บทที่๗...ความสุขแสนเศร้า (๑)

บทที่๗...ความสุขแสนเศร้า

ร่างบางเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นมาวางตรงหน้าข้ามภพ ขณะที่ผู้มาเยือนเอาแต่มองไปรอบห้องก่อนจะหยุดลงตรงหน้าจอโทรทัศน์ซึ่งกำลังฉายหนังดังเมื่อหลายปีที่แล้ว จำได้ว่าเป็นเรื่องโปรดของนับดาว ไม่ว่าจะดูกี่ครั้งก็ไม่เบื่อสักที

“ยังดูเรื่องนี้อยู่อีกเหรอ” หันมามองคนตัวเล็กที่นั่งลงข้างตนเอง หล่อนพยักหน้าแล้วจ้องไปยังจอสี่เหลี่ยมแทนการมองใบหน้าคม

“อือ เรื่องนี้สนุกดี” ตอบเสียงเบา

ไม่รู้ว่าเขาจะจำได้หรือเปล่าว่าเคยไปดูหนังเรื่องนี้กับหล่อนในโรงครั้งแรก ได้ดูภาพยนตร์ของนักแสดงที่ตนชื่นชอบ กับคนที่แอบรักนับเป็นความทรงจำดีๆ ที่ไม่เคยลืมเลือน

ทั้งสองปล่อยให้ความเงียบโอบล้อม ต่างตกอยู่ในภวังค์แห่งความคิด นับดาวนึกไปถึงการได้ร่วมทำอะไรกับชายหนุ่มครั้งแรก ความสุขในช่วงนั้นยังจดจำมาถึงทุกวันนี้

ส่วนข้ามภพก็ทบทวนความรู้สึกของตนเองว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้เรียกว่าอะไรกันแน่ ไม่เคยคิดสำรวจหัวใจสักครั้งว่ามันอยู่ที่ใคร ยังเป็นของพรณัชชาไหม

หรือใครอีกคนที่เริ่มมีอิทธิพลกับเขา...

“เธอกับพระเอกคนนั้นเป็นแค่พี่น้องกันเหรอ” หนังยังฉายไปตามเวลา ทว่าทั้งสองเหมือนจะจมอยู่ที่เดิม ก่อนร่างสูงจะเอ่ยขึ้นด้วยความไม่แน่ใจ

เวลาผ่านไปหลายปีกลัวว่าบางอย่างจะเปลี่ยนแปลง โดยเฉพาะความรู้สึกของนับดาวที่มีต่อเขา

“อือ ฉันรู้จักกับพี่อ้นมานาน ก็เลยสนิทเหมือนพี่น้อง” ย้ำอีกครั้งกลัวว่าชายหนุ่มจะคิดเป็นอื่น ทั้งที่ความจริงไม่มีอะไรในกอไผ่ด้วยซ้ำ

“แล้วกับฉันล่ะ” ใบหน้าคมหันมามองคนที่นั่งข้างกัน นักแสดงสาวอึ้งไม่คิดว่าเขาจะรุกเร็วขนาดนี้ หล่อนลอบกลืนน้ำลายสมองตื้อไปชั่วขณะ ยิ่งหันมาสบดวงตาคมที่เหมือนอาวุธประหารก็แทบกลั้นหายใจ

อันตรายเกินไปแล้ว

“คิดแค่เพื่อนหรือเปล่า” นักแสดงสาวเม้มปากแน่น ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจด้วยซ้ำ ถ้าบอกว่าชอบล่ะจะเป็นอย่างไร

เธอไม่เคยบอกเขาอย่างจริงใจเกี่ยวกับความรู้สึกที่มีให้อีกฝ่าย เพราะคิดว่าข้ามภพต้องรู้อยู่แล้ว แต่ดูเหมือนช่างภาพหนุ่มจะไม่รู้ว่าหล่อนหลงรัก หรือบางทีแค่ปิดกั้นหัวใจตนเอง ไม่อยากตอบรับเท่านั้น

“ดูหนังดีกว่า” ผินหน้ากลับมามองจอสี่เหลี่ยม ข้ามภพยังไม่ต้องการคำตอบ เพราะยังค้นหัวใจตนเองไม่เจอเลยว่าคิดอย่างไรกับนับดาวกันแน่

