Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
นักเขียน
นิยาย
เหลี่ยมรักหัวใจมาเฟีย
1.0K·นามปากกาลูกแก้ว"คุณสิงหาคุณอย่ามามองฉันแบบนี้นะ"เจ้าเอ๋ยรู้สึกร้อนๆหนาวๆขึ้นมาเมื่อเห็นสายตาของสิงหาที่มองเธอมาเขามองเธอเหมือนกับว่าเธอเป็นอาหารที่รอจะกินอย่างไงอย่างงั้นแหละ "มองแบบไหนเหรอ?"สิงหาถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลจนทำให้คนฟังถึงกับขนลุกซู่ไปหมดทั้งตัว "อย่ามาทำเสียงแบบนั้นนะมันทำให้ฉันขนลุกและก็ปล่อยฉันได้แล้วคุณสิงหาฉันอึดอัด!"เจ้าเอ๋ยพยายามบิดมือออกแต่ยิ่งทำเขาก็ยิ่งจับเธอไว้แน่น "ถ้าฉันปล่อยเธอ เธอจะบอกฉันใช่ไหมว่าทำไมเธอถึงต้องหลบหน้าฉัน" "..."เจ้าเอ๋ยไม่ได้ตอบแต่เธอเลือกจะหันหน้าหนีไปอีกครั้ง "เงียบแบบนี้แสดงว่าไม่ตอบ"สิงหาเอ่ยบอกพร้อมกับขยับเข้าไปใกล้ๆกับเจ้าเอ๋ยจนทำให้ปลายจมูกโด่งของสิงหาเฉียดเข้ากับแก้มป่องๆของเจ้าเอ๋ย ตึก ตึก ตึก ตากลมโตเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจพร้อมหัวใจด้วยน้อยของเธอที่เต้นแรงระรัวขึ้นมาเมื่อปลายจมูกของสิงหาโดนแก้มของเธอก่อนที่ใบหน้าของเจ้าเอ๋ยจะเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง "เป็นอะไรร้อนเหรอหน้าเธอแดงเชียวแต่แอร์ก็เปิดแรงอยู่นะ"สิงหาแกล้งถามทั้งๆที่รู้คำตอบอยู่แล้วว่าเจ้าเอ๋ยเธอกำลังเขินอายเขาอยู่ "มะ...ไม่ได้ร้อนแต่คุณช่วยปล่อยฉันสักทีฉันอึดอัด"มันใกล้เกินไปจนทำให้เจ้าเอ๋ยเธอรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องเลย "ถ้าฉันปล่อยก็จะบอกใช่ไหม?" "ก็มันไม่มีอะไรแล้วจะให้ฉันบอกอะไรเล่า"เขานี่ไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอพูดเลยหรือไงเนี่ย "สรุปจะบอกหรือไม่บอกหรือว่าเธออยากให้ฉันทำอย่างอื่น" "เออๆยอมบอกแล้วปล่อยฉันสักที"เมื่อเห็นนัยน์ตาที่แฝงถึงรอยยิ้มของสิงหาเจ้าเอ๋ยก็รู้ได้ทันทีว่าเขาคงจะหาเรื่องแกล้งเธออีกแน่ "ก็แค่เนี่ย"สิงหาบอกพร้อมกับปล่อยมือเจ้าเอ๋ยออกแล้วพาตัวเองไปนั่งยังที่ประจำของตัวเองดีๆ "จิ๊"เจ้าเอ๋ยส่งเสียงอยู่ในลำคออย่างไม่พอใจสิงหาเอามากๆ "บอกมาสักทีว่าเธอหลบหน้าฉันทำไม?" "คือ...ฉัน"เจ้าเอ๋ยเม้มริมฝีปากเข้าหากันเธอกำลังสองจิตสองใจว่าจะบอกดีไหม "คือฉันอะไร?"สิงหาถาม "คือว่าฉัน...อาย"เจ้าเอ๋ยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาแทบจะไม่ได้ยินแต่สิงหาก็ได้ยินมัน "อายเรื่องอะไร?"คิ้วหนาขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย "ก็เรื่องที่ฉันจะ...