บทที่ 4 พ่อบุญทุ่ม (1) 

บทที่ 4 พ่อบุญทุ่ม (1)

ชายร่างอวบเริ่มนั่งไม่ติด เมื่อยกแขนขึ้นมองนาฬิกาบอกเวลาที่แสดงให้เขาได้รู้ว่า อีกไม่กี่อึดใจข้างหน้าพายุลูกยักษ์จะพัดผ่านที่นี่จนราบเป็นหน้ากลอง เมื่อข้อมูลของหญิงสาวปริศนาที่ปรากฏตัวพร้อมสร้างความวุ่นวายให้เจ้านายหนุ่มของเขาในช่วงเวลากว่าหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ที่อยู่ในมือของเขาช่างน้อยนิด เมื่อเทียบกับความคาดหวังของอดิรัตน์

“อรุณสวัสดิ์ครับท่าน” ภาดาเลขาหนุ่มยืนขึ้นพร้อมโค้งคำนับให้เมื่อท่านประธานหนุ่มเดินเข้ามา

“ผมขอกาแฟภาดา และเรื่องที่สั่งไว้ผมขอด่วน”

ปัง!! ไม่ทันที่ภาดาจะได้เอ่ยอะไรออกไป เสียงปิดประตูก็ดังปังทันทีพร้อมร่างของเจ้านายที่หายเข้าไปในห้องทำงาน เขาได้แต่พ่นลมหายใจออกมาเฮือกยาว เพื่อพยายามเรียกขวัญและกำลังใจให้ตัวเอง ก่อนจะรีบกุลีกุจอตระเตรียมในสิ่งที่เจ้านายสั่ง

และห้านาทีต่อมาชายร่างอวบก็มายืนอยู่หน้าโซฟากลางห้องทำงานของท่านประธานหนุ่ม พร้อมแก้วกาแฟหอมกรุ่นที่ถูกวางลงบนโต๊ะ แอนดี้ที่กำลังนั่งไขว่ห้างไถแท็บเล็ตในมือเพื่อเช็คตัวเลขบนกระดานหุ้นเช้านี้ ชำเลืองขึ้นมองภาดาเล็กน้อย ก่อนจะเพ่งสายตากลับมาที่จอสี่เหลี่ยมในมืออีกครั้ง

“คุณมาลีรินทร์ เอ่อ…เธอชื่อ มาลีรินทร์ แพร่พิทยาไพศาล ปัจจุบันอายุ 25 ปี จบการศึกษาระดับชั้นประถมจากออสเตรเลีย จากนั้นก็ย้ายไปเรียนไฮสกูลที่อเมริกาและอยู่ที่นั่นจนจบปริญญาโท ครับท่าน เธอเดินทางกลับมาเมืองไทยบ้างแต่แค่ช่วงปิดภาคเรียนระยะสั้น ๆ ทำให้ประวัติเธอที่นี่แทบไม่มีเลยครับ”

ข้อมูลที่มีอันน้อยนิดของภาดา ทำให้เจ้านายหนุ่มสงบนิ่งราวกับทะเลที่ไร้คลื่นลมมรสุม แอนดี้ถึงกับวางแท็บเล็ตในมือลง สายตาเขาเพ่งตรงไปด้านหน้าอย่างครุ่นคิด เมื่อประมวลด้วยปัจจัยแวดล้อมของ

มาลีรินทร์ เขายังมองไม่เห็นเหตุผลที่หญิงสาวทำตัวไร้ศักดิ์ศรีวิ่งแลกแจกสิ่งที่มีติดตัวอยู่ดี

“แพร่…พิทยาไพศาล งั้นเหรอ?” แอนดี้พึมพำทวนนามสกุลของหญิงสาวอีกครั้ง ก่อนจะช้อนตาขึ้นมองเลขาหนุ่มเพื่อขอคำขยาย

“ครับ..เป็นนามสกุลเดิมของ คุณหญิงลัดดาวัลย์ ชาญวาณิชธนกิจ คุณหญิงนักบุญ นักสัมคมสงเคราะห์ครับ”

“แล้วสองคนนี้เกี่ยวข้องอะไรกัน?”

คำถามของแอนดี้ทำเอาภาดาถึงกับกลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างยากลำบาก เขาเองก็ยังไม่สามารถหาความเกี่ยวเนื่องของคนทั้งคู่ได้ ข้อมูลที่มีช่างบางเบาเหมือนปุยนุ่น แต่กระนั้นเขาก็ต้องมีคำตอบให้เจ้านายหนุ่ม

“เอ่อ..จากที่ผมสืบมา ประวัติครอบครัว พ่อแม่พี่น้อง หรือญาติ ๆ ของคุณมาลีรินทร์ ไม่ปรากฏเลยครับ ส่วนด้านคุณหญิงลัดดาวัลย์เธอสมรสและมีบุตรธิดา 3 คน และมีเด็กๆ ที่เธออุปการะอยู่หลายราย และทุกคนต้องผ่านการคัดเลือกว่าเป็นเด็กที่มีความประพฤติดี มีความอุตสาหะมากพอที่จะผ่านการคัดเลือก”

“ผมเลย…เอ่อ..เลยเดาว่า การที่คุณหญิงยอมยกนามสกุลให้ใช้ อีกทั้งส่งเสียขนาดนี้ คุณมาลีรินทร์ น่าจะเป็นบุตรบุญธรรมของเธอครับ”

“ความประพฤติดีงั้นเหรอ แม่นั่นเนี่ยอะนะ” แอนดี้พึมพำเมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาต้องเจออยู่เกือบทุกวี่วัน ก่อนจะถามประโยคต่อไป

