เหลี่ยมรักหัวใจมาเฟีย

เหลี่ยมรักหัวใจมาเฟีย

บทนำ

ครืดด ครืดด

เสียงโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูที่ดังขึ้นทำให้ร่างสูงเปลือยเปล่าที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงกว้างสะดุ้งตัวตื่นขึ้นก่อนจะค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นอย่างงัวเงีย มือหนาคว้าหาโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างๆเตียงและกดรับสายโดยที่ไม่ได้ดูว่าใครโทรเข้ามา

"ฮัลโหล"เสียงทุ้มของสิงหาพูดขึ้นพร้อมกับหลับตาลงอีกครั้ง

(เวธัส : "ฮัลโหลคุณสิงหายังไม่ตื่นอีกเหรอครับวันนี้มีประชุมที่บริษัทนะครับ!")ปลายสายเอ่ยบอกอย่างร้อนรน

สิงหา : "อาธัสเองเหรอ?"

(เวธัส : "ครับผมเองขอโทษนะครับที่โทรมารบกวนแต่เช้าแต่ว่าคุณสิงหาต้องรีบตื่นได้แล้วนะครับเดี๋ยวเข้าประชุมสายท่านประธานจะโมโหเอา")

เวธัสคือเลขาของเดชาธรพ่อของสิงหา นอกจากจะเป็นเลขาให้ผู้เป็นพ่อแล้วยังคอยเป็นผู้ช่วยให้สิงหาที่บริษัทอีกด้วย สิงหาเองก็นับถือเวธัสเหมือนเป็นญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง

สิงหา : "หึ...พ่อก็หาเรื่องโมโหผมได้ตลอดแหละครับอาผมชินแล้ว"

(เวธัส : "เอาเถอะครับอย่างไงก็มาให้ทันแล้วกันนะครับคุณสิงหาถือว่าผมขอ")

สิงหา : "ก็ได้ครับ ผมจะพยายามรีบไปให้ทันประชุมแล้วกันนะครับอา"

(เวธัส : "ครับคุณสิงหาส่วนเอกสารผมให้เลขาคุณสิงหาเตรียมไว้ให้แล้วนะครับแล้วก็ส่งเข้าไปในเมล์ให้คุณสิงหาเรียบร้อยแล้ว")

สิงหา : "ขอบคุณครับอาธัส"

สิงหาวางโทรศัพท์ลงพร้อมกับเสยผมที่ยุ่งเหยิงของตัวเองขึ้นก่อนจะลุกขึ้นจากที่นอนและเดินเข้าห้องน้ำไป

ตึก ตึก ตึก

เสียงฝีเท้าหนักทั้งสองข้างของมาเฟียหนุ่มที่ก้าวเท้าเดินลงมาจากชั้นสองของเพนท์เฮ้าส์หรูทำให้ลูกน้องคนสนิทอย่างชานและดลถอนหายใจกันออกมาอย่างโล่งอกโล่งใจเมื่อเห็นว่าเจ้านายของเขาตื่นนอนและแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว

และเหตุผลที่ทำให้ชานและดลโล่งอกก็เพราะว่าวันนี้เจ้านายของพวกเขามีประชุมแต่เช้าที่บริษัท และเวธัสเองก็โทรมาย้ำนักย้ำหนาว่าให้พวกเขาทั้งสองคนต้องปลุกสิงหาผู้เป็นเจ้านายให้ตื่นมาประชุมให้ทัน

แต่ใครๆก็รู้ว่าสิงหาผู้เป็นเจ้านายของพวกเขาไม่ชอบให้ใครรบกวนเวลานอนถ้าอยากตื่นเดี๋ยวตื่นเองไม่ต้องปลุกและถ้าใครเผลอไปรบกวนได้โดนดีแน่

"อรุณสวัสดิ์ครับนาย/อรุณสวัสดิ์ครับนาย"ชานและดลเอ่ยทักทาย

"อือ"สิงหาพยักหน้า

"วันนี้นายไม่ทานอาหารเช้าเหรอครับ?"ชานเอ่ยถาม

"ไม่"สิงหาเอ่ยบอกและเดินออกจากห้องไปโดยมีชานและดลเดินตามหลังไปติดๆ

"วันนี้กูจะขับรถไปเอง"สิงหาเอ่ยบอกเมื่อลิฟต์ลงมาถึงโรงจอดรถชั้นล่างสุดของเพนท์เฮ้าส์ก่อนที่สิงหาจะเดินตรงไปยังFerrari F8 Tributoสีแดงคู่ใจของตัวเอง

"ครับนาย\ครับนาย"ชานและดลพยักหน้ารับอย่างเข้าใจก่อนที่สิงหาผู้เป็นเจ้านายจะขับFerrari F8 Tributoสีแดงคันโปรดแล่นทะยานออกไปจากโรงจอดรถด้วยความเร็ว

"รีบขับรถตามนายไปเถอะ เดี๋ยวตามนายไม่ทัน นายขับรถเร็วยิ่งกว่ารถไฟเหาะอีก"ดลเอ่ยบอกเพราะรู้ว่าสิงหาผู้เป็นเจ้านายชอบความเร็วในการขับรถมากแค่ไหนเวลาที่ขับรถด้วยตัวเองทีไรเหยียบคันเร่งมิดตลอดไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหนทั้งนั้น

"เออกูก็ว่าอย่างงั้นใบสั่งมาเต็มบ้านจนจะท่วมหัวอยู่แล้ว"ชานพยักหน้าอย่างเห็นด้วยและรีบขึ้นรถไปประจำที่คนขับโดยมีดลนั่งข้างๆคนขับก่อนจะขับรถตามผู้เป็นเจ้านายไป

Ferrari F8 Tributoสีแดงถูกขับด้วยความเร็วแซงซ้ายแซงขวาโดยที่ไม่ได้สนใจคนที่ใช้รถใช้ถนนรวมกันสักเท่าไหร่ ถึงป้ายจราจรข้างทางจะเตือนว่าให้ชะลอความเร็วก็ตาม

แต่สิงหาก็ไม่ได้สนใจแถมยังรีบเหยียบคันเร่งจนมิดเพื่อจะได้ไปให้ทันไฟเขียวข้างหน้าเพราะถ้ามันเปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อไหร่มันจะทำให้สิงหาหงุดหงิดมากที่สุด

สัญญาณไฟจากสีเขียวกะพริบถี่ๆก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นไฟสีเหลืองเพื่อบ่งบอกให้รถทุกคันชล่อความเร็วและเตรียมหยุดรถแต่สิงหาไม่รอช้ารีบเหยียบคันเร่งเพื่อให้ทันไฟสีเหลืองและทางม้าลายตรงหน้า

แต่ว่าเท้าที่เหยียบคันเร่งอยู่นั้นต้องเปลี่ยนไปเป็นเหยียบเบรกอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นหญิงสาวคนหนึ่งในชุดนักศึกษากำลังเดินข้ามทางม้าลายอยู่ตรงหน้ารถเขา

เอี๊ยดดดด!

"กรี๊ดดดด"

"อะไรวะ!"สิงหาสบทออกมาอย่างหงุดหงิดเมื่อเห็นหญิงสาวล้มลงไปนั่งกับพื้นตรงหน้ารถเขา สิงหาจึงรีบเปิดประตูรถลงไปดูอย่างหัวฟัดหัวเหวี่ยง

เจ้าเอ๋ยสาวน้อยนักศึกษารู้สึกตกใจกับเหตุการณ์ที่เฉียดตายเมื่อกี้นี้เป็นอย่างมาก เธอยกมือขึ้นมาจับตามเนื้อตัวและเมื่อเห็นว่าร่างกายทุกส่วนของเธอยังอยู่ครบเธอก็ผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกมีเพียงแค่มือกับหัวเข่าเท่านั้นที่ถลอกเป็นแผลและมีเลือดออก

"นี่เธอไม่แหกตาดูหรือไงว่ารถวิ่งอยู่ข้ามมาได้อย่างไงกันประสาทเหรอ!"สิงหาเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าหญิงสาวอย่างเอาเรื่อง

เจ้าเอ๋ยเมื่อได้ยินเสียงทุ้มที่ดุดันดังขึ้นเธอก็เงยหน้าขึ้นไปมองผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอด้วยความรู้สึกที่โกรธกรุ่น เขาขับรถจะชนเธออยู่แล้วและยังไม่ขอโทษเธอแถมยังจะมาว่าเธอประสาทอีกเหรอ

"คุณนั่นแหละประสาทไม่แหกตาดูหรือไงว่ารถเขาจอดกันหมดทุกคันแล้ว และสัญญาณไฟสีเหลืองมันขึ้นแสดงว่าคุณควรที่จะเตรียมหยุดรถไม่ใช่เร่งเครื่อง นี่คุณสอบใบขับขี่มาหรือเปล่าเนี่ย!"เจ้าเอ๋ยลุกขึ้นพร้อมกับมองหน้าผู้ชายตรงหน้าอย่างเอาเรื่องเหมือนกัน

"นี่เธอ!...จะเอาเท่าไหร่ว่ามา?"สิงหาสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อระงับความหงุดหงิดที่หญิงสาวตรงหน้ากล้าย้อนเขาก่อนจะเอ่ยถามพร้อมกับหยิบกระเป๋าตังค์ที่อยู่ในเสื้อสูทออกเพราะไม่อยากจะเสียเวลาไปมากกว่านี้

"ฉันไม่เอา!"เจ้าเอ๋ยเชิดหน้าขึ้นและบอกออกไปผู้ชายคนนี้ไม่ยอมขอโทษเธอแถมคิดที่จะเอาเงินมาฟาดหัวเธออีก เธอไม่ยอมหรอกนะ

"ฉันไม่มีเวลามาต่อล้อต่อเถียงกับเธอหรอกนะเอาเท่าไหร่ว่ามา!"

"นี่คุณ คุณไม่เคยเรียนเรื่องมารยาทหรือไงถึงไม่รู้ว่าการที่ทำผิดมันควรจะต้องทำอย่างไงไม่ใช่คิดที่จะเอาเงินมาฟาดหัวคนอื่นเขาแบบนี้!"เธอก็แค่อยากให้เขาพูดคำว่าขอโทษก็แค่นั้นแต่เหมือนตานี่จะไม่ยอมขอโทษเธอง่ายๆนะ

"นี่เธอมันจะมากไปแล้วนะ!"สิงหาถึงกับขบสันกรามแน่นอย่างเดือดดาลไม่มีใครกล้าด่าเขาแบบนี้แล้วยัยแก้มป่องที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขามีสิทธิ์อะไรมาด่าเขา

"ไม่มากไปหรอก ก็คุณมันไม่มีมารยาทนิสัยก็เสียด้วย!"เจ้าเอ๋ยเอ่ยบอกอย่างเอาเรื่อง

"นี่เธอ!...ปี๊นๆ"สิงหากำลังจะเดินเข้าไปเอาเรื่องกับหญิงสาวตรงหน้าแต่ต้องหยุดชะงักเมื่อรถที่จอดอยู่ที่ด้านหลังรถของเขาบีบแตรขึ้นมาก่อน สิงหาจึงเหลือบสายตาไปมองไฟจราจรซึ่งตอนนี้มันเปลี่ยนเป็นสีเขียวแล้ว

"เอาไปสองหมื่นค่าเสียหายฉันไม่ชอบติดค้างใคร!"สิงหาเดินเข้าไปหาหญิงสาวและถือวิสาสะดึงมือของหญิงสาวมาพร้อมกับยัดธนบัตรสีเทาจำนวนสองหมื่นบาทใส่ในมือของเธอก่อนจะหมุนตัวเดินไปขึ้นรถ

"เฮ้อ นี่คุณทำบ้าอะไรเนี่ยฉันไม่เอานะ!"เจ้าเอ๋ยตะโกนเรียกพร้อมกับเดินเข้าไปหาสิงหาแต่สิงหาก็ไม่สนใจและขับรถออกไปทันทีเพราะตอนนี้มันไฟเขียวแล้ว

"ไอ้บ้านี่รวยนักหรือไงถึงมายัดเงินให้คนอื่นง่ายๆแบบนี้"เจ้าเอ๋ยเดินขึ้นมายืนบนฟุตบาทและมองธนบัตรสีเทาที่อยู่ในมือสลับกับมองท้ายรถFerrari F8 Tributoสีแดงที่ขับออกไป

เธอคิดว่าต้องเอาเงินก้อนนี้ไปคืนผู้ชายคนนั้นให้ได้เพราะเธอไม่ยอมให้ใครเอาเงินมาฟาดหัวเธอหรอกนะ