บทที่ 7

หลังจากดื่มต่อเข้าไปอีก 2-3 อึก ไดอาน่าก็พบว่าเขาพูดถูก ความร้อนอาจจะลวกลามลงไปในคอจริง แต่ก็ไม่รุนแรงเหมือนครั้งแรก ทำให้สมองของเธอปลอดโปร่งขึ้นอย่างประหลาดและทำให้อะไรต่อมิอะไรรอบตัวกลายเป็นสีกุหลาบไปหมด เริ่มพูดคุยด้วยเรื่องไร้สาระ เขาเติมเหล้าให้เธออีก ไดอาน่ารู้สึกตัวตอนที่เคอร์ลี่ดีดนิ้วขึ้น

“เออ...เมื่อกี้ผมสัญญากับคุณเรื่องเต้นรำใช่ไหมล่ะ มาสิ...มาเต้นรำกัน” เขาเอื้อมมือไปรั้งเธอเข้ามาหาตัวจูงออกมานอกห้องเก็บของ

ตรงช่องทางเดินซึ่งแล่นไปตามความยาวของคอกม้าแบ่งพื้นที่ออกจากกันนั้น เคอร์ลี่เปิดวิทยุที่เมเจอร์ติดไว้เพื่อกล่อมม้าขึ้น เสียงเพลงเบาๆ ดังออกมาจากลำโพงเป็นทำนองเดียวกันทั้งสิ้น แสงไฟสลัวลางส่องออกมาจากในห้องเก็บของนั้น

เขาหันกลับมา ยิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยมฉาบขึ้นบนใบหน้า

“คุณจะเต้นรำไหมล่ะ?” เขาถามราวกับว่าขณะนี้เขากับเธอกำลังอยู่ในไนท์คลับเช่นนั้น

“ค่ะ” ไดอาน่ามีความรู้สึกเหมือนล่องลอยเข้าไปในอ้อมแขนเขา

มันเป็นอ้อมแขนที่แข็งแรงยิ่งนัก เธอสัมผัสกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งยามที่เขากระชับร่างเธอไว้มั่น และหมุนร่างเธอไปตามจังหวะช้าๆ ของท่วงทำนองเพลง ไดอาน่าไม่เคยเต้นรำแบบนี้มาก่อน ต้นขาของเคอร์ลี่แนบอยู่กับสะโพกของเธอ อ้อมแขนโอบกระชับอยู่กับแผ่นหลัง

“คุณชอบการฉลองวันเกิดแบบนี้ไหม?” ใบหน้าของเคอร์ลี่ห่างจากใบหน้าเธอเพียงแค่นิ้วเดียว “มีทั้งการดื่มแล้วก็เต้นรำ...”

“ค่ะ...แล้วก็มีเพื่อนที่ถูกใจด้วย” ไดอาน่าช่วยต่อประโยคสุดท้ายให้

“ใช่...แล้วก็เพื่อนที่ถูกใจ” เคอร์ลี่คล้อยตาม ดวงตาโลมไล้ไปทั่วใบหน้าที่กำลังแหงนขึ้นมองเขา “น่าเสียดายจริงๆ ที่ผมไม่ได้อยู่ที่นี่ตอนที่คุณฉลองวันเกิดปีกลายนี้...สวีท ซิกซทีน...ผมคิดว่าคุณคงไม่โตมาจนอายุ 17ปี โดยที่ยังไม่ถูกใครจูบหรอกนะ?”

“ก็เคยมีคนจูบฉันบ้างเหมือนกัน” เธอตอบเสียงเบา ทำเสียให้ฟังคล้ายกับว่ามันไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญอะไรนัก มองดูเส้นผมหยักศกเป็นลอนของเคอร์ลี่อย่างพิจารณา ใคร่จะได้ลูบไล้เรือนผมนั้นอย่างยิ่ง

“วันนี้น่ะรึ?” เขาถาม

“ไม่ใช่หรอก”

“วันเกิดมันจะสมบูรณ์แบบไม่ได้หรอกถ้าไม่มีการจูบอวยพร” เคอร์ลี่ว่า

เธอเคยถูกจูบมาก่อนแล้วก็จริง แต่ยามที่ริมฝีปากของเขาประทับลงบนเรียวปากของเธอนั้น มันไม่เหมือนการจูบแบบที่ไดอาน่าเคยรู้จักมาก่อน เขาโลมไล้ริมฝีปากเหมือนลองลิ้มชิมรสตามสบาย ฤทธิ์ของสุราที่ดื่มเข้าไปเมื่อครู่ ทำให้ไดอาน่าปล่อยให้เขาทำตามใจชอบ

“อา...ไม่เลวนักสำหรับจูบแบบสมัครเล่นนี่”

“ครูของฉันไม่ใช่พวกมืออาชีพนี่” เธอพยายามแต่งน้ำเสียงให้สงบเหมือนกันกับเขา แต่รสจูบของเคอร์ลี่ออกจะ