“น่าจะเป็นงั้นเหรอ?” แอนดี้ขมวดคิ้วจ้องมองไปที่ภาดา เพราะคำตอบที่เขาคาดหวังต้องไม่ใช่มาจากการคาดเดาสุ่มสี่สุ่มห้า

“ผมมีข้อมูลสนับสนุนครับท่าน ป้ายทะเบียนรถที่ท่านให้เช็ค เจ้าของรถตัวจริง คือ คุณณัฐกฤต ชาญวาณิชธนกิจ บุตรชายคนโตของคุณหญิงลัดดาวัลย์ ถ้าคุณมาลีรินทร์ไม่ใช่บุตรบุญธรรมของคุณหญิง พวกเขาคงต้องเป็นญาติกันแน่ ๆ ครับ”

ภาดาพยายามยำข้อมูลทุกอย่างที่มี เพื่อเสิร์ฟให้เจ้านายหนุ่ม และดูท่าแอนดี้จะเห็นพ้องกับสิ่งที่ภาดากล่าว และเมื่อคิดพิเคราะห์ดูแล้ว เด็กนั่นก็ไม่ได้มีประวัติด่างพร้อยอื่น ๆ ให้เขาต้องมานั่งระแวง จะมีก็แต่สิ่งที่เจ้าหล่อนได้ทำไว้กับเขา เขาไม่มั่นใจได้เลยว่าหล่อนได้เพียรพยายามทำมันกับชายอื่นมาแล้วอีกกี่คน

“ถ้าอย่างนั้น เด็กนั่นเข้ามาป่วนฉันทำไม?”

“เอ่อ..ผมขออนุญาตวิเคราะห์นะครับ…เธออาจต้องการหาหลักประกันให้กับชีวิตน่ะครับ จากที่ผมตรวจสอบเส้นทางการเงินของเธอ จากที่มีเงินเข้าบัญชีทุกเดือนมากกว่าสามแสนบาทมาหลายปี ซึ่งถ้าแค่อุปการะเฉย ๆ ไม่น่าจะให้เยอะขนาดนี้ครับ แต่หลายเดือนมานี้หลังจากที่เธอเรียนจบ เงินเดือนก้อนโตที่เคยได้รับลดลงเหลือเพียง สามหมื่นบาทต่อเดือนครับ และเธอก็ยังไม่มีงานทำเป็นชิ้นเป็นอัน ผู้หญิงที่เคยใช้ชีวิตอู้ฟู่แบบนั้น เจ้านายก็น่าจะเป็นตัวเลือกที่จะตอบโจทย์เธอได้ครับ”

และคำอธิบายของภาดา ก็ยืนยันข้อสงสัยทั้งหมดของแอนดี้ได้เป็นอย่างดี ตอนนี้เขารู้แล้วว่ามาลีรินทร์เข้าหาเขาเหมือนกับที่ผู้หญิงอื่น ๆ พยายาม และนั่นก็เป็นสิ่งที่เขาเกลียดนัก พวกผู้หญิงที่ดีแต่ใช้วิธีมักง่ายแลกเงิน ตอนนี้เขายังคิดไม่ออกจะจัดการกับมาลีรินทร์อย่างไรดี เพื่อให้เธอหยุดตอแยเขาเสียที อยากให้หยุดตอแยงั้นเหรอ….?

“นายออกไปได้แล้ว ตอนนี้ฉันไม่อยากรู้อะไรเกี่ยวกับยัยเด็กนั่นเพิ่มแล้ว หายเงียบไปหลายวันแบบนี้ เผลอ ๆ หาเหยื่อใหม่ได้แล้วมั้ง”

แอนดี้สรุป บางทีมาลีรินทร์อาจเหนื่อยที่จะไล่จับเขาแล้ว ความอดทนของเด็กสมัยนี้ต่ำจะตาย เขาเดาสรุปจากกิจวัตรที่เขาต้องทำทุกวัน และสิ่งหนึ่งที่ถูกเพิ่มเข้ามาในลิสต์สิ่งที่ต้องทำเมื่อไม่นานมานี้ มันได้หายไปพร้อมกับเจ้าตัวปัญหา นั่นก็คือ บิลเรียกเก็บเงินจากหนี้ที่หญิงสาวได้ก่อไว้ให้เขาได้ดูต่างหน้า และนั่นก็ทำให้สมุดเช็คของเขาบางลงเร็วกว่าปกติ

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ทำให้ท่านประธานหนุ่มผ่อนลมหายใจสายอ่อนออกมาอย่างสบายใจ เวรกรรมของเขาคงได้พัดผ่านจากไปแล้วสินะ นี่คงเป็นบุญสะสมจากอดีตชาติที่ช่วยให้เขาได้หลุดพ้นบ่วงกรรมครั้งนี้ได้เร็วทันตา

“ไปแล้ว ไปลับนะมาลีรินท์ ฉันมั่นใจว่าเราทั้งสองไม่น่าจะเคยตักบาตรร่วมขัน ทำบุญร่วมชาติกันมาแน่ ๆ!! อย่าได้เจอะได้เจอกันอีกเลย”

ชายหนุ่มกระตุกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย เมื่อคิดถึงหน้าของมาลีรินทร์ หญิงสาวที่ทำเขาป่วนมาเป็นแรมเดือน และวันนี้เขาก็รู้สึกเหมือนได้กลับมาหายใจหายคอคล่องอีกครั้ง