๓ ผลกรรมที่ก่อ (๒)

“ฉันว่าในข่าวของเจ๊เม้าต้องเป็นจอมชีวันแน่ นางร้ายที่เคยเป็นคุณหนูแต่ตอนนี้ตกสวรรค์ แอบแซ่บกับแฟนของลูกสาวเจ้าของช่องดัง จอมกับคุณด้าฟันธง ได้ข่าวว่าคุณด้าเล่นงานด้วยการถอดออกจากละครทุกเรื่องเลยนะ สมน้ำหน้า...”

คนที่เดินผ่านไม่ทันได้ดูว่าหล่อนนั่งอยู่ตรงนี้ จึงพูดเรื่องที่หญิงสาวสงสัยออกมาจนหมดเปลือก ร่างบางรีบหยิบโทรศัพท์เข้าไปในเพจชื่อดังที่เนื้อหาส่วนมากเน้นไปทางเลือกเม้าดาราที่คนไม่ค่อยรู้ เธอไม่ค่อยเข้ามาอ่านเพราะเห็นเป็นเรื่องไร้สาระ ทว่าพอเจอกับตัวเองบ้างมือไม้ก็สั่น

อ่านทุกบรรทัดด้วยใจวูบโหวง ดวงตากลมสั่นไหวไล่ทุกเนื้อหาของข่าวแล้วพบว่าใบ้จนแทบไม่ใบ้ ตัวอักษรก็เป็นชื่อหล่อน จชว...นั่นคือใบ้แล้วอย่างนั้นหรือ

‘ข่าวล่ามาเร็วค่ะทุกคน เจ๊เม้าได้ข่าวจากวงในว่าวันเดินแบบเครื่องเพชรการกุศล ที่นางแบบคนสวยมีดีกรีเป็นถึงนางร้าย แล้วก็เคยเป็นคุณหนูแตกตกสวรรค์จนต้องกลายเป็นคนธรรมดา ไปแอบแซ่บกับผู้ชายที่มีเจ้าของแล้ว ซึ่งเจ้าของก็ดันเป็นลูกสาวเจ้าของช่องใหญ่ซะด้วยสิ ขอย่อชื่อคุณเธอว่า...จชว...แล้วกันนะคะ คิดว่าสะดวกต่อการเขียนดี ยังไม่หมดแค่นั้นนะคะ คุณเธอแอบแซ่บกับหนุ่มคนนี้มานานแล้ว ไม่สนใจว่าเขามีเจ้าของหรือเปล่า กระเหี้ยนกระหือรืออยากจะเอาอย่างเดียว ได้ข่าวว่าเธอรับงานนั่งกินข่าวกับเสี่ยใหญ่ด้วยนะ ตายแล้ว...ป่านนี้รูไม่กลวงโบ๋ไปแล้วเหรอเนี่ย สงสารก็แต่แฟนตัวจริงที่ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ขอให้คนที่เป็นมือที่สามฉิบหายวายวอดตลอดไปค่ะ!’

มือบางยกขึ้นปิดปากทันทีเมื่ออ่านจบ เธอโกรธจนสั่นไปทั้งกายแต่เหนือสิ่งอื่นใดคือมันเป็นความจริงว่าเธอมีสัมพันธ์ทางกายกับแฟนคนอื่น หญิงสาวจึงไม่อาจปฏิเสธได้เต็มปากนัก ทำได้เพียงกล้ำกลืนฝืนทนเอาไว้

ร่างบางลุกจากโซฟาไม่อาจทนรอได้อีก หล่อนไม่ต้องการตกเป็นเป้าสายตาไปมากกว่านี้ เดินตรงไปทางลานจอดรถแล้วก้มหน้าไม่ยอมเงย จนเห็นว่ารถคันหรูมาจอดข้างตน พออีกฝ่ายเปิดประตูก็พบคนที่อุตส่าห์รอมาสักพัก

“อ้าว มาทำอะไรที่นี่” นิธิดาถามอย่างไม่ยินดียินร้ายกับการเจอกัน

แต่ไม่ใช่หล่อนที่จะทำเฉยเมยได้ หญิงสาวตรงเข้ามาหยุดยืนตรงหน้าคนที่ส่วนสูงน้อยกว่า ยอมรับว่าเดือดดาลพอสมควรเมื่อรู้ว่าตัวเองถูกถอดออกจากละครทุกเรื่องที่รับไว้

