แก้วตาดวงใจมาเฟีย 5 เหมาะสม

แก้วตาดวงใจมาเฟีย

ตอนที่5

เหมาะสม

โรงพยาบาลอัครวาณิชสมุทร

"สวัสดีค่ะท่านประธานมีเอกสารด่วนให้ท่านประธานเซ็นดิฉันวางแยกไว้ให้ท่านแล้วนะคะว่าอันไหนด่วนอันไหนไม่ด่วนค่ะ"เสียงของยุดาเลขาวัยกลางคนของเจ้าสมุทรที่โรงพยาบาลเอ่ยบอกกับเจ้าสมุทรทันทีหลังจากที่เจ้าสมุทรเดินมาถึงที่หน้าห้องทำงาน

"ขอบคุณครับคุณยุผมขอกาแฟดำแก้วหนึ่ง"เจ้าสมุทรเอ่ยบอกกับยุดา

"แล้วท่านประธานจะรับครัวซองผักโขมด้วยไหมคะ?"ยุดาเอ่ยถามเพราะมันเป็นของโปรดของเจ้านายเธอ

"ก็ดีครับ"

"ได้ค่ะ"ยุดาพยักหน้าก่อนที่เจ้าสมุทรจะเดินเข้าห้องทำงานไป

"คุณยุค่ะ คุณยุ"เสียงหวานของใครบางคนดังขึ้นอยู่ที่ด้านหลังของยุดาในขณะที่กำลังเดินเข้าไปในร้านกาแฟที่อยู่ชั้นล่างของโรงพยาบาลยุดาหยุดเดินก่อนจะหันไปมองที่ด้านหลังของตัวเอง

"คุณหมอน้ำชามีอะไรกับดิฉันหรือเปล่าคะ?"ยุดาเอ่ยถามกับน้ำชาหรือสโรชาคุณหมอสาวทันที

น้ำชาเธอเป็นหมอประจำโรงพยาบาลที่ฝีมือดีคนหนึ่งและเธอก็ยังเป็นลูกสาวของคุณธนินหุ้นส่วนใหญ่ของโรงพยาบาลอีกด้วยทุกคนในโรงพยาบาลแทบทุกคนก็ต่างพูดกันเป็นเสียงเดียวกันว่าคุณหมอน้ำชากับท่านประธานของเธอช่างเหมาะสมกันมากที่สุดและคิดว่าคุณหมอน้ำชานี่และที่เป็นตัวจริงของท่านประธานของเธอแต่สำหรับยุดาเธอไม่ได้คิดแบบนั้นเลย

"วันนี้เจ้าสมุทรเข้ามาที่โรงพยาบาลใช่ไหมคะ?"น้ำชาเอ่ยถามกับเลขาของเจ้าสมุทรเพราะปกติเจ้าสมุทรจะไม่ค่อยเข้ามาที่โรงพยาบาลสักเท่าไรส่วนมากเจ้าสมุทรมักจะอยู่แต่บริษัทเครื่องมือแพทย์ของเขาเสียมากกว่า

"ค่ะคุณหมอชาท่านประธานอยู่บนห้องคุณหมอชามีอะไรหรือเปล่าคะ?"

"ไม่มีค่ะถ้างั้นชาขอตัวก่อนนะคะ"น้ำชาคลี่ยิ้มให้ยุดาเล็กน้อยก่อนที่จะเดินไปทันที

"คงจะไปหาท่านประธานแน่ๆ"ยุดายืนพูดอยู่คนเดียวก่อนจะเดินเข้าร้านกาแฟไป

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เชิญ"เสียงทุ้มของเจ้าของห้องที่ดังออกมาเอ่ยอนุญาตให้คนที่อยู่ด้านนอกเข้ามาเสียงเปิดประตูที่ถูกเปิดเข้ามาทำให้เจ้าสมุทรที่กำลังก้มหน้าเซ็นเอกสารอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมามองคนที่เข้ามาในห้อง

"คุณมีอะไรหรือเปล่าชาถึงมาหาผม?"เจ้าสมุทรเอ่ยถามลูกสาวของหุ้นส่วนใหญ่ทันที

"ต้องมีอะไรด้วยหรอคะชาถึงจะมาหาคุณได้"คุณหมอสาวทำกระเง้ากระงอดใส่เจ้าสมุทร

"ชา!"เจ้าสมุทรเรียกชื่อคุณหมอสาวด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย เจ้าสมุทรรู้ดีว่าลูกสาวของหุ้นส่วนใหญ่ของโรงพยาบาลคิดอย่างไงกับเขาเพราะน้ำชาเธอแสดงออกชัดเจนมาตลอดว่าเธออยากได้เขามากแค่ไหนร่วมถึงพ่อเธอก็ด้วยที่อยากจะได้เขาเป็นลูกเขยค่อยพยายามเข้าทางพ่อเขาตลอดแต่ก็คงทำได้แค่นั้นเพราะถ้าเขาไม่เอาก็คือไม่เอาไม่มีใครมาบังคับเข้าได้แน่นอน

