แม่ผัวปากร้าย VS สะใภ้ปากดี

***นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาและคำพูดที่ไม่สุภาพ***

โลกสวยห้ามอ่าน

ตอนที่ 01. เด็กเวร! 18+

"ก็แค่ความโสดมันกลับมาอีกครั้ง ไม่มีเธอก็ไม่ตายตัวฉันเชื่อว่าอย่างนั้น"

เสียงเพลงบรรเลงดังกึกก้องไปทั่วทั้งผับแห่งกรุงสยาม กลุ่มวัยรุ่นหลายกลุ่มโห่ร้องชนแก้วกันอย่างสนุกสนาน โดยเฉพาะกลุ่มนี้ 

"กรี๊ดดดด แก! ดูผู้ชายลูกครึ่งคนนั้นสิ! โคตรหล่อเลยว่ะ"

นาเดียร์เด็กสาวหน้าตาหมวยเอ่ยขึ้นด้วยอาการเนื้อตัวสั่นอย่างรุนแรง! จนเพื่อนๆอดหันไปมองหาผู้ชายคนนั้นไม่ได้  ตาคมดั่งพญาเหยี่ยวลำตัวยาวน่าขย้ำ รอยยิ้มหวานเสียจนใจแทบละลาย ภายใต้เสื้อผ้านั้นคงต้องมีกล้ามเป็นมัดๆแน่ๆสาวๆคิด

"ว้ายยย! ยัยเฟย์จ้องอย่างกับอ่านกินผู้ชายคนนั้นแน่ะ ชอบใช่ม๊าๆ" 

น้ำชาสาวน้อยหน้าตาน่ารักแต่ชุดที่สวมใส่ช่างเซ็กซี่ได้ใจเอ่ยขึ้นแซวเพื่อนสาวอีกคนด้วยสีหน้ามีเลศนัย

"ยัยพวกบ้า! มายุ่งอะไรกับสายตาชั้นฮะ!" 

เขมนราหรือเฟย์สาวน้อยหน้าตาโดดเด่นที่สุดในกลุ่มตอยกลับเพื่อนรักด้วยท่าทางกลบเกลื่อน ทั้งสามคนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ม.ปลาย และตอนนี้ก็ถึงเวลาเผชิญโลกกว้างแล้ว วันนี้เป็นวันที่ทั้งสามย้ายมาอยู่กรุงเทพเป็นวันแรก เพราะต่อไปนี้คงต้องย้ายมาปักหลักเรียนมหาลัยต่อที่นี่และสถานที่บันเทิงแห่งนี้ก็เป็นที่ชื่นชอบของพวกหล่อนๆเช่นกัน

"อย่ามัวแต่ด่ากันสิย่ะ พี่คนนั้นเขามองมาทางเราด้วยอ่า เขิน! ฮายย!“

นาเดียร์ไม่รอช้ารีบทอดสะพานให้หนุ่มชาวกรุงทันที หัวใจของเขมนราแทบหยุดเต้น เมื่อสายตาคมดั่งเหยี่ยวนั้นหันมาทางเธอ แถมเขายังยกแก้วเชิญชวนเธออีกเสียด้วย ตาย! ยัยเฟย์แกตายแน่! 

"กรี๊ด! ยัยเฟย์อย่ารอช้าเพื่อนรัก เขาเสนอแกต้องสนอง ไปเลยๆสนับสนุนให้เพื่อนมีสามีค้า"

น้ำชาเอ่ยด้วยน้ำเสียงใกล้เมา ในระหว่างที่น้ำชากำลังกล่อมเพื่อนนั้นอยู่นั้น ผู้ชายคนที่ว่าก็เดินเข้ามาหากลุ่มสาวๆด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เบื้องหลังของความชุลมุน นาเดียร์ยกแก้วเหล้าขึ้นมาพร้อมคิดแผนร้ายอยู่ในหัว 

"ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าพอมีเวลาทำความรู้จักกับผมสักครู่”

น้ำเสียงหล่อเข้มของเรย์วาติเอ่ยขึ้นอย่างแพรวพราว คารมแบบนี้เขาใช้มานักต่อนักแล้ว ไม่เคยพลาด ดูสาวๆพวกนี้สิ หน้าตาอ่อนต่อโลกยิ่งนัก นี่หวังว่าเขาคงจะไม่ติดคุกข้อหาพรากผู้เยาว์ใช่ไหม? 

