17 แพรวทะเลาะกับผัวเรื่องผู้หญิง

เขาพูดให้คิดมากอีกแล้ว ชมแบบนี้อย่าให้ได้ยินดีกว่า มันแสลงใจ เท่ากับว่าเขาไปสนุกกับผู้หญิงนอกบ้านบ่อย ๆ แล้วนำมาเปรียบเทียบกับเธอ

พรพรรณทำใจเพียงอย่างเดียว ความวาบหวามในรสรักไม่มีได้แต่สนองตอบเพื่อให้ดำรงพอใจซึ่งก็เป็นไปตามคาดหมาย เมื่ออารมณ์ถึงขีดสุดจากการเคลื่อนไหวเรือนร่าง ปลดปล่อยความใคร่ออกมาเต็มที่ ลุกขึ้นจากร่างภรรยาที่ยังคงมองด้วยสายตาเว้าวอน ดำรงกลับคว้าผ้าขนหนูพันเอวพอหลวม ๆ แล้วเดินเข้าไปชำระร่างกายในห้องน้ำ ทิ้งให้พรพรรณถอนใจออกมา น้ำตาอุ่น ๆ ไหลออกมาด้วยความน้อยใจ

“ช่างเถอะ ให้เขามีความสุขก็พอแล้ว”

กิตติกลับเข้าบ้านเมื่อเวลาบ่ายโมงกว่า ๆ ในสภาพผมยุ่งเหยิง ใบหน้าซีดเซียว เสื้อผ้ายับย่น เดินเป๋ ๆ อย่างสิ้นแรง เนื้อตัวเต็มไปด้วยกลิ่นเหล้าเหม็นหึ่ง แพรวดีใจที่เห็นเขาลงจากรถโดยไม่เป็นอันตราย แต่อีกใจหนึ่งกลายเป็นเกลียดชังเพราะรู้ว่าเขาไปนอนค้างกับผู้หญิงนอกบ้าน ดวงตาวาวโรจน์ มองอย่างจิก ๆ ไม่รอช้าปราดเข้าหาก่อนที่เขาจะขึ้นไปชั้นบน

“เดี๋ยวก่อน มาคุยกันตรงนี้”

“อะไรอีกเล่า ผมง่วงมาก ขอนอนพักก่อนได้ไหม”

“ไม่ได้ ในเมื่อคุณนอนมาเต็มที่แล้ว หายไปไหนทั้งคืนแล้วกลับมาจนป่านนี้นะ”

“ต่อกับเพื่อน คุยกันตั้งแต่กลางคืนจนสว่างได้งีบนิดเดียวเอง”

กิตติโกหกเพื่อให้พ้นความผิด ยกเอาเพื่อนขึ้นมาอ้างเช่นเดิม แกล้งยกฝ่ามือปิดปากหาวให้เห็นว่าง่วงจริง ๆ คิดว่าภรรยาจะเชื่อ แต่ไม่เป็นตามนั้น ในเมื่อเคยเจอเหตุการณ์อย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า หนีไม่พ้นเรื่องไปแอบงีบที่ห้องของผู้หญิงแล้วจ่ายเงินให้ตามธรรมเนียม

คิด ๆ แล้วกลายเป็นแค้นจุกอก คนเป็นภรรยาสุดจะทนรับไหว คว้าแขนได้บีบแรง ๆ กระชากเข้าหาตัว กิตติซึ่งยังคงยืนโอนเอนไปมา เจอแบบนี้ถึงกับเสียหลักเซถลาเข้ามาหา แพรวปล่อยมือทันที ร่างใหญ่ล้มลงไปกองกับพื้นเสียงดังสนั่น

“โอ๊ย ! บ้าอะไรล่ะ ทำยังงี้ทำไม”

“ทำไมถึงทำไม่ได้ ในเมื่อคุณมันเป็นผู้ชายที่เลวมาก”

“กล่าวหากันแบบนี้ไม่สวยเลยนะ เมียที่ไหนด่าผัวแล้วจะหาความเจริญได้จากที่ไหน ผมว่าคุณเนี่ยเยอะขึ้นทุกวันแล้วนะ”