"ชาล้อเล่นค่ะชาจะมาคุยเรื่องโครงการกิจกรรมอาสาที่เราคุยค้างกันไว้เมื่ออาทิตย์ก่อน"คุณหมอสาวรีบปรับสีหน้าทันทีเมื่อเจ้าสมุทรใช้น้ำเสียงเรียบเฉยใส่เธอก่อนจะเดินไปหย่อนสะโพกนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามโต๊ะทำงานของเจ้าสมุทร

น้ำชาเธอแอบหลงรักเจ้าสมุทรมาตั้งนานแล้วทุกคนในโรงพยาบาลก็ต่างพูดกันว่าเธอกับเจ้าสมุทรนั่นเหมาะสมกันมากที่สุดคนหนึ่งก็ลูกสาวหุ้นส่วนใหญ่อีกคนก็ลูกชายของเจ้าของโรงพยาบาลที่ตอนนี้ได้เข้ามารับตำแหน่งประธานของโรงพยาบาลแล้ว ทั้งฐานะชาติตระกลูหน้าตาทุกอย่างก็ดูเหมาะสมกันยิ่งกว่าอะไรและพ่อของเธอก็อยากได้เจ้าสมุทรเป็นลูกเขยพ่อเธอบอกว่าถ้าทำให้เจ้าสมุทรมาเป็นของเธอได้เมื่อไหร่ชีวิตของเธอก็จะสุขสบายไปทั้งชาติและทุกคนก็จะต่างอิจฉาเธอ น้ำชาจึงพยายามทำทุกอย่างให้เจ้าสมุทรหันมาชอบและสนใจในตัวเธอแต่เจ้าสมุทรก็ไม่คิดที่จะสนใจอะไรเธอเลยแม้แต่นิดเดียวแต่ถึงอย่างไงเธอก็ไม่มีทางยอมแพ้หรอกอย่างไงเธอก็ต้องทำให้เจ้าสมุทรเป็นของเธอให้ได้และจะต้องเป็นของเธอคนเดียวเท่านั้นเพราะอะไรที่เธออยากได้มันก็ต้องได้

"ถ้างั้นคุณรอหน่อยผมต้องเคลียร์เอกสารพวกนี้ก่อน"

"ได้ค่ะชารอได้"คุณหมอน้ำชายิ้มอย่างดีใจให้กับเจ้าสมุทรก่อนที่จะลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินไปนั่งรอเจ้าสมุทรที่โซฟาแทนส่วนเจ้าสมุทรก็ก้มหน้าก้มตาสนใจแต่เอกสารที่อยู่ตรงหน้าโดยไม่ได้สนใจคุณหมอสาวที่นั่งรอเลย

ร้านอาหารญี่ปุ่น

หลังจากที่เจ้าสมุทรและน้ำชาคุยเรื่องโครงการกันเสร็จเจ้าสมุทรก็พาน้ำชาออกมาทานอาหารกลางวันกันข้างนอกที่ร้านอาหารญี่ปุ่นแห่งหนึ่งซึ่งน้ำชาคุณหมอสาวเป็นคนเลือก

"สวัสดีค่ะคุณน้ำชาเชิญทางนี้เลยค่ะ"เสียงของพนักงานสาวในร้านอาหารญี่ปุ่นเอ่ยทักทายลูกค้าวีไอพีอย่างน้ำชาก่อนจะเดินนำไปยังมุมประจำของน้ำชา

"ค่ะ"น้ำชาพยักหน้าก่อนจะเดินตามพนักงานสาวไปโดยมีร่างสูงของเจ้าสมุทรเดินตามไปยังมุมประจำก่อนที่ทั้งสองจะนั่งลงที่เก้าอี้และเลือกเมนูอาหารที่จะทานกันพนักงานรับออเดอร์เสร็จก็เดินออกไป

"ร้านนี้เป็นร้านของเพื่อนชาเองค่ะพึ่งเปิดได้ไม่นานแต่อาหารทุกอย่างอร่อยมากชาเลยอยากให้เจ้าสมุทรลองทานดูน่ะค่ะ"คุณหมอสาวเอ่ยบอกให้กับเจ้าสมุทรได้รู้

"..."เจ้าสมุทรพยักหน้ารับเป็นอันเข้าใจในสิ่งที่คุณหมอสาวบอก

"ยัยชา"เสียงหวานของใครบางคนดังขึ้นพร้อมกับร่างบางระหงที่เดินมาที่โต๊ะที่คุณหมอสาวและเจ้าสมุทรนั่งอยู่

"ยัยดาวอยู่ร้านด้วยเหรอฉันนึกว่าเเกไม่อยู่เสียอีกเออเจ้าสมุทรค่ะนี่ฉัตรดาวเพื่อนสนิทของชาเองและก็ยังเป็นเจ้าของร้านนี้ด้วยค่ะ"ประโยคแรกน้ำชาเอ่ยพูดคุยกับฉัตรดาวเพื่อนสนิทประโยคหลังน้ำชาเธอหันมาพูดกับเจ้าสมุทร

"สวัสดีค่ะคุณเจ้าสมุทรดิฉันฉัตรดาวหรือเรียกว่าฉัตรหรือดาวเฉยๆก็ได้ค่ะฉันเป็นเพื่อนสนิทกับน้ำชาค่ะยัยชาเล่าเรื่องคุณให้ฉันฟังอยู่บ่อยๆยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"ฉัตรดาวแนะนำตัวเองให้กับเจ้าสมุทรผู้ชายที่น้ำชาเพื่อนสนิทของเธอหมายปองไว้ได้รู้จัก

"ครับยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับคุณฉัตรดาว"เจ้าสมุทรพยักหน้ารับ ฉัตรดาวส่งยิ้มให้เจ้าสมุทรเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น

"คุณเจ้าสมุทรนี่ตัวจริงหล่อกว่าในรูปที่ลงในนิตยสารอีกนะคะเนี่ย"ฉัตรดาวเธอพึ่งเห็นตัวจริงๆของเจ้าสมุทรก็วันนี้นี่แหละปกติเห็นแต่ในรูปที่เพื่อนให้ดูหรือไม่ก็ตามในหนังสือนิตยสารต่างๆ

"ขอบคุณครับ"เจ้าสมุทรตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

"ถ้างั้นดาวไม่กวนคุณกับยัยชาแล้วดีกว่าทานอาหารให้อร่อยนะคะคุณเจ้าสมุทรฉันขอตัวไปดูลูกค้าคนอื่นๆก่อนนะยัยชา"ฉัตรดาวบอกกับเจ้าสมุทรเสร็จก็หันไปบอกกับน้ำชาต่อ

"อืม"น้ำชาพยักหน้าให้กับฉัตรดาวก่อนที่ฉัตรดาวจะเดินออกไปดูลูกค้าคนอื่นต่อและปล่อยให้เพื่อนของเธอได้นั่งสวีทกับเจ้าสมุทรแบบไม่ต้องมีก้างอย่างเธอมายืนขว้างคอ

"ยัยดาวเป็นคนพูดเก่งค่ะคุณคงไม่ถือ"น้ำชาพูดขึ้นหลังจากที่ฉัตรดาวเดินไปแล้ว

"ผมไม่ถือหรอก"เจ้าสมุทรบอก

"ค่ะ"น้ำชาพยักหน้าพร้อมกับยิ้มหวานออกมาให้กับเจ้าสมุทรก่อนที่อาหารที่สั่งไปจะเริ่มถอยมาเสิร์ฟและทั้งสองคนจึงเริ่มลงมือรับประทานอาหารที่สั่งมา

ตอนเย็น

ครืดด~ ครืดด~

เสียงโทรศัพท์มือถือของลูกแก้วดังขึ้นในขณะที่เดินออกมาจากลิฟต์ในคณะลูกแก้วหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าผ้าขึ้นมาก่อนจะกดรับสาย

ลูกแก้ว:"ฮัลโหลค่าพี่ลูกเกด"ลูกเกดหรือกุลนาถพี่สาวของเธอลูกเกดเป็นพี่สาวคนที่สองหรือลูกคนกลางของบ้าน ลูกเกดอายุห่างจากลูกแก้วสี่ปีแต่ลูกแก้วกับลูกเกดก็เป็นคู่พี่น้องที่สนิทสนมกันมาก ลูกเเก้วกับลูกเกดมีนิสัยที่แตกต่างกันมากๆลูกแก้วเธอจะสดใสร่าเริงสู้คนแต่กับลูกเกดจะมีนิสัยที่เรียบร้อยพูดน้อยแต่ทำอาหารเก่งสมกับเป็นกุลสตรีเป็นเริ่ดแต่ถึงแตกต่างกันอย่างไงเธอกับพี่สาวก็ยังคงสนิทและรักกันมาก

(ลูกเกด : "เลิกเรียนหรือยังลูกแก้ว?")

ลูกแก้ว : "เลิกแล้วค่ะลูกแก้วกำลังเดินมาที่รถแล้ว ถ้างั้นลูกแก้ววางก่อนนะพี่ลูกเกดไว้เจอกันที่บ้านนะ"

(ลูกเกด : "จ้ะขับรถดีๆนะ")

ลูกแก้ว : "โอเคค่ะ"ลูกแก้วกดวางสายจากลูกเกดก็รีบเดินไปเปิดประตูรถก่อนที่จะขับรถออกจากมหาวิทยาลัยทันที