บทที่ 5

เช้าวันนี้คริมาก็ทำหน้าที่ของตัวเองเหมือนทุกวัน พิเศษตรงที่วันนี้เธอบอกกับป้านาว่าเธอจะลงมือทำอาหารเช้าเอง เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอก็ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเดรสสีดำแบบเรียบร้อย เพราะเธอกำลังอยู่ในช่วงไว้ทุกข์ให้กับบิดาเลี้ยงและมารดา

เธอรวบผมอย่างเรียบร้อย แต่งหน้า มองดูตัวเองในกระจกแล้วยิ้มให้กับตัวเอง พร้อมกับทำมินิฮาร์ทส่งให้กับตัวเองในกระจก

“สู้นะ วีวี่เธอมันแน่ เธอจะต้องไม่แพ้กับคำพูดร้ายๆ สายตาเย็นชาของอากริช”

ขยิบตาให้กับตัวเองที่สะท้อนมองกลับมา สูดลมหายใจลึกๆ ก่อนจะคว้ากระเป๋าสะพายใบโปรดที่ใช้ประจำ และเคาะประตูห้องของกริชดนัย เธอมีประสบการณ์แล้ว ฉะนั้นเธอจึงเลือกที่จะไม่เข้าไปปลุกเขาโดยเด็ดขาด

“อากริชคะ วันนี้วี่จะไปทำงานที่บริษัท อากริชจะไปด้วยกันไหมคะ”

ประตูห้องของเขาเปิดออก พร้อมกับร่างสูงของกริชดนัยที่ยืนตระหง่านอยู่ตรงนั้น เขาไม่สวมเสื้อ...สวมเพียงกางเกงนอนตัวเดียว ผมของเขายุ่งนิดๆ ไม่เป็นทรง นัยน์ตาคมกริบนั้นยามมองเธอยังคงแฝงแววงัวเงีย คริมารีบมองเมินทางอื่นที่ไม่ใช่ตัวเขา...

หน้าของเธอแดงจัดขึ้นในทันที

กริชดนัยกอดอก มองกวาดไปทั่ววงหน้างดงามของคริมา มองแบบหัวจรดเท้า เธอคือคริมาที่โตขึ้น ดูสวยสง่ามากขึ้น ยามแต่งตัวแบบนี้เธอดูโตเกินวัยของเธอ เธออายุเพียงยี่สิบแต่ไปช่วยงานได้ที่บริษัทของพี่ชายเขา ก็แสดงว่าเธอนั้นไม่ใช่คนเหยาะแหยะหรอก เพราะกับเรื่องงานพี่ชายเขาจะให้เฉพาะคนที่ฉลาด และทำงานได้มาทำ ดูจากที่เขาไม่ให้พัดชาแตะต้องเรื่องงานใดๆ ของตนเองเลย....

แม่ก็คงจะส่งลูกไปเป็นหนอนบ่อนไส้ไว้ รอวันจะฮุบทุกอย่างจากพี่ชายเขานั่นแหละ

นังผู้หญิงไม่รู้จักพอ ละโมบ...

พี่ชายของเขาชีวิตตกต่ำลงตั้งแต่รับหล่อนเข้ามาเป็นภรรยา

ชีวิตของเขาเองก็เปลี่ยนไปตั้งแต่เจอลูกของหล่อน...คนตรงหน้าตอนนี้

นัยน์ตานั้นจึงแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชา...ยามมองจ้องคริมา

“ไปสิ จะได้รู้ว่าบริษัทเป็นยังไงบ้าง เพราะยังไงอาก็จะต้องสานต่อทุกอย่างจากพี่กานต์”

“ค่ะ ถ้าอย่างนั้นวี่รอข้างล่างนะคะ วี่ทำอาหารเช้าไว้ให้แล้ว เป็นข้าวผัดต้มยำกุ้งนะคะ”

“อืม...”

จริงๆ แล้วอยากจะพูดว่า เขาไม่ชอบกินอาหารเช้า แต่ฟังจากชื่ออาหารแล้ว กริชดนัยก็ยั้งปากไว้ทัน อาหารเย็นเมื่อวาน ฝีมือของคริมา...มันอร่อยมาก เป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อสำหรับเขาว่าเธอจะทำได้ เพราะตอนที่พัดชายังอยู่ เธอแทบไม่กระดิกตัวทำอะไรเลย และเขาเคยได้ยินว่าพัดชาสอนลูกสาวตัวเองว่ายังไง

นั่นแหละเลยทำให้เขามองว่า...ลูกไม้มันหล่นไม่ไกลต้นของมันหรอก

เธออาจจะเป็นหมาป่าที่เอาขนแกะมาสวมอยู่ก็ได้ตอนนี้

เขาเบ้ปากเมื่อนึกถึงตรงนี้ มารยาหญิง...เขาเคยเจอมาแล้ว จนพังไปแล้วหนึ่งรอบ รอบนี้เธอจะต้องเจอมารยาชายเข้าบ้างล่ะ

กริชดนัยยิ้มเจ้าเล่ห์ เมื่อนึกมาถึงตรงนี้

คริมา...