“ในเมื่อผัวชั่ว เมียก็ด่าได้ บอกมา ไปนอนกับผู้หญิงที่ไหน กลับบ้านเอาจนป่านนี้ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าอยู่กับเพื่อนจนถึงสว่างน่ะ”

“ตามใจ ถ้าอยากอยู่กับความทุกข์ คนพูดความจริงกลับหาว่าโกหก”

กิตติพยุงกายลุกขึ้นแล้วเดินขึ้นชั้นบน หาได้ใส่ใจต่อเสียงกรี๊ด ๆ ของแพรวไม่ ในเมื่อเวลานี้ง่วงจนแทบลืมตาไม่ขึ้น เมื่อคืนหนักไปหน่อย ดื่มเต็มที่ สนุกสุดเหวี่ยง เหล้า ผู้หญิง บุหรี่ เสียงเพลงและจบลงบนเตียง แลกกับเงินไม่กี่พันบาท แต่ได้สีสันของชีวิต ดีกว่ากลับมาบ้าน เจอภรรยาตีหน้ายักษ์เข้าใส่ ซักไซ้แต่เรื่องผู้หญิงแล้วจะไม่ให้เบื่อได้อย่างไร

“ไม่ ฉันไม่ยอมนะ อย่าหนีสิ กลับมาก่อน เลว เลวที่สุด ทำไมฉันต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วยนะ ฮือ ฮือ”

เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังมาจากบ้านของพี่สาวคนโตซึ่งอยู่ในบริเวณเดียวกัน ฟ้าวลัยได้แต่ถอนใจ รู้ว่าแพรวคงทะเลาะกับกิตติเช่นเคย ด้วยเหตุนี้เธอไม่ยอมใจอ่อนกับผู้ชายคนไหน กลัวว่าจะเจ้าชู้เหมือนพี่เขยทั้งสองคน

“เรื่องปกติของคู่นี้ ทำใจให้สบาย ไม่เลิกกันง่าย ๆ หรอก”

คุณเฟื่องฟ้าเข้ามาโอบร่างบางของหญิงสาวเอาไว้ ปลอบใจไม่ให้คิดมากต่อชีวิตคู่ของแพรว กระนั้นไม่อาจทำให้ฟ้าวลัยรู้สึกดีขึ้น

“สุขภาพจิตพี่แพรวเสียแย่เลยค่ะ”

“ทำยังไงได้ ในเมื่อเลือกแล้วก็ต้องยอมรับต่อความจริง”

“ฟ้ากลัวชีวิตคู่แล้วสิ”

“อย่ากลัวเลย ผู้ชายใช่ว่าจะเลวทุกคน แม่เชื่อว่าฟ้าจะต้องเจอคนที่ดี”

“ขอบคุณค่ะ แต่คงยาก จนป่านนี้ยังไม่มีใครเข้าตาเลย ฟ้าอาจจะช่างเลือก แต่เรามีสิทธิ์นี่คะ หาสิ่งที่ดีให้แก่ชีวิต ถ้าหาดีไม่ได้ก็อย่ามีเลย”

หญิงสาวทิ้งท้ายอย่างปลง ๆ ไม่มีความคิดที่จะดินรนหาผู้ชายมาเคียงข้าง ทั้งที่บางครั้งเหงาที่อยู่โดยไร้คนรัก เห็นคนอื่นมีความสุข อยากมีบ้าง แต่ขยาดต่อผู้ชายเจ้าชู้ ไม่ว่ามองไปทางไหนเจอแต่คนประเภทนี้ มองผู้หญิงตาเยิ้ม น่ารังเกียจที่สุด

แหวนเพชรน้ำงามขนาดกำลังพอดีสำหรับสาวโสดที่จะใส่ออกงาน ถูกยื่นมาตรงหน้า ฟ้าวลัยมองด้วยสายตางุนงง ไม่เข้าใจว่าทำไมลูกชายเจ้าสัวเกรียงจึงนำมาให้ดูหรือว่าให้ช่วยซื้อเพราะขายจิวเวลรี่ประเภทเพชรและอัญมณีล้ำค่า