04 เพลย์บอย

คลับLL

"หาเรื่องใส่ตัวกันจริงๆ" ริตานั่งบ่นพึมพำ เพราะเธอและพวกเพื่อนๆ มาเที่ยวที่คลับด้วยกัน ซึ่งอายุยังไม่ถึง 20 เลยด้วยซ้ำ แต่เพราะมิรามีเงินและค่อนข้างมีอิทธิพลเธอก็เลยสามารถพาเพื่อนๆ เข้าไปได้โดยที่ไม่ต้องโดนตรวจก่อน

แต่อีกไม่กี่เดือนข้างหน้าพวกเธอก็จะอายุครบ 20 แล้ว

"อื้ม...ดีจังเลยอ่ะ เพิ่งเคยเข้าอะไรแบบนี้ครั้งแรกเลย"

"ถ้าโดนจับได้ขึ้นมามีหวังเป็นเรื่องแน่" ขนมพูด เพราะถูกชักชวนมาโดยที่ไม่รู้ว่าจะถูกพามาที่นี่ เพราะถ้าเธอรู้ก็คงไม่มาตั้งแต่แรก จะได้อยู่คอยดูแลแม่ที่กำลังไม่สบาย

"ไม่เห็นต้องกลัวอะไรเลยมากับฉันซะอย่าง"

"แต่มันก็น่ากลัวอยู่นะมิรา เธอดูผู้ชายข้างนอกสิ ถ้าเขารู้ว่าพวกเราแอบเข้ามาโดยที่อายุยังไม่ถึงยี่สิบแบบนี้ คงได้จับโยนกันออกไปทั้งหมดแน่" พะพิมบอก ถึงจะชอบแต่ถ้าเป็นแบบนี้เธอเองก็รู้สึกกลัวอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน

"เอาน่าถือว่านี่เป็นการเที่ยวครั้งแรก คราวหน้าก็รอให้เราทั้งหมดอายุครบยี่สิบก่อนแล้วค่อยมาเที่ยวอีกรอบ อีกไม่กี่เดือนแล้วนี่"

เพราะมาเที่ยวที่นี่เป็นครั้งแรกพวกเธอจึงไม่กล้าแตะของมึนเมาอะไรมาก จนกระทั่งเวลาผ่านไปดึกพอสมควร

"เอ๊ะนั่นใช่อาจารย์เซฟหรือเปล่า" พะพิมพูดขึ้น ทำให้ริตาหันมองก่อนใครๆ ซึ่งก็เป็นอาจารย์เซฟอย่างที่พะพิมบอกจริงๆ

แต่การแต่งตัวของเขามันเป็นการแต่งตัวแนวผู้ชายเพลย์บอย แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังดูดีอยู่เหมือนเดิม แถมพอได้แต่งตัวแบบนี้เข้ากลับดูดีมากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก

และผู้หญิงที่ยืนอยู่แถวๆ นั้นต่างก็พากันมองตาเป็นมัน ทำเอาริตารู้สึกอิจฉาตาร้อนไม่น้อยเลยที่มีคนอื่นมองผู้ชายที่เธอชอบด้วยสายตาที่แพรวพราวแบบนั้น

"อาจารย์พอแต่งตัวแบบนี้แล้วดูหล่อขึ้นไม่เบาเลยนะ" มิราพูด แต่นี่ไม่ใช่สเปคของเธอ ก็แค่ชมตามที่เธอมองเห็นด้วยตาเปล่าว่าเขาทั้งดูดีและหล่อเหลา

"นั่นสิ ดูเหมือนพวกผู้ชายเจ้าชู้เลย" พะพิมพูดขึ้นอีกคน

"เรายังไม่รู้จักอาจารย์เซฟดี ฉันว่าคงไม่ได้เป็นแบบนั้นหรอกมั้ง" ริตาพอจะได้พูดคุยอยู่บ้าง แต่เธอไม่ได้มองว่าเขาเป็นผู้ชายเจ้าชู้เลยแม้แต่น้อย มันคงจะเป็นสไตล์การแต่งตัวของเขาที่ไม่ได้อยู่ในสถานะของอาจารย์ของมหาวิทยาลัย การแต่งตัวแบบนี้มันก็ไม่ได้แปลว่าผู้ชายจะต้องเจ้าชู้เสมอไปนี่นา

"นี่ถ้าอาจารย์ตรงสเปคของฉันนะฉันคงจีบไปแล้วล่ะ" มิราหัวเราะออกมา มีผู้ชายหลายคนผ่านเข้ามาในชีวิตของเธอทั้งดีและไม่ดี แต่เธอก็ยังไม่เคยถูกใจใครเลย นั่นอาจจะแปลว่ายังไม่ใช่สเปคของเธอ

"เอ่อ...ฉันจะไปเข้าห้องน้ำนะมีใครจะไปด้วยไหม"

"ฉันขอไปด้วย" ขนมพูดขึ้น

หลังจากนั้นก็พากันเดินออกไปที่ห้องน้ำด้านนอก

ผ่านไปสักพัก

"รู้สึกว่าคลับนี้เขาจะไม่ให้เด็กเข้านะ พวกเธออายุถึงยี่สิบแล้วหรอถึงเข้ามาที่นี่ได้"

"...." ริตาหันไปมองด้วยความตกใจ เห็นอาจารย์เซฟกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ มาดทรงของเขามันเหมือนกับผู้ชายแบดบอยเลย หรือว่าเขาจะเป็นพวกเจ้าชู้เงียบๆ กันนะ เพราะถ้าเป็นแบบนั้นเธออาจจะเป็นหนึ่งในคนที่ถูกเขาเข้ามาทำดีด้วยเพื่อหวังบางสิ่งบางอย่างจากตัวของเธอ "อะ อาจารย์เซฟ"

"ถ้าไม่ได้อยู่ในมหาลัยไม่ต้องเรียกฉันว่าอาจารย์ก็ได้นะ"

"มาทำอะไรที่นี่หรอคะ"

"ฉันต่างหากที่ควรถามเธอว่ามาทำอะไรที่นี่ ฉันน่ะโตแล้วไม่แปลกหรอกถ้าจะมาเที่ยวที่แบบนี้ แต่เธอยังเด็กอยู่เลยไม่ใช่หรอ"

"เอ่อ..."

