26 ถูกใจ

“เมามาจากไหนเนี่ย ไม่ควรให้เข้ามาในนี้เลย ยาม พาออกไปข้างนอกได้ไหม”

“คงไม่ได้หรอกครับ เขาบอกว่ามาจากคุณวรรณพรให้มาเอาลูกประคบกับเครื่องหอม รายใหญ่ด้วยไม่ใช่หรือครับ”

“อ๋อ คุณวรรณพร ท่านเป็นคนดีไม่น่าใช้คนขี้เมามาเอาของเลย เสียชื่อหมด แต่หน้าตาหล่อมากเลยนะ ลูกจ้างบริษัทนี้เขาคัดคนเข้าทำงานหรือไง”

ประชาสัมพันธ์วัยดึกชมตะวันว่าหน้าตาดี ไม่คิดว่าจะทำงานเป็นลูกจ้าง สำหรับเธอแล้วต่อให้หล่อแค่ไหน แต่ไม่มีเงินก็ไร้ความหมาย ผู้หญิงส่วนใหญ่มีความคิดเหมือนกันคือ คบกับผู้ชายที่ความรวย ใคร ๆ ก็ชอบความสบายทั้งนั้น

ร่างงามในชุดเสื้อแขนยาวสีหวานตัดเย็บจากผ้าเนื้อดีกับกางเกงขาตรง สวมรองเท้าผ้านุ่ม ๆ เดินมาหยุดยืนอยู่ที่ร่างใหญ่ นั่งหลับบนโซฟาด้วยความสงสัย หลังจากได้รับรายงานจากประชาสัมพันธ์ว่าคุณวรรณพรส่งคนมาเอาสินค้า

“ใครกัน มานั่งหลับอยู่ตรงนี้ ลูกค้าเห็นเข้าจะมองไม่ดีนะ”

ฟ้าวลัยไม่พอใจเป็นอย่างยิ่งที่เห็นตะวันหลับคอพับอยู่ในบริษัทของตัวเอง ตรงจุดนี้ใครเข้าออกสามารถเห็นอย่างชัดเจน ประชาสัมพันธ์สาวใหญ่รีบตอบด้วยเสียงสุภาพ

“คนของคุณวรรณพรค่ะ”

“คุณวรรณพรจ้างคนแบบนี้ทำงานหรือจะได้เรื่องไหมเนี่ย เอาล่ะของที่สั่งไว้ได้ครบแล้ว พี่แววปลุกเขาได้แล้ว เราจะได้นับของให้เขาดู”

“ได้ค่ะคุณฟ้า คุณ คุณคะ ตื่นได้แล้ว”

ประชาสัมพันธ์สาวใหญ่ส่งเสียงเรียกตะวัน แต่ไร้ผลเพราะเขากำลังฝันหวานถึงสาวเซ็กซี่นุ่งน้อยห่มน้อยเข้ามาคลอเคลีย ในฝันนั้นรู้ว่ากำลังไขว่คว้าร่างอวบตึงเข้ามากอด แล้วพรมจูบไปตามผิวกาย ในความเป็นจริงเขากำลังจับมืออวบหนังหย่อนของประชาสัมพันธ์เอาไว้ นำมาจ่อใกล้กับปลายจมูก ทำท่าเหมือนกับว่ากำลังจูบซับความหอม

“สวยจริง ๆ แม่คุณ”

“ตายแล้ว คุณคนนี้จะทำอะไรฉันเนี่ยคุณ คุณคะ ตื่นเถอะค่ะ”

แววก้มลงไปใกล้ ๆ กรอกเสียงลงไปในหูให้ดังที่สุด ได้ผลทันที ตะวันลืมตาขึ้น ภาพสาวสวยเซ็กซี่หายไป กลายเป็นป้าใบหน้าเหี่ยวย่นกำลังส่งยิ้มให้ รีบปล่อยมือที่กุมเอาไว้ อุทานด้วยความตกใจ

“เหวอ ช่วยด้วย”

“มีอะไรหรือคะ สงสัยคงจะฝันร้าย”

