3.ผมมีเมียแล้ว

ตอนที่ 03.ผมมีเมียแล้ว!

"อะไรกันตาเรย์ ก็เรื่องแต่งงานของแกกับน้องไง"

เรย์วาติถอนหายใจออกมาพรืดยาวเหยียด ให้ตาย! เขายังไม่ได้บอกสักหน่อยว่าอยากแต่งงาน                

"ไหนๆเรื่องมันก็บานปลายมาถึงขนาดนี้แล้ว งั้นผมขอพูดตรงๆเลยแล้วกันนะครับ"                             

ชายหนุ่มมองหน้านิรัสยาก่อนจะตัดสินใจพูดออกมาตรงๆ เขาเองก็ขี้เกียจอธิบายกับหล่อนทีหลังเหมือนกัน สู้พูดออกไปตอนนี้เอาให้มันรู้เรื่องกันไปเลยดีกว่า                                          

"ผมมีเมียแล้วครับแม่!"                           

เรย์วาติตัดสินใจพูดปดออกไป ตอนนี้เขาคิดอะไรไม่ออก ลองใช้ไม้นี้ไปก่อนแล้วโดยไม่สนใจแม่เขาที่กำลังนั่งอยู่บริเวณหัวโต๊ะอาหารขนาดใหญ่จะช็อคกับคำพูดนั้นมากแค่ไหน!!

อีกด้านของเด็กหอ

เขมนรานั่งจามอยู่สองครั้งติดๆจนเพื่อนสาวหันมาให้ความสนใจ ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนจะไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ เมื่อคืนเป็นครั้งแรกของเธอ แต่ไอ้ตาลุงนั่นกลับเล่นเธอซะเละ!

"นี่ยัยเฟย์ ตกลงเมื่อคืนนี้แกเสร็จผู้ชายคนนั้นแล้วใช่ป่ะ"

นาเดียร์จอมวางแผนการหันมาถามเพื่อสาวด้วยสายตาพราวระยับ เมื่อเช้านี้ตอนที่เขมนรากลับมาถึงห้องหล่อนว่าจะแซวแต่ทว่าท่าทางของเพื่อนรักดูอิดโรยและหมองหม่นจนหล่อนนั้นไม่กล้าถาม

"นั่นสิ! ฉันเห็นนะ เมื่อคืนนี้สายตาที่เขามองแกเหมือนจะเขมือบแกไปทั้งตัวเลย"                             

น้ำชาที่กำลังนั่งแต่งหน้าอยู่หันมาร่วมแซวเพื่อนสาวอีกคน                                                

"หยุดพูดถึงผู้ชายเฮงซวยแบบนั้นสักทีได้ไหม"

เขมนราหันไปตอบเพื่อนด้วยท่าทีหงุดหงิด ยิ่งนึกถึงหน้าผู้ชายคนนั้นเธอก็ยิ่งหงุดหงิดไปกันใหญ่ หลังจากที่เขามีอะไรกับเธอจนพอใจเธอก็ตัดสินใจแอบย่องหนีเขาออกมาในขณะที่เขาหลับอยู่

"เฮงซวย! เฮงซวยยังไงว่ะ ท่าทางก็ออกจะบึกบึน นี่ๆ! ไอ้นั่นของเขาคงไม่เล็กหรอกใช่ปะ"                    

นาเดียร์เห็นเพื่อนสาวหน้าแดงก็ยิ่งล้อเข้าไปอีก นี่เมื่อคืนถ้าหากผู้ชายคนนั้นไม่สนใจเขมนราล่ะก็ เธอคงเป็นฝ่ายเข้าไปอ่อยเขาเเล้วล่ะ                      

"ฉันบอกให้หยุดพูดถึงผู้ชายคนนั้นสักทีไง ฉันเกลียดผู้ชายแบบนั้นมากที่สุดเลย"                            

เมื่อหัวสมองดันไปคิดถึงคำพูดที่เขาดูถูกเธอ เธอก็ยิ่งเจ็บ! และไม่อยากจะจดจำเรื่องเมื่อคืนอีกต่อไป

"เอ่อ ใจเย็นๆก่อนน่ะเฟย์ อย่าว่าอย่างโน่นอย่างนี้เลยน่ะที่ฉันถามก็เพราะเป็นห่วง ตอนมีอะไรกับผู้ชายคนนั้นแกได้ป้องกันหรือเปล่า"                        

เนื่องจากทั้งสามคนไม่เคยมีความลับต่อกัน น้ำชาถึงเอ่ยถามเขมนราออกมาตรงๆ ดูจากท่าทางแล้วเหมือนเพื่อนสาวกับผู้ชายคนนั้นจะจบกันแบบไม่สวยซะแล้วสิ  ฝ่ายเขมนราก็หันมามองหน้าเพื่อนรักด้วยสายตาหมองหม่น ให้ตาย! เธอลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท คิดได้ดังนั้นเขมนราจึงส่ายหน้าบอกเพื่อน

ตัดภาพมาที่คฤหาสน์หลังใหญ่

"เเกว่าอะไรนะตาเรย์!"                             

