4 ครอบครัวสามีหน้าด้าน

เผยเสวียนมองร่างบางเดินออกไปด้วยดวงตาอันเลือนรางของเขา

ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดที่จะขึ้นเขาเสียที นางคิดอันใดของนางกันเล่า

หันมามองอีกทีแฝดทั้งสามกินข้าวต้มหมดเสียแล้ว เผยเสวียนกินข้าวต้มรสชาติการทำอาหารนางดีขึ้นจริง ๆ ปกติจะกินไม่ได้เสียด้วยซ้ำ

ไป๋หยีสะพายตะกร้าหวายมุ่งหน้าขึ้นเขาไป คนในหมู่บ้านสกุลเผยต่างเห็นนาง ทุกคนต่างหลีกเลี่ยงไม่ทักทายนาง แต่ทว่าไป๋หยีหาได้สนใจเพราะคนพวกนั้นมิได้มาหาข้าวให้นางกิน

ไป๋หยีเดินมาถึงยอดเขาได้ไกลพอสมควรกระนั้นนางเปิดกระเป๋าวิเศษพร้อมหยิบส้มออกมากินอย่างอร่อย

หญิงสาวมองป่าโดยรอบ นางบริกรรมคาถาเรียกสัตว์ นี่คือสิ่งที่นางได้มาในกระเป๋าวิเศษ คาถาเรียกสัตว์ป่า นางอยากได้ไก่ป่าสักสองตัวเพียงไม่นานไก่ป่าก็ปรากฏตรงหน้านาง

การทะลุมิติมาในนิยายเล่มนี้ก็ไม่เลวเหมือนกัน นางยังไม่รู้เลยว่าจะกลับบ้านได้อย่าง ถึงอย่างไรก็ครอบครองร่างไป๋หยีแล้วก็ต้องใช้ให้เป็นประโยชน์

ในตอนที่นางมาถึงหมู่บ้านสกุลเผย ชาวบ้านต่างมองนางด้วยความอิจฉาเพราะนางได้ไก่ป่ามาสองตัว

ไป๋หยีเดินเข้ามาในบ้านพบว่าพวกเจ้าแฝดหลับที่เตียงของบิดาเสียแล้ว

เผยเสวียนหันไปมองนางพบว่าเสื้อผ้านางเต็มไปด้วยเศษใบไม้ ไป๋หยีรู้สึกว่าดวงตาของเขาเหมือนมันมิได้บอด เผยเสวียนเห็นนางยิ้มให้เขา

รอยยิ้มนี้ช่างไม่จริงใจเอาเสียเลย

"ตอนเที่ยงข้าจะตุ๋นน้ำแกงไก่ให้เจ้ากินแล้วกัน" ไป๋หยีอยากให้เขาได้บำรุงร่างกาย เพราะเขาผมมากจนใบหน้าตอบ หากอ้วนสักหน่อยคงหล่อมากกว่านี้ไม่น้อย

เผยเสวียนมองนางด้วยแววตาประหลาดใจ แต่ไม่ได้เอ่ยอันใด ลองดูหากนางหวังดีต่อเขากับเจ้าแฝด เขาจะไว้ชีวิตนาง

ในระหว่างที่ไป๋หยีชำแหละไก่เตรียมที่จะตุ๋นน้ำแกงไก่นั้นหน้าบ้านมีเสียงโวยวายดังขึ้น นางจึงรีบนำไก่ใส่หม้อแล้วใส่เครื่องเทศปิดฝาสาวเท้าไปที่หน้าบ้านทันที

"นังตัวดีได้อาหารชั้นดีไม่ยอมแบ่งพวกข้า" คนที่ปากดีในนิยายเรื่องนี้เห็นจะเป็นแม่สามีอย่าง จินเทียน จีนเทียนคือแม่สามีที่ไม่ชอบขี้หน้าลูกสะใภ้อย่างไป๋หยี

จินเทียนเกลียดไป๋หยีหญิงอัปลักษณ์แห่งหมู่บ้านสกุลไป๋เข้าไส้ ที่ล่อลวงวางแผนได้บุตรชายของนางไป

"เหตุใดข้าต้องแบ่งด้วยเล่า พวกเราแยกเรือนกันเเล้ว ข้าต้องดูแลสามีที่ตาบอดและเด็กน้อยอีกสามคน ส่วนท่านมีลูกสาวลูกชายที่ไม่พิการดูแลอยู่มิใช่รึ" ไป๋หยีไม่พูดเปล่าทำหน้าตายียวนกวนประสาทแม่สามีอย่างจินเทียนอีกด้วย

"นี่เจ้าช่างอกตัญญูนัก แต่งเข้ามาสกุลเผยของเราปรนนิบัติแม่สามียังทำไม่ได้ซ้ำยังด่าทอแม่สามีอีก มันช่างเกินไปแล้วนะ" คนที่เอ่ยวาจาหยาบคายเช่นนี้เป็นเผยอันคนเล็กของเผยเสวียน

