4 ความเด็ดขาดของพรระวี

“ต่อหน้าเมียพี่ก็พูดอย่างนี้ได้สิคะ ลับหลังไม่ใช่อย่างนี้นี่ พี่พรรู้ไหมว่าพี่วายุเขาว่าพี่ลับหลังยังไงบ้าง”

นงพะงาพยายามที่จะเสี้ยมคนทั้งสองให้ผิดใจกัน ซึ่งก็ได้ผลพรระวีมองหน้าวายุด้วยสายตาวาวโรจน์ ยอมรับว่าโกรธจนสุดที่จะระงับเอาไว้ได้ ต่างจากวายุมีสีหน้าตกใจ ไม่คิดว่านงพะงาจะแสบสันต์ได้ถึงเพียงนี้

“วายุ คุณด่าฉันให้แม่นี่ฟังหรือไง บอกมา”

พรระวีหันมาเล่นงานสามีบ้าง ซึ่งเขาถึงกับนั่งไม่ติดเก้าอี้

“พร อย่าไปเชื่อ เขาพยายามที่จะเสี้ยมให้เราทะเลาะกันนะ”

“พี่วายุ อย่ามาโทษนงนะ พี่เป็นคนพูดเองว่าพี่พรไม่ได้เรื่อง บ้างาน ไม่เคยสนใจผัว เรื่องแบบนั้นก็ไม่ได้เรื่อง แต่ชมนงทุกอย่าง ว่าทั้งเก่งและสุดแซ่บ รูปร่างก็สวยน่าฟัด นอนด้วยแล้วไม่เคยเบื่อ”

นงพะงาใส่ความวายุจนเขาแทบทนไม่ได้กับความร้ายกาจของผู้หญิงที่เพิ่งมีความสัมพันธ์ลับ ๆ ต่อกัน

“วายุ นี่คุณกล้าว่าฉันขนาดนี้เลยเหรอ”

“ไม่ใช่นะ เขาปั้นน้ำเป็นตัว ผมไม่เคยว่าคุณอย่างนั้นเลย อย่าเชื่อผู้หญิงคนนี้”

ชายหนุ่มเสียงห้วนจัด พยายามแก้ต่างให้ตัวเองว่าไม่ได้พูดตามที่นงพะงาเอ่ยออกมา และเขามองไปที่ผู้หญิงแสนร้ายอย่างโกรธ ๆ แต่นงพะงาหาได้ใส่ใจแต่อย่างใด เวลานี้มีความสุขที่สามารถทำให้คู่สามีภรรยาโกรธกัน ถือว่าเป็นความสำเร็จอย่างใหญ่หลวง

“คุณต้องพูดอย่างนั้น ไม่งั้นแม่นี่จะกล้าพูดหรือ ฉันไม่คิดเลยว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้ไปได้ เสียดายเวลาที่คบหากัน เสียดายความรู้สึกดี ๆ ผู้ชายที่รักฉันจริง สัญญาว่าจะดูแล อยู่เคียงข้าง ไม่ว่าจะมีเรื่องร้ายใด ๆ เป็นกำลังใจ และไม่ทิ้งกัน เขาคนนั้นหายไปไหนแล้วล่ะ”

“พร ผู้ชายคนนั้นอยู่ตรงหน้าคุณแล้วไง ผมไม่ทิ้งคุณหรอก นะ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะ”

“คุณยังกล้าพูดอย่างนั้นอีกหรือ คนเลว”

ด้วยความโกรธจนสุดจะระงับเอาไว้ได้ พรระวีตบหน้าวายุฉาดใหญ่ เสียงดังสนั่น เขาหน้าชา น้ำตาคลอด้วยความเจ็บปวด รอยนิ้วมือทั้งห้าประทับอยู่บนใบหน้า ซึ่งเห็นอย่างชัดเจน

เขาไม่โกรธ รู้ว่าสมควรที่จะถูกตบ ทั้งที่ความจริงน่าจะมากกว่านี้ด้วยซ้ำ ให้สาสมกับความผิดที่กระทำไม่ดีในบ้านที่เธอกับเขาช่วยกันสร้าง

ผู้ชายดี ๆ คงไม่กล้าเอาผู้หญิงอื่นมานอนในบ้านที่ภรรยาอยู่ เขาเลวและชั่วชาติมาก

นงพะงาเห็นดังนั้นเกิดความหวาดกลัวว่าตนเองจะถูกตบบ้าง ถอยกรูด ไปยืนอยู่ข้าง ๆ ประตู เผื่อว่าพรระวีบ้าเลือดขึ้นมา ตามมาตบ เธอจะได้กระโจนออกไปข้างนอกได้ทันท่วงที

“จะไปไหนนังคนปากเก่ง เมื่อครู่ยังเห็นส่งเสียงแว้ด ๆ อยู่เลย”

ตวงตะโกนใส่หน้า เมื่อเห็นนงพะงาเผ่นหนีไปราวกับนังกระต่ายป่า พรระวีหันไปมองอย่างโกรธๆ

“ฉันอยากจะไล่เธอออกไปจากบ้านนัก”

พรระวีพูดเสียงสั่น พอ ๆ กับเรือนร่าง

“ถ้าไล่ เกิดเรื่องแน่ นงจะไปแจ้งความว่าผัวของพี่ข่มขืน มีคลิปถ่ายเอาไว้แล้วด้วย”

สาวแสบมีข้อต่อรองที่ทำเอาสองสามีภรรยาถึงกับอึ้ง ไม่คิดว่าผู้หญิงอย่างนงพะงาจะกล้าทำ ถ้าหากคลิปลับเผยแพร่ออกไป นอกจากจะทำให้วายุอับอายแล้ว เธอก็อับอายเช่นกัน

“หา ! นง นี่กล้าทำกับพี่ขนาดนี้เลยหรือ”

วายุใจไม่ดีกับสิ่งที่นงพะงาเอ่ยออกมา

“ใช่สิ นงก็ทำเอาไว้เพื่อปกป้องตัวเอง และให้มีที่อยู่อาศัย”

หญิงสาวทำตัวเป็นผู้หญิงไร้ยางอาย ตอบโต้กับวายุ เพราะคิดว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่า พรระวีเจ็บช้ำหนักยิ่งขึ้น

“นี่เธอคิดจะเกาะเป็นปลิงอยู่ที่นี่หรือไง”

“อย่าพูดอย่างนั้นสิคะพี่พร แค่ขออาศัยอยู่ ในฐานะที่ผัวของพี่ได้ตัวนงแล้วก็ต้องมีสิ่งแลกเปลี่ยนกันบ้าง”

“ฉันจะไล่เขาออกจากบ้าน ให้ไปอยู่ที่อื่น รวมทั้งเธอด้วย”

พรระวีชิงชังต่อความประพฤติของสามีกับน้องสาวเพื่อน จึงจะให้พวกเขาออกไปอยู่ข้างนอก

“พี่นงขา อย่าเอาแต่อารมณ์ของตัวเองเป็นใหญ่สิคะ อย่าลืมว่า สามีพี่ก็มีชื่อร่วมในบ้านหลังนี้เหมือนกันนะคะ ไล่เขาไม่ได้หรอก”

“งั้นฉันก็จะไปเอง”

“อุ๊ย ! คุณพรขาจะไปได้ไงคะ นี่ก็บ้านของคุณพรเหมือนกัน จะให้คนอื่นครอบครองหรือคะ”

ตวงแย้งขึ้น เมื่อได้ยินพรระวีบอกว่าจะไปจากบ้านหลังนี้ ซึ่งก็แสดงว่า จะไม่อยู่ แล้วให้ผู้หญิงอย่างนงพะงาอาศัยต่อ คนมักใหญ่ใฝ่สูงจะต้องทำตัวเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ ตวงยอมให้เจ้านายไปไม่ได้เด็ดขาด

“แกยุ่งอะไรด้วย ยายป้าแก่”

“อ้าว! พูดอย่างนี้ได้ไง ปากเสียจริง ๆ ยายคนอาศัย”