16 บทรักแบบจู่โจม

“พรพรรณรักคุณค่ะ รักมากด้วย ทนไม่ได้ที่คุณจะมีคนใหม่ ฆ่าให้ตายเสียยังดีกว่า เมตตาพรพรรณด้วยนะคะที่รัก”

เสียงอ้อนออดละห้อยน่าสงสาร พร้อมกับปลายนิ้วเรียวสวยลูบลงไปบริเวณอกแกร่ง หมุนเป็นวงกลมรอบ ๆ หัวนม บัดนี้ลุกชันขึ้นมาตามแรงกระตุ้น ริมฝีปากสวยงับลงไปสลับกับปลายลิ้นที่กดหมุนวนเวียนอยู่ที่เดิม สลับทั้งด้านซ้ายและขวา

“คุณเก่งมาก ทำให้ผมตื่นเต้นได้ตลอด แม้ว่าอยู่ในสภาวะอารมณ์อย่างไร ถึงอย่างนี้ไง ไม่ต้องกลัวนะผมรักคุณมากที่สุด”

“ขอบคุณค่ะ ขอแค่อย่ายกย่องผู้หญิงคนอื่นขึ้นมาเทียบเท่ากับพรพรรณก็พอ”

“ไม่ต้องกังวล ผู้หญิงนอกบ้านไม่มีความหมายกับผมเลย อย่างมากก็แค่คุยสนุก ๆ เท่านั้นเอง พวกนั้นต้องการแค่เงิน มันไม่ได้อารมณ์เหมือนคุณที่ปฏิบัติต่อผมด้วยความรัก”

เพียงแค่คำพูดหวาน ๆ จากสามีที่รัก กลายเป็นยาวิเศษเรียกพละกำลังให้กลับคืนมา เข้าโรมรันดำรงเต็มที่ เรียกเสียงครวญครางแผ่ว ๆ ได้เป็นอย่างดี

ปลายเท้าทั้งสองข้างเกร็งแล้วจิกลงที่พื้นในขณะที่พรพรรณซบใบหน้าลงกับหน้าขา ขณะเดียวกันค่อย ๆ รูดกางเกงขายาวของดำรงให้เลื่อนลงไปเบื้องล่าง ความพร้อมอยู่ที่ไม่ได้สวมกางเกงชั้นใน

ตึงแน่นเต็มเหยียดที่เห็นนั้น เรียกให้พรพรรณทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยม แม้ว่ากระอักกระอ่วนใจ แต่ก็ฝืนเพื่อให้สามีได้รับความสุข

“เยี่ยมมากที่รัก ไม่มีผู้หญิงคนไหนวิเศษเท่าคุณอีกแล้ว”

“ขอบคุณค่ะ ในเมื่อรู้ว่าพรพรรณเหนือกว่าใคร อย่าทำร้ายให้เจ็บนะคะ”

“แน่นอน คนอย่างผมรักเดียวใจเดียว ไม่เคยจุกจิกกับผู้หญิงคนไหน ผมชอบมากเลยเวลาที่คุณคลอเคลียอยู่ตรงนี้ เหมือนลูกแมวขี้อ้อน”

“ไม่โกรธนะคะ ถ้าลูกแมวจะขบกัดไปบ้าง”

“ไม่หรอกครับ ผมชอบ สุดยอดจริง ๆ”

แม้ว่าอยู่ในห้วงอารมณ์แห่งความหฤหรรษ์ ทั้งคู่ก็ยังพูดคุยราวกับเป็นเรื่องปกติ แต่ไม่หยุดที่จะขยับเขยื้อนร่างกายเคลื่อนไหวไปมา พรพรรณยังคงทำหน้าที่ภรรยาผู้แสนดี โดยยึดหลักที่ว่าอยู่บนเตียงจะต้องทำตัวเป็นโสเภณีให้เก่งที่สุด ไม่ว่าเขาต้องการอย่างไร แบบไหน ตอบสนองได้โดยไม่ขัดเขิน

เสื้อผ้าเบาบางถูกปลดออกไปทันที หลังจากดำรงเตรียมพร้อมที่จะเดินหน้า ไม่ใส่ใจว่าเธอจะเต็มใจหรือไม่ ขอแค่เขามีความต้องการก็พอ

หลายครั้งที่นอนหลับเพลิน ๆ ดำรงบุกโดยไม่ทันตั้งเนื้อตั้งตัว โหมกระหน่ำเพียงฝ่ายเดียว หวังแค่เพียงปลดเปลื้องอารมณ์ดิบให้หมดไป พรพรรณเต็มใจหรือไม่ หาได้ใส่ใจขอแค่ให้ความอัดอั้นจบลงก็พอ

บทรักแบบจู่โจมที่ไม่ให้ตั้งตัว ไม่มีผู้หญิงคนไหนชอบ ทำให้อารมณ์ค้าง ไร้ความสุขแม้ว่าฝ่ายชายสำราญไปแล้ว พรพรรณเกลียดจับใจ รู้ถึงหัวอกของผู้หญิงที่ถูกกระทำ นี่แหละคือความเห็นแก่ตัวของผู้ชาย แต่เธอยอมรับได้เพราะรักเขา ตกเป็นเบี้ยล่างในทุกเรื่อง เพื่อผูกมัดให้อยู่กับตัวเองตลอดกาล

เสื้อถูกเปลื้องออกจากร่างหมดทุกชิ้น พรพรรณนอนบิดกายบนที่นอนไปมา คิดว่ากระทำเช่นนี้จะยั่วให้เขาตื่นเต้น ค่อย ๆ จูงเธอเดินสู่เส้นทางแห่งความสุข

ทว่าไม่เป็นตามนั้น เมื่อดำรงเห็นว่าเธอพร้อม สองมือง้างข้อขาทั้งสองข้างให้แยกออกจากกันแล้วแทรกตัวเองลงไป กางมือบีบหน้าอกแรง ๆ ไม่บันยะบันยัง อาการนี้คงหมั่นเขี้ยว เผลอตัวตามอารมณ์ใคร่ ทำให้เธอเจ็บตัวบ่อย ๆ

“เจ็บค่ะ เบา ๆ ก็ได้”

“เบา ๆ มันจะสนุกหรือ ของแบบนี้มันต้องประกอบกันหลาย ๆ อย่างเพื่อสนองความต้องการ ช่วยให้ผมเต็มที่เร็ว ๆ”

“เร็ว ๆ โอ”

พรพรรณตาเหลือก ทวนคำด้วยเสียงเบาหวิว รู้ถึงชะตาแห่งกามในครั้งนี้ว่าไม่อาจถึงจุดหมายปลายทาง เขาคงตักตวงตามความต้องการเพียงฝ่ายเดียวแล้วปล่อยให้เธอค้างอีกเช่นเคย

ไม่เป็นไร ทนได้ ในเมื่อเขาเป็นสามี สนองให้เต็มที่ อย่าให้หิว เดี๋ยวจะออกไปหาเศษหาเลยนอกบ้าน พรพรรณคิดอย่างนั้นแล้วต้อนรับการมาเยือนของสิ่งสำคัญที่ก้าวล่วงเข้ามาแบบสายฟ้าแลบ โถมใส่ราวกับพายุสลาตัน ไม่สนใจว่าเธอจะบอบช้ำแค่ไหน

“คุณเยี่ยมมาก ดีกว่าสาว ๆ เสียอีก”