บทที่1(3)

เวธัสเดินออกมาจากห้องโดยมีเพียงผ้าเช็ดตัวสีขาวสะอาดพันรอบเอวไว้เผยให้เห็นลอนคลื่นของกล้ามเนื้อที่เรียงสวยจากการถูกดูแลร่างกายเป็นอย่างดีบนหน้าท้อง

เขาขัดและถูทุกซอกมุมเพื่อผู้หญิงที่บอกว่าตัวเองว่าซิงอย่างตั้งใจแต่เขามั่นใจมากว่ามันไม่ได้นานเกินยี่สิบนาที

“อยู่ไหน” เขาเอ่ยออกมาเบาๆ

แต่ทั้งห้องกลับเงียบกริบไม่มีแม้แต่เสียงของสิ่งมีชีวิตอื่นที่กำลังเคลื่อนไหว จะเล่นซ่อนแอบก็คงไม่ใช่เพราะตอนนี้แม้แต่รองเท้าของเธอคนนั้นก็ไม่มี

เล่นตลกอะไรกับกูเนี่ยแม่คนสวยคนซิง

“ไอ้กันต์ คุยกับเด็กที่มึงติดต่อมาหน่อย หายหัวไปแล้ว”

(หา! อะไรของมึงไอ้ธาม)

“กูอาบน้ำเสร็จเดินออกมาไม่มีแม้แต่เงา”

(จ่ายยัง)

“จ่ายเชี่ยอะไร ปลายนิ้วก็ไม่ได้แตะ เล่นอะไรกันวะ”

เขาเริ่มหัวเสียกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นสายตาสอดส่องมองของมีค่าที่ตัวเองพกมาด้วยแต่มันก็ยังอยู่ครบทุกชิ้นแล้วมีเหตุผลอะไรที่ผู้หญิงคนนั้นจะต้องหนีไป

(มึงใจเย็นก่อนไอ้ธาม กูรู้ว่ามึงเสียหน้าแต่มึงคิดดีๆ ว่าทำไมเขาถึงเปลี่ยนตัว)

ไอ้เพื่อนสนิทมันก็ปั่นเหลือเกิน กูยังไม่คิดเรื่องเสียหน้าเลย

“เปลี่ยนตัว” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาปลายประโยคมีลมที่เรียกว่าสงสัยแทรกอยู่ กลางหว่างคิ้วยับย่นจนมีรอยแยกมากกว่าสามเส้น แน่นอนว่าเขาเข้าใจที่เพื่อนพูดแต่ที่ไม่เข้าใจทำไมต้องเปลี่ยนตัว

เสียงเคาะประตูดังขึ้นหลังจากที่เพื่อนเพิ่งพูดประโยคนั้นจบไป เวธัสก้าวเท้าเดินไปเปิดประตูก็พบสาวอีกคนที่ไม่เคยเห็นหน้ายืนยิ้มอยู่แถมมองเขาจนดูออกว่าคิดอะไร

“เพื่อนให้มิวมารับแทน ฝากมาขอโทษคุณด้วยค่ะ” หญิงสาวตรงหน้าประตูเอ่ยแล้วพยายามจะแทรกตัวเข้ามาแต่เขายกมือห้ามเพราะรู้สึกอารมณ์ไม่ค่อยคงที่นัก

“ฉันหมดอารมณ์แล้วกลับไปก่อนเถอะ”

เวธัสเอ่ยปากบอกแล้วปิดประตูโดยไม่สนใจว่ามันจะเสียมารยาท ในเมื่อผู้หญิงพวกนี้หักหน้าเขาได้ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะแคร์ความรู้สึกพวกหล่อน

(มึงก็รู้ว่าถ้าเขาเปลี่ยนตัวแปลว่าเขาไม่รับลูกค้าคนนี้ ส่วนใหญ่ก็ถ้าเป็นคนบ้านเดียวกัน แต่เดี๋ยวนะ น้องเขาเป็นคนแถวนี้คงไม่ใช่เหตุผล)

“…”

คนฟังเงียบจนเพื่อนสนิทรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ เสียงหัวเราะที่ดังอย่างชอบอกชอบใจนั้นค่อยๆ เบาลงจนกระทั่งเกิดเป็นความเงียบ

กันตภัทรรับรู้ได้ทันทีว่าเพื่อนสนิทกำลังไม่พอใจผู้หญิงคนนั้นหักหน้าเขาอย่างไม่มีสาเหตุหรือไม่ตอนนี้ไอ้ธามเพื่อนเขามันกำลังคิดหาสาเหตุอยู่จนเครียด

ก็ในเมื่อชีวิตนี้มันไม่เคยถูกผู้หญิงคนไหนปฏิเสธเลยสักครั้ง ตอนนี้คงรู้สึกว่าถูกฉีกหน้าออกเป็นชิ้นๆ

(เอาน่า เด็กมันคงมีเหตุผลแหละ)

“กูต้องรู้ให้ได้ว่าแม่นั่นเล่นตลกอะไร”

ทำไมถึงมาหลอกว่าจะขายตัวกับเขาแล้วอยู่ๆ ก็ หนีไปเหมือนเรื่องตลก บางทีอาจจะเป็นคนที่ศัตรูทางธุรกิจของเขาส่งตัวมาเพื่อทำลายเขาด้วยวิธีใดวิธีหนึ่งก็ได้ใครจะไปรู้