คุณจริงวารุณีทุบโต๊ะอาหารด้วยท่าทางเกรี้ยวกราด เมื่อกี้หูนางไม่ได้ฝาดใช่ไหม! อะไรดลใจให้ลูกชายของนางพูดแบบนี้ออกมาต่อหน้าหญิงสาวที่นางหามาให้และหวังอยากได้มาเป็นลูกสะใภ้

"ก็ตามนั้นแหละครับคุณแม่ ผมมีเมียแล้ว พี่หวังว่าน้องนิตคงจะไม่ใจกล้าบ้าบิ่นมาแต่งงานกับคนที่เมียแล้วหรอกใช่ไหมครับ"                             

เรย์วาติย้ำกับมารดาอย่างไม่เกรงกลัวน่าตาอันแสนโมโหร้ายของมารดาเลยสักนิด มิหนำซ้ำชายหนุ่มยังหันไปพูดจากระแทกหูใส่นิรัสยาจนหญิงสาวต้องก้มหน้างุด                                          

"ไอ้ลูกไม่รักดี แกรู้ตัวมั๊ยห๊าว่าแก่พูดอะไรออกมา"

คุณหญิงวารุณีสติแตกขึ้นมาแบบฉับพลันเมื่อลูกชายเอ่ยปากพ่นคำพูดที่ไม่เข้าหูออกมา ทำเอาสาวใช้กับนิรัสยาหัวใจกระตุกทันทีที่นางผุดลุกขึ้นมาจ้องหน้าลูกชายตัวดี

"ผมพูดความจริงครับคุณแม่ ผมมีเมียแล้ว"

ชายหนุ่มพูดย้ำกับมารดาอีกรอบไม่ว่าแม่จะด่าเขาว่ายังไงในตอนนี้เขาพร้อมรับฟังเสมอ แต่มันกลับผิดคาด เมื่อมารดาไม่มีคำด่าหลุดออกมาจากปากมีเเต่เพียงรอยยิ้มอันยะเยือกเย็นเท่านั้นที่ชายหนุ่มรับรู้ได้                                          

"หึ แกแน่ใจใช่ไหมกับสิ่งที่พูดออกมา"                    

นิรัสยาเงยหน้าขึ้นมามองผู้เป็นป้าด้วยความสงสัย เมื่อกี้ยังโวยวายอยู่เลยแต่ทำไมตอนนี้ถึงกลับกลายเป็นกระตุกยิ้มเสียได้                                  

"คนอย่างเรย์วาติไม่มีทางกลับคำพูดครับคุณแม่"

ชายหนุ่มพูดพลางยักไหล่อย่างสบายอารมณ์ สายตาคมกริบกำลังจ้องมารดาอย่างพินิจ หน้าตาของแม่เขาตอนนี้เเลดูเหมือนกำลังมีแผนร้าย

"ก็ดี งั้นฉันขอพูดตรงๆเลยแล้วกัน ถ้าเมียแกมันมีตัวตนอยู่จริง แกพามาอยู่ด้วยกันที่บ้านเสียเลยสิ ฉันอยากจะรู้นักว่ามันจะทนอยู่ร่วมชายคากับฉันได้ไหม ถ้าหากเมียแกทนฉันได้ฉันจะรับพิจารณาเป็นลูกสะใภ้แต่ถ้าหล่อนทนไม่ได้แกต้องเเต่งงานกับหนูนิตอย่างเร็วที่สุด"                            

คุณหญิงวารุณีพูดข้อเสนอพร้อมกระตุกยิ้มร้ายกาจ เรย์วาติสำลักน้ำระลอกใหญ่เมื่อเจอเกมส์โหดของมารดา

"เมื่อกี้คุณแม่พูดเล่นใช่ไหมครับ?"                                  