"เอ่อ ....คือว่า" เขมนราอ้ำอึ้งอยู้พักใหญ่ สายตาของชายหนุ่มตรงหน้าทำให้เธอพูดไม่ออกอยู่เกือบนาที

"ยัยเฟย์มีเวลาแน่นอนค่ะคุณพี่ขา แต่ก่อนอื่น ช่วยดื่มแก้วนี้โชว์สักนิดได้ไหมคะ"

นาเดียร์ยิ้มจนตาแทบปิด พร้อมยื่นแก้วตรงหน้าให้ชายหนุ่มหน้าคมตรงหน้า เรย์วาติเลิกคิ้วเล็กน้อยด้วยความสงสัย สาวน้อยพวกนี้มากแปลก เขาเพิ่งเคยถูกขอให้ดื่มเป็นครั้งแรกก็วันนี้ แต่ก็ช่างเหอะ! ถ้าหากดื่มแล้วได้สาวน้อยชุดแดงนั่นมานั่งจิบเหล้าด้วยสักคืนก็คงพอทนอยู่ ไอ้ใจจริงเขาก็อยากจะขย้ำหล่อนอยู่หรอก โดยเฉพาะหน้าอกตูมๆนั่นมันทำให้เขาชอบใจยิ่งนัก แต่ดูจากหน้าตาเขาก็กลัวติดคุกอย่างที่ว่า หล่อนยังเด็กเกิน! ปล่อยให้ได้ไปเจอคนที่ดีกว่าเขาเถอะ วันนี้ขอเเค่ได้นั่งมองหน้านวลเนียนนั่นสักคืนก็เป็นพอ

"ถือซะว่าดื่มแก้วนี้แลกกับตัวยัยเฟย์แล้วกันนะคะ"

"ยัยเดียร์!"

เขมนราแทบจะจับเพื่อนมาตบซะให้หายปากดี ยัยเพื่อนบ้า มาขายฉันแบบนี้ได้ยังไง ในขณะที่เขมนรากำลังเขินขึ้นหน้านั้นเรย์วาติก็หันไปหยิบแก้วใบนั้นขึ้นมาดื่มจนหมดอย่างไม่รีรอ เขมนราเพียงได้แต่ยืนหน้าเหวอมองเขาอย่างอึ้งๆ ซวยแล้วเฟย์เอ้ย

"ผมเอาตัวเพื่อนคุณไปได้แล้วใช่ไหม"

ชายหนุ่มถามนาเดียร์แต่สายตากลับไปหยุดอยู่ที่ใบหน้าของเขมนราด้วยเล่ห์เสน่ห์ที่แสนแพรวพราวยิ่งนัก 

"เชิญค่ะ รบกวนช่วยส่งยัยเฟย์กลับหอพักด้วยนะคะ บาย“

น้ำชาเป็นคนเอ่ยลาเพื่อนรักที่ถูกหนุ่มหล่อเดินลากเข้าไปนั่งมุมที่เขาจากมาด้วยท่าทางรื่นเริงที่จะได้เห็นเพื่อนสาวมีความสุข  

"แกว่าคืนนี้จะรอดป่ะว่ะ"

"รอดก็แปลก"

นาเดียร์ยักคิ้วใส่คนถาม น้ำชากำลังทำหน้างง ว่าทำไมเพื่อนสาวถึงได้มั่นใจขนาดนั้น 

"เเต่เฟย์ไม่ใช่คนง่ายน่ะเว้ย ขนาดไอ้อาร์ทคบมาเป็นปียังไม่ได้เเตะขาอ่อนเลย" 

"เห็นเหล้าแก้วเมื่อกี้ม้ะ" 

นาเดียร์กับน้ำชาหันไปมองหน้ากันแล้วยิ้ม ก่อนที่ทั้งคู่จะหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ ผู้ชายคนนี้เเหละเหมาสมที่จะเป็นพ่อของลูกยัยเฟย์ที่สุดแล้วโว้ย

"ผมเรย์วาติครับ เรียกผมว่าเรย์ก็พอ ไม่ทราบว่าคุณ....." 

เรย์วาติเอ่ยถามคนข้างๆด้วยน้ำเสียงสุภาพ 

"เขมนราค่ะ เรียกเฟย์ก็พอค่ะ" 

หญิงสาวตอบพร้อมรอยยิ้ม ผู้ชายคนนี้ได้มองใกล้ๆแล้วยิ่งหล่อ มันจะผิดมั๊ยนะถ้าคืนนี้เธออยากลองนอนกับเขาดู เขมนรารีบส่ายหน้าหนีความคิดอันแสนวิปริตทันที บ้า! เจอกันยังไม่ถึงชั่วโมง อยากได้เขาเป็น'ผัว'แล้วหรือยัยเฟย์ ดูจากท่าทางขี้หลีไม่น้อยเลยน่ะนั่น 

"ครับคุณเฟย์ ผมว่าเราไปหาที่เงียบๆคุยกันสองคนดีไหมครับ"

เรย์วาติขยิบตาให้คนตรงหน้าหนึ่งที ก่อนที่เขมนราจะพยักหน้าตกลงอย่างอายๆ ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เธอตอบตกลงไปแบบนั้น หรือว่าต่อมความกร้านโลกของเธอมันกำลังทำงานน่ะ หัวใจมันกำลังเต้นผิดจังหวะแปลกๆ อารมณ์บางอย่างมันกำลังพลุกพล่านอยู่ในร่างกายราวกับกำลังรอเวลาระเบิด 

"แปลกว่ะ ทำไมยัยเฟย์มันดูสงบกว่าปกติว่ะ“

นิชาเอ่ยขึ้นในขณะที่กำลังมองเพื่อนสาวเดินตามผู้ชายหน้าหล่อไปอย่างไม่ขัดขืน 

"ฮ่า ง่ายจะตาย ข้อหนึ่งยัยเฟย์มันเริ่มตอบสนองกับฤทธิ์ยาของฉัน และข้อสองมันกำลังเมา แกลืมแล้วเหรอว่าเวลามีสติกับเวลาเมาเนี่ย มันต่างกันลิบลับแค่ไหน"

นาเดียร์อธิบายให้เพื่อนรักสติช้าฟังอย่างถี่ถ้วนจนนิชาถึงบางอ้อ ไม่อยากจะนึกสภาพเลย ว่าพรุ่งนี้เช้าพี่ชายสุดหล่อคนนั้นจะโดนยัยเฟย์แผลงฤทธิ์อะไรใส่บ้าง แค่คิดก็ขนลุกขนชันแล้ว

ภายในห้องหรูชั้นบนของผับ เรย์วาติกับเขมนรากำลังนั่งจิบไวน์อยู่ที่หน้าระเบียงด้วยบรรยากาศแสนโรแมนติก แต่ทว่าร่างกายของเขมนรานั้นเริ่มร้อนรุ่มขึ้นทุกวินาที ไม่ว่าเครื่องปรับอากาศจะเย็นฉ่ำขนาดไหนก็ไม่อาจทำให้เหงื่อของเขมนราหยุดไหลได้ 

"เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ดูอาการไม่ค่อยดีเลย"

เรย์วาติเอ่ยถามเมื่อเห็นคนตัวเล็กเริ่มนั่งยุกยิกตลอดเวลา ราวกับว่าเธอกำลังทรมาน? 

