๑ ข่าวคาว (๔)

เมื่อเขารู้ข่าวก็เสียใจเป็นอย่างยิ่ง แม้เราจะไม่ใช่พี่น้องพ่อแม่เดียวกัน แต่ก็เล่นด้วยกันมาแต่เด็ก มารดาเขาอุปการะธีริศที่เป็นลูกของน้องชายท่าน ทั้งยังให้นามสกุลด้วยอีกต่างหาก

แล้วเหตุใดต้องจากไปเพราะผู้หญิงไร้ค่าคนหนึ่งด้วย เธอสมควรจะได้รับความเจ็บปวด ไม่สามารถกลับมายิ้มและหัวเราะแบบมีความสุขได้อีก!

“เงินของเธอ” โยนเงินปึกใหญ่ลงบนเตียง มองหญิงสาวที่นอนคว่ำหน้าหลับตานิ่ง ขณะที่เขาเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดเรียบร้อย

รู้สึกสบายตัวขึ้นเมื่อได้ปลดปล่อย จ้องแผ่นหลังเนียนที่รอยสีกุหลายเริ่มจาง เขาไม่ได้ทำด้านหลังไว้ วันนี้ก็ทำรอยด้านหน้าเพิ่มตามแรงอารมณ์ในตอนนั้น

“อย่าลืมกินยาคุม ฉันไม่อยากให้เธอเอาลูกมาเป็นข้ออ้างในการจับฉัน...แต่ถ้าเธอท้องเมื่อไหร่ก็บอกแล้วกัน” เปลือกตาของหล่อนค่อยเปิดอย่างเชื่องช้า ร้าวระบมไปทั่วช่วงล่างจนไม่อยากขยับกาย ทำได้เพียงนอนนิ่งมองเงินที่วางไว้ข้างหมอน น้ำตาซึมทันทีเมื่อศักดิ์ศรีที่เคยภูมิใจนักหนาถูกลดทอนลงจนแทบไม่หลงเหลือ

ถูกแล้วล่ะที่คนอื่นว่าเธอเป็นผู้หญิงขายตัว...เพราะตอนนี้ก็ยอมทอดกายให้ชายอื่นเชยชม

พร้อมรับเงินของเขาเมื่องานเสร็จ

“ฉันจะพาไปทำแท้ง” ไม่ต่างจากที่คิดเอาไว้เท่าไหร่ หล่อนอยากลุกขึ้นกินยาเสียเดี๋ยวนี้ชายหนุ่มจะได้เลิกดูถูกกันสักที แต่ร่างกายที่เจ็บปวดทำให้ต้องนอนนิ่ง หลับตาลงไม่โต้ตอบ ฟังเสียงประตูที่ปิดลงเหลือหล่อนในห้องเพียงลำพัง

จอมชีวันปล่อยโมโหด้วยความเคียดแค้นกับชะตาชีวิตแสนอาภัพของตัวเอง ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะหลุดพ้นจากบ่วงเวรบ่วงกรรมบ้าๆ นี่สักที

เธอไม่อยากเจ็บเพราะถูกคนที่รักทำร้ายจิตใจอีกต่อไปแล้ว...

บ้านหลังงามตั้งตระหง่านอยู่ท่ามกลางแมกไม้ที่ปลูกโอบล้อมเอาไว้ ปลีกวิเวกออกจากความวุ่นวายแม้จะอยู่ในตัวเมืองก็ตาม ทะเลสาบหลังบ้านคือจุดชมวิวที่ไม่ค่อยถูกใช้งานสักเท่าไหร่จนนึกเสียดาย ทว่าดึกสงัดขนาดนี้คนในบ้านต่างหลับใหลไปหมดแล้ว

เท้าเรียวก้าวเข้ามาในบ้านเมื่อจอดรถที่โรงรถเรียบร้อย ผิวปากอย่างอารมณ์ดีหมายจะขึ้นห้องนอนของตัวเอง กลับต้องนิ่งค้างเมื่อเจอมารดานั่งรออยู่ห้องรับแขก สีหน้าของท่านเรียบเฉยแต่แววตากลับคล้ายมีเปลวเพลิงอยู่ข้างใน

“ช่วงนี้กลับดึกทุกวันเลยนะ” ปิดนิตยสารเกี่ยวกับเครื่องเพชรที่อ่านลง ค่อยลุกจากโซฟาพลางกระชับชุดคลุมที่ทำด้วยไหมสีทองทั้งผืน เดินตรงมาหยุดต่อหน้าบุตรชายหัวแก้วหัวแหวน กว่าจะได้ลูกชายสักคนยากเย็นแสนเข็ญ

ชีวิตของนางไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่งงานกับชายที่ยังลืมคนรักเก่าไม่ได้เพราะผู้ใหญ่เห็นถึงความเหมาะสม ใช้ชีวิตคู่ด้วยกันมาเกือบสิบปีเพิ่งมีลูกชายจากการมอมเหล้าเขาแล้วสวมเสื้อผ้าให้คล้ายแฟนเก่าสามี นับวันเวลาไข่ตกแล้วจัดการทุกอย่างเองหมด

เธียรจึงถือกำเนิดขึ้นมาจากความตั้งใจของแม่แต่ไม่เต็มใจของพ่อ...

“งานเยอะครับ” ตอบเลี่ยงโดยอ้างงาน ทั้งที่ความจริงนอนกกกอดดาราคนสวยอยู่ห้องหรูภายในโรงแรมที่ตนเป็นหุ้นส่วน

“รู้ไหมว่าวันนี้หนูด้ามารอนานแค่ไหน...พรุ่งนี้ซื้อดอกไม้ไปง้อน้องด้วย” ไม่แปลกใจสักนิดที่ท่านรอเขาจนถึงเที่ยงคืน ต้องการคุยเรื่องว่าที่สะใภ้คนโปรดนี่เอง

“ครับ” เดินขึ้นห้องหลังจากรับปากท่านเรียบร้อย

คุณฉันทชา ก่อเกียรติกุลมองตามลูกชายด้วยแววตาเรียบเฉย คิดถึงภาพของบุตรชายที่ถูกแอบถ่ายว่าใช้บริการโรงแรมกับหญิงคนหนึ่งที่ตนคุ้นหน้าค่าตาเป็นอย่างดี

เพราะครั้งหนึ่งหลานของนางก็ตกหลุมพรางมนต์เสน่ห์ของแม่มดตนนั้นจนต้องจากไปก่อนวัยอันควร

คราวนี้จะไม่ยอมเสียลูกชายไปเด็ดขาด...คงต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อแยกทั้งสองออกจากกัน

เธียรคงยังไม่หลงเสน่ห์แม่นั่นหรอก ท่านจะทำอะไรตอนนี้ก็คงไม่ผิด เพื่อเป็นการเตือนไม่ให้จอมชีวันมายุ่งกับคนในครอบครัวของตนอีก

คนแบบนั้นไม่สมควรเอามาเป็นสะใภ้หรอก!