คนตัวเล็กแอบผ่อนลมหายใจเสียงเบา จ้องฉากแสดงความรักของดารานำ พยายามโฟกัสกับสิ่งตรงหน้าแทนคำถามเมื่อสักครู่ หรือควรจะบอกให้รู้แล้วรู้รอดว่าแอบชอบเขานานแล้ว ทุกอย่างจะได้จบและตัดสินตรงนั้นไปเลย

มือหนายกมาวางไว้บนพนักโซฟา ตกอยู่ในความคิดของตนสักครู่แล้วฉากจูบดุเดือดกลับเรียกสติของคนทั้งสอง ร่างหนาลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่

จากที่นั่งพูดคุยกันเขาก็เงียบทันที เขาค่อยเลื่อนมือมาโอบเอวหล่อนเอาไว้ ดึงให้มาชิดแล้วเลิกชุดนอนลายดอกไม้ขึ้นจนเห็นขาเรียว ไต่มือขึ้นไปกอบกุมทรวงอกที่อยู่ภายใต้บรา หล่อนครางเล็กน้อยแต่ก็ปล่อยให้เขาได้ทำตามอำเภอใจ

ข้ามภพดึงสายเดี่ยวเธอลงโดยหญิงสาวให้ความร่วมมือเต็มที่ เพราะตอนนี้อารมณ์ของหล่อนไม่ได้อยากทำแค่นั่งพูดคุยกันแล้ว ไฟถูกจุดอย่างรวดเร็วเพียงแค่มือหนาลากผ่านร่างกาย เดรสตัวยาวที่เคยพริ้วไหลไปกองกันที่หน้าตักของหล่อน

ทำให้เหลือเพียงบราที่ห่อหุ้มร่างกายด้านบน ก่อนเขาจะแกะมันออกจนทรวงอกสล้างปรากฏต่อสายตาคม ชายหนุ่มอุ้มเธอมานั่งบนตักให้หันหน้าเข้าหาตัวเอง แล้วใช้ปากครอบครองดอกบัวตูมคู่งามที่ใหญ่ล้นมือ จับตรงไหนก็นุ่มไปหมดจนอยากดูดกลืนเสียเหลือเกิน

“ข้าม อ่ะ ขี้โกง” สติแทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แต่ยังบอกเขาเมื่อเห็นว่าร่างหนายังอยู่ครบชุด ช่างภาพหนุ่มยิ้มมุมปากผละออกจากทรวงอกนุ่ม แล้วถอดเสื้อยืดอย่างรวดเร็วเผยให้เห็นร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามจากการออกกำลังกาย

เห็นแบบนี้ยิ่งทำให้หลงเขามากกว่าเดิมเสียอีก ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้ทำมนต์หรือเล่นกลใดใส่เธอ จึงได้หลงเขาหัวปักหัวปำ

“แบบนี้พอได้ไหม” ถามเสียงแหบพร่า อารมณ์ดิบถูกปลุกเพียงแค่มองใบหน้าหวาน ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงอยากทำรักกับเธอตลอดเวลา เขาเสพติดมันมากเกินไปหรือเปล่า เมื่อก่อนยังไม่เป็นขนาดนี้

พอกลับมาเจอกันอีกครั้งเหมือนทุกอย่างลงล็อคไปหมด นับดาวน่ารักน่าใคร่เสียเหลือเกินจนไม่อยากให้ใครเห็น อยากเก็บไว้มองแต่เพียงผู้เดียว

ความรู้สึกแบบนี้เขาไม่อยากยอมรับสักนิด

“ไปบนเตียงดีไหม” หล่อนแนะนำและชายหนุ่มก็เห็นด้วย เขายกเอวบางให้ลุกจากตัก เธอก็ทำตามไม่เกี่ยงงอนจนเดรสที่กองอยู่หน้าตักหล่นบนพื้น เหลือเพียงกางเกงชั้นในตัวเดียวที่ปกปิดร่างกาย

เขาใช้โอกาสนี้ถอดกางเกงของตัวเอง แล้วหันมาจัดการให้หล่อนบ้างก่อนจะไล่ต้อนจูบจนดาราสาวมาถึงเตียงกว้าง ค่อยนั่งลงแล้วนอนราบโดยที่ริมฝีปากของทั้งสองยังประสานกันไม่ยอมผละห่าง รสชาติแสนหวานเหมือนลิ้มรสผลไม้จากสวนเอเดน ชอบจนวางไม่ลง

หลังจากนั้นจึงเลื่อนมายังลำคอระหง อยากฝากรอยเอาไว้แต่ก็ไม่อาจทำได้เพราะหน้าที่การงานของนับดาว จึงได้เลื่อนมาที่เนินอกแล้วดันฐานให้ก้อนนิ่มสองลูกมาประกบกัน บีบเคล้นอย่างมันมือแล้วฟังเสียงครางของคนใต้ร่าง

“ทำไมเธอเต็มไม้เต็มมือขนาดนี้” วนเวียนแถวทรวงอกแล้วเอ่ยชม รู้ทันทีว่าเขาชอบมันมากแค่ไหนก็อดยิ้มไม่ได้ แอ่นกายเข้าหาพลางจับศีรษะเขาให้สัมผัสปทุมถันมากกว่าเดิม

“ชอบไหม” ทำใจกล้าถามออกไป ทว่าไม่ได้รับคำตอบนอกจากรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของช่างภาพมากฝีมือ

เขาหยอกล้อกับร่างกายหล่อนจนพอใจจึงได้พลิกคนใต้ร่างให้มาอยู่ข้างบนแทนตนเอง มองใบหน้าหวานแสดงออกถึงความตกใจก็หัวเราะในลำคอเล็กน้อย

“ลองอยู่ข้างบนบ้างสิ ฉันอยากเห็นเธอเป็นผู้นำ” สายตานั้นท้าทายจนร่างบางไม่อาจยอมให้เขาดูแคลนได้ จึงสูดลมหายใจแล้วเริ่มยั่วยวนข้ามภพโดยการหยอกล้อกับความเป็นชายของเขาด้วยบั้นท้ายตนเอง

ส่ายเอวไปมายั่วยุให้คนที่กัดฟันกรอดตบะแตกเพราะหล่อนไม่ยอมเริ่มมันสักที เขาแทบคลั่งเมื่อมองร่างบางที่เหมือนงานประติมากรรมชั้นเยี่ยมมาอยู่ตรงหน้า

“อึก เริ่มสักที” บอกเสียงแหบพร่า หล่อนจึงจับแก่นกายของเขาไว้แล้วค่อยนั่งลงอย่างเชื่องช้าจนสุดจึงได้แหวกขาให้กว้างขึ้นเพื่อจะได้เข้าลึกกว่าเดิม

เริ่มเคลื่อนกายเป็นจังหวะโดยใช้มือค้ำหน้าท้องชายหนุ่มเอาไว้ โน้มกายลงใกล้จนข้ามภพทนไม่ไหว้ดันตัวขึ้นมาแล้วดูดกลืนดอกบัวงามทั้งสองข้างเอาไว้ บีบเคล้นจนเป็นรอยแดงของฝ่ามือตามแรงอารมณ์

“อ่า ข้าม เร็วอีก” ได้ยินอย่างนั้นก็ลุกขึ้นนั่งแล้วผลักหล่อนให้นอนลงแทน เคลื่อนไหวเร็วดุจพายุจนคนตัวเล็กร้องเสียงหลง ทรวงอกสั่นไหวเล่นเอาเขาต้องเอื้อมมือมากอบกุมเอาไว้เพราะมันล่อตาเสียเหลือเกิน สะกิดปลายยอดให้ชูชันแล้วก้มเลียจนเต็มไปด้วยน้ำบ่อน้อยของตน

พวกเขาสนุกจนลืมสิ้นทุกอย่าง ร่างกายตอบสนองกันเป็นอย่างดี หล่อนจิกผ้าปูที่นอนเอาไว้เมื่อใกล้ถึงปลายทางที่เต็มไปด้วยสายรุ้งสวยงาม ข้ามภพขับพาทะยานไปข้างหน้าด้วยความเร็วก่อนปล่อยน้ำสีขุ่นออกมาในเวลาถัดไป

เสียงหอบหายใจของคนทั้งสองจากความเหนื่อยที่เหมือนวิ่งมาราธอนดังก้องห้อง เธอมองเขาที่ล้มลงมานอนข้างกันก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอ รู้สึกว่าใช้เสียงไปเยอะจนคอแห้ง

“ไปอาบน้ำเลยไหม” ยังไม่ทันได้พักหายใจคนข้างกายก็ถามอีก

“นายไม่ใส่ถุงยาง ดูสิเปื้อนที่นอนหมดเลย” เปลี่ยนเรื่องทันที แล้วส่งสายตาดุไปหาร่างสูงที่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

“ไปอาบน้ำดีกว่า” ว่าจบก็ลุกขึ้นแล้วโน้มตัวมาอุ้มหญิงสาวด้วยท่าเจ้าหญิง นับดาวไม่ทันตั้งตัวแต่ก็รีบโอบลำคอหนาเอาไว้อย่างรวดเร็ว กลัวว่าถ้าตกลงไปคงเจ็บไม่ใช่น้อย

ข้ามภพพาหล่อนมายังห้องน้ำก่อนจะปล่อยลงบนพื้น ดันร่างบางไปใต้ฝักบัวแล้วเปิดน้ำรดร่างกายจนเปียกชุ่ม หลังจากนั้นจึงได้จับใบหน้าหวานให้แหงนรับจุมพิตที่แสนเร่าร้อนถึงจะอยู่ภายใต้วารีที่เย็นฉ่ำมากแค่ไหนก็ตาม

เสียงแห่งความสุขดังไปทั่วห้องและไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงง่ายเสียด้วย...

ยามเช้าที่พระอาทิตย์ยังไม่โผล่พ้นขอบฟ้าทว่านักท่องเที่ยวสาวกลับลุกขึ้นแต่งตัวเพื่อไปถ่ายรูป ลลิตาหน้าบูดบึ้งที่เพื่อนขัดขวางการนอน แต่เพื่อภาพที่สวยก็จำยอมไม่โวยวายไปมากกว่านั้น หล่อนเปิดประตูห้องแล้วกำลังจะเดินลงไปข้างล่าง เพราะเพื่อนร่วมทริปลงไปรอแล้ว

“เอ๊ะ นั่นพี่ข้ามนิ ทำไมออกมาจากห้อง..” หยุดชะงักเมื่อจำได้ว่าก่อนหน้านี้เห็นพี่สาวเข้าห้องนั้น แล้วตาโตกว่าเดิมเมื่อนึกถึงเมื่อวานตอนตนเองกำลังจะเข้าห้องแล้วข้ามภพออกมาจากห้องนั้น

ส่ายศีรษะทันที ไม่อยากเชื่อว่ามันคือความจริง

มือเล็กกำเข้าหากันแน่นเมื่อหาเหตุผลว่าเหตุใดช่างภาพหนุ่มหล่อจึงออกจากห้องนอนของนับดาวในยามเช้าตรู่ คงไม่ใช่พึ่งไปเคาะห้องเป็นแน่ อาจจะนอนอยู่นั่นทั้งคืน แล้วชายหญิงอยู่ด้วยกันคงไม่นั่งเล่นหมากเก็บหรอก

นอกจาก...เซ็กส์

“นังนับดาว” กัดฟันเรียกชื่อพี่สาวต่างมารดาด้วยความเคียดแค้น อยากกรีดร้องมากแค่ไหนก็ทำไม่ได้ หากอยู่บ้านเธอคงตรงเข้าไปทุบตีอีกฝ่ายให้สาแก่ใจแล้ว คุณหนูคนเล็กของบ้านภัทรจารินอารมณ์ร้อนแค่ไหนทุกคนทราบดี

กล้าดีอย่างไรมายุ่งผู้ชายที่เธอหมายปอง ทั้งที่ไม่คู่ควรกับข้ามภพสักนิด เป็นแค่ลูกของแม่บ้านอยากเผยอหน้ามาเทียบกับหล่อนที่มีมารดาเป็นถึงคุณหญิง

คนละระดับอย่างเห็นได้ชัด

“แกไม่มีวันได้พี่ข้ามไปง่ายๆ หรอก” อย่างไรหล่อนก็จะทำลายความสัมพันธ์นั้นให้สิ้นซาก มีเรื่องที่จะดึงดาวรุ่งให้ร่วงลงดินภายในเวลาอันรวดเร็ว

รอหลักฐานที่จะทำลายเท่านั้น ซึ่งเธอจะหามันมาให้ได้!