"คือ เฟย์ร้อนจังเลยค่ะ ร้อนมากถึงมากที่สุด"

เขมนราไม่ได้พูดเพียงอย่างเดียว แต่เจ้าหล่อนยังถือโอกาสถอดเสื้อคลุมออกอีกด้วย ชุดเดรสสีแดงรัดรูปพอดีตัวกำลังถูกมือเล็กลูบไล้ด้วยอาการแปลกประหลาด หน้าอกโหนกนูนที่โผล่พ้นออกมาโชว์แก่สายตาทำให้เรย์ว่าติเริ่มลอบกลืนน้ำลายด้วยเช่นกัน 

"อู้ย ใหญ่จังว่ะ"      "คุณเรย์พูดว่าอะไรนะคะ"                          "เอ่อ ปะเปล่าครับ ถ้าคุณร้อนมากจะอาบน้ำสักหน่อยก็ได้น่ะครับ ผมรอดู! เอ้ย ผมจะนั่งรออยู่ตรงนี้"                             เรย์วาติเริ่มมีอาการหื่นขึ้นสมองแล้วเช่นกัน มันน่าแปลกยิ่งนัก ทำไมวันนี้อารมณ์ภายในกายของเขาถูกจุดติดได้ง่ายมากเป็นพิเศษ

"ฟู่ว! ก็ดีนะคะ เฟย์เริ่มไม่ไหวแล้ว"

เมื่อเจ้าของห้องอนุญาติเขมนราจึงเข้าไปอาบน้ำเพิ่อลด'ความต้องการ'ที่มีเอ่อล้นจนร่างของเธอกำลังทรมาน ร่างบอบบางลงไปแช่ในอ่างน้ำด้วยอารมณ์กามที่กำลังพริ้วไหว โอย! ทำไมเธอถึงรู้สึกต้องการให้ใครมาเติมเต็มมากขนาดนี้นะ

อีกด้านหนึ่งนอกห้องน้ำ เรย์วาติเดินวนไปวนมาในห้องจนเหงื่อแตกพลั่กๆ อารมณ์แห่งราคะกำลังลุกโชน ตาย! ถ้าหากเขาไม่ได้ปลดปล่อยตอนนี้เขาต้องตายแน่ๆ! แต่เหมือนสวรรค์จะรู้ใจเขาดีเหลือเกิน เมื่อจู่ๆประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออกพร้อมกับร่างขาวนวลที่กำลังแตกเนื้อสาวของเขมนรากำลังโชว์แก่สายตาเขาอยู่

"คุณเรย์ขาา ช่วยเฟย์ด้วย เฟย์จะตายแล้ว อ๊าาา!“

เขมนราครางชื่อเขาด้วยเสียงอันแสนเย้ายวนก่อนที่นิ้วเรียวของสาวน้อยจะแหวกกลีบกุหลาบของตัวเองเข้าไปด้านในเพื่อช่วยตัวเองให้สุขสม เขากลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอเมื่อได้เห็นภาพนั้น

เรย์วาติครางเสียงกระหึ่มในลำคอ สองเต้าของหล่อนนั้นช่างยั่วยวนหน้าจับบีบเล่นยิ่งนัก ดูสิ! หน้าตาของคนที่กำลังช่วยตัวเองแลดูโคตรมีความสุข ความตั้งใจที่จะขอเพียงแค่จูบแม่สาวน้อยตรงหน้าดูจะหายไปหมดแล้วเมื่อเขาได้เจอแบบนี้ ในเมื่อเด็กสมัยนี้ชอบยั่ว! คนชั่วๆแบบเขาก็จะจัดให้! 

"ซี๊ดดด! น่ากระแทกที่สุดเลยครับ เด็กดี!" 

