บทที่ 3 กระตุกหนวดเสือ (2) 

บทที่ 3 กระตุกหนวดเสือ (2)

ณ ห้างสรรพสินค้า

เมื่อจัดการแปลงเงินเป็นที่เรียบร้อย สาวสวยใบหน้าเก๋ก็เดินกวาดไปทั่วลานช๊อปปิ้ง แม้ว่าจะพยายามยับยั้งชั่งใจกับของแบรนด์เนมมากมาย แต่ถึงกระนั้นสองมือเรียวก็มีถุงกระดาษที่แปะโลโก้สินค้าชิ้นแพงอยู่ ขณะที่สองขาเรียวกำลังจะย่างกลับไปยังประตูทางออกลานจอดรถ สายตาคมก็เหลือบไปเห็นลานแสดงโชว์รถซุปเปอร์คาร์

มาลีรินทร์ยกยิ้มดวงตาเป็นประกายราวกับเจอของเล่นถูกใจ แม้ว่าทั้งตัวจะมีเงินสดติดตัวไม่ถึงสองหมื่นบาท นั่นก็ไม่ได้ทำให้ข้อจำกัดทางการเงินของเธอมาเป็นอุปสรรคยับยั้งสองขาเรียวที่ตอนนี้ก้าวฉับไปถึงรถตัวอย่างคันหรูเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“ขอลองนั่งหน่อยนะคะ” มาลีรินทร์หันไปถามพนักงานขายที่ยืนอยู่ประจำบูธ

“เชิญเลยครับคุณผู้หญิง..”

เซลล์หนุ่มเปิดประตูรถคันหรูที่สนนราคามากกว่า 25 ล้านบาทให้มาลีรินทร์ได้ทดลองนั่ง พร้อมทั้งเริ่มอธิบายสมรรถนะของม้าดำคันงามนี้ เมื่อได้ลองนั่งจนเป็นที่พอใจแล้ว หญิงสาวก็ก้าวขายาวออกมาจากรถคันหรู แต่ไม่ทันได้ผละออกก็บังเอิญเจอเข้ากับโจทก์เก่า

“โลกกลมจริง ๆ เลยนะยัยดอก…ไม้!!!” สาวสวยร่างบางไล้สายตามองมาลีรินทร์ ก่อนจะเริ่มทักทายด้วยการถากถาง

“นั่นสิ..โลกมันกลมจนเริ่มจะไม่น่าอยู่แล้ว ทำไมฉันต้องเจอเธอตลอดเลยนะ อรอินทร์!!”

มาลีรินทร์ที่มีท่าทีเบื่อหน่ายไม่ต่างกัน จำต้องหยุดเท้าเพื่อสนทนากับสาวที่เป็นเหมือนคู่แข่งผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะในการล่าหนุ่มโปรไฟล์ดี

“จะถอยรถใหม่เหรอไง..?” อรอินทร์ถามพร้อมมองเหยียด ที่ปราดตามองรวดเดียวก็รู้ว่าคนอย่างมาลีรินทร์ไส้แห้งเกินกว่าจะถอยรถกระป๋องด้วยซ้ำ และนั่นทำให้หญิงสาวผู้ถูกถามรู้สึกได้ทันทีว่า ฉันจะเสียหน้าไม่ได้อย่างเด็ดขาด..

“ฉันจะเอาปัญญาที่ไหนไปซื้อรถแพง ๆ แบบนี้ได้ล่ะอรอินทร์ เธอนี่ก็ถามตลกจัง” มาลีรินทร์เดินเข้าหาสาวร่างเล็กพร้อมกระซิบพูดเพื่อไม่ให้เซลล์หนุ่มด้านหลังได้ยิน

“หึ…ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ ขนาดถ่อไปขาย…ถึงภูเก็ต ออกตัวปาวๆ คนอย่างแอนดี้ยังไม่เล่นด้วยเลย เธอนี่น่าสมเพชจริง ๆ มาลีรินทร์ แฟนเก่าเขาเป็นใครแล้วเธอเป็นใคร ถึงได้มั่นหน้าว่าเขาจะเอา ไม่เจียมกะลาหัวเลยจริง ๆ ”

คำพูดของอรอินทร์ทำเอาคนอย่างมาลีรินทร์หน้าชาและเจ็บไปถึงทรวงจริง ๆ เพราะทุกคำที่เธอพูดแม้ว่าจะต้องการให้เธอเสียหน้าและอับอาย ด้อยค่า แต่มันก็ปฏิเสธไม่ได้เลยเพราะทั้งหมดมันเป็นความจริงทั้งสิ้น

เธอไล่ตามแอนดี้อยู่เกือบเดือน…แต่เขาไม่เพียงไม่เล่นด้วย หนำซ้ำยังรังเกียจออกมาชัดเจนด้วยซ้ำ แต่คงเพราะความเป็นสุภาพบุรุษที่มีอยู่น้อยนิดของเขา นั่นจึงทำให้เธอไม่ถึงกับหน้าแหกซะทีเดียว และก็ใช่ขนาดที่เธอยอมทำเรื่องโง่ ๆ มันก็ไม่ได้เป็นเครื่องการันตีว่าเธอจะจับเขาสำเร็จเลยสักนิด และเธอจะหันหลังยอมแพ้กลับไปตายรังในกรงทองที่เสพสุขไปร้อยชาติก็ไม่หมดแบบเดิมก็ไม่ได้อีกเช่นกัน

แต่จะให้เธอลุกมาหางานทำใช้ชีวิตกระเสือกกระสนแบบเดือนชนเดือนเธอก็คงไม่ขอเลือกทางนี้แน่นอน ทางลัดเดียวที่จะทำให้เธอได้ทุกอย่างนั้นก็คือการหาผู้ชายโปรไฟล์เลิศสักคนมาซัพพอร์ตความต้องการส่วนนี้ของเธอ และครั้งนี้ นายอดิรัตน์ ก็คือผู้ชายที่ผู้หญิงอย่างมาลีรินทร์ได้เลือกแล้ว

เมื่อคิดได้ดังนั้นมาลีรินทร์ก็ต้องพยายามสะกดกลั้นกลืนความรู้สึกทุกอย่างไว้ มือเล็กกำหมัดแน่น ดวงตาคมคู่สวยสั่นระริกด้วยความโกรธและอาย ก่อนจะยกแย้มปากอิ่มเอ่ยกับบุรุษด้านหลังอย่างหวานหู

“ฉันเอารุ่นนี้ สีนี้ค่ะ!! ออฟชั่นเสริมขอจัดเต็มทุกอย่าง คุณช่วยทำราคามาให้หน่อยแล้วส่งมันไปที่…” มาลีรินทร์พูดขึ้นขณะสายตายังจดจ้องคู่อริตรงหน้า ก่อนจะหยุดคำไว้เพียงเท่านั้น และหยิบนามบัตรใบแข็งจากกระเป๋าสะพายใบหนังสีดำเลื่อมส่งไปให้พนักงานหนุ่มด้านข้าง

“นี่ค่ะ..ชื่อและที่อยู่ของคุณอดิรัตน์ สา..เอ่อ แฟนฉันเองค่ะ พอดีเขาอยากให้ของขวัญที่เราคบกันครบหนึ่งเดือนน่ะค่ะ แหม..เสียดายที่วันนี้เขาติดเซ็นสัญญากับนักเตะใหม่ ไม่งั้นจะได้คุยกันให้จบวันนี้เลย และนี่นามบัตรฉันค่ะ ไว้เราค่อยคุยรายละเอียดกันอีกทีตอนนั้นนะคะ ฉันคงต้องไปแล้วล่ะค่ะนัดช่างทำสปาไว้ คือ เตรียมเข้าคอร์สเจ้าสาวน่ะค่ะ”

มาลีรินทร์คลี่ยิ้มเยาะอย่างผู้ชนะ ขณะปรายสายตาอย่างดูแคลนไปที่อรอินทร์ที่กำลังเต้นเร่าเป็นเจ้าเข้า ก่อนจะเผยอปากปล่อยเสียงหัวเราะเบา ๆ ออกมา และผละจากมาทันที โดยไม่ได้คาดหวังผลลัพธ์หลังจากนี้มากนัก ที่ทำไปเพียงแค่อยากฉีกหน้าอรอินทร์ก็เท่านั้นเอง

และการกระทำบ้าดีเดือดครั้งนี้ของมาลีรินทร์ ทำให้พรทั้งหมดที่เธอพร่ำภาวนาขอจะถูกส่งเข้ามาแบบ 5G พร้อมเจ้ากรรมนายเวรที่เธอยากจะหลีกเลี่ยงได้แล้ว…มาลีรินทร์!!