5.เลือด....ข้า ได้กลิ่นเลือด

เลือด....ข้า ได้กลิ่นเลือด

จุดหวานฉ่ำของโม่เยี่ยเยี่ยร้อนอบอ้าวเหลือเกิน ลำคอนางแห้งผากอย่างรวดเร็ว ส่วนดวงตากลมโตจดจ้องภาพเบื้องหน้าไม่วางตา ยามที่สตรีใต้ร่างของชายหนุ่มร้องครวญครางราวกับเจ็บปวดเหลือแสน นางจึงเผลอส่งเสียงเบาๆ ผสานไปด้วย

สองกายแนบชิดเย้าหยอก ดูเหมือนพวกเขาจะปรนความสุขให้แก่กันอย่างถึงใจ ภาษาพูดสื่อสารฟังไม่ได้ศัพท์ แต่ชายหญิงชั่วช้า ต่างเข้าอกเข้าใจกันเป็นอย่างดี

‘เอ เกิดสิ่งใดต่อข้า!’

โม่เยี่ยเยี่ยถามตนเอง เหตุใดนางถึงได้ถูกภาพเริงสวาทเบื้องหน้าดึงเข้าไปหาเช่นนั้น และคนเลวจางอี้หลงกำลังทิ่มแทงหญิงสาวด้วยแท่งหยก เสียดแทงลึกสู่กลีบบุปผา และเสียงเนื้อกระทบเนื้อ เสียงครวญครางชวนให้ใจโม่เยี่ยเยี่ยสั่น

มือใหญ่ข้างหนึ่งของเขาบีบคอนางแพศยา บีบราวกับต้องการฆ่านางให้ตาย แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับกลายเป็นว่าอีกฝ่ายที่ถูกเขาควบคุม เกิดความสุขสม ไร้การขัดขืน หรือดิ้นรนหนีตาย กลับกลายเป็นว่านางใช้สองขารัดสะโพกสอบของเขา ภาพต่อจากนั้นทำให้โม่เยี่ยเยี่ยตะลึงพรึงเพริด เกินจะจินตนาการถึงได้ ชายหนุ่มค่อยๆ ขยับตัวและอึดใจต่อมา เขายืนขึ้นโดยที่แท่งหยกยักษ์ยังเชื่อมต่อเขากับสตรีไร้ยางอายเอาไว้ด้วยกัน

หญิงร่านสวาทถูกเขาอุ้มไว้ มือใหญ่ทั้งสองข้างบีบบั้นท้ายนางจนเกิดรอยจ้ำแดง ตามด้วยการขยับท่อนแขนกำยำ จากช้าๆ ก็แรงขึ้น เร็วขึ้น การเคลื่อนไหวดังกล่าวงดงาม ชวนให้คนที่แอบดูอยู่ตรงประตูเกิดความซาบซ่าน ร้อนวาบทั้งที่หัวใจและจุดซ่อนเร้น

โม่เยี่ยเยี่ยหลุดเสียงหวานออกมาอีกครั้ง นางกำลังร้องครางรับกับภาพเริงรักของชายหญิงเบื้องหน้า

มือเรียวข้างหนึ่งทาบหน้าอกของตน โม่เยี่ยเยี่ยพยายามข่มกลั้นใจตนไม่เคลิ้มไหวต่อภาพเนื้อแนบเนื้อ แต่ไฉนนางจะกระทำได้ เสียงเล็กๆ จึงหลุดรอดออกจากริมฝีปากอิ่มสวย แม้จะมีผ้าคลุมใบหน้าเบื้องล่างเอาไว้ แต่นางกลับเผลอไผลปล่อยเสียงของตนหลุดรอด

นางบีบขาทั้งสองข้างแนบชิด แต่ทว่าเมื่อกระทำเช่นนั้นพลันเกิดการถูไถอันเร่าร้อน และต้องยอมรับว่านางมีความอภิรมย์ราวกับถูกบุรุษชั่วข่มเหง

หญิงสาวล่วงรู้ว่าไม่ได้มียาสั่งใดๆ ให้นางเกิดความหวามไหว ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติ ยิ่งชายหื่นกระหายออกแรงกับร่างนุ่มนิ่มหนักหน่วงเท่าไหร่ ในหัวของโม่เยี่ยเยี่ยก็สร้างภาพว่าตนถูกบุรุษผู้ร่างสูงใหญ่ พรากความบริสุทธิ์ไปเชยชม เป็นบุรุษอาภรณ์สีน้ำเงินเข้มที่นางพบเขาในเมืองหลวง เขากำลังแทงท่อนเนื้อใหญ่โตเข้าสู่กลีบฉ่ำเยิ้มของนาง และนางก็แอ่นตัวรับกลายเป็นนางบำเรอของเขา แต่ทว่าพอนางพยายามมองใบหน้าอีกฝ่าย โม่เยี่ยเยี่ยกับเสียขวัญ ด้วยปรากฏใบหน้าของชายในรูปวาด ชายที่นางเข้าใจว่าเป็นจางอี้หลง!