ชายหนุ่มพยายามคิดในแง่ดีแต่เมื่อเห็นร้อยยิ้มอันเหนือกว่าของมารดาก็ต้องเปลี่ยนใจหันมาลองเล่นเกมส์กับมารดาดูสักตั้ง                              

"โอเคครับ ถ้าคุณแม่คิดว่าจะสามารถทำให้เมียผมทนอยู่ที่นี่ไม่ได้เราก็มาลองดูกันสักตั้ง"                

เรย์วาติลุกขึ้นจ้องหน้ามารดาด้วยสายตาไม่ยอมแพ้ ตอนนี้สองแม่ลูกกำลังเล่นสงครามประสาทกันจนนิรัสยาอยากจะหลบออกไปจากตรงนี้เสีย

"หึ แล้วเราจะได้เห็นดีกันไอ้ลูกชาย หนูนิตไปส่งป้าที่ห้องนอนหน่อยลูก"                                

เมื่อไม่มีอะไรอยากจะเสวนากับลูกชายอีกแล้ววารุณีจึงหันไปให้ความสนใจกับว่าที่ลูกสะใภ้แทน ตอนนี้นางเองก็ต้องหลบไปเตรียมรับมือกับแผนของลูกชายเสียก่อนเพราะไม่ว่ายังไงคนที่นางจะยอมรับเป็นลูกสะใภ้ก็จะมีเพียงนิรัสยาคนเดียวเท่านั้น

"ค่ะ"                            

เมื่อลับหลังมารดากับนิรัสยาไปแล้วเรย์วาติก็ต้องกุมขมับ บ้าเอ้ย! แล้วเขาจะไปหาผู้หญิงที่ไหนมาเป็นเมียว่ะเนี่ย ซวยแล้วไอ้เรย์! ตารางงานของชายหนุ่มในวันพรุ่งนี้ก็คือตามหาภรรยาจำเป็นมาเล่นละครตบตามารดา และที่สำคัญหล่อนคนนั้นต้องมีฝีปากระดับเทพด้วยถึงจะสมน้ำสมเนื้อกับมารดาของเขา

ตกดึก

เรย์วาติไม่รู้ว่าจะไปหาผู้หญิงจากไหนมาเป็นภรรยาดี ชายหนุ่มจึงวกกลับมาอยู่ ณ ผับแห่งเดิม ร่างสมาร์ทเดินเข้ามาภายในผับที่กำลังบรรเลงแสงสีเสียงอยู่อย่างเมาส์มันก่อนที่สายตาอันแหลมคมจะไปสะดุดตากับใครบางคนที่ทำให้เขานึกอะไรบางอย่างออก นั่นมันเด็กผู้หญิงหน้าหมวยเพื่อนของเขมนรา ใช่! เขมนรา! ยัยเด็กปากแม่มด

เมื่อเช้านี้ตื่นขึ้นมาก็ด่าเขาไว้ซะเยอะและเธอก็ทำให้เขาแปลกใจอยู่ไม่น้อย เมื่อตื่นขึ้นมาไม่พบแม้แต่เงาของเธอแถมเงินของเขาหญิงสาวก็ไม่รับไปสักบาท ถ้าหากเขาได้เด็กผู้หญิงคนนั้นมาเป็นภรรยาตบตามารดาเห็นทีบ้านเขาคงจะมีอะไรสนุกๆให้ดูเป็นแน่ คิดได้ดังนั้นเรย์วาติก็รีบก้าวเท้ายาวๆเดินเข้าไปหานาเดียร์ที่กำลังนั่งคุยกับผู้ชายหน้าตี๋คนนั้นทันที

"อะแฮ่ม ขอโทษน่ะครับ"                            

นาเดียร์สะดุ้งน่อยๆก่อนที่จะหันมามองหาต้นเสียงที่เธอคุ้นหู                                                        

"คุณ!"

หญิงสาวใช้นิ้วชี้หน้าเรย์วาติอย่างอึ้งๆ พอเห็นหน้าเรย์วาติภาพใบหน้าของเขมนราก็เข้ามาแทรกทันควัน

"แฟนคุณเหรอครับ"                             

อาเล็กผู้ชายคนใหม่ของนาเดียร์เอ่ยถามเมื่อเห็นเรย์วาติเดินเข้ามาทัก                                        

"ไม่ใช่หรอกครับ ผมแค่มีเรื่องอยากจะคุยกับเธอ หวังว่าคุณคงจะไม่ว่าอะไร"                             

เมื่ออาเล็กได้ยินดังนั้นชายหนุ่มจึงพยักหน้าอนุญาติให้นาเดียร์ออกไปคุยกับเรย์วาติด้านนอกได้