“ครับ ผมฝันร้ายจริง ๆ เห็นผีแก่หน้าเหี่ยววิ่งไล่ปล้ำ ผมกลัวมาก”

“ฝันร้ายจะกลายเป็นดีค่ะ ของที่สั่งเอาไว้ได้แล้วนะ กรุณาช่วยเช็กด้วยค่ะ”

“ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องเช็กผมรีบ”

ชายหนุ่มสั่นศีรษะยุ่ง ๆ ไปมา เวลานั้นอยากจะกลับออกไปให้เร็วที่สุด ติดที่ว่ายังคงมึนงง ลุกไม่ขึ้น จำต้องนั่งที่เดิม ดวงตาปิดลงอีกครั้งคราวนี้วูบหลับไปนาน ประชาสัมพันธ์สาวใหญ่เห็นดังนั้นรู้ว่าไร้ประโยชน์ที่จะปลุก ฟ้าวลัยเข้ามายืนแทนที่

“คุณคะ ตื่นได้แล้วค่ะ”

ฟ้าวลัยส่งเสียงหวาน ๆ ปลุกตะวันที่ยังคงนอนหลับไม่รู้เรื่อง เรียกหลายครั้ง ดวงตาใหญ่ประดับด้วยขนตายาวปรือแล้วลืมขึ้น กะพริบถี่ ๆ เพื่อปรับแสง แล้วลืมขึ้น กระทั่งเห็นสาวสวยคนหนึ่งกำลังจ้องมอง ใจเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น

ไม่คิดว่าจะมีผู้หญิงสวยหวาน ลักษณะเป็นผู้ดี ท่าทางเรียบร้อยหลงเหลืออยู่ในโลกนี้ เธอคือนางในฝันที่เคยคิดเอาไว้ หากว่าจะแต่งงานภรรยาจะต้องเป็นแบบนี้

“อ่า ขอโทษครับ ผมไม่ค่อยสบาย”

ตะวันรีบขยับตัวลุกขึ้นนั่งตัวตรง ทำหน้าเจื่อน ๆ พร้อมกับหาข้อแก้ตัวให้ดูดีกว่าบอกว่าเมาค้าง ฟ้าวลัยยิ้มหวานให้ สร้างความอบอุ่นให้แก่ตะวันยิ่งนักเธอเป็นคนประหลาดยิ่งมองยิ่งสวย ใบหน้านวลกระจ่าง เยือกเย็นราวกับพระจันทร์เต็มดวง

กิริยามารยาทน่ารักยิ่งนัก มองเท่าไรไม่รู้เบื่อ ฟ้าวลัยเห็นชายหนุ่มจ้องเอาจ้องเอาอย่างนั้นรู้สึกร้อนวาบภายในช่องท้อง รีบชวนคุยแก้เขินทันที

“ไม่เป็นไรค่ะ นี่ค่ะของที่คุณวรรณพรสั่งเอาไว้ เรามานับด้วยกันดีกว่าว่าลูกประคบกับเครื่องหอมครบไหม”

“ผมเชื่อใจครับ ว่าทางคุณจัดให้ครบ”

“นับเถอะค่ะ เพื่อความสบายใจของทั้งสองฝ่าย”

ในเมื่อนางฟ้าในดวงใจคะยั้นคะยออย่างนั้น ตะวันไม่รอช้าที่จะลงมือนับจำนวนสิ่งของตามเธอ เสียงของเขาและเธอประสานกัน สายตาคมวาวจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าสวยตลอดเวลา แม้ว่าเป็นแค่เพียงลูกจ้างในบริษัท แต่ไม่รังเกียจ

ยินดีที่จะคบหา ยกระดับเป็นแฟน พร้อมแล้วสำหรับชีวิตคู่

ตะวันคิดว่าฟ้าวลัยเป็นลูกจ้างในบริษัทวัฒนาเครื่องหอม ดูจากลักษณะคงเป็นพวกผู้ดีตกยากจึงมาทำงานที่นี่ ไม่ได้คิดว่าเธอคือลูกสาวเจ้าของบริษัท