บทที7 คุณแก่แล้ว แก่กว่านี้ไม่ได้แล้ว

บทที7 คุณแก่แล้ว แก่กว่านี้ไม่ได้แล้ว

กานต์คาดเดาจากเวลา

นัยน์ตาเจ้าเล่ห์ของเขาหรี่ลงอย่างรวดเร็ว

กิจจาคนนี้โตกว่าเขา บุริศร์เป็นพ่อของเขา แต่มีลูกชายที่แก่กว่าเขาเพียงแค่สี่เดือน ต้องไม่ใช่ลูกของมามี๊แน่ นี่มันเรื่องอะไรกัน

นั่นหมายความว่าระหว่างการสมรสนั้นมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น! นั่นหมายความตาบุริศร์นั่นรังแกมามี๊!

ดวงตาตันเฟิ่งคู่นั้นของกานต์ลุกเป็นไฟด้วยความโกรธ เขาเดือดจนหน้าจอคอมพิวเตอร์แทบจะลุกไหม้

ดูเหมือนว่าการลงโทษที่สนามบินจะยังน้อยไป

กานต์นำกล้องรูเข็มของเขาออกจากกระเป๋าเสื้อ เขาเชื่อมต่อกับอินเทอร์เน็ต เขาเปลี่ยนไอพีที่อยู่อย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็โพสต์วีดีที่เขาฉี่ใส่หน้าบุริศร์ลงบนอินเทอร์เน็ตอย่างว่องไว

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เขาก็หัวเราะออกมา

แม่มีชู้อะไรกันเป็นเขาต่างหากไม่ใช่หรือ ต้องให้พวกเขาได้ลิ้มรสชาติของการเป็นพาดหัวข่าวเสียหน่อย!

หลังจากที่กานต์ทำเรื่องทั้งหมดแล้ว เขาได้ตรวจสอบสถานภาพของกิจจา เขาจึงได้รู้ว่าตอนนี้กิจจาเรียนหนังสืออยู่ที่โรงเรียนอนุบาลของคมทิพย์

ดูเหมือนว่าการกลับมาเข้าเรียนอนุบาลที่เมืองชลธีจะไม่ได้มีอะไรไม่ดีซะแล้ว

กานต์ยิ้มขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ หลังจากที่ทำลายร่องรอยเรียบร้อยแล้วเขาก็จัดการปิดคอม หลังจากนั้นเขาก็ลุกขึ้นช่วยนรมนจัดการกับกระเป๋าเดินทาง

ร่างเล็กๆของเขาจัดแจงแขวนเสื้อผ้าเข้าไปในตู้ ที่จริงแล้วก็มีความยากลำบากอยู่บ้าง

กานต์มองขาสั้นๆของตัวเองอย่างเหงื่อตก เขาแอบสัญญากับตัวเองว่าทานข้าวให้มากขึ้น โตให้ไว จะได้ปกป้องมามี๊ได้

เขาเลื่อนเก้าอี้ที่อยู่หน้าตู้ เหยียบบนส่วนที่นั่งและจัดเสื้อผ้าเข้าที่

ด้านนอกได้ยินเสียงคมทิพย์กลับมา

“มน เธอกลับมาแล้ว ไหนมาให้ฉันดูหน่อย ห้าปีนี้ผอมลงไปรึเปล่า”

คมทิพย์เดิมไปกอดนรมน นัยน์ตาเธอแดงขึ้นมาเล็กน้อย

“ยัยโง่ ฉันก็สบายดีแล้วนี่ไง จะร้องไห้ทำไมกัน”

ในใจนรมนนั้นตื่นเต้นมาก

“เอาล่ะเอาล่ะ เธอสบายดีแล้วใช่ไหม ดี กลับมาคราวนี้ห้ามไปไหนอีกแล้วนะ พี่อยู่ที่นี่ พี่จะดูแลเธอเอง”

“ดี ให้เธอเลี้ยง ฉันจะอยู่ที่นี่ชั่วคราว มีงานที่ต้องประสานกับที่นี่ อย่างน้อยก็ต้องครึ่งปี ไม่ต้องร้องแล้ว ฉันจะพาไปพบลูกชายของฉัน”

นรมนดึงมือคมทิพย์ไปที่ห้องของตัวเอง

“กานต์ มาหาป้าคมทิพย์สิ”

ตอนที่นรมนเปิดประตูห้องออก กานต์กำลังเขย่งเท้าช่วยเธอแขนเสื้ออยู่ เมื่อได้ยินเสียงเรียกของนรมนเขาจึงหันหน้ากลับมา ทำให้การทรงตัวไม่ดี ทำให้เขาหล่นลงจากเก้าอี้

“ระวัง!”