“ทำไมต้องถอดฉันออกจากละคร”

“ก็ไม่ทำไม...ไปทำอะไรเอาไว้ล่ะ” ไหวไหล่ไม่สนใจ แล้วถามกลับเสียงขึงขังพร้อมแววตาหาเรื่องเต็มที่ หล่อนไม่ยอมเช่นเดียวกันที่ต้องใช้ผู้ชายร่วมกับคนอื่น แม้จะไม่เคยได้เขาสักครั้งเพราะชายหนุ่มไม่ยอมอยู่ในที่ลับตากันสองคน

เขาเป็นแฟนเธอแค่ในนามเท่านั้น...นี่แหละที่น่าเจ็บใจ

เพราะขณะที่หล่อนรักเขาและพร้อมพลีกายถวาย แต่เธียรกลับไปให้ความสนใจผู้หญิงที่แทบไม่มีอะไรดีเลย

ทำไมต้องเป็นจอมชีวันคนที่เธอเกลียดหน้าตั้งแต่วันแรกที่เห็นด้วย!

“คนที่แย่งผัวชาวบ้านคิดว่าจะได้ดีเหรอ ต่อจากนี้ชีวิตของเธอจะไม่เหลืออะไรเลย...แม้แต่พี่เธียร” พูดจบก็เดินกระแทกแขนอีกฝ่ายแล้วเข้าไปในตึกสูง ปล่อยให้ร่างบางยืนนิ่งพลางยกมือขึ้นลูบหน้า รับรู้ได้ว่าข่าวในแฟนเพจก็คงเป็นฝีมือนิธิดาสินะ

อีกฝ่ายรู้เรื่องของหล่อนกับเธียรอย่างดีจนเผลอคิดไปว่าชายหนุ่มเป็นคนบอกหรือเปล่า เขาถูกจับได้จึงบอกแฟนแล้วโยนความผิดมาให้เธอทั้งหมดใช่ไหม...

สารเลว!

หล่อนกลับมาบ้านแล้วนอนพักตลอดทั้งวันไม่ออกไปไหน ผิดวิสัยเป็นอย่างมากจนคุณนำกมลต้องมาเคาะประตูเพื่อเรียกลูกไปกินข้าว เธอไม่อยากกินแต่เมื่อเห็นบิดาก็ปฏิเสธไม่ได้ กลัวว่าท่านจะสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น จึงจำต้องพยักหน้าแล้วไปกินข้าวกับอีกฝ่าย

“คุณพ่อคะ...คืนก่อนจอมฝันเห็นคุณแม่ด้วยค่ะ ในฝันคุณแม่ยิ้มให้จอม ท่านคงมีความสุขมากแน่เลย” ระหว่างกินข้าวก็ชวนบิดาพูดคุย ท่านยิ้มกว้างออกมาทันทีเมื่อพูดถึงภรรยาที่ล่วงลับไปเมื่อหลายปีก่อน

จำได้ว่าตนซึมอยู่หลายเดือนกว่าจะกลับมาเป็นปกติได้ ภรรยาจากไปเพราะโรคมะเร็งปอด รักษาอยู่นานคิดว่าจะหายแต่กลับทรุดลงเรื่อยๆ จนสุดท้ายก็จากไป หลงเหลือไว้เพียงความทรงจำให้เขากับลูกได้หวนคิดถึง

“พ่อทำบุญให้แม่ทุกวัน ต้องมีความสุขอยู่แล้ว” หล่อนพยักหน้าเห็นด้วยในทันที

อาหารถึงจะไม่อร่อยเหมือนที่แม่ครับทำให้กินมาตลอด แต่บรรยากาศกลับอบอุ่นเป็นอย่างมาก เพราะเมื่อก่อนพ่อแม่ไม่ค่อยมีเวลาให้หล่อน ท่านทำงานหนักจนหญิงสาวต้องเล่นกับตุ๊กตาบ้างหรือพี่เลี้ยงบ้าง พอมาทันนี้ที่ของนอกกายหายวับไปกับตา

จึงมีโอกาสได้นั่งกินข้าวพร้อมหน้าทุกมื้อ เหมือนคุณนำกมลต้องการชดเชยเวลาที่ขาดหายไปให้แก่ลูกสาว แต่คราวนี้เป็นหล่อนเองที่ไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่

