ตอนที่ 5 ชนแล้วหนีงั้นเหรอ

เธอมองหน้าหมอจนตาเยิ้มแอบพึมพำในใจแล้วฉีกยิ้มพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะเบาๆอย่างลืมตัว

หมอหนุ่มเห็นดังนั้นแอบอมยิ้มขำอยู่ข้างเธออย่างเงียบๆ แล้วเอ่ย

" ตอนนี้คุณฟื้นแล้ว ถ้าหากปวดหัวจนรู้สึกคลื่นไส้อาเจียนก็กดออดเรียกพยาบาลได้เลยนะ พวกเขาจะมาดูอาการคุณทันที "

เพลงพิณไม่ตอบ เอาแต่ยิ้มหวานให้หมอราวกับว่าไม่รู้สึกเจ็บหรือปวดหัวใดๆอีก

เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอหลงไหลและคลั่งไคล้ผู้ชายแบบนี้

และมีเพียงหมอคนเดียวคนแรกที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้

หมอเห็นท่าทางของเพลงพิณที่มองเขาจนตาหวานเยิ้มเขาจึงเอ่ยแซวว่า

" คุณเป็นคนไข้ที่ยิ้มเก่งและเข้มแข็งที่สุดเท่าทีผมเคยเจอมาเลยนะ "

" เหรอคะ สงสัยเป็นเพราะคุณหมอเก่ง เลยทำให้คนไข้อย่างฉันยิ้มได้แบบสบายเลยค่ะ "

หมอหนุ่มยิ้มแล้วเอ่ยต่อว่า

" เหรอครับ งั้นผมขอให้คุณหายเร็วๆนะ จะได้ไม่เสียเวลาเที่ยวของคุณ "

" ขอบคุณค่ะ "

พยาบาลที่ยืนข้างหลังหมอ ชินกับสายตาผู้หญิงที่มองหมอแบบนี้แล้ว

แต่สำหรับเคสเพลงพิณเธอเห็นว่าหมอดูใส่ใจคนไข้เคสนี้เป็นพิเศษจึงเอ่ยถามขึ้นว่า

" หมอกู้คะ ต้องจ้างพยาบาลมาดูแลพิเศษมั้ยคะ "

เพลงพิณได้ยินพยาบาลเอ่ยถามดังนั้น เธอจึงรีบเอ่ยปฏิเสธทันทีว่า

" โอ๊ะ! ไม่ ไม่ต้องขนาดนั้นค่ะ ฮี่...ฉันดูแลตัวเองได้ "

พยาบาลสาวมองหน้าหมอกู้เพื่อรอการตัดสินใจของเขา หมอจึงเอ่ยว่า

" ไม่ต้องหรอก "

จากนั้นหมอก็ตรวจดูอาการของเพลงพิณแล้วเอ่ย

" ตอนนี้ไม่มีอะไรน่าห่วงแล้ว คุณนอกพักเถอะ เดี๋ยวตอนเย็นผมจะมาเยี่ยมคุณอีกครั้ง "

" ขอบคุณค่ะ "

เพลงพิณเอ่ยตอบพร้อมรอยยิ้ม แล้วหมอก็หมุนตัวเดินออกจากห้องของเธอ

เพลงพิณนั่งยิ้มด้วยแววตาหวานเยิ้มเคลิ้มไปกับความหล่อของหมอกู้เข้าเต็มเปา

" ผู้ชายจีนงานดีแบบนี้นี่เอง มิน่าล่ะเขาถึงอยากมาเป็นสะใภ้จีนกัน หล่อลากใจ "

หมอกู้คืออาหารตาอาหารใจชั้นเยี่ยมของเพลงพิณเลยทีเดียว

แม้เธอจะเป็นผู้หญิงที่อายุย่างเข้า 23 ปี แต่เธอกลับไม่เคยมีประสบการณ์ในเรื่องความรักมาก่อน เพราะเธอไม่เคยมีแฟนเลย

ไม่ใช่เพราะเธอไม่สวย เธอเป็นคนสวย เป็นคนน่ารักที่มาตรฐานสูง เป็นคนช่างเลือก ในมหาลัยที่เธอเรียนอยู่ ไม่มีใครถูกใจเธอสักคนเลย

ทุกครั้งที่มีหนุ่มหล่อมาจีบ เมื่อไม่ถูกใจ เธอจะมองแรงใส่อย่างเย็นชาบางครั้งก็ทำตาขวางใส่

เธอเป็นคนตาดุ เวลามองแรงหรือทำตาขวางใส่ใครก็ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้แล้ว

แม้เธอจะเป็นแบบนี้ แต่เธอใจดีกับเด็ก กับคนแก่สุดๆ รวมถึงคนที่บกพร่องทางด้านร่างกายและคนที่จนกว่าเธอ

แต่พอมาเจอหมอกู้ก็ถูกใจเข้าเต็มๆ สำหรับเธอแล้วนับว่าเป็นพรหมลิขิตกามเทพมือใหม่แผลงศรลงกลางใจเธอพอดี

" หมอกู้คนนี้ ดีต่อใจสุดๆ คนนี้แหละหลานเขยของคุณย่า ฮิ ฮิ มีความสุข จะรุกให้หนักเลย "

เธอปลื้มหมอกู้หนักมาก เรียกได้ว่าเป็นรักแรกหรือคลั่งรักผู้ชายได้เลย

เธอนอนบนเตียงรอหมอกู้มาเยี่ยมอย่างตั้งหน้าตั้งตารอ กินยาตามที่หมอกู้จัดให้

พอหมอกู้เลิกงานก็เดินมาที่ห้องของเพลงพิณ เขาเปิดประตูเข้ามาในห้อง

มายืนข้างเตียงเธอแล้วปรับเตียงให้ส่วนหัวยกขึ้น จากนั้นก็เอ่ยถามเสียงอ่อน

" เป็นไงบ้าง ยังปวดหัว หรือคลื่นไส้อาเจียนอยู่มั้ย "

เพลงพิณดีใจที่หมอกู้มา เอาแต่จ้องหน้าสบตากับเขาราวกับเด็กน้อยได้ของเล่นชิ้นโปรด แล้วเธอก็เอ่ยตอบหมอไปว่า

" ไม่แล้วค่ะ คงเป็นเพราะยาคุณหมอดี "

อ่อยแรง อ่อยไม่หยุด ทั้งสีหน้า แววตาและคำพูด หมอกู้ได้แต่ยิ้มอ่อนอย่างเอ็นดูแล้วเอ่ย

" ดีแล้วล่ะ งั้นคุณนอนพักผ่อนให้มากๆนะ อย่าเพิ่งคิดอะไร คืนนี้จะมีพยาบาลมาดูแลและอยู่เป็นเพื่อนคุณนะ "

เพลงพิณได้ยินดังนั้นก็รีบเอ่ยปฏิเสธราวกับเด็กน้อยว่า

" ฉันไม่ต้องการพยาบาลค่ะ "

หมอกู้ถึงกับเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยและไม่เข้าใจ เพลงพิณจึงเปลี่ยนเรื่องคุยเอ่ยถามหมอกู้ว่า

" คุณหมอกู้มีแฟนหรือยังคะ "

" หือ... "

หมอกู้ได้เลิกคิ้วอีกครั้งเมื่อคนไข้ยิงคำถามมาแบบนี้

ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ตัวว่ากำลังถูกคนไข้จีบอยู่ เขาแค่รู้สึกอึ้งที่เพลงพิณรุกหนัก ชนิดไม่สนเทคนิคในการจีบผู้ชายเลย

สำหรับเขา มองว่าเธอค่อนข้างไร้เดียงสามาก

ในความเป็นจริง เพลงพิณไม่รู้เทคนิคอะไรเลยต่างหาก

สำหรับเธอแล้วชอบก็คือชอบ บอกก่อนได้เปรียบ เหมือนการชิงตอบคำถาม

พอเห็นว่าหมอกู้ไม่ตอบอะไรเธอก็เอ่ยต่อแบบเขินๆว่า

" คือฉันคิดว่า จ้างพยาบาลมันเปลืองตังค์เปล่าๆ เอางี้มั้ย

ไหนๆคุณก็เป็นหมอประจำตัวฉันแล้ว และคุณก็เป็นคนช่วยฉัน

คุณก็มาอยู่เป็นเพื่อนฉันเลยสิ ฉันจะไม่รบกวนเวลาพักผ่อนตอนกลางคืนของคุณเลย โอเคมั้ย "

หมอกู้จ้องตาเพลงพิณอย่างไม่กะพริบโดยไม่เอ่ยอะไร

เพลงพิณเริ่มรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยแล้วเอ่ยต่ออย่างไม่ลดละความพยายามที่จะหาโอกาสได้อยู่ใกล้หมอกู้

" ฉัน ฉันไม่รู้จักใครเลย นอกจากคุณที่เป็นผู้มีพระคุณช่วยชีวิต

คนอื่นฉันก็ไม่ไว้ใจทั้งนั้น มันไม่สนิทใจที่จะอยู่ใกล้ ในช่วงเวลาหลับฉันจะหลับสนิทได้ไง จริงมั้ย "

เธอกะพริบตาปริบๆอย่างน่าเอ็นดู หมอกู้นั่งเงียบสักพักจึงเอ่ยออกมาว่า

" ก็ได้ ผมจะมาอยู่เป็นเพื่อนคุณ ผมจะดูแลรับผิดชอบคุณ จนกว่าคุณจะจำอะไรได้ทั้งหมด "

เธอจ้องหน้าหมอกู้ด้วยแววตาใสแป๋วพร้อมกับเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัย

" เอ๋ คุณหมายความว่า ฉันสูญเสียความทรงจำงั้นเหรอ "

" ใช่ ความทรงจำบางช่วงบางตอนของคุณหายไป ไว้คุณหายดีแล้ว

ลองค่อยๆนึกดู ว่าวันที่คุณถูกรถชน มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

บางทีคุณอาจจะจำคนที่ชนคุณแล้วหนีได้ มันจะเป็นการดีถ้าคุณจำคนทำผิดที่ไร้ความรับผิดชอบแบบนั้นได้

ผมจะช่วยคุณเรียกร้องและทวงความเป็นธรรมให้กับคุณ "

" ชนแล้วหนีงั้นเหรอ "

" ใช่ แต่ดูแล้วคนที่ชนคุณน่าจะไม่ธรรมดาถึงขนาดเก็บหลักฐานจากกล้องวงจรปิดไปจนหมด

ไม่เหลือร่องรอยใดๆไว้เลย

อุบัติเหตุของคุณเป็นอุบัติเหตุที่มีเงื่อนงำ หากคุณจำอะไรได้ ห้ามให้คนอื่นรู้ นอกจากผม

เพราะมันอาจจะเป็นภัยต่อตัวคุณเอง "