บทที่ 2 คิดจะจับเสือ เหยื่อต้องร้าย (2) 

บทที่ 2 คิดจะจับเสือ เหยื่อต้องร้าย (2)

หญิงสาวนั่งเหม่อลอยมาตลอดทางที่รถหรูแล่นออกจากโรงแรม ขณะมือบางก็กำเช็คในมือแน่น…ในใจก็พลันนึกสมเพชตัวเอง เธอไม่คิดด้วยซ้ำว่าแอนดี้จะปฏิบัติกับเธออย่างดูถูกดูแคลนแบบนี้ ทุกอย่างมันผิดแผนไปหมด เธอคิดว่าเมื่อคืนเขาจะเมาแล้วล้มพับคออ่อนหลับไป ปล่อยให้เธอจัดการเขาง่ายๆ และคิดว่าเมื่อตื่นขึ้นมาเขาจะอ่อนโยนกับเธอ เหมือนกับชายอื่น ๆ ที่ต่างพยายามตีตราจองเธอเสียด้วยซ้ำ

รถหรูแล่นมานานเท่าไหร่ไม่รู้ ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ด้านหน้าของโรงแรมหรูระดับ 7 ดาว ชายหนุ่มที่ทำหน้าที่สารถีลอบชำเลืองมองโรงแรมเล็กน้อยเพื่อเก็บรายละเอียดหากว่าเจ้านายหนุ่มของเขาต้องการข้อมูล พลันในใจก็คิดว่าหญิงสาวคู่ขาของเจ้านายดูท่าจะติดหรูไม่น้อย ก่อนจะก้าวขาลงจากรถออกไป

มาลีรินทร์ยกมือขึ้นปาดหยาดน้ำใส ๆ ที่เอ่อท้นออกมาอย่างไม่รู้ตัว ก่อนจะก้าวขาลงจากรถเมื่อคนขับรถของแอนดี้เปิดประตูให้ แต่ไม่ทันที่เธอจะผละห่างออกไป เธอก็ได้ยินประโยคสนทนาสั้น ๆ ทางโทรศัพท์มือถือของชายด้านหลังและถ้าให้เธอเดาได้ว่าปลายสายน่าจะเป็น แอนดี้ ผู้ที่เพิ่งเป็นสามีทางพฤตินัยของเธอหมาด ๆ

“เกาะอัณยา..งั้นเหรอ?”

มาลีรินทร์ยิ้มร้าย แววตาเป็นประกายเมื่อนึกถึงแผนต่อไปในหัวของเธอ ก่อนจะเยื้องกายทิ้งสะโพกเดินหายเข้าโรงแรมไป

……………

เกาะอัณยา

เสียงโห่ร้องประกาศก้องแสดงความยินดีของทุกคนบนเกาะต่อนายหัวหนุ่มกับนายหญิงคนใหม่ดังเลือนลั่นไปทั่วทั้งหาด ด้านหน้าถูกเนรมิตเป็นงานเลี้ยงสละโสดของว่าที่คู่บ่าวสาว ทุกคนต่างพากันแสดงความยินดีกับคนทั้งคู่

จะมีก็แต่อดีตคนรักเก่าหมาด ๆ อย่างแอนดี้ ที่ทรุดกายนั่งหมดอาลัยตายอยาก สีหน้าฉายแววเศร้าโศกอย่างปิดไม่มิด แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เป็นผู้ชายที่รู้จักชนะและแพ้เป็น เมื่ออดีตคนรักได้ปฏิเสธเขาอย่างไร้เยื่อใย เขาก็ยินดีที่จะอวยพรให้เธอมีความสุขกับสิ่งที่เธอเลือก แม้ว่าความสุขนั้นจะไม่ใช่เขาก็ตามที

แอนดี้ลอบมองมัทนาเป็นระยะ ๆ เขาเพียงแต่อยากเก็บเกี่ยวความทรงจำในช่วงสุดท้ายนี้จากเธอให้มากที่สุด ตลอดระยะเวลากว่าสามปีที่ผ่านมา มัทนาเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เขามอบใจให้ แต่ด้วยเงื่อนไขของมัทนามันเปรียบเสมือนกำแพงสูงที่เขาไม่สามารถฝ่าข้ามไปได้ และกำแพงนี้มันก็หนาพอที่ทำให้เขาไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดปางตายอย่างที่คิด

แอนดี้คลี่ยิ้มเจื่อน ๆ เมื่อนึกย้อนถึงอดีต แม้ว่าแววตาของเขาจะยังเศร้าและอาลัยอาวรณ์ต่ออดีตอยู่มากแต่ในใจของเขากลับเบาลง ผ่อนคลายกับสิ่งที่แบกรับมาแรมเดือนอย่างน่าประหลาด

เวลาเริ่มโพล้เพล้ แอลกอฮอล์ชั้นดีถูกเสริฟออกมาไม่หยุด ขณะที่หลาย ๆ คนเริ่มออกลวดลายเต้นรำกันอย่างสนุกสนาน ส่วนแอนดี้ยังคงนั่งดื่มเงียบ ๆ ที่มุมเดิม จนกระทั่งหญิงสาวผิวขาวรูปร่างเล็กคนหนึ่งเดินเข้ามาประกบชายร่างโตที่กำลังนั่งนิ่งทอดอาลัยให้กับหัวใจที่แตกสลายของเขาท่ามกลางเสียงครื้นเครงที่เริ่มซาลง

“รินกับแอนดี้ขอแสดงความยินดีกับคุณและเจ้าสาวของคุณด้วยนะคะ...กร”

“รินนน…”

นายหัวหนุ่มเพ่งมองไปที่สาวสวยตรงหน้า แขกผู้มาเยือนใหม่ ก่อนจะคลี่ยิ้มบาง ๆ ให้เธอ สายตาที่ทั้งคู่มองสบกันทำให้คนข้าง ๆ ของทั้งคู่พอจะเข้าใจได้ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาในอดีตคงไม่ใช่แค่คนรู้จักหรือแค่เพื่อนอย่างแน่นอน

“คุณจะเมาแบบนี้ทุกคืนเลยเหรอคะ…ที่รัก!!”

ประโยคนี้มาลีรินทร์โน้มตัวลงมาถามแอนดี้ และมันก็ดังมากพอที่จะทำให้ทุกคนบริเวณนั้นได้ยินชัดถนัดหู พร้อมทั้งวาดแขนเรียวโอบลงไปบนบ่าของเขา แอนดี้ขมวดคิ้วเป็นปมแน่น สายตาที่ช้อนมองขึ้นไปนั้นเหมือนจะเตือนหญิงสาวกลาย ๆ ว่านี่ไม่ใช่เวลาที่เธอจะมาล้อเล่นลองดีกับอารมณ์ที่ไม่คงที่ของเขา

แต่ด้วยความห่วงภาพลักษณ์และไม่อาจแน่ใจได้เลยว่ามาลีรินทร์จะใช้ลูกเล่นอะไรกับเขาอีก แอนดี้จึงได้แต่นิ่งเงียบไม่ปริปากพูดอะไรออกมา และถึงแม้ว่าเขาจะไม่ตอบรับแต่การที่เขาไม่ได้ปฏิเสธมาลีรินทร์ออกไป นั่นเท่ากับว่าแอนดี้ได้ยอมรับแล้วว่า เขามีความสัมพันธ์พิเศษกับสาวสวยผู้นี้อย่างแน่นอน

“เธอกำลังคิดจะทำอะไรของเธอ…เอ่อ..ตามฉันมานี่เลย”

แอนดี้พยายามพูดลอดไรฟัน ที่แน่ใจว่ามันจะได้ยินเพียงเธอและเขา คิ้วเข้มยังคงผูกปมแน่นไม่คลาย นี่เขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าหญิงสาวเจ้าปัญหาตรงหน้าชื่อแซ่อะไร ก่อนจะวางแก้วเหล้าในมือลงและเอื้อมไปบีบที่ต้นแขนเรียวของมาลีรินทร์แทน ก่อนจะฉุดให้เธอเดินตามเขาออกไป

“แอนดี้..แอนดี้ ฉันเจ็บ!!”

“ขนาดหน้าเธอยังหนากว่าหน้าแข้งฉันอีก!! แค่นี้ไม่น่าจะทำให้เธอสึกหรอได้หรอก ตามมานี่เลยแม่ตัวดี”

“ฉันยังไม่ได้ดื่มแชมเปญในงานเลยนะ… แอนดี้ โอ้ยย เจ็บ”

แล้วทั้งคู่ก็ฉุดกระชากลากถูกันออกไปจากงาน เสียงเพลงที่ดังอยู่กลบเสียงแหลมแสบหู ของมาลีรินท์ได้เป็นอย่างดี แต่ถึงอย่างนั้นภาพหนุ่มไฮโซเนื้อหอมที่เพิ่งโสดหมาด ๆ กับภาพสาวปริศนาก็ถูกแพร่ตามหน้าสื่อสังคมในเวลาต่อมา แม้ว่าไม่รู้แน่ชัดว่าสาวสวยคู่ควงคนใหม่ของเขาเป็นใคร