เราสองคนจะอยู่ด้วยกัน ในแบบที่เขาต้องการ เธอจะต้องถูกใช้...จนกว่าเขาจะพอใจ

..........................................................................................................................................................................

ชายร่างสูงสมาร์ท หน้าตาหล่อเหลา ในชุดสูทผ้าเนื้อบางสบายเข้ากับอากาศร้อนของเมืองไทย ที่ปรากฎตัวขึ้นกับคริมา ทำให้เหล่าพนักงานต่างพากันเฝ้าจับตาดูเขา โดยเฉพาะเหล่าหัวหน้าแผนก ที่พากันตั้งกลุ่มไลน์คุยกันเลยทีเดียว เกี่ยวกับเรื่องของกริชดนัยว่าที่ผู้บริหารคนใหม่ของบริษัท

คริมานั้นพอจะจับสังเกตความผิดปรกตินี้ได้...เธอจึงนัดคุยกับเหล่าหัวหน้าแผนกและฝากข้อความไปถึงเหล่าพนักงานเกี่ยวกับนโยบายการทำงานของกริชดนัย เธอรับรองว่าทุกอย่างจะก้าวหน้าและดีขึ้นกว่าเดิมแน่นอน

กริชดนัยนั้นนัดประชุมบอร์ดบริหาร โดยผ่านคริมา ในเมื่อทนายจารึกบอกว่าเธอเก่ง เป็นผู้ช่วยพ่อของเขาได้ดี เขาก็อยากเห็นฝีมือของเธอ กลายเป็นว่าเธอทำได้นอกเหนือจากที่เขาคาดไว้มากนัก...เขาได้ความรู้ใหม่มาอีกหนึ่งอย่าง จากการทำงานกับเธอหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ ว่ารอยยิ้ม ความสดใส ความน่ารักของคริมา เหมือนใบเบิกทางให้ทุกคนที่นี่นึกรักและเอ็นดูเธอ ในฐานะสื่อกลางระหว่างผู้บริหารกับพนักงาน คริมามักจะมีปัญหาของพนักงานไปให้พี่ชายของเขาช่วยเหลือ และได้เกื้อกูลกันในเคสที่หนักหนาสาหัส มันเรียกกำลังใจให้กับเหล่าพนักงาน ว่าผู้บริหารไม่เคยคิดจะทิ้งกัน มันทำให้กานต์เอกได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก เรียกได้ว่าซื้อใจเหล่าพนักงานได้เลยทีเดียว

สิ่งที่คริมาทำ ส่งผลดีกับองค์กร ว่าการทำงานหนัก ทุ่มเท ไม่ได้เสียเปล่า ถ้าทำงานให้กับบริษัทนี้ มันยิ่งทำให้คนตั้งใจทำงาน ส่งผลคือยอดขาย และกำไรที่มากยิ่งขึ้นจนเห็นได้ชัด

เอาล่ะ...เขาจะให้คะแนนบวกกับเธอสิบแต้มเลยก็ได้ ในด้านการทำงาน แถมอีกห้าแต้มเรื่องการทำอาหาร รวมๆ เธอมีคะแนนแล้วสิบห้าแต้ม คริมา

อาทิตย์หนึ่งผ่านไปจากการได้คลุกคลีใกล้ชิดและทำงานกับเธอ ใจของเขาก็เกือบอ่อนลง คริมาไม่เหมือนแม่เธอเลยสักนิด

ก็แค่เกือบ...

ใช่ แค่นั้นแหละ เขาไม่ใจบางง่ายดายกับผู้หญิงจอมมารยาที่เคยทำลายชีวิตเขามาแล้วหนหนึ่งอย่างเธอเด็ดขาด

ความที่ไว้ใจมากเกินไปอาจจะทำให้เขาโดนทำลายอีกหนก็เป็นได้

กริชดนัยคิด...มองคริมาในแง่ลบ เพราะโทษที่เธอได้ก่อกับเขา มันยากเกินที่จะอภัยจริงๆ แน่นอนว่าแผนของเขาก็ยังไม่เลิกล้ม...เขาจะกระชากขนแกะที่เธอสวมออก และตอนนั้นเธอจะได้รับโทษของตนเองอย่างสาสม