่ละคนแตะไม่ได้

“หยุด ! จะฆ่ากันให้ตายหรือไง น้องนะโว้ย”

คุณวัฒนาเหลืออดต่อความบ้าเลือดของลูกสาวคนโต บัดนี้พรพรรณหันกลับมาสู้กับพี่บ้าง เสื้อผ้าขาดวิ่น ผมเผ้ายุ่งเป็นกระเซิง ต่างระดมกรงเล็กแหลม ๆ ใส่กัน จุดหมายก็คืออวัยวะทุกส่วนของฝ่ายตรงข้ามที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่น้องร่วมอุทร

ฟ้าวลัยตกใจสุดขีด หวาดกลัวต่อความบ้าระห่ำของพี่สาวทั้งสอง บัดนี้ยังคงฟ้อนเล็บใส่กันอย่างบ้าคลั่ง ไม่อาจควบคุมอารมณ์โกรธเอาไว้ได้

“พ่อแกบอกให้หยุดไม่ได้ยินหรือไง อยากให้แม่อกแตกตายเดี๋ยวนี้เลยไหม”

“แม่คะ ใจเย็น ๆ ค่ะ ฟ้าจัดการเอง”

“นังฟ้า แกไม่ต้องยุ่ง ถ้าไม่อยากถูกตบหน้าหัน”

แพรวที่กำลังขยำเส้นผมพรพรรณน้องสาวคนรองหันมากรี๊ดใส่แล้วออกแรงเพื่อที่จะกำราบน้องสาวปากกล้าที่บังอาจว่าตัวเองแก่เนื้อเหลวฟ่ามและว่าผัวเธอเจ้าชู้ พรพรรณที่กำลังพลาดท่า เกือบ ๆ ล้มลงไป รวบรวมพลังเฮือกสุดท้ายจับมือพี่สาวบิดเต็มแรง เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังขึ้น เธอหาได้สงสารแต่อย่างใด มองตาลุกวาว

“โอ๊ย ฉันเจ็บนะ นังน้องบ้า ปล่อย”

“อย่าค่ะ พอเถอะ เราพี่น้องกันนะคะ โอ๊ย”

“ตายแล้ว นี่พวกแกกล้าทำร้ายฟ้าหรือไง”

ฟ้าวลัยที่เข้าไปกั้นกลางระหว่างพี่สาวทั้งสอง มีอันต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด หลังจากที่ถูกฝ่ามือพิฆาตของใครบางคนเล่นงาน ร่างบางทรุดลงไปนั่งกองกับพื้น คุณเฟื่องฟ้าเห็นดังนั้นกระโจนเข้าไปประคองบุตรสาวคนเล็กเอาไว้และตำหนิแพรวกับพรพรรณที่ยังคงออกแรงใส่กันอย่างไม่มีใครออมมือ คำห้ามปรามของนางหาได้ยุติการตบตีของลูกสาวทั้งสองแต่อย่างใด

น้ำตาของผู้เป็นแม่ไหลด้วยความเสียใจ แผดเสียงห้ามอีกครั้ง

“บอกให้หยุด ไม่อย่างนั้นออกไปจากบ้านฉัน เดี๋ยวนี้”

“แม่ แพรวขอโทษค่ะ แค่สั่งสอนน้องว่าอย่าปีนเกลียวกับพี่”

“แม่ขา พรพรรณขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจทำยายฟ้า แต่มันแส่เข้ามาก็เลยต้องเป็นอย่างนั้น ฟ้าพี่ขอโทษนะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ แค่ขอให้พี่สองคนหยุดเถอะ อายคนเขา”

น้องสาวเอ่ยด้วยเสียงสั่น ๆ น้ำตาคลอ รู้ดีว่าสิ่งที่พี่กระทำอยู่นั้น ไม่ใช่เรื่องดี กลัวว่ามีคนได้ยินแล้วเอาไปพูด สร้างความอับอายให้กับชื่อเสียงวงศ์ตระกูล คุณวัฒนาหันมามองบุตรสาวทั้งสองด้วยสายตาผิดหวัง ไม่คิดว่าจะกล้าทำเรื่องแบบนี้

เขาเดินออกไปจากห้องนั้นทันที ฟ้าวลัยรู้ว่าท่านผิดหวังในตัวพี่สาวมาก ค่อย ๆ หยัดกายลุกขึ้น โดยมีลำแขนของมารดารั้งเอวเอาไว้

“ตีกันเพราะแตะผัวไม่ได้ อยากรู้นัก ถ้าฉันป่วยใกล้ตาย แกสองคนจะเสียใจไหมหรือว่าปรบมือดีใจจะได้แบ่งสมบัติ”

“แม่พูดอะไรอย่างนั้นคะ ไม่ใช่เรื่องดีเลย ใครจะดีใจถ้าแม่เสียชีวิต มันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบเท่านั้น เครียดที่ติดต่อกิตติไม่ได้ แพรวขอตัวกลับเข้าบ้านก่อนค่ะ”

“หนูก็เหมือนกัน ลาล่ะ ป่านนี้ดำรงคงตื่นแล้ว ถ้าไม่เห็นเดี๋ยวจะหงุดหงิด เขาจะต้องเห็นหนูเป็นคนแรกที่ลืมตาขึ้นมาค่ะ”

“ตามสบายเถอะยัยพรพรรณ ยัยแพรวด้วย ฉันสั่งห้ามเด็ดขาดแต่อย่าให้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก ฉันไม่ยุ่งด้วยแล้วล่ะ ฟ้าเป็นยังไงบ้างลูก เจ็บไหม ดูซิแน่ะรอยผื่นเลย เดี๋ยวแม่ทายาให้นะ”

“ขอบคุณค่ะ ไม่เป็นไรหรอก”

สาวสวยบุตรคนสุดท้องส่งยิ้มสดชื่นให้กับมารดา พยายามทำตัวให้เป็นปกติว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่ภายในใจร้าวรานอย่างที่สุด ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้กับครอบครัวตนเอง พี่สาวทะเลาะกันเพราะปกป้องสามีตนเอง

ด้วยเหตุนี้นี่เองฟ้าวลัยกลัวการแต่งงาน ถ้าเจอผู้ชายเจ้าชู้เหมือนพี่เขยทั้งสอง คงช้ำใจตาย วัน ๆ มีแต่เรื่องผู้หญิงเข้ามาข้องเกี่ยว ตกกลางคืนออกเที่ยว ไปค้างที่อื่น ทิ้งให้เธอนอนตาค้าง รอคอยการกลับมาของเขาด้วยความทรมาน

เท่ากับว่าตกนรกทั้งเป็น!