กระทั่งหูของนางได้ยินเสียงแมวคำรามขู่ โม่เยี่ยเยี่ยก็รู้สึกรำคาญ นอกจากเสียงแมว ยังตามด้วยเสียงลูกหมาเสียขวัญ

โม่เยี่ยเยี่ยฉุกคิดบางสิ่งขึ้นมาได้ จึงหันหลังกลับไปมอง แต่นางคงหมุนตัวเร็วเกินไป หน้าจึงมืด ก่อนที่ร่างงามจะโงนเงน เป็นตอนนั้นที่รู้สึกว่ามีบางสิ่งไหลออกจากรูจมูกทั้งสองข้าง

หญิงสาววิงเวียนศีรษะหนักกว่าเดิม นางเซเสียหลัก ร่างกายเหมือนจะล้มพับลงไป ขณะเดียวกัน เสียงหมาน้อยยังร้องไม่หยุด จนโม่เยี่ยเยี่ยปวดหัวหนัก หากไม่ทันที่ร่างของนางจะทรุดฮวบลงไปบนพื้น พลันมีร่างอุ่นๆ มาประคองนางเอาไว้ สัมผัสจากเขานอกจากอุ่น ยังมีความแข็งแกร่งแนบชิดร่างกายของนางด้วย

โม่เยี่ยเยี่ยใจหายวาบ ก่อนตามมาด้วยความรู้สึกแปลกประหลาดอย่างที่นางไม่เคยก้าวผ่านไปถึง และเป็นเสียงทุ้มๆ ที่เจือด้วยความตำหนิดังข้างหู

“เจ้ามาทำสิ่งใดที่นี่!”

หญิงสาวไม่รู้จะตอบคำถามนั้นอย่างไร นอกจากเลือดจะไหลออกจากจมูก นางต้องวางมือตรงหน้าท้องของตน ก่อนจะตกใจจัด เมื่อจู่ๆ กลีบบุปผาของนางปลดปล่อยบางสิ่งออกมา อย่างน่าละอาย

โม่เยี่ยเยี่ยใจหายวาบ เมื่อเกิดเรื่องเช่นนี้นางไม่รู้จะแก้ไขสถานการณ์เบื้องหน้าเช่นไร

ยามนั้นร่างของคนตัวโตที่ประครองนางเอาไว้ หญิงสาวจึงเกาะยึดเขามั่น นางออกแรงบีบที่ท่อนแขนกำยำ บีบและหลับตาสนิท ก่อนหลุดเสียงหวานล้ำ

“อ๊ะ... อ๊า...อี้....มะ ไม่นะ!”

เสียงดังกล่าวทำให้คนตัวโตขมวดคิ้วน้อยๆ

กระทั่งเสียงทุ้มๆ ดังขึ้นข้างหูโม่เยี่ยเยี่ยอีกหน นางจึงคืนสติของตน

“เจ้าสบายดีหรือไม่ เหตุใดถึงมาอยู่ที่นี่”

โม่เยี่ยเยี่ยลืมตาขึ้น ก่อนเห็นว่าคนที่รับร่างของตนไว้มีใบหน้าคล้ายบุรุษสวมชุดสีน้ำเงิน

“แอบดูผู้อื่นเช่นนั้น คิดว่าสมควรแล้วหรือ”

เขาเอ่ยจบก็ดึงผ้าปิดหน้านางออก การกระทำอันจาบจ้วง ทำให้โม่เยี่ยเยี่ยโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

ชายหนุ่มหัวเราะหึๆ ท่าทางเขากลับต่ำช้าผิดกับที่นางคาดการณ์ไว้ เขาสมควรถูกนางข่วนให้ใบหน้าขาวๆ เป็นลายพร้อย

“ท่านทำสิ่งใด”

“ข้าอยากดูหน้าโจรที่ลักลอบเข้าเรือนผู้อื่น อยากเห็นหน้าให้ชัด จะได้จับหักขา หักแขนไม่ผิดตัว”

“กล้าดีเช่นนั้นรึ”

“หึๆ ๆ อย่าท้าทายข้าเด็กน้อยเยี่ยเยี่ย”

หญิงสาวตะลึงงัน เขารู้จักนางด้วยหรือ!

มือเรียวสวย ดันหน้าอกชายหนุ่มแรงๆ แล้วรีบผละออกอย่างตะลึงตะลาน ก่อนรีบจับต้นชนปลายเรื่องต่างๆ เข้าด้วยกัน เมื่อครู่คนในห้องเป็นจางอี้หลงหรือไม่ แล้วบุรุษตรงหน้านางคือใคร ?