๓ ผลกรรมที่ก่อ (๑)

๓

ผลกรรมที่ก่อ

ข่าวใหญ่ที่เธอเพิ่งได้ทราบในเวลาต่อมาทำเอาใบหน้าหวานตึงเครียด รายได้ของหล่อนกำลังจะหายไปอีกช่องทาง สร้างความหวั่นวิตกแก่ร่างบางเป็นอย่างมาก มือสั่นขณะที่สมองก็เริ่มประมวลผลว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง

“อะไรนะคะ! ปลดจากละครทุกเรื่อง!” ถามเสียงดังเมื่อมากองละครใหม่เพื่อถ่ายฟิตติ้ง แต่กลับพบข่าวที่น่าตกใจจึงเผลอเสียงดังเล่นเอาคนทั้งกองหันมามอง เธอไม่สนใจคนเหล่านั้นเพราะเอาแต่จ้องผู้จัดที่เคยร่วมงานกันมาหลายเรื่อง

เธอไม่ได้เป็นนางเอกแม้ว่าจะมีความสามารถและหน้าตาสวยหมดจดก็ตาม บทที่เล่นแม้จะส่งเสริมแค่ไหนสุดท้ายก็ไม่โด่งดังสักทีคล้ายโดนรั้งแขนขาเอาไว้ตลอด เธอยังกัดฟันสู้หวังว่าจะเด่นดังในวันหนึ่ง จนสามารถปลดหนี้และซื้อบ้านหลังเดิมกลับมาได้

แต่ทุกอย่างไม่เป็นใจสักนิด ตอนนี้เธอกลายเป็นคนถูกไล่ออกจากงานโดยสมบูรณ์แบบแล้ว ตกใจจนเผลอแสดงออกทางสีหน้า

“ใช่ พี่ขอโทษที่ช่วยอะไรไม่ได้นะ ทางผู้ใหญ่ของช่องเขาบอกมาแบบนี้ แต่ถ้ามีงานอื่นพี่จะติดต่อไปทันที” ผู้จัดเองก็เสียดายเพราะความสามารถและหน้าตาของหล่อนตรงตามคาแรคเตอร์ แต่จะทำอย่างไรได้เมื่อคนมีอำนาจบอกมาแบบนี้ ตนเป็นผู้น้อยก็ทำได้แค่รับคำแล้วมาบอกนักแสดงตัวเล็ก

สมองของเธอประมวลผลทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น หล่อนเล่นละครไม่ดีตรงไหน สร้างความลำบากใจหรือวุ่นวายอะไรจนเกิดเรื่องแบบนี้ พรูลมหายใจทันทีเมื่อคิดไม่ออก เลือกจะถามอย่างตรงไปตรงมาดีกว่าคิดสะระตะเพียงคนเดียว

“ทำไมปลดคะ จอมทำอะไรผิดหรือเปล่า”

“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน เบื้องบนเขาสั่งมาแบบนี้” เมื่อคนมีอำนาจบัญชา ลูกน้องก็แค่ทำตาม หล่อนไม่สามารถโวยวายกับคนตรงหน้าได้ จึงทำเพียงพยักหน้ารับแล้วตอบเสียงเบา ไม่รู้ว่าต่อจากนี้ชีวิตของตนจะเป็นเช่นไร

แต่ที่มั่นใจคือขาดรายได้ไปอีกหนึ่งช่องทาง...

“ค่ะ” เดินออกจากสตูดิโอแล้วขึ้นไปนั่งทบทวนทุกอย่างบนรถ เธอจำได้ว่าไม่เคยมีเรื่องกับใครมาก่อน ไม่เคยทำสิ่งใดให้ผู้ใหญ่ในช่องต้องมาเกลียด จะยกเว้นก็แต่ช่วงนี้มีคนหนึ่งที่ตามราวีหล่อนไม่เลิก ดวงตากลมเบิกกว้างเมื่อคิดได้ว่าใครเป็นคนบงการอยู่เบื้องหลัง

นิธิดา...ลูกสาวสุดรักของหนึ่งในผู้บริหารอย่างไรล่ะ!

ขับรถมาที่ตึกใหญ่เพื่อขอเข้าพบคนที่กำลังจะทำลายชีวิตของหล่อน นิธิดาทำงานอยู่ที่ช่องในแผนกการตลาด ไม่รอช้ารีบเดินตรงมาฝ่ายประชาสัมพันธ์แล้วแจ้งความต้องการของตัวเอง ช่วงนี้หล่อนมีแต่เรื่องชวนปวดหัว หากจะโทษก็ต้องโยนความผิดไปที่เธียรคนเดียว

ถ้าเขาเลิกยุ่งกับเธอก็คงไม่มีเรื่องวุ่นวายพวกนี้ตามมาหรอก แต่ชายหนุ่มกลับไม่ยอมลดราสักที คนที่ผิดจึงกลายเป็นเธอไปโดยปริยาย

โดนทั้งแม่ของเขาและแฟนสาวของเขาตามหาเรื่องไม่หยุดหย่อน

“ฉันมาหาคุณนิธิดาค่ะ” พูดจบก็ยืนนิ่ง พยายามระงับความโกรธของตัวเองเอาไว้สุดความสามารถ คนมีอำนาจเขารังแกกันแบบนี้เธอเพิ่งทราบ คงต้องพูดคุยเพื่อหาทางออกที่ดีร่วมกัน ทว่าไม่รู้จะคุยกันรู้เรื่องหรือเปล่า

อีกฝ่ายไม่ใคร่ชอบเธอเท่าไหร่ ซึ่งตนก็ยังงงมาถึงปัจจุบันว่าไปทำอะไรให้นิธิดาเกลียดขี้หน้า เจอกันเมื่อไหร่เป็นต้องมองหล่อนด้วยหางตาตลอด

“คุณนิธิดาไม่อยู่ค่ะ ไม่ทราบว่าจะเข้ามาเมื่อไหร่” เธอพยักหน้ารับทราบ ไหนๆ วันนี้ก็ว่างแล้วจะรอสักหน่อยก็ไม่เป็นไรหรอก

“ฉันรอได้!”

พูดจบก็เดินไปนั่งที่โซฟาตัวยาว หยิบหนังสือมาอ่านหนึ่งเล่มพลางมองคนที่เดินเข้าออก หมายจะเห็นคนที่ต้องการคุยด้วย แต่ก็สังเกตเห็นถึงความไม่ปกติบางอย่าง เพราะคนที่เดินผ่านไปมาหันมองหล่อนเหมือนเห็นตัวประหลาด ก่อนจะซุบซิบกันเสียงเบาคล้ายกำลังนินทา

ไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน เธอคิดในใจแล้วก็ปิดหนังสือพลางนั่งตัวตรง จับสังเกตคนรอบข้างแล้วจ้องกลับคนที่มองมา อีกฝ่ายจึงหลบสายตาไม่กล้าสู้หน้า

มันต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่...