คนหื่นกามรีบถอดเสื้อผ้าของตนเองออกพร้อมเหวี่ยงออกไปอย่างไม่สนใจใยดีว่าเสื้อผ้าพวกนั้นจะแพงแสนแพงขนาดไหน เมื่อเขาวิ่งไปถึงร่างแน่งน้อยที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่นั้น เรย์ว่าติก็รีบกระชากคนตัวเล็กเข้ามาสู่บทจูบในทันที เขมนรามึนงงกับรสจูบแสนแปลกประหลาดไปชั่วขณะ ถึงแม้ว่าจะไม่เชี่ยวชาญสาวน้อยก็ปรับตัวได้เป็นอย่างดีเพราะอารมณ์ของเธอตอนนี้มันเตลิดไปไกลแล้ว มือน้อยเริ่มซุกซนคว้าหมับไปยังอาวุธร้ายแล้วเคล้นคลึงมันด้วยความสนุกมือ

อ่าาา เธอชักทนไม่ไหวแล้วสิ

"ไม่ไหวแล้ว ได้โปรดเข้ามาในตัวฉัน!" 

คำอ้อนวอนนั้นฟังดูเหมือนคำสั่งมากว่า เมื่อใบหน้าอันแดงซ่านของเขมนรากำลังจ้องตากับคนตรงหน้าอย่างลึกซึ้ง ความรู้สึกของเขาก็แทบจะระเบิดออกมา! นี่เป็นครั้งแรกที่เรย์วาติรู้สึกว่าตัวเองมีความต้องการมากเสียจนไม่ต้องเสียเวลาเล้าโลมอะไรมากมาย 

"ฉันก็หิวเธอจะแย่อยู่แล้วแม่โคนม" 

เขาว่าพร้อมกับอุ้มคนตัวเล็กขึ้นไปวางไว้บนเตียงก่อนจะกระแทกตัวตนของตัวเองใส่เข้าไปในกลีบกุหลาบแสนยั่วยวนครั้งเดียวจนมิดลำ แต่มีอะไรบางอย่างกำลังทำให้คนใร้ร่างเผลอร้องออกมา พร้อมกับความรู้สึกผิดปกติที่เรย์ว่าติสัมผัสได้ 

“อะอ๊ะ เจ็บ!”

"โอ้วว แม่สาวน้อยบริสุทธิ์ เธอเป็นเมียฉันแล้วนะ ฮะฮ่า" 

จู่ๆเรย์วาติก็ระเบิดหัวเราะออกมาอย่างไม่รู้ตัว ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เขาตีตราเธอไว้แบบนั้น แต่ความรู้สึกตอนนี้มันช่างดีเหลือเกิน! ทุกแรงเสียดสีเข้าออกมันช่างพริ้วไหวเหมือเธอกำลังลอยอยู่บนปุยนุ่น ความเจ็บปวดเมื่อกี้มลายหายไปหมดทันทีที่คนบนร่างขยับตัว 

"อ่า อื้มม ใหญ่กว่าที่คิดแฮะ" 

คนที่กำลังเมาในอารมณ์กามเอ่ยขึ้นมาพร้อมหัวเราะปนกับเสียงคราง ยอดบัวงามสองอันกำลังกระเพื่อมขึ้นลงพร้อมกันจนเรย์วาติอดใจไม่ไหวก้มลงไปดูดอย่างเมามันส์ตามจังหวะของสะโพกที่กำลังบรรเลงบทรักอยู่ 

"โอ้วว ซี๊ด ฉันใกล้จะเสร็จแล้วที่รัก เร็วชิบ"

เขาว่าพร้อมเร่งจังหวะทันทีเมื่อใกล้จะไปถึงจุดสุดยอด

"อื้มม อ๊าา เร็วอีกหน่อยค่ะ คุณเรย์ขาา“ เขมราว่าพร้อมใช้มือสะกิดเม็ดทับทิมของเขาจนต้องร้องขอขีวิต