จูบคุณ"เจ้าเอ๋ยเอ่ยบอกพร้อมกับก้มหน้าลงนิ้วชี้ทั้งสองข้างของเธอเกลี่ยกันไปมาเธอรู้สึกอายที่ต้องพูดเรื่องนี้มันออกไป "เรื่องที่เธอจูบฉันอย่างงั้นเหรอ?" "..."เจ้าเอ๋ยพยักหน้าให้เป็นคำตอบ "คิดว่าเรื่องอะไรเรื่องแค่นี้เองเนี่ยนะที่ทำให้เธอพยายามจะหลบหน้าฉัน" "สำหรับคุณ คุณเรียกว่าเรื่องแค่นี้หรือไงนั้นมันจูบแรกของฉันเลยนะแล้วฉันก็ไม่ได้เต็มใจที่จะยกมันให้คุณด้วยซ้ำ!"เจ้าเอ๋ยเธอนั่งกังวลมาเป็นอาทิตย์แต่สิงหากลับตอบเธอว่าเรื่องแค่นี้เนี่ยนะให้ตายเถอะ "ถ้างั้นก็เสียใจด้วยแล้วกันนะเกณิกาที่จูบแรกของเธอมันเป็นฉัน!"สิงหาดันลิ้นเข้าหากระพุ้งแก้มอย่างไม่ค่อยจะพอใจเท่าไหร่ที่เจ้าเอ๋ยเธอบอกว่าไม่ได้เต็มใจที่จะยกจูบแรกให้กับเขาไม่ใช่เขาแล้วมันจะเป็นใคร "เออก็รู้แล้วจะย้ำทำไมก็ไม่รู้แล้วก็เลิกพูดเรื่องนี้ด้วยเข้าใจไหมฉันไม่อยากได้ยินมันอีก"เจ้าเอ๋ยสะบัดหน้าหนีไปอีกทางเธอรู้ว่าเขาเป็นจูบแรกของเธอจะย้ำทำไมคนมันก็อายเป็นนะ "ถ้าอยากให้ฉันเลิกพูดก็เลิกทำเป็นหลบหน้าฉันได้แล้วเข้าใจไหมแล้วฉันจะทำเป็นลืมเรื่องที่เราจูบกันไปซะ" "ห้ามทำเป็นลืมให้ใช้คำว่าลืมไปเลยได้ยิ่งดีเข้าใจไหมคุณสิงหา"เจ้าเอ๋ยเอ่ยบอกด้วยใบหน้าที่จริงจัง "ก็ได้ตามนั้น"สิงหาอยากจะหัวเราะออกมาเมื่อเห็นสีหน้าที่จริงจังของเจ้าเอ๋ยให้ตายเถอะใครมันจะไปลืมได้และเขาก็เชื่อว่าเจ้าเอ๋ยเธอก็ลืมไม่ได้เหมือนกันในเมื่อมันเป็นจูบแรกของเธอ สิงหาได้แต่ส่ายศีรษะไปมาก่อนที่จะขับรถออกไปจากข้างทาง
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้าย
1.0K·นามปากกาลูกแก้ว"ทำไมฉันจะยุ่งกับเธอไม่ได้ในเมื่อเธอเป็นของๆฉัน ฉันผู้เป็นเจ้าของย่อมมีสิทธิ์แตะอยู่แล้ว" "คะ...คุณพูดบ้าอะไรปล่อยฉันนะฉันไม่ใช่สิ่งของและไม่ได้เป็นของๆใครทั้งนั้น!"หนูนามองหน้าคาร์ลอย่างไม่เข้าใจทำไมเขาถึงได้มายุ่งกับเธออีกทั้งๆที่เรื่องของเธอกับเขามันจบไปตั้งแต่คืนนั้นแล้ว "เธอเป็นของๆฉันหนูนา"คาร์ลย้ำเสียงเข้ม "คุณเป็นบ้าอะไรของคุณฉันไม่ใช่ของคุณ คุณหยุดพูดสักที!" "หรือเธออยากจะให้ฉันย้ำ ย้ำเหมือนคืนนั้นเธอคงจำได้ใช่ไหม!"คาร์ลกระตุกยิ้มขึ้นเมื่อเห็นใบหน้าหวานที่ซีดเผือดลง "คะ...คุณเป็นบ้าอะไรของคุณทำไมถึงมายุ่งกับฉันอีก นะ...ไหนคุณบอกว่าถ้าฉันทำตามทางเลือกของคุณเรื่องทุกอย่างจะจบไง!"หัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างไม่เป็นส่ำเมื่อคาร์ลพูดถึงเรื่องคืนนั้นขึ้นมา ความหวาดกลัวในคืนนั้นเธอยังจำมันได้ดี "ฉันบอกเธอตอนไหนเหรอหนูนาว่าจบ เธอคิดดูดีๆสิหนูนาว่าฉันบอกเหรอมีแต่เธอที่คิดเองเออเองไปคนเดียว"
