บทที่ 3 นางบำเรอสิบล้านบาท 1

บทที่ 3

นางบำเรอสิบล้านบาท

ปลายลิ้นร้อนๆสอดแทรกเข้าชิมหาความหวาน ตวัดรัดลิ้นอ่อนนุ่มอย่างดูดดื่ม มือที่จับแก้มเธอบีบเอาไว้ก็เริ่มคลายออกแล้วเลื่อนลงลูบสะโพกกลมมนที่ถูกซุกซ่อนอยู่ใต้กระโปรงบานๆสั้นเหนือเข่าที่อัดจีบพลีทเอาไว้รอบตัว

จูบที่รุนแรงเมื่อครู่เริ่มเปลี่ยนเป็นอ่อนหวานจนร่างบางชักจะเคลิ้ม รู้สึกเหมือนกำลังล่องลอยอยู่บนที่ไหนสักแห่งที่ไม่ใช่บนพื้นผิวโลก…

ท้องฟ้า… ใช่ เธอรู้สึกเหมือนปลายเท้ากำลังสัมผัสอยู่กับปุยเมฆเพียงผะแผ่ว ล่องลอย โดยมีร่างสูง หน้าตาหล่อเหลาคอยโอบประคองพาเธอไปสู่ในจุดที่เธอไม่เคยไปมาก่อน

แต่แล้วอยู่ๆเธอก็รู้สึกเหมือนตกลงจากฟากฟ้าเมื่อชายหนุ่มถอนจุมพิตออกก่อนจะผลักเพลงพิณอย่างแรงจนหญิงสาวเซ

“โสเภณีชั้นต่ำ” เขาสบถในลำคอ โหนกแก้มขาวๆแดงก่ำลามจนถึงลำคอ ดวงตาสว่างวาบอย่างเกลียดชัง

“ออกไป” เขาไล่

“ไม่ต้องไล่ ฉันก็จะออกไปค่ะ ไม่อยากอยู่นักหรอก ไอ้ห้องนี้น่ะ” เธอโต้กลับด้วยดวงตาวาววับ ริมฝีปากแดงเจ่อ หลังมือถูกยกขึ้นมาเช็ดปากตัวเองอย่างลวกๆ

“งั้นก็ออกไป ออกไป” เขาตวาดลั่น พลางชี้นิ้วไปทางประตู

“ฉันจะลาออกจากงาน”

“อยากออกก็เชิญ อยากให้แม่คุณลำบากก็ตามใจ” เขาตะคอก

“ฉันไม่เคยไปทำอะไรให้คุณเลยนะ ทำไมต้องทำกับฉันแบบนี้ด้วย” หญิงสาวถามเสียงเครือ ในขณะที่ชายหนุ่มแค่นเสียงใส่อย่างเยาะหยัน

“เหอะ ไม่เคยงั้นเหรอ คุณน่าจะรู้ตัวดีที่สุดนะว่าเคยทำอะไรลงไปบ้าง”

“ฉันไม่รู้”

“แกล้งความจำเสื่อมเหรอไง นี่ไม่ใช่นิยายน้ำเน่าอย่างที่คุณชอบอ่านนะ เลิกตีหน้าซื่อเป็นนางเอกที่ถูกรังแกได้แล้ว”

“เอ๊ะ! ก็ฉันไม่รู้จริงๆนี่นา แม้แต่หน้าคุณ ฉันยังไม่เคยเห็นเลย”

“โกหก จะให้ผมบอกด้วยมั้ยล่ะว่าเมื่อก่อนคุณเคยทำอะไรกับตัวผมไว้บ้าง” ประโยคท้ายๆเขาพูดด้วยสีหน้าหยันๆพลางหรี่ตาลงมองเธออย่างเอาเรื่อง

“มะ ไม่อยากรู้” หญิงสาวส่ายหน้าจนพวงผมที่ถูกรวบเอาไว้ด้านหลังสะบัดไปมา

“แต่ผมอยากกระตุ้นความจำให้คุณนะ เผื่อคุณจะจำขึ้นมาได้บ้าง” ว่าพลางก็สาวเท้าเข้าใกล้เธอมากยิ่งขึ้นแล้วจับมือบางขึ้นมา

“คุณ คุณจะทำอะไรน่ะ” เพลงพิณถามอย่างตื่นตระหนก พยายามกระชากข้อมือออกแต่ก็ไม่เป็นผล ในขณะที่ชายหนุ่มกระตุกยิ้มที่มุมปากแล้วดึงมือเธอมาแตะที่หน้าอกของเขา

“เมื่อก่อนคุณเคยลูบหน้าอกผม” แล้วเขาก็จับมือเธอวนไปมาบริเวณหน้าอกแกร่งจนหญิงสาวหน้าแดง รู้สึกหายใจขัดๆอย่างบอกไม่ถูก

ผู้ชายคนนี้…หุ่นดีสุดๆไปเลย หน้าอกของเขาดูกว้าง อบอุ่น และมีเสน่ห์แห่งบุรุษเพศอยู่เต็มเปี่ยม จนแม้แต่ตัวเธอเองยังอดใจเต้นแรงไม่ได้ ก็ต้องคอยย้ำกับตัวเองอยู่เสมอล่ะว่า…เขาเป็นผู้ชายหยาบคาย เธอจะต้องไม่หลงใหลไปกับหน้าตาหล่อๆและเสน่ห์ร้ายกาจของเขาเด็ดขาด

“ไม่จริง ฉันไม่เคยลูบ” เธอปฏิเสธเสียงแข็งพลางพยายามดึงมือออกแต่เขากลับยึดไว้แน่น

“เคย” เขาย้ำเสียงห้วนก่อนจะลากมือเธอลงมาที่หน้าท้องของเขา

“เมื่อก่อนคุณชอบมาลูบไล้หน้าท้องของผม”

“อะ…” คราวนี้ดูเหมือนหน้านวลๆจะแดงก่ำยิ่งกว่าเดิม เมื่อสัมผัสได้ถึงกล้ามเนื้อแข็งๆบ่งบอกว่าไร้ไขมันโดยสิ้นเชิงที่ถูกซุกซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อสูทสีดำ

ผู้ชายอะไร…หุ่นเซ็กซี่เป็นบ้า

ดูเหมือนตาคมดุดันจะเริ่มเป็นประกายพราวระยับเมื่อเห็นแก้มแดงๆท่าทางอายๆไร้เดียงสาของหญิงสาว ยิ่งเห็นท่าทางแบบนี้ เขาก็ยิ่งอยากแกล้งมากยิ่งขึ้น จามิลจึงดึงมือเธอให้ไปสัมผัสเข้าที่จุดยุทธศาสตร์ของเขาเข้าเต็มที่

“ว้าย !” ตาโตๆเบิ่งกว้างจนแทบจะถลนออกมานอกเบ้าทันที หน้าทั้งหน้าร้อนฉ่าไปจนถึงเนินอก เมื่อรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างของเขาที่เธอจับอยู่กำลังขยายตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว

“อะ อะ อะ อะ กรี๊ดดดดด” เธอแหกปากร้องลั่น เล่นเอาเขาต้องตีหน้าดุเหมือนเก่า น้ำเสียงที่พูดออกมาก็ฟังดูจะยียวนกวนประสาทเธอชอบกล

“ร้องเพราะเขินหรือว่าร้องเพราะชอบครับ”