"กรี๊ดดดดด/อ๊าาา”

เมื่อทั้งคู่ได้ไปถึงจุดหมายปลายทางก็ช่วยกันครางออกมาอย่างสุขสม แต่ทว่าฤทธิ์ยาน่ะหรือจะจางหายไปง่ายๆ

"อะไร แค่นี้ก็หมดแรงแล้วเหรอคะ"

หญิงสาวพูดออกมาพร้อมลุกขึ้นคร่อมคนตัวโตด้วยทางทางกร้านโลกอย่างไม่สนใจรอยเลือดสีแดงสดที่ติดอยู่บนแก่นกายอันใหญ่เลยสักนิดจนเรย์วาติต้องกระตุกยิ้มพราว คราวนี้แหละหล่อนจะได้รู้จักเรย์วาติทุกซากทุกมุมแบบของจริง!

เมื่อกี้เขาแค่ซ้อม!

"เกมส์นี้เฟย์ขอเป็นคนคุมนะคะ"

เธอว่าพร้อมก้มลงไปจูบเขาอย่างดูดดื่มก่อนที่จะได้รับเสียงตอบกลับมา

"ได้ครับ แต่เเค่เกมส์เดียวนะ เพราะต่อจากนั้น ผมขอเหมาทั้งหมด!“

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็สาดซัดแรงกายและแรงใจให้กันจนกว่าจะหมดราตรี ร้อยแปดท่าเรย์วาติงัดมาสอนให้เขมนราจนหมดสิ้น กลิ่นกายสาวมันช่างหอมหวานยิ่งนัก เซ็กส์ครั่งนี้มันวิเศษได้ใจจนเขาจะต้องจดจำไปชั่วชีวิต

หลายชั่วโมงต่อมา

รุ่งเช้าอันแสนสดใสของผู้คนมากมายหลายชีวิต แต่สำหรับเขมนรามันไม่ใช่! ผู้ชายที่นอนอยู่ข้างกายเธอมันเป็นใคร? สภาพห้องเละเทะไม่มีชิ้นดี! บนรอยตัวมีรอยแดงๆเต็มไปหมด! หมดกันความสาวของฉันที่รักษามา!

นายเป็นใคร! ทำไมถึงกล้าทำกับฉันแบบนี้

เขมนรานั่งกำมือตัวเองเเน่นเพื่อรอจังหวะที่ผู้ชายข้างๆจะรู้สึกตัวตื่น คำด่าทอของเธอถูกพ่นอยู่ในสมอง และมันจะระเบิดออกมาในอีกไม่ช้า! 

ถ้าจะให้พูดตามตรงคือ เธอตื่นมาแล้วจำอะไรไม่ได้สักนิด! นั่นยิ่งทำให้เธอโมโหตัวเองและโมโหคนหน้าหล่อที่นอนหลับใหลไม่รู้เรื่องราวอยู่ข้างๆเธอในตอนนี้ด้วย!

 "อื้มม ตื่นแล้วเหรอครับที่รัก" ไวกว่าความคิด เรย์วาติรู้สึกตัวขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มที่เธอไม่อยากจะเห็นเลยสักนิด!

กล้าดียังไงถึงมาเรียกเธอว่าที่รัก!!

คุณเป็นใคร?"

"จุ๊ๆๆ อย่าเพิ่งพูดอะไรไป ผมคิดว่าเมื่อคืนนี้คุณทำดีมากน่ะ ผมแม่งโคตรมีความสุข" 

เรย์ว่าติที่ยังไม่รู้ว่าชะตาชีวิตของตนจะเป็นอย่างไรหันไปหยิบกระเป๋าเงินของตนออกมาแล้วเปิดออก หยิบแบงค์พันห้าใบออกมายื่นให้หญิงสาวตรงหน้า แต่สิ่งที่ชายหนุ่มได้รับกลับมาก็คือ