"พากันกลับไปได้แล้ว ที่นี่ไม่ใช่สถานที่สำหรับเด็ก"

"กะ ก็กำลังจะกลับแล้วค่ะ"

"...." ชายหนุ่มเหลียวมองเธอเล็กน้อย จากนั้นก็เดินออกไป และขนมก็เดินกลับออกมาจากห้องน้ำพอดี

"มีอะไรหรือเปล่าริตา"

"ฉันว่าเราไปชวนพวกนั้นกลับกันเถอะ อายุยังไม่ครบเลย ฉันไม่อยากมีปัญหาทีหลังน่ะ"

"โอเค"

เวลาต่อมา

หลังจากที่ชวนเพื่อนๆ กลับที่พักแล้ว ริตาก็ไม่ได้ไปไหนต่อ เธอกลับเข้าที่พักของเธอทันที ทิ้งตัวลงนอนพร้อมกับนึกถึงคำพูดของอาจารย์เซฟก่อนหน้านี้ เขาเข้ามาเตือนเพราะหวังดี หรือต้องการอะไรจากเธอกันแน่

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"อะไร?" ตะโกนถามออกไป

"หลับหรือยัง"

"กำลังจะนอนแล้วมีอะไร"

"ขอนอนด้วยคนสิ"

"อื้ม เข้ามาสิประตูไม่ได้ล็อค"

พะพิมเปิดประตูแล้วเข้ามานอนอยู่ข้างๆ เพื่อนสนิท ต่างคนต่างมีเรื่องให้คิดจึงไม่มีใครยอมนอนหลับแม้แต่คนเดียวจนกระทั่งใกล้รุ่งสาง

"เธอเป็นอะไรพิม?"

"ไม่รู้สิ รู้สึกเคว้งคว้างยังไงไม่รู้"

"เธอกินยาหรือยัง"

"กินแล้ว แต่มันก็ยังนอนไม่หลับอยู่ดี"

"เรื่องในวันนั้นทำให้เธอกลายเป็นคนแบบนี้มาตลอดเลยหรอ แล้วมันจะมีโอกาสหายไหม"

"ไม่รู้สิ"

ทั้งสองนอนคุยด้วยกันจนกระทั่งผล็อยหลับไปเอง กว่าจะตื่นมาอีกทีก็ตอนบ่ายของวันแล้ว

ครืด ครืด ครืด

"ว่าไง?"

( โทรไปตั้งนานแล้วทำไมเพิ่งรับสาย ) เสียงของมิรา

"หลับเพิ่งตื่นน่ะเมื่อคืนนอนไม่หลับกัน พะพิมก็ไม่ค่อยสบายด้วยก็เลยพาลนอนไม่หลับกันทั้งสองคนเลย"

( แล้วนี่ไม่ได้เป็นอะไรมากใช่ไหมพะพิมน่ะ )

"ตอนนี้กำลังหลับอยู่ น่าจะดีขึ้นแล้วมั้งถ้านอนได้แบบนี้"

( โอเค ฉันก็แค่โทรมาถามว่าเป็นยังไงกันบ้าง เมื่อคืนได้ดื่มหนักหรือเปล่า )

"ฉันดื่มไปนิดเดียวไม่เป็นอะไรหรอก มีก็แต่เธอนั่นแหละดื่มหนักกว่าคนอื่นเขาเลย"

( สงสัยฉันมันคอทองแดงมั้งไม่เป็นอะไรเลย กลับมาถึงคอนโดก็นอนหลับปุ๋ย แทบจะไม่รู้เรื่องอะไรเลยด้วยซ้ำ หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ตื่นมาอีกทีก็เลยโทรหาเธอนี่แหละ )

"เอาไว้เจอกันที่มหาวิทยาลัยนะ ฉันขอออกไปหาอะไรกินก่อน"

( ได้ๆ ที่โทรถามก็เพราะเป็นห่วงนี่แหละ )

"อ่าเค ฉันไม่ได้เป็นอะไรหรอก ขอบใจนะที่เป็นห่วง"

( จ้ะ แล้วเจอกันที่มหาวิทยาลัย )

ริตากดวางสายจากเพื่อนสนิทจากนั้นก็เปลี่ยนเสื้อผ้าลงไปหาอะไรกินด้านล่างและก็ไม่ลืมที่จะซื้อขึ้นไปเผื่อพะพิมด้วย ไม่รู้ว่าจะมองหน้าอาจารย์เซฟติดอีกหรือเปล่า ที่ไปเห็นเธออยู่ในคลับแบบนั้น แถมยังอายุไม่ถึงอีก เขาจะมองว่าเธอเป็นผู้หญิงแบบไหนก็ไม่รู้