บทที่ 3

Ep 03

ผมเดินออกมาทันเวลาพอดี และดูเหมือนอิงฟ้ากับเชียร์จะตกใจกันมากที่ผมบอกว่าอิงฟ้าคือแฟน..หลอกๆ ของผม

"พี่เหนือมีแฟนแล้วเหรอคะ"

"อืม เธอมีธุระอะไรรึเปล่า" ผมเอ่ยถามเชียร์ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ยอมรับตรงๆว่ายังมีความรู้สึกกับเชียร์อยู่ แม้เวลาจะผ่านไปนาน..แต่ก็ไม่ได้ทำให้ผมลืมเธอได้เลยทั้งที่เราสองคนเลิกกันด้วยความเจ็บปวดทั้งคู่

"เชียร์มีเรื่องจะถามพี่เหนือ พอจะมีเวลาว่างคุยกันไหมคะ"

"เวลาว่างเหรอ.." ผมหันมามองอิงฟ้าที่ยืนนิ่งอยู่ข้างๆ ก่อนจะยกแขนขึ้นมาโอบไหล่เธอเพื่อการแสดงที่สมจริงกันหน่อย "เวลาว่างส่วนมาก พี่ให้แฟนพี่หมดแล้ว แต่ถ้าเป็นเชียร์พี่ก็พอมีสักสองสามนาทีได้"

"เชียร์คุยไม่นานหรอก นะคะ"

"เข้ามาก่อนสิ" ผมพยักหน้าให้อิงฟ้าเป็นเชิงบอกให้เธอเข้ามานั่งรอในห้องนั่งเล่นส่วนผมกับเชียร์ก็ออกมาคุยกันที่ระเบียงห้อง ผมหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบและพ่นควันสีขาวออกจากปาก รอฟังสิ่งที่เชียร์จะถาม

"พี่เหนือรักผู้หญิงคนนั้นจริงๆเหรอ"

"ถามทำไม"

"เชียร์..ยังรักพี่เหนืออยู่นะคะ เชียร์ขอโทษกับทุกอย่างที่ผ่านมา เราสองคนกลับมาคบกันอีกได้ไหม"

"เธอว่ามันสายไปไหม เธอก็รู้ว่าเราสองคนจบกันยังไง เราสองคนต่างเจ็บปวดด้วยกันทั้งคู่ จะให้กลับไปคบกันอีก มันไหวเหรอ" ผมเอ่ยถามเธอไปตรงๆ จะให้กลับไปคบกันเหมือนเดิม มันไม่ได้แล้วไหมวะ นึกถึงวันที่ต่างคนต่างพูดคำนั้นออกมาแล้วหัวใจผมเหมือนเข็มนับพันทิ่มแทงไม่หาย

"ให้เวลาเราสองคนพิสูความรักที่มีต่อกันได้ไหมคะ เชียร์รู้ว่าพี่เหนือยังไม่หมดรักเชียร์"

"คงไม่ เพราะฉันรักแฟนฉันมาก"

"แฟนคนนั้น พี่เหนือเจอเขาที่ไหน เท่าที่รู้มาพี่เหนือยังไม่มีแฟนนิ หรือผู้หญิงคนนั้นพี่เหนือซื้อเธอมานอนด้วยเหรอ"

"พูดอะไรให้เกียรติแฟนฉันด้วย"

ครืด..

อิงฟ้าเปิดประตูออกมาพอดีทำให้เชียร์หันไปมองเธอ ผมส่ายหน้าไปมาน้อยๆ ส่งสัญญาณให้อิงฟ้าไม่ต้องพูดอะไรมาก

"รักกันจริงๆหรือแค่เล่นละครตบตาเชียร์คะ" เอาล่ะ ผมต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้เชียร์เลิกสงสัยสักที ผมหันมาสบตากับอิงฟ้าที่กำลังทำหน้ามึนงงก่อนที่จะตวัดมือขึ้นมาประคองใบหน้าเธอไว้แล้วจูบอิงฟ้าต่อหน้าเชียร์

อึก!

