แก้วตาดวงใจมาเฟีย

แก้วตาดวงใจมาเฟีย

บทนำ

"อุแว้ อุแว้"

เสียงร้องของทารกน้อยเพศหญิงที่ดังออกมาจากห้องคลอดทำให้วงษกรณ์คุณหมอวัยกลางคนที่นั่งรออยู่ถึงกับรีบวิ่งไปยืนรอที่หน้าห้องคลอดด้วยความตื่นเต้นที่จะได้เห็นหน้าลูกสาวคนสุดท้องแล้ว

เสียงประตูห้องคลอดถูกเปิดออกมาพร้อมกับเด็กหญิงทารกตัวน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนของพยาบาล

"ปลอดภัยทั้งแม่และลูกนะคะคุณหมอกรณ์เด็กแข็งแรงมากๆ เลยค่ะ แล้วเดี๋ยวเราจะย้ายคุณแม่ไปที่ห้องพักพิเศษนะคะคุณหมอกรณ์"พยาบาลเอ่ยบอกพร้อมกับยื่นเด็กหญิงตัวน้อยให้กับผู้เป็นพ่อ วงษกรณ์ยื่นมือไปรับลูกสาวตัวน้อยคนที่สามของบ้านด้วยความทะนุถนอมก่อนจะหอมหน้าผากลูกสาวด้วยความรักและความดีใจ

แกร๊ก

เสียงประตูห้องพักพิเศษถูกเปิดเข้ามาพร้อมกับร่างของเด็กชายวัยเก้าขวบที่วิ่งพรวดพราดเข้ามาในห้องพร้อมกับวิ่งตรงมาที่เตียงเพื่อมาดูเด็กหญิงตัวน้อยที่ตอนนี้ได้นอนหลับอยู่ในอ้อมแขนของผู้เป็นแม่

"น้องหลับแล้วเหรอครับคุณป้ากนก?"เด็กชายวัยเก้าขวบเอ่ยถามด้วยท่าทีที่ตื่นเต้น

"จ้ะน้องพึ่งกินนมไป แล้วก็พึ่งหลับไปเมื่อกี้นี้เอง"กนกแม่ของเด็กหญิงตัวน้อยเอ่ยบอกกับเด็กชายก่อนจะหันไปยิ้มให้กับวงษกรณ์สามีของเธอที่กำลังนั่งปอกผลไม้ให้เธออยู่ที่โต๊ะข้างๆ

"สวัสดีคุณลุงกับคุณป้าหรือยังเจ้าสมุทร"เสียงเข้มของเมฆาพ่อของเด็กชายดังขึ้นหลังจากที่เดินตามหลังลูกชายมาพร้อมกับทอรุ้งผู้เป็นภรรยาก่อนที่จะเดินไปนั่งยังโซฟาภายในห้อง

เมฆาเป็นเจ้าของโรงพยาบาลอัครวาณิชสมุทรโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังแห่งนี้และยังเป็นเพื่อนรักกับวงษกรณ์คุณหมอวัยกลางคน วงษกรณ์ทำงานเป็นคุณหมอประจำอยู่ที่โรงพยาบาลของเมฆา และภรรยาของพวกเราทั้งสองคนก็ยังเป็นเพื่อนสนิทกันอีกด้วย

"สวัสดีครับคุณลุงกรณ์สวัสดีครับคุณป้ากนก"เจ้าสมุทรเด็กชายว้ยเก้าขวบยกมือขึ้นมาไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองคนก่อนจะหันมาสนใจเด็กน้อยที่นอนหลับตาพริ้มอยู่

"เป็นอย่างไงบ้างกนกนี่ฉันทำข้าวต้มปลากะพงของโปรดเธอมาให้และก็มีเต้าฮวยน้ำขิงด้วยนะเอาไว้บำรุง"ทอรุ้งเอ่ยบอกกับกนกเพื่อนสนิทพร้อมกับรอยยิ้ม

"ขอบใจมากเลยนะรุ้ง"กนกบอก

"ไม่เป็นไรฉันขอดูหน้าหลานใกล้ๆ หน่อยได้ไหมกนก?"