"คุณมีอะไรคะ"                               

นาเดียร์เพ่งพินิจ ถ้าเดาไม่ผิดผู้ชายคนนี้น่าจะติดใจเพื่อนสาวเธอเป็นแน่ ก็แหง๋ล่ะ! ของสดใหม่แบบนั้นใครไม่ชอบก็แปลก                                          

" วันนี้คุณมาคนเดียวเหรอ" เรย์วาติไม่รอช้ารีบยิงคำถามใส่คนตรงหน้าทันที

"ค่ะ ยัยเฟย์ไม่สบาย นอนพักอยู่ที่ห้อง" นาเดียร์ก็ไม่รอช้าเช่นกัน หญิงสาวตอบไปตรงๆจนทำให้เรย์วาติแอบกลืนน้ำลาย เขาดูออกง่ายขนาดนั้นเลย

หรือ?                                        

"เธอเป็นอะไรมากหรือเปล่า"คนตัวโตอดเป็นห่วงไม่ได้ เหตุผลที่หล่อนไม่สบายคงเป็นเพราะเขา                                        

"ไม่หรอกค่ะ ว่าแต่คุณมีอะไรกับเพื่อนฉันหรือเปล่า“ นาเดียร์ไม่ชอบคนอ้อมค้อมมันเสียเวลา สู้พูดออกมาตรงๆเสียดีกว่า                                      

"ผมอยากเจอเฟย์อีกครั้ง"เขาพูดออกมาน้ำเสียงไม่มั่นใจเมื่อหัวสมองพลันนึกถึงคำที่หล่อนด่าเขาออกมาเมื่อเช้า                    

"แต่ฉันคิดว่ายัยเฟย์คงไม่อยากเจอคุณ"              

"เพราะผมรู้ไงผมถึงอยากให้คุณช่วย"

ครืด~ ครืด~ ครืด~

มือบางรีบคว้าหมับลงมาหยิบสมาร์ทโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดทันทีเมื่อได้ยินเสียงจากระบบสั่น เขมนรากดรับสายก่อนที่จะเอาโทรศัพท์ไว้แนบหู                  

"ฮัลโหลแม่ คิดถึงจัง" หญิงวายเอ่ยออกไปจากใจจริง หล่อนคิดถึงครอบครัว คิดถึงกับข้าวฝีมือมารดาที่สุด                              

"เฟย์ เป็นยังไงบ้างลูก"จอมขวัญเอ่ยถามลูกสาวด้วยน้ำเสียงทุกข์ใจจนเขมนราจับจุดได้                                          

"เฟย์สบายดี แม่ แม่เป็นอะไรหรือเปล่า อย่าบอกนะว่าฟรอยด์เอาเงินไปหมดอีก" เขมนราพอจะเดาออกว่ามารดามีเรื่องอะไรให้ทุกข์ใจ เพราะปัญหาเดียวที่มีอยู่ในบ้านก็ไม่พ้นปัญหาของเขมภัทรน้องชายจอมล้างจอมผลาญของเธอ

"เฮ้อ! เงินที่แม่จะส่งไปให้เฟย์ ฟรอยด์เอาไปหมดเลย ไหนจะค่างวดรถอีกเฟย์แม่คิดว่าถ้าส่งไม่ไหวงวดนี้เเม่จะให้เขามายึด” จอมขวัญพูดราวกับคนที่ปลงได้แล้ว                  

"ไม่ได้นะแม่ ถ้าไม่มีรถแล้วแม่จะใช้อะไร ส่วนเรื่องเงินที่จะส่งมาให้เฟย์แม่ไม่ต้องห่วงนะ เงินอันเก่ายังพอมีเหลืออยู่ ส่วนเรื่องงวดรถเฟย์ยะหางานพิเศษทำแล้วส่งไปให้แม่นะ"                        

เขมนราคิดหาทางช่วยมารดาให้ได้ เธอรักแม่มากกว่าทุกอย่างในโลกใบนี้ เพราะฉนั้นเธอจะต้องทำให้แม่มีความสุขให้ได้                                    

"แค่เฟย์เรียนก็เหนื่อยมากพอแล้วนะลูก"            

"แม่อย่าขัดเฟย์เลยน่ะ เฟย์ทำได้ แม่นอนเถอะไม่ต้องคิดมากนะ ดูเเลตัวเองดีๆด้วย ถ้าว่างเฟย์จะลงไปหา รักแม่นะ ฝันดีค่ะ"