“จอม...เหนื่อยเกินไปไหมลูก พ่อว่าเราน่าจะขาย...” เห็นท่าทีเหนื่อยล้าของลูกสาวที่ไม่อาจปิดบังได้ก็นึกสะท้อนใจ ทุกอย่างเป็นความผิดของตนเอง

หากไม่หลงเชื่อในลมปากของเพื่อนที่เข้ามาหลอกก็คงไม่เป็นแบบนี้ คิดว่าเป็นเพื่อนแท้เข้ามาช่วยเหลือ แท้จริงมาหลอกเพื่อหวังเอาบริษัทของตนไป ผลาญทรัพยากรจนหมดแล้วโยนหนี้มาให้เขา ต้องไปกู้ยืนจากทางอื่นแต่ก็จมลงไม่มีขึ้นเลยสักนิด ขายบ้าน ขายรถ ขายของในบ้านมาใช้หนี้ก็ไม่หมดไปสักที

ทว่ายังหลงเหลือสมบัติเพียงชิ้นเดียวที่มีราคาค่างวด เครื่องเพชรหลายสิบล้านที่ภรรยาทิ้งเอาไว้ ทว่าเขาไม่กล้าใช้เพราะอีกฝ่ายฝากมอบให้ลูกสาวในวันแต่งงาน จึงเก็บมันเอาไว้อย่างดี

“ไม่ค่ะ ของชิ้นนั้นเป็นของคุณแม่นะคะ จอมจะไม่ขาดเด็ดขาด” บอกเสียงแข็ง

เธอเองก็สูญเสียทุกอย่างเช่นเดียวกัน แต่จะไม่ยอมเสียเครื่องเพชรชิ้นสุดท้ายของมารดาไปเด็ดขาด คุณนำกลมจึงพยักหน้าเข้าใจ ไม่ได้ว่าอะไรอีกนอกจากรับประทานอาหารแล้วให้ลูกเก็บไปล้างจนสะอาด ค่อยปอกผลไม้มารับประทานด้วยกัน

โทรศัพท์ยังคงแน่นิ่งไม่มีการติดต่อเข้ามา หวังให้ได้สักงานแต่ก็เงียบจนเธอท้อ ส่วนเบอร์และข้อความของเธียรก็ถูกหล่อนบล็อคไปแล้ว ไม่ต้องการติดต่อเขาอีกไม่ว่าจะช่องทางไหนก็ตาม เธอโดนทำร้ายจากทุกทิศทางก็เพราะชายหนุ่มคนเดียว

“ซื้อต้นไม้หน่อยครับ” เสียงตะโกนหน้าบ้านทำให้คนที่กำลังรับประทานผลไม้พลางดูข่าวไปด้วยรีบกุลีกุจอออกไปบริการด้วยความกระฉับกระเฉง หล่อนเห็นท่านมีความสุขก็แย้มยิ้มออกมา

“พ่อไปดูลูกค้าก่อนนะ”

หญิงสาวไม่มีอะไรทำพอดี จึงคิดจะไปช่วยท่านขายของให้คนที่มาดูต้นไม้ ตั้งแต่วันนั้นที่ถูกทำลายสวน ท่านก็กลับมาทำใหม่เองทั้งหมด จนกลับมาเกือบจะครบร้อยเปอร์เซ็นแล้ว บิดารักต้นไม้และชอบอยู่กับสวน ไม่ใช่คนที่เก่งธุรกิจซึ่งข้อนี้คุณปู่ผู้ล่วงลับไปก็ทราบดี

แต่คิดว่าลูกสะใภ้ที่เก่งงานบริหารจะช่วยได้ สุดท้ายมารดาหล่อนมาจากไป งานจึงต้องอยู่ในมือพ่อและพังลงไม่เป็นท่า...

“คุณเธียร...” เดินออกมาจากบ้านก่อนชะงักเมื่อพบลูกค้าที่สวมเสื้อเชิ้ตราคาแพงกับกางเกงแสลคและรองเท้าหนังเข้ามายืนดูต้นไม้ เขาหันมามองหล่อนพร้อมยกยิ้มมุมปากอย่างคนถือไพ่เหนือกว่า

เมื่อหล่อนตัดขาดทุกช่องทาง เขาก็มาตามหาที่บ้านซะเลย...

“อยากได้ต้นไหนครับ” ค่อยผินใบหน้ากลับมามองชายคราวพ่อที่แย้มยิ้มอย่างใจดี เตรียมขายลูกรักที่เฝ้าทะนุถนอม