"ได้สิเธอจะอุ้มก็ได้นะรุ้ง"กนกบอกพร้อมยิ้มให้กับทอรุ้ง ทอรุ้งพยักหน้ารับและอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยขึ้นมาด้วยท่าทางที่ตื่นเต้นและดีใจ

"น่าเกลียดน่าชังจริงๆ เชียวจ้ำม่ำดีแท้น้ำหนักก็ใช่เล่นเลยนะ"ทอรุ้งบอกในขณะที่อุ้มเด็กหญิงพาไปนั่งใกล้ๆ กับสามีโดยมีลูกชายวิ่งตามไปนั่งใกล้ๆ ด้วย

"แล้วกันต์กับลูกเกดไปไหนนึกว่าจะอยู่ด้วยเห็นเห่อน้องกันตั้งแต่น้องยังไม่เกิด"เมฆาหันไปถามวงษกรณ์ถึงลูกชายกับลูกสาวทั้งสองคนของเพื่อนสนิทคือเพื่อนสนิทเขามีลูกทั้งหมดสามคน

"กลับบ้านไปแล้วยายพากลับไปตอนแรกว่าจะไม่กลับอยากจะอยู่เล่นกับน้องแต่ยายขู่ว่าถ้าไม่กลับก็จะไม่ซื้อของเล่นให้เท่านั้นและรีบกลับอย่างไว"วงษกรณ์บอกพร้อมกับหัวเราะออกมา

"ไม่ใช่แค่กันต์กับลูกเกดหรอกที่เห่อน้อง เจ้าสมุทรลูกชายฉันก็ไม่ต่างกัน"ทอรุ้งเอ่ยบอกทำให้ทุกคนต่างมองไปยังเจ้าสมุทรพร้อมกับยิ้มออกมา

"แล้วน้องชื่ออะไรครับ?"เจ้าสมุทรถามขึ้นแต่สายตายังคงมองเด็กหญิงตัวน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนของผู้เป็นแม่ตัวเองอยู่อย่างไม่ละสายตา

"ลุงกับป้ายังไม่ได้คิดเลย"วงษกรณ์บอกกับหลานชายลูกชายของเพื่อนสนิท

"ถ้างั้นผมขอตั้งชื่อให้กับน้องได้ไหมครับ?"เด็กชายวัยเก้าขวบถาม

"เอาสิจ๊ะป้าอนุญาต"กนกบอกและส่งยิ้มให้กับหลานชาย

"แล้วลูกจะตั้งชื่อน้องว่าอะไร?"เมฆาเอ่ยถามบุตรชาย

"ลูกแก้วครับผมให้น้องชื่อเล่นว่าลูกแก้วส่วนชื่อจริงให้ชื่อว่าแก้วตาที่แปลว่าสิ่งอันเป็นที่รักยิ่งครับ"

ปัจจุบัน

Porsche panamera 4 e-hybrid สีขาวคันหรูถูกขับเคลื่อนเข้ามาจอดอยู่ที่หน้าคณะแพทยศาสตร์ในมหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังแห่งหนึ่งเรียกความสนใจจากผู้คนมากมายที่อยู่กันภายในบริเวณนั้นทุกสายตาต่างจดจ้องมองมายังรถยนต์ราคาแพงและสงสัยว่าใครกันนะที่เป็นเจ้าของรถยนต์คันนี้

"พี่เจ้าสมุทรลูกแก้วบอกแล้วไงว่าให้ลูกแก้วขับรถมาเองก็ไม่เชื่อเห็นไหมคะคนมองกันเต็มเลย"ลูกแก้วหันไปบอกกับเจ้าสมุทรลูกชายของเพื่อนสนิทพ่อกับแม่ของเธอที่มีศักดิ์เป็นเหมือนพี่ชายของเธอที่นั่งอยู่ที่เบาะรถข้างๆ กัน