"นี่พวกท่านจะเอาอะไร พวกท่านเป็นคนไล่ข้ากับสามีออกมาเอง ยามนี้จะมาขออาหารมันไม่มากไปหน่อยรึ เงินซื้อยาสักเฉียนพวกท่านก็ไม่ให้ ยามที่เขาเป็นทั่นฮวาพวกท่านก็เอาเงินของเขาไปหมด" อันนี้ไป๋หยีจำมาจากเนื้อหาในนิยายบางส่วน

ในตอนที่เผยเสวียนเป็นทั่นฮวาที่มีชื่อเสียงโด่งดังในต้าเยียน เขานั่นได้แต่งกับไป๋หยีแล้ว ช่วงนั้นนางตั้งครรภ์เจ้าแฝดสามอยู่บ้านสกุลเผยโดนใช้งานอย่างหนัก เงินที่สามีส่งมานางไม่ได้ใช้สักเฉียน นางใช้เงินของนางสวีมารดาของนางที่อยู่หมู่บ้านสกุลไป๋แวะมาเยี่ยมเยียน

"นี่เจ้าสะใภ้สารเลว ข้าจะตบสั่งสอนเจ้า" จินเทียนยกมือขึ้นหมายจะตบหน้าไป๋หยี แต่ทว่านางจับข้อมือแม่สามีเสียก่อน

"ท่านกลับไปเถอะ อย่ามาที่นี่อีก" ไป๋หยีปล่อยมือแม่สามี หากนางทำร้ายแม่สามารถ วันพรุ่งคงมีข่าวเสียหายของนางอีก

"โอ๊ย !!!" จินเทียนร้องเสียงหลง

"ท่านแม่เจ็บรึไม่" เผยอันห่วงมารดายิ่งนัก

"นังอัปลักษณ์วันนี้ข้าจะสั่งสอนเจ้า" เผยอันหมายจะตบไป๋หยี แต่ไป๋หยีใช้เท้าถีบนางเสียก่อน ชาวบ้านต่างมุงดูละครงิ้ว ช่างสนุกจริง ๆ

"ท่านแม่" เผยอันล้มลงพื้น จินเทียนรีบประคองบุตรสาวแล้วชี้หน้าไป๋หยี

"ฝากไว้ก่อนเถอะ" หลังสองคนนั้นไปแล้วชาวบ้านจึงได้แยกย้ายออกไป

เผยเสวียนกับเจ้าแฝดได้ยินคำพูดทุกอย่างของนางอย่างชัดเจน

นางปกป้องพวกเขารึ เผยเสวียนไม่อยากจะเชื่อ นับตั้งแต่บิดามารดาไล่เขาออกจากเรือน จนได้มาปลูกเรือนท้ายหมู่บ้านอยู่

ไป๋หยีไม่เคยพูดดีกับเขาสักครั้ง นางเอาแต่ต่อว่าเขา และด่าทอเจ้าแฝด นี่เป็นครั้งแรกที่นางเอ่ยต่อหน้ามารดาเขา

ไป๋หยีมองไก่ที่ตุ๋นไว้สุกแล้ว นางตักน้ำแกงใส่ชามอีกทั้งนำเนื้อไก่ตุ๋นใส่จาน ได้เวลาอาหารเที่ยงแล้ว

ไป๋หยียกอาหารเที่ยงใส่ถาดมุ่งหน้าไปที่ห้องของสามีตาบอด

"กลิ่นอะไรหอมจัง" เจ้าแฝดพลันเอ่ยขึ้น สามคนมองไปทางประตู ไป๋หยีเดินมาพร้อมสำรับอาหาร

"เด็ก ๆ กินข้าวได้แล้ว" ไก่ตัวใหญ่สีดำตุ๋นจนเนื้อเละส่งกลิ่นหอม ชายตาบอดมองนาง นางเปลี่ยนไปเยอะ แต่เขาก็ยังไม่เชื่อใจนาง

"น้ำแกงไก่ของท่าน" ไป๋หยียื่นชามน้ำแกงให้เขา

"นี่พวกท่านทำอะไรกัน" เผยหานเดินเข้ามาพอดี เห็นเจ้าเเฝดกินไก่ตุ๋นทำให้เขาน้ำลายไหล

"ท่านอา" แฝดสามกินอย่างอร่อย ไป๋หยีถึงกับยิ้ม

"ข้ากินด้วยได้ไหม"

"ได้เลย" เผยหานไม่รอช้าลงมือกินไก่ตุ๋นกับเจ้าสามแฝด

หลังจากกินไก่อิ่มหมดทุกคนแล้ว ไป๋หยีรินน้ำให้ทุกคน เนื่องจากครอบครัวยากจนเกินไปที่จะกินน้ำชาได้ อีกอย่างชาห่อหนึ่งก็มิใช่ถูก ๆ

"ว่าแต่เจ้ามาทำอะไร" เผยเสวียนมองน้องชายของเขา

"ข้านำยามาให้ท่าน ตาของท่านต้องดื่มยาบรรเทามิเช่นนั้นจะบอดสนิท" เผยหานมอบเทียบยาให้เผยเสวียน

"เจ้าเอาเงินที่ไหนมาซื้อยาให้ข้า" เผยเสวียนไม่ได้ดื่มยามาหลายเดือนแล้ว ตาอีกข้างเลือนรางอย่างมาก เนื่องด้วยไม่มีเงินที่จะซื้อยามากิน