นรมนก้าวไปข้างหน้าเพื่อที่จะรับเขาไว้ คมทิพย์กลับไวเธอกว่าก้าวหนึ่ง หล่อนรับตัวกานต์เอาไว้ได้ทัน แต่เนื่องจากแรงเฉื่อยทำให้คนทั้งสองกลิ้งลงบนพื้น

คมทิพย์เป็นครู จึงปกป้องกานต์โดยสัญชาตญาณ ร่างที่อ่อนนุ่มของคมทิพย์เปี่ยมไปด้วยความรักและเอ็นดู ยิ่งเธอเห็นใบหน้าที่เหมือนตุ๊กตาเครื่องปั้นดินเผาของกานต์ เธอก็กรี๊ดออกมาลั่น

“แม่เจ้า มน ลูกชายเธอหล่อมาก!”

เมื่อพูดจบเธอก็กรีดร้อง และหอมบนใบหน้าของกานต์

กานต์รู้สึกหม่นหมอง

“คุณเป็นผู้หญิงแก่แล้วจะมาจูบผมได้อย่างไร คุณลุกขึ้นซะ!”

คมทิพย์เจ็บจี๊ดที่โดนกานต์เรียกว่า “ผู้หญิงแก่”

“พ่อตัวแสบ ฉันเพิ่งจะอายุยี่สิบแปด แก่ตรงไหนจ๊ะ”

“ผมเพิ่งจะสี่ขวบ สำหรับผม คุณแก่ไม่รู้จะแก่อย่างไรแล้ว คุณป้าแก่! รีบลุกขึ้นเร็ว ทับผมจะแบนแล้ว!”

กานต์ไม่ใช่เด็กไม่มีมารยาท ถึงแม้ว่าโดยปกติเขาจะไม่ชอบการทะเลาะกับผู้หญิง แต่ว่าเขาถูกคมทิพย์หอมใบหน้าแล้ว!

เรื่องนี้เขาทนไม่ได้!

คมทิพย์ถูกผลักออกไป

“มน แน่ใจหรอว่านี่ลูกชายของเธอ”

เมื่อนรมนเห็นพวกเขาสองคนเป็นเช่นนั้นเธอก็หัวเราะขึ้นมา

“เอาล่ะ ทิพย์ ลุกขึ้นเถอะ กานต์ไม่ชอบให้คนอื่นมาหอมน่ะ”

นรมนพูดแล้วก็ช่วยดึงคมทิพย์ลุกขึ้น คมทิพย์กลับไม่ทำตามใจกานต์

“ไม่ให้คนอื่นหอมหรอ ฉันจะยิ่งหอมเลย หอมหอมหอม!”

คมทิพย์ยั่วโมโหเด็กโดยการหอมจ๊วบจ๊วบอยู่หลายหน

ใบหน้ากานต์เปลี่ยนสี เขานำของบางอย่างออกจากกระเป๋าเดินทางนรมน และยื่นให้กับคมทิพย์

“ตายแล้ว!”

คมทิพย์ถูกกระแสไฟฟ้าช็อตเอา ตอนนั้นเองเขาถึงได้เห็นว่าในมือกานต์มีเครื่องช็อตไฟฟ้าอยู่

“ตัวแสบ จะฆ่าคนหรือยังไง”

“นี่สำหรับไว้ป้องกันหมาป่าให้มามี๊ ไม่คิดว่าวันนี้จะได้ใช้กับหมาป่าเฒ่า!”

กานต์เป่าปากและลุกขึ้น เขาก้าวเท้ารีบเข้าไปในห้องน้ำ

เขาต้องการล้างน้ำลายของหญิงชราออก!

น่าขยะแขยงจะตาย!

นรมนยิ้มและโกรธไม่ลง คมทิพย์ก็ร้องไห้โดยปราศจากน้ำตา

“เธอเลี้ยงปีศาจน้อยตัวนี้ไว้ได้อย่างไร หน้าตาดูเหมือนตุ๊กตาดินเผา ทำไมถึงจิตใจถึงดำมืดเช่นนี้”

“ความคิดเขาค่อนข้างรุนแรง เธอแค่อย่าไปถูกต้องตัวเขาก็พอแล้วล่ะ”

นรมนรู้จักลูกชายตัวเอง เธอรีบขอโทษคมทิพย์

คมทิพย์มองหัวใจที่บาดเจ็บนี้ ทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา

เธอถูกเด็กสี่ขวบเมินเข้าจริงๆ!

เธอยังจะพูดต่อ!

“ตัวแสบ เดี๋ยวเราค่อยมาคิดบัญชีกัน”

คมทิพย์เอามือกุมเอวตัวเองที่ถูกช็อต และเดินตามนรมนออกจากห้องไป

นรมนเดินเข้าไปปิดเตาในห้องครัว คมทิพย์เบื่อๆจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูข่าวไปพลางๆ ทันใดนั้นเธอก็เห็นข่าวใหม่ที่ดึงดูดสายตา จากนั้นก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้น