เสียงอิงฟ้าสะอึกดังมากจนผมต้องกดริมฝีปากลงอีกเพื่อปิดผนึกริมฝีปากเธอไม่ให้เสียงสะอึกเล็ดลอดออกมาอีก ผมค้างริมฝีปากไว้นานหลายนาทีและเมื่อแน่ใจว่าอีกฝ่ายยอมเชื่อแล้วค่อยผละปากออกจากกลีบปากอวบอิ่ม ผมเห็นอิงฟ้าทำตาโตและยื่นนิ่งเหมือนร่างกายเธอถูกสาป

"เชียร์จะยอมเชื่อก็ได้ว่าพี่เหนือกับผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนกัน"

"อย่ามายุ่งกับแฟนฉันเลยค่ะ แหนเก่าก็อยู่ส่วนแฟนเก่าไปเถอะ อย่ามาวุ่นวายกับเราเลย" อิงฟ้าพูดขึ้น ผมเลยไม่พูดอะไรต่อ ให้เธอพูดบ้างก็ดีเพราะเชียร์จะได้เชื่อและไม่มายุ่งกับผมอีก

"ทำไมแฟนพี่เหนือถึงได้ทำหน้าเหมือนไม่เคยโดนจูบเลยล่ะ" ผมรีบหันมามองอิงฟ้าอีกครั้ง เธอทำตาโตและยังยืนนิ่งและผมต้องยกแขนขึ้นมาโอบไหล่เธอไว้แน่น ก่อนที่จะประกบปากจูบอีกครั้ง

"อื้อ~" อิงฟ้าเอามือทาบอกผมและออกแรงดันเบาๆ ผมรีบถอดจูบออกทันทีและรีบพาอิงฟ้าเดินมาที่ห้องนอน

"พี่เหนือ..ทำอะไรเนี่ย เราไม่ได้ตกลงกันถึงเรื่องจูบนิ"

"เดี๋ยวมาอธิบาย ตอนนี้เธอเข้าห้องนอนไปก่อน"

"ค่ะ" อิงฟ้าพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย ผมรีบผิดห้องนอนแล้วเดินมาหาเชียร์ที่ยังไม่ออกไปจากห้อง

"แฟนฉันไม่พอใจที่เธอเข้ามาแบบนี้ และยังพูดจาแบบนี้อีก"

"เชียร์คิดว่าพี่เหนือกับแฟน..."

"กลับไปได้แล้ว และอย่ามาที่นี่อีก"

"ก็ได้ๆ เชียร์กลับก็ได้ค่ะ เอาไว้เราสองคนมาเจอกันอีกนะคะ"

"อย่ามาเจอกันอีก"

"ก็ได้ค่ะ งั้นเชียร์กลับก่อนนะคะ" เชียร์หันหลังให้ผม เหมือนเธอจะเดินออกไปทันทีแต่กลับหันมามองหน้าผมและพุ่งมาหอมแก้มโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว

"เฮ้ย! อยากถูกหมัดหนักๆ หรืออยากถูกตีนวะ!" ผมไม่ได้ขู่แน่นอน แต่เหมือนคำพูดผมจะทำให้เชียร์หัวเราะนะ มันน่าขำตรงไหน

"โหดไม่เปลี่ยนนะคะ กลับก็ได้ค่ะ" ทันทีที่เชียร์เดินออกไปจากห้องผมก็รับเดินมาหาอิงฟ้าในห้องนอน เธอนั่งอยู่ปลายเตียงพร้อมมองมาที่ผม

"พี่เหนือจะอธิบายยังไง?"

"ถ้าไม่ทำ เชียร์ก็ไม่เชื่อ"

"เหรอคะ ต้องเล่นถึงเนื้อถึงตัวกันแบบนี่เลยเหรอ"

"..."

"ก็ได้ค่ะ ถ้าทำแบบนี้อิงขอคิดค่าตัวแพงหน่อยนะ"

"..." ผมยืนนิ่ง ปากมันไม่ขยับเนี่ยสิ เตรียมคำพูดไว้มากมายแต่พอเห็นหน้าอิงฟ้ากลับไม่กล้าพูดอะไร

"ไม่ชอบกินเด็ก แต่แฟนเก่าเป็นเด็กเนี่ยนะ หึหึ..น่าขำจัง"

"..เด็กบางคนมันก็น่ากิน"

"เหรอคะ"

"อืม.." ผมเดินเข้าไปประชิดตัวอิงฟ้าแล้ววางมือคร่อมตัวเธอไว้

"ทะ..ทำอะไร" อิงฟ้าถามผมเสียงสั่น

"หึหึ..ทำไม กลัวเหรอ"

"เหอะ! ใครกลัว ไม่มีค่ะ"

"ปากดี"

"ไม่ยักรู้ว่าพี่เหนือเป็นคนกวน...ด้วย"

"หึหึ ฉันกวนอย่างอื่นก็ได้นะ"

"โอ๊ย! ไม่คุยด้วยแล้ว โอนเงินมาด้วยนะคะ จูบเมื่อกี้หมื่นหนึ่ง จูบสองครั้งก็สองหมื่นโอนมาด้วย" อิงฟ้าบอกเบอร์โทรตัวเองเพื่อให้ผมโอนเงิน

"เดี๋ยวโอนแล้วกัน"

"ค่ะ!"

————————————————