03 สงสัย

หลายวันผ่านไป

พรึบ!

"อ๊ะ!? อะไรของเธออีกเนี่ย" ริตาหันไปเหวใส่คนข้างๆ เพราะพะพิมเอามือโบกสะบัดไปมาต่อหน้าเธอ ทำเอาเธอสะดุ้งตกใจไม่เป็นท่า

"รู้สึกว่าเธอจะเป็นหนักแล้วนะ"

"ฉันเป็นอะไรหนัก?"

"ก็อาการเหม่อลอยของเธอนี่ไง ฉันไม่เคยเห็นเธอเป็นแบบนี้มาก่อนเลย แล้วเธอก็เป็นแบบนี้มาได้สักพักแล้วด้วย ไม่ทราบว่าเพื่อนสาวของฉันกำลังมีความรักหรือเปล่าเนี่ย?"

"นั่นสิ มีแฟนหรือเปล่าเนี่ย ดูเหมือนคนกำลังอินเลิฟนะ" มิราพูดขึ้นอีกคน

"พูดอะไรของพวกเธอเนี่ย"

"ก็มันจริงนี่นา เธอดูเหมือนคนกำลังมีความรักจริงๆ ไม่เชื่อลองถามขนมสิ คนเรียบร้อยแบบขนมฉันว่าต้องรู้ ว่าไงขนม"

"ก็ดูเป็นแบบนั้นจริงๆ นะ หรือว่าเธอมีเรื่องไม่สบายใจอะไรอยู่หรอ?" ขนมตอบ

"ก็ไม่ได้มีเรื่องไม่สบายใจอะไรหรอก"

"ถ้าอย่างนั้นก็เหลืออยู่แค่ข้อเดียว เธอกำลังมีความรัก อยากรู้จังว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร" พะพิมพูดขึ้นอีกครั้ง เธอเริ่มแน่ใจแล้วว่าริตาจะต้องมีความรักแน่ๆ

"...."

"นี่ริตาเธอกำลังมีความรักจริงๆ หรอ บอกพวกฉันได้หรือเปล่าว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร เผื่อว่าพวกฉันจะช่วยสแกนให้ได้" มิราถามด้วยความอยากรู้ อีกใจนึงก็เป็นห่วงกลัวว่าริตาจะถูกหลอก เพราะดูเธอจะคลั่งรักผู้ชายคนนั้นมากเสียจริงๆ

"ไม่มีอะไรหรอกน่า ฉันยังไม่มีใครทั้งนั้นแหละ"

"ถึงเธอจะไม่ยอมรับ แต่ยังไงฉันก็มองเธอออกนะ"

"ตอนนี้ฉันยังไม่แน่ใจอย่าเพิ่งถามเถอะ เอาไว้ฉันแน่ใจเมื่อไหร่ฉันจะบอกพวกเธอเองโอเคไหม"

"อ่าเค แต่ห้ามปิดบังนานนะ พวกฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครที่ทำให้เพื่อนของฉันใจสั่นได้ขนาดนี้" มิราพูด

"ขอแค่เขาเป็นคนดีก็พอ" ขนมพูด

"จ้า"

พอยิ่งถูกสงสัยริตาก็เริ่มระแวง ยังให้ใครรู้ตอนนี้ไม่ได้ว่าผู้ชายที่เธอแอบชอบแอบปลื้มจนนั่งเหม่อลอยแบบนี้คืออาจารย์เซฟ เพราะเธอรู้ว่ามันไม่ค่อยเหมาะสักเท่าไหร่ ถ้าจะมีคนนอกต้องรับรู้มันอาจจะไม่ดีต่อตัวเธอและอาจจะไม่ดีต่อตัวของอาจารย์ด้วย เธออยากแอบชอบแบบนี้ไปเงียบๆ

เวลาต่อมา

"เอ่อ...เจอกันอีกแล้วนะคะอาจารย์" คราวนี้เธอไม่ได้มาดักรอเจอและก็ไม่คิดว่าอาจารย์เซฟจะอยู่ที่นี่ เพราะเมื่อตอนบ่ายเธอเห็นอาจารย์เซฟขับรถออกไป

วันนี้เธอแวะมาเอาหนังสือไปอ่านเหมือนอย่างเคย

"เย็นแล้วเธอยังไม่กลับบ้านอีกหรอ"

"ก็เอาหนังสือเสร็จแล้วก็จะกลับเลยนี่แหละค่ะ"

"กลับยังไง?"

"ก็นั่งรถแท็กซี่กลับค่ะ"

"เธอพักอยู่ที่ไหน เดี๋ยวฉันแวะไปส่งเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวนั่งรถแท็กซี่กลับแบบนี้มันอันตราย"

"หอพักใกล้ๆ นี่เองค่ะ"

"อ๋อ...ถ้าเสร็จแล้วเธอออกไปรอฉันข้างนอกนะ ฉันจะรีบตามออกไป"

"ค่ะอาจารย์"

ริตาเดินออกไปรอที่ด้านนอกตามที่อาจารย์เซฟบอก เธอตื่นเต้นที่จะได้นั่งรถไปกับเขาครั้งแรก เคยก็ได้ชิดกับเขามาก็หลายครั้งแล้ว แต่ครั้งนี้เธอรู้สึกว่าเธอได้ใกล้ชิดกับเขามากจริงๆ

เขาอบอุ่นแสนดี แถมยังเป็นห่วงเป็นใยคนอื่นอีกด้วย สนใจความรู้สึกของคนอื่น นั่นจึงทำให้เธอรู้สึกดีกับเขามากขึ้น

ผ่านไปสักพัก

บนรถ

"เอ่อ...อาจารย์เพิ่งจะมาสอนใหม่หรอคะ"

"ฉันเป็นศิษย์เก่าน่ะ เรียนจบแล้วก็เลยมาเป็นอาจารย์อยู่ที่นี่"

"ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าเป็นอาจารย์ใหม่"

"อืม..ทำไมหรอ?"