มหัศจรรย์เหมือนที่เธอเคยวาดภาพไว้อย่างโรแมนติก ว่ามันควรจะเป็นเช่นนั้นจริงๆ

“ถ้าอย่างนั้นผมจะสอนให้โดยไม่คิดค่าจ้างเลยนะ”

“โอเค”

การเสแสร้งแกล้งทำเป็นว่าเต้นรำหยุดลงทันที อ้อมแขนของเธอยกขึ้นโอบรัดรอบคอเขาไว้ นิ้วจิกลงตรงปลายผมต้นคอ ได้กลิ่นเหล้าระเหยออกมาทางลมหายใจของเคอร์ลี่ และรู้ว่าลมหายใจของตัวเองก็เป็นกลิ่นเหล้าเช่นเดียวกัน แรงกดกระชับริมฝีปากของเขาทำให้ใบหน้าเธอแหงนหงายขึ้น

ไดอาน่าไม่แน่ใจว่า เพราะฤทธิ์เหล้าหรือจูบที่หนักหน่วงและเนิ่นนานกันแน่ ที่ทำให้เธอมีความรู้สึกเหมือนจะเป็นลม แต่ก็สรุปเอาว่าคงจะต้องทั้ง 2 สิ่งประสมกันและยิ่งเมื่อเขาซุกใบหน้าลงตรงต้นคอและเริ่มเร้าอารมณ์ด้วยวิธีใหม่ เธอก็ครางออกมาเบาๆ และเบียดเข้าชิดร่างเขายิ่งขึ้น เขาหวนกลับมาประทับจูบลงบนริมฝีปากอีกครั้งอย่างชำนิชำนาญ

“มาเถอะ” เขาจูงเธอให้เดินเข้าไปในมุมลึกที่สุดทางด้านในของคอกม้า ขณะนี้สมองของไดอาน่ามึนงงเลื่อนลอย ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับตัวเองด้วยซ้ำ หรือทำไมต้องทำอย่างนี้ มีกองฟางกองหนึ่งข้างผนังคอกม้าด้านนั้น

“ตรงนี้สบายกว่า” เขาคุกเข่าดึงเธอให้นั่งลงตาม

“เสื้อฉันล่ะ?” เสียงของไดอาน่าเหมือนจะทักท้วง

“อย่าไปห่วงมันเลยน่าแม่หนู” เคอร์ลี่ผลักร่างเธอให้ล้มลงบนกองฟาง และริมฝีปากของเขาก็ประทับลงบนริมฝีปากเธออย่างแนบแน่นอีกครั้ง

มันมีอะไรบางอย่างในจิตใต้สำนึกของไดอาน่าที่ร้องเตือนอยู่ว่า...มันเป็นความผิด

“แต่...”

“ก็คุณว่าผมเป็นเพื่อนที่ถูกใจยังไงล่ะ” เคอร์ลี่พูดเหมือนจะเตือนความจำ ฝ่ามือลูบไล้ไปตามท่อนแขนของไดอาน่า

“ใช่ค่ะ...”เธอกระซิบเสียงแผ่ว จ้องมองริมฝีปากของเขาที่โน้มลงมาใกล้ “จูบฉันสิคะเคอร์ลี่”

ซึ่งเขาก็ปฏิบัติตามคำขอร้องนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า จูบทุกครั้งที่ประทับลงดูจะเพิ่มความร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งเขาซอนไซ้เข้าไปในปากมากเท่าไร ไดอาน่าก็พยายามต้านทานความรู้สึกหวั่นหวาดที่กำลังกระจายไปทั่วเรือนร่าง

“เถอะน่า แม่หนู” เขายังคงดื้อรั้นต่อไป “มีใครเคยสอนจูบแบบฝรั่งเศสให้บ้างไหมล่ะ?”

“มะ...ไม่...”

“ง่ายจะตาย” เขาจูบลงตรงมุมปากของเธอเร่งเร้าความรู้สึกให้เกิดขึ้น “ผมจะสอนให้เอง” แต่ดูเหมือนเธอไม่ได้รู้สึกเต็มใจที่จะเรียนรู้ในสิ่งที่เขาต้องการสอนเท่าใดนัก “เปิดปากขึ้นสิ”

ไดอาน่าทำตามที่เขาบอก เคอร์ลี่ซอนลิ้นเข้าไปในปากของเธอช้าๆ ราวกับจะสำรวจภายในปากเช่นนั้น ความปรารถนาเริ่มจุดประกายขึ้น ลิ้นของเธอตวัดเข้าหาเขาอย่างไม่ตั้งใจและกลายเป็นไฟเสน่หาที่กระพือโหมขึ้น

“โอ...ก๊อด...แม่หนู...!” เคอร์ลี่หอบหายใจ ริมฝีปากของเขาเลื่อนมาประทับอยู่กับนวลแก้มและซอกคอ “เธอนี่เก่งไม่หยอกแฮะ...!”