ซ่อนรักหัวใจมาเฟีย
4.0K·นามปากกาลูกแก้วจำไว้ถ้าหลังจากคืนนี้ผ่านไป เธอจะเป็นของฉันของฉันคนเดียวเท่านั้นไม่มีสิทธิ์ไปเป็นของคนอื่น "ทำไมวันนั้นตื่นมาแล้วหนีฉันไปหน้าตาเฉย"สิบทิศลุกขึ้นจากโซฟาและเดินไปหย่อนสะโพกนั่งลงข้างๆกับลูกเกด ลูกเกดสะดุ้งตัวขึ้นด้วยความตกใจเมื่อสิบทิศมานั่งลงข้างๆเธอ เธอจะขยับตัวจะหนีแต่ก็ถูกแขนแกร่งของสิบทิศโอบเอวไว้และกระชับเอวเธอให้เข้าไปใกล้ๆเขา ตอนนี้ใบหน้าของเราสองคนใกล้กันมากใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่กระทบเข้ากับใบหน้าของเธอก่อนที่ลูกเกดจะเป็นฝ่ายหันหน้าหนี "พ...พี่สิบทิศปล่อยเกดค่ะ"ลูกเกดเอ่ยบอกพร้อมกับพยายามดันตัวออกจามอ้อมแขนของสิบทิศ "ฉันถามทำไมเธอถึงหนีฉันไปเฉยๆ"สิบทิศถามและกระชับกอดให้แน่นขึ้นพร้อมกับใช้ปลายจมูกคลอเคลียอยู่ที่พวงแก้มใสของลูกเกด "กะ...เกดคือเกด"เธอเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นไม่รู้จะตอบอย่างไงเหมือนกันเพราะในตอนนั้นเธอเองก็ตกใจและทำอะไรไม่ถูก "หนีผัวตัวเองไปแบบนั้นมันไม่น่ารักเลยรู้ไหม?"คำพูดที่หลุดออกมาจากปากของสิบทิศทำให้ลูกเกดถึงกับอ้าปากค้างไปเลยเธอไม่คิดว่าเขาจะกล้าพูดแบบนี้ออกมา "พะ...พี่สิบทิศ"ลูกเกดพูดชื่อสิบทิศด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาเธอได้แต่มองหน้าเขาตาปริบๆ "ฉันให้เธอหนีได้แค่ครั้งเดียวแต่ต่อจากนี้ไปเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะได้หนีฉันอีก กุลนาถ"
แก้วตาดวงใจมาเฟีย
12.0K·นามปากกาลูกแก้ว"ปะ...ปล่อยลูกแก้วนะพี่เจ้าสมุทร" "ทำไมต้องปล่อย?" "จะให้ลูกแก้วนั่งอยู่แบบนี้ทำไมกันล่ะ?" "เพราะพี่อยากเห็นหน้าเธอชัดๆพี่อยากเห็นแววตาและสีหน้าของเธอในตอนที่พี่จะบอกกับเธอ"เจ้าสมุทรพูดพร้อมกับเกลี่ยปล่อยผมที่มันตกลงมาปิดหน้าของลูกแก้วขึ้นไปทัดที่ใบหูของเธอก่อนจะเกลี่ยนิ้วเล่นไปมาที่แก้มป่องๆของเธอ ตึก ตึก ตึก "..."ลูกแก้วได้แต่กะพริบตาปริบๆเจ้าสมุทรจะบอกอะไรกับเธอกันแน่นะ "พร้อมฟังหรือยัง?" "..."ลูกแก้วพยักหน้าหงึกๆพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงขึ้นๆจนมันจะกระเด็นทะลุออกมาจากอกอยู่แล้ว "เธอรู้ใช่ไหมว่าพี่คิดอย่างไงกับเธอ?"เจ้าสมุทรพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล "มะ...หมายถึงอะไรคะ?"ลูกแก้วถามออกไปด้วยหัวใจที่เต้นรัวมันคืออะไร "หมายถึงเรื่องที่พี่ชอบเธอ" "ชะ...ชอบเหรอคะชอบลูกแก้วเหรอ?"