ตอนที่ 7 ใครคือพ่อเด็ก!

ทั้งบ้านตกอยู่ในความเงียบ มีเพียงสองแม่ลูกที่ยืนกอดอกมองด้วยความสะใจ กระทั่งคนเป็นพ่อหยิบที่ตรวจครรภ์ขึ้นมาดู สองแถบสีแดงชี้ชัดว่าลูกสาวของตนกำลังตั้งครรภ์!

“มึงท้องกับใครอีอ้อม” น้ำเสียงเย็นเยือกบาดใจคนฟังดังขึ้น เอมิกาสะดุ้งเฮือก หัวใจหล่นวูบเมื่อเห็นสีหน้าและแววตาของคนเป็นพ่อ กลัวที่สุดเท่าที่เคยเจอมา

“พะ...พ่อ..”

“กูถามว่ามึงท้องกับใคร!”

“อะ...อ้อมไม่รู้ค่ะ” สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะไม่บอก เพราะถึงบอกไปก็ไม่มีใครเชื่ออยู่ดีว่าพ่อของลูกคือซุปเปอร์สตาร์ชื่อดังระดับเอเชีย

มาร์ตินไม่ผิด...คนผิดก็คือเธอเอง ผิดที่โลภจนไม่ลืมหูลืมตา

“กูจะถามเป็นครั้งสุดท้าย...ใครคือพ่อของลูกในท้องมึง!”

เอมิกาเงยหน้าสบตากับคนเป็นพ่อทั้งน้ำตา แววตาของท่านในตอนนี้แทบจะฆ่าให้ตายคามือ ทำให้ร่างของเธอสั่นหนักขึ้น น้ำตาไหลทะลักออกมาไม่ขาดสาย เธอเองก็เพิ่งรู้เหมือนกันว่าตอนนี้กำลังตั้งท้องลูกของมาร์ตินอยู่

แต่เธอบอกใครไม่ได้จริงๆ ว่าพ่อของเด็กเป็นใคร ผู้ชายคนนั้นเขาอยู่สูงเกินกว่าจะมีคนเชื่อ ว่าซุปเปอร์สตาร์จะลดตัวลงมากินเด็กบ้านนอกๆ หน้าตาจืดชืดอย่างเธอ

“อ้อม...ไม่รู้ค่ะ”

“นี่มึงมั่วขนาดนั้นเลยหรอถึงจำไม่ได้ว่าใครคือพ่อเด็ก มึงกำลังจะทำให้กูอับอายขายขี้หน้านะอีอ้อม!!”

“ฮึก...อ้อมขอโทษจ้ะพ่อ ฮื้อๆๆ อ้อมผิดไปแล้ว~” เอมิกาก้มลงกราบแทบเท้า สันกรามหนาของคนเป็นพ่อขบแน่น แววตาโกรธจัดตวัดมองหน้าลูกสาวเหมือนอยากฆ่าให้ตาย ก่อนจะขว้างที่ตรวจครรภ์ใส่หน้าของเธออย่างแรง “โอ้ย!! อ้อมเจ็บนะ!”

“กูไม่ได้ต้องการคำขอโทษ แต่สิ่งที่กูต้องการก็คือ...พ่อของเด็กคือใคร!”

“อ้อมไม่รู้จริงๆ อ้อมผิดไปแล้ว...พะ...พ่ออย่าโกรธอ้อมเลยนะ ฮื้อๆๆ”

“กูส่งมึงไปร่ำไปเรียน แต่มึงกลับทำตัวสำส่อนเหมือนแม่แท้ๆ ของมึง! แล้วแบบนี้จะให้กูเอาหน้าไปไว้ที่ไหน เรียนก็ยังไม่จบ แต่ดันใจแตกจนไม่รู้ว่าพ่อของเด็กในท้องเป็นใคร!” มือใหญ่ค่อยๆ ดึงเข็มขัดออกมา ผิดหวังในตัวลูกสาวอย่างรุนแรง ครั้งหนึ่งเขาเคยถูกแม่ของเอมิกานอกใจ แต่ไม่คิดว่าลูกจะทำตัวสำส่อนเดินตามรอยแม่ เพราะฉะนั้นต้องสั่งสอนให้หลาบจำ โตไปจะได้ไม่เป็นเหมือนแม่! “พวกเชื้อไม่ทิ้งแถว...วันนี้กูจะสั่งสอนให้ดู!!”