"ทำไมต้องสนใจคนอื่น"เจ้าสมุทรเอ่ยบอกกับลูกแก้วด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเรียบ

"ลูกแก้วเปล่าสนใจค่ะแค่ไม่อยากเป็นจุดสนใจเเค่นั้นเอง"ใช่เธอไม่อยากเป็นจุดสนใจเพราะตอนนี้คนที่อยู่ด้านนอกก็ต่างพากันสนใจมองมาที่รถของเจ้าสมุทรเป็นตาเดียวกันแล้ว ก็คงอยากจะรู้แหละว่าใครกันจะเป็นเจ้าของรถราคาแพงคันนี้ วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของลูกแก้วในการเป็นนักศึกษาแพทย์ปีสามเธออยากจะขับรถมาเรียนเองมากกว่าแต่เจ้าสมุทรก็ไม่ยอมจะมาส่งเธอเองและอย่างไงก็ต้องมาส่ง

"ลงไปเรียนได้แล้วและตอนเย็นพี่จะมารับถ้าไม่ว่างก็จะให้คิวมันมารับแทน"เจ้าสมุทรเอ่ยบอกพร้อมจ้องมองใบหน้าหวานของลูกแก้ว คิวก็คือลูกน้องของเจ้าสมุทร

"ค่ะรับทราบถ้างั้นลูกแก้วไปเรียนก่อนนะขอบคุณที่มาส่งค่ะแล้วก็ขอบคุณพี่ปกป้องด้วยนะคะ"ประโยคแรกลูกแก้วเธอพูดกับเจ้าสมุทรประโยคหลังเธอพูดกับปกป้องลูกน้องคนสนิทของเจ้าสมุทรซึ่งตอนนี้นั่งอยู่ฝั่งคนขับทำหน้าที่เป็นสารถีขับรถให้กับเจ้าสมุทร

"ครับคุณลูกแก้ว"ปกป้องบอกก่อนที่ลูกแก้วจะเปิดประตูรถและเดินลงไปหลังจากที่ลูกแก้วลงมาจากรถปกป้องก็ขับรถออกไปทันทีลูกแก้วได้แต่มองตามรถของเจ้าสมุทรไปพร้อมกับรอยยิ้ม ลูกแก้วกับเจ้าสมุทรทั้งสองคนสนิทสนมกันมาตั้งแต่เด็กๆ ครอบครัวลูกแก้วกับครอบครัวของเจ้าสมุทรทั้งสองครอบครัวสนิทกันมานานมากเพราะพ่อแม่ของเธอกับเจ้าสมุทรทั้งสี่คนเป็นเพื่อนรักที่สนิทสนมกันมายาวนานตั้งแต่พวกท่านยังเป็นหนุ่มๆ สาวๆกัน เจ้าสมุทรจึงค่อยดูแลเธอมาตั้งแต่เด็กยันเธอโตจนถึงปัจจุบันนี้ก็ยังดูแลเธอดีมาตลอดเจ้าสมุทรมักจะตามใจเธอในทุกๆ เรื่องเธออยากได้อยากกินอะไรเจ้าสมุทรก็จะหามาให้ทันทีโดยไม่เคยจะเอ่ยปากบ่นสักคำ เพราะความเอาใจใส่เล็กๆ น้อยของเจ้าสมุทรหรือเปล่านะที่ทำให้เธอไม่ได้คิดกับเจ้าสมุทรแค่พี่ชาย ใช่ลูกแก้วเธอไม่ได้คิดกับเจ้าสมุทรแค่พี่ชาย ลูกแก้วเธอแอบหลงรักเจ้าสมุทรมาตั้งแต่จำความได้เจ้าสมุทรเขาเป็นรักแรกของเธอและรักเดียวของเธอแต่สำหรับเจ้าสมุทรเธอเป็นได้แค่เพียงน้องสาวของเขาเท่านั้นเพราะผู้ชายที่เพอร์เฟคไปซะทุกอย่างอย่างเจ้าสมุทรคงไม่มีทางมาสนใจผู้หญิงธรรมดาๆ แบบเธอหรอก