แล้วเขาก็เลื่อนไปตรงติ่งหู ซอนลิ้นอยู่ตรงบริเวณนั้น ไดอาน่าสั่นสะท้านไปทั่วร่างด้วยความรู้สึกวาบหวามที่บังเกิดขึ้นจนขนลุกพราวไปทั้งตัว ฝ่ามือของเคอร์ลี่โลมลูบอยู่ตรงสะโพกรั้งร่างเธอให้แนบชิดเข้ามาอีก ซุกไซ้ใบหน้าลงบนทรวงอกของไดอาน่า ที่พยายามจะปัดมือเขาออก แต่ดูเหมือนจะไม่มีเรี่ยวแรงเอาเสียเลย การโลมเล้าของเขาทำให้เธออ่อนอกอ่อนใจอย่างที่สุ คิดแต่เพียงว่าอยากจะห้ามเขาไว้ แต่กล้ามเนื้อกับประสาทไม่อาจไม่อาจออกคำสั่งเขาได้อย่าง นอกจากพยายามยับยั้งเขาไว้เท่านั้น

เคอร์ลี่กำลังหวนกลับมาจูบตรงริมฝีปากครั้งแล้วครั้งเล่า มือโลมไล้อยู่กับเนินทรวงหนักขึ้น ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นดูจะไม่มีอะไรรุนแรงไปมากกว่านี้ จนเมื่อไดอาน่ารู่สึกตัวว่าเขากำลังแกะกระดุมเสื้อด้านหน้าของเธอออก จึงรีบเบี่ยงตัวออกจากเขา

“อย่านะ...น้ำเสียงของเธอบอกความขัดเคือง รวบอกเสื้อที่เปิดออกเข้าไว้ด้วยกัน แต่การกระทำของเธอดูเหมือนจะไม่ก่อให้เกิดประโยชน์อะไรขึ้นเลย

“อย่าต่อต้านเลยน่า แม่หนู”

ลมหายใจของเคอร์ลี่ร้อนผ่าวปะทะอยู่กับนวลแก้มของเธอ ริมฝีปากของเขากำลังควานหาริมฝีปากเธออีกครั้งและไดอาน่าก็รู้ตัวลอยเคว้งคว้างอยู่ในอากาศ การจูบกันนั้นมันไม่สลักสำคัญอะไรและเธอเองก็ชอบที่จะให้เขาจูบ แต่การกระทำที่ต่อเนื่องของเขาดูจะไปไกลจนเกินกว่าที่ไดอาน่าต้องการจะไป เธอจับข้อมือเขาไว้ แต่ไม่อาจหยุดยั้งไม่ให้เขาสอดมือเข้าไปใต้บราเซียและปลดออกได้ ดูเขาจะไม่พอใจจนกระทั่งเนินทรวงของเธอหลุดออกมานอกเสื้อทั้งสองข้างแล้ว เขาจึงพึมพำออกมา

“โอ...แม่หนู...เธอนี่ช่างยอดเยี่ยมของเธอ หน้าอกของเธอ...”

ก่อนที่ไดอาน่าจะทันเดาความคิดของเขาออก ใบหน้าของเขาก็ก้มลงบนเนินทรวงของเธอแล้วและโลมเล้าอย่างตั้งใจ เธอพยายามทั้งผลักทั้งดันให้ใบหน้าเขาหันไป ความหวาดกลัวเริ่มมีอิทธิพลเหนือฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ย้อมใจให้มึนเมา แต่บางส่วนของร่างกายดูจะไม่ยินยอมพร้อมใจและกำลังจะคล้อยตามอารมณ์ที่ถูกเร่งเร้าไปด้วย

“เคอร์ลี่...ฉันไม่อยากให้คุณทำอย่างนี้” น้ำเสียงของเธอแฝงด้วยความโกรธประสมความตกใจ

“แน่นอน...แม่หนู...แน่นอน...” แต่เขาไม่ได้ใส่ใจกับคำทักท้วงของเธอเลย

ไดอาน่าสัมผัสความรู้สึกว่ามือของเขากำลังเคลื่อนขึ้นมาตรงหัวเข่าและรุกรานเข้าไปใต้ชายกระโปรงที่สวมไว้ ความรู้สึกปลื้มเปรมกับรสสัมผัสที่เป็นมาตั้งแต่ต้น สูญสลายไปในทันทีที่ได้ตระหนักถึงอันตรายที่กำลังคืบคลานเข้ามาใกล้ เธอพยายามบิดตัวให้หลุดพ้น ทุบลงบนหัวไหล่ของเคอร์ลี่ ทั้งเตะทั้งถีบเพื่อให้เขาปล่อยมือจากกระโปรงของเธอ”หยุดนะ...ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ...!”

“แกมันอีนางช่างยั่ว...!”เขาตวาดกลับ กลิ้งตัวขึ้นทับร่างเธอไว้