"เปล่าค่ะ ก็แค่ไม่คิดว่าจะมีอาจารย์ที่ยังดูหนุ่มแน่นแบบนี้"

"ฉันยังไม่อายุสามสิบสักหน่อย ถ้าเธอว่าฉันแก่แบบนี้น่าโกรธมากกว่า"

"...." ริตายิ้มเมื่อได้ยินคำพูดหยอกล้อจากอีกฝ่าย ดูเขาก็เป็นคนขี้เล่นเหมือนกันนี่นา ถึงแม้ภายนอกต่อหน้าคนอื่นจะดูเงียบขรึมก็ตาม

เขาเป็นคนที่วางตัวในสังคมได้เป็นอย่างดี ถึงไม่พูดจาล้อเล่นกับใครในพื้นที่สาธารณะ

"เป็นนักศึกษาใหม่ก็รู้จักตั้งใจเรียนด้วยล่ะ"

"ค่ะอาจารย์เซฟ"

"รู้จักชื่อของฉันด้วยหรอ"

"พอดีว่าเพื่อนของฉันบอกน่ะค่ะว่าอาจารย์ชื่อนี้ แต่ถ้าผิดก็ขอโทษด้วยนะคะ"

"ไม่ผิดหรอก"

"...."

"หอพักของเธออยู่อีกไกลหรือเปล่า?"

"ไม่ไกลหรอกค่ะตรงป้ายข้างหน้านี้เอง อาจารย์จอดให้ฉันลงที่ข้างหน้าซอยก็ได้ค่ะเพราะมันต้องเดินเข้าซอย"

"ต้องเดินเข้าไปอีกหรอ?"

"ค่ะ แต่อีกไม่ไกลหรอก ถ้าอาจารย์ขับรถเข้าซอยไปมันจะลำบากเพราะมันไม่มีทางให้กลับรถ"

"ตามใจ งั้นฉันส่งเธอตรงนี้แหละนะ"

"ค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่มาส่ง"

ริตาเดินเข้าไปด้านในพร้อมกับยิ้มไปตลอดทาง เธอมีความสุขที่ได้พูดคุยกับเขา มีความสุขที่ได้มองหน้า แถมยังได้นั่งรถหรูๆ ของเขาอีกต่างหาก คำพูดของเขาก็แสนอบอุ่นแสนดีจนเธออยากจะหยุดเวลาไว้ตรงนั้นเลย

"แฮ่ม! มาเร็วจัง ปกตินั่งรถแท็กซี่ไม่ถึงเร็วขนาดนี้นี่"

"อะไรของเธออีกเนี่ยจะสงสัยไปหมดเลยหรือไง"

"ฉันเห็นรถใครมาจอดอยู่ที่หน้าหอ รถหรูซะด้วย อย่าบอกนะว่าเป็นคนที่เธอแอบชอบอยู่"

"เปล่า นั่งรถอาจารย์เซฟ"

"อ่าวหรอ ทำไมอาจารย์ถึงมาส่งเธอล่ะ"

"ก็เจอกันอยู่ที่หอสมุดน่ะ อาจารย์ก็เลยอาสามาส่งฉัน เพื่อเป็นการขอโทษที่ทำหนังสือหล่นใส่หัวฉันน่ะ"

"อ๋อ ที่หัวแดงมาน่ะหรอ?"

"อืม เลิกสงสัยอะไรได้แล้ว โว๊ะ! ฉันอยากอาบน้ำแล้วหลีกไปเลย"

"นี่เพื่อนสาว ถ้าฉันไม่รู้จักเธอมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วฉันก็คงมองไม่ออกหรอกว่าเธอกำลังมีเรื่องปิดบังฉันอยู่"

"ก็บอกแล้วไงว่าตอนนี้ยังไม่พร้อม เอาไว้ถ้าฉันพร้อมเมื่อไหร่ฉันจะบอกก็แล้วกัน"

"ก๋วยเตี๋ยวของเธอฉันซื้อมาให้แล้วนะวางอยู่บนโต๊ะแหละ แต่มันคงจะเย็นแล้วเธอต้องเอาไปอุ่นใหม่"

"ขอบใจมากนะ"

"ส่วนเรื่องงานเธอจะไปทำกับมิรากับขนมหรือเปล่า ฉันจะได้นัดแนะกับสองคนนั้น"

"โอเค เธอนัดเลยเมื่อไหร่ตอนไหนฉันไม่ติดหรอก"

"อ่าเค..."

"วันนี้ฉันจะอยู่ในห้องเงียบๆ คนเดียวนะ ขออยู่คนเดียวสักพักโอเคไหม"

"จ้า แม่คนกำลังอินเลิฟ มีความรักแล้วจะลืมเพื่อนไหมเนี่ย"

"พูดอะไรของเธอ ฉันก็แค่จะอ่านหนังสือ"

"จ้าๆ ปฏิเสธอะไรแล้วดูไม่ออกเลยจริงๆ นะ"

"ยัยเพื่อนบ้า!" ริตาหันไปตวาดใส่เพื่อนสนิท ก่อนจะรีบเข้าห้องนอนของตัวเองไป