“ไม่! พ่อจ๋า...อย่าทำอ้อม โอ้ย!!”

เพี้ยะ!เพี้ยะ!

“จะบอกไหมว่าใครทำมึงท้อง!!”

“ฮึก! พ่ออย่าตีอ้อม ฮื้อๆๆ อ้อมเจ็บ...โอ้ยย!!”

“วันนี้กูจะเอาเลือดมึงอาบหัวให้ดู ถ้าไม่ยอมบอกว่าพ่อของเด็กเป็นใคร!!”

เพี้ยะ!เพี้ยะ!เพี้ยะ!

คนเป็นพ่อกระหน่ำฟาดร่างของลูกสาวด้วยเข็มขัดจนเนื้อแตก มีเลือดไหลซึมออกมา เอมิกาพยายามยกมือไหว้อ้อนวอนขอร้องไห้พ่อเห็นใจแต่ท่านก็ไม่ยอมหยุด ครั้นพอมองขึ้นไปขอความช่วยเหลือจากแม่เลี้ยงก็เห็นท่านกับลูกสาวยืนแสยะยิ้มด้วยความสะใจ

ต่อให้โดนตีจนตาย ก็บอกไม่ได้ว่าพ่อของเด็กคือใคร

จนกระทั่ง...

ปึก!

มือใหญ่ทิ้งเข็มขัดลงหลังทำโทษลูกสาวเสร็จ เพราะต่อให้ตีจนตายลูกสาวก็ไม่ยอมปริปากบอกอยู่ดี

เนื้อตัวสั่นเทาของเอมิกาเต็มไปด้วยร่องรอยถูกเฆี่ยนตีจนมีเลือดไหลซึมออกมา แต่นั่นก็ยังไม่เจ็บเท่ากับใจของเธอเมื่อคนเป็นพ่อหลั่งน้ำตาต่อหน้า

เธอทำให้พ่อผิดหวังมากใช่ไหม ท่านผิดหวังกับแม่มาแล้วครั้งหนึ่งแต่ต้องมาผิดหวังในตัวเธออีก

“พะ...พ่อ..ฮื้อๆๆ อ้อมขอโทษ~” มือสั่นที่เต็มไปด้วยร่องรอยถูกเฆี่ยนตีค่อยๆ กราบลงแทบเท้าด้วยความรู้สึกผิดสุดหัวใจ น้ำหูน้ำตาไม่รู้ไหลมาจากไหน รู้แค่ว่าตอนนี้ร้องไห้หนักจนน้ำตาแทบเป็นสายเลือด “อ้อมไม่ได้ตั้งใจ อ้อมผิดไปแล้ว ฮื้อๆๆ ได้ไปรดยกโทษให้อ้อมเถอะนะ”

“กูไม่คิดเลย...ไม่คิดว่ามึงจะเป็นคนแบบนี้” น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง ทอดมองร่างสั่นสะท้านของลูกสาว ไม่มีหรอกคำว่าสงสาร ในเมื่อเอมิกาทำตัวเองทั้งนั้น “มีลูกสาวก็เหมือนมีส้วมอยู่หน้าบ้าน ลูกไม่ดีก็ทำพ่อแม่อับอายขายขี้หน้า คราวนี้คนคงพูดเรื่องมึงตั้งแต่ปากซอยยันท้ายซอย!”

“ฮึก! อะ...อ้อมรู้ ฮื้อๆๆ อ้อมเสียใจ~”

“มึงรู้ใช่ไหมว่าควรทำยังไงกับเด็ก”

“คะ...คุณพ่อหมายความว่ายังไง!” เอมิกาเงยหน้าสบตากับคนเป็นพ่อ หัวใจหล่นวูบทันทีที่เห็นแววตาจริงจัง

“ไปเอาเด็กออกซะ!”

“มะ..ไม่นะ! ให้ตายยังไงอ้อมก็ไม่มีทางฆ่าลูกตัวเองแน่นอน”

“แต่มึงต้องทำ! เพราะกูไม่อยากให้มึงเป็นขี้ปากของชาวบ้าน!!”

“แต่พ่อคะ..ฮึก! เขาคือหลานของพ่อนะ ถึงจะไม่ได้ตั้งใจทำให้เขาเกิด...ตะ...แต่อ้อมก็ไม่อยากฆ่าเขา ได้โปรด ไว้ชีวิตหลานตัวน้อยๆ ด้วยนะคะ” เป็นอีกครั้งที่เอมิกายกมือไหว้ ให้ตายยังไงเธอก็ไม่มีวันฆ่าลูกเด็ดขาด ถึงเขาจะมาอย่างไม่ได้ตั้งใจแต่มันก็ไม่ใช่ความผิดของเขาเลย คนผิดคือเธอต่างหากประมาทไม่คิดว่าแค่ครั้งเดียวจะท้อง

“ไว้ชีวิตลูกมึงงั้นหรอ แล้วหน้ากูล่ะ...มึงจะให้กูเอาหน้าไปไว้ที่ไหน เดี๋ยวสักหน่อยท้องก็จะโตขึ้นประจานความใจง่ายของมึง เพราะงั้น....ไปเอาเด็กออกซะ!!”

“ไม่!! ฮึก...อย่าทำเขาเลยนะคะ อ้อมเลี้ยงเขาได้ ฮื้อๆๆ อ้อมเลี้ยงเขาได้”

“มึงจะเอาปัญญาที่ไหนมาเลี้ยง!” นิ้วใหญ่จิ้มเข้าไปที่หน้าผากของลูกสาว หวังให้เอมิกาใช้สมองคิด ว่าการเลี้ยงดูคนคนหนึ่งมันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด “ไปทำแท้งซะ อย่าให้กูพูดหลายรอบ!!”

“อีกไม่กี่เดือนอ้อมก็จะเรียนจบแล้ว...” เอมิกาใช้มือลูบหน้าท้องเบาๆ ในท้องของเธอคือเลือดเนื้อเชื้อไขของซุปเปอร์สตาร์เลยนะ แต่เธอก็ไม่ได้หวังใช้ลูกไปจับเขาหรอก ในเมื่อประมาททำให้เขาเกิดมา เธอก็จะรับผิดชอบชีวิตน้อยๆ นี้เอง “หลังจากนั้นอ้อมจะไปหางานทำ ฮึก! อ้อมเลี้ยงเขาได้ค่ะ”

คนเป็นพ่อพ่นลมหายใจ ในเมื่อบอกกันดีๆ ไม่ฟัง คงต้องใช้กำลังอีกรอบ เพราะเขาไม่อยากให้ครอบครัวตกเป็นขี้ปากใคร

“มึงจะไปทำแท้งดีๆ ไหม” น้ำเสียงเย็นเยือกเอ่ยขึ้นอย่างน่ากลัว เอมิกาถอยกรู่จนหลังชนฝา สถานการณ์ตรึงเครียดขึ้นและเธอรู้ดีว่าพ่อกำลังจะทำอะไร “ถ้ายังไม่ฟัง...งั้นกูก็จะทำให้มึงแท้งเอง!”

ปึก!ปึก!ปึก!

“โอ้ย!! พ่อจ๋า..อย่าทำอ้อม ฮื้อ!!!”

มือใหญ่กระหน่ำตีลูกสาว เอมิกายกมือปัดป้อง พยายามใช้อ้อมแขนบังหน้าท้องสุดฤทธิ์ ต่อให้โดนตีตนตายก็จะปกป้องลูกให้ถึงที่สุด ถึงจะโดนตราหน้าว่าท้องไม่มีพ่อเธอก็ไม่สน เพราะจิตใจแสนโอบอ้อมอารีไม่สามารถฆ่าเด็กบริสุทธิ์คนหนึ่งได้!

“หยุดเดี๋ยวนี้นะคุณลุง!!!”