แก้วตาดวงใจมาเฟีย 1 ลูกแก้ว

แก้วตาดวงใจมาเฟีย

ตอนที่1

ลูกแก้ว

"กว่าจะมาได้ฉันนั่งรอเธอตั้งแต่เจ็ดโมงจนตอนนี้ก็ปาเข้าไปเจ็ดโมงครึ่งแล้วสรุปฉันนั่งรอเธอมาครึ่งชั่วโมงและตอนนี้ฉันก็หิวข้าวมากๆด้วย"เสียงหวานของหนูนาหรือหนึ่งฤทัยบ่นให้กับลูกแก้วเพื่อนสนิททันทีหลังจากที่เพื่อนของเธอหย่อนสะโพกนั่งลงที่โต๊ะไม้ใต้ตึกคณะวันนี้หนูนากับลูกแก้วเราสองคนนัดกันไว้ว่าเจ็ดโมงจะรีบมามหาวิทยาลัยเพื่อจะมากินโจ๊กร้านประจำที่อยู่ข้างๆมหาวิทยาลัยกัน

"ขอโทษนะพอดีพี่เจ้าสมุทรมาส่งมันก็เลยสายแถมรถก็ติดมากๆเลย"ลูกแก้วบอกก่อนที่จะส่งยิ้มหวานไปให้กับหนูนาเพื่อนสนิท

ลูกแก้วหรือแก้วตานักศึกษาแพทย์ปีสามของมหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังแห่งหนึ่งลูกแก้วเธอเลือกเรียนหมอเพราะว่ามีไอดอลอย่างพ่อของเธอเป็นแบบอย่างพ่อของเธอเป็นอดีตนายแพทย์มือหนึ่งที่เก่งของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังแต่ตอนนี้พ่อของเธอได้เกษียณตัวจากการเป็นหมอไปนานแล้วและความฝันของเธอก็คืออยากเป็นหมอศัลยแพทย์หัวใจที่เก่งๆเหมือนกันบ้าง

"โอ๊ยถ้าวันหลังพี่เจ้าสมุทรจะมาส่งช่วยรบกวนโทรบอกฉันด้วยนะฉันจะได้ไม่ต้องรีบตื่นมาก่อน"

"ขอโทษนะ ไปเราไปกินโจ๊กกันวันนี้ฉันเลี้ยงเอง"ลูกแก้วพูดจบก็ลุกขึ้นและเดินมาดึงแขนหนูนาให้ลุกขึ้นตาม

"ป่านนี้ปาท่องโก๋หมดแล้วมั่ง"หนูนาบอกพร้อมกับยอมเดินตามลูกแก้วไปที่ร้านโจ๊กข้างๆมหาวิทยาลัย

"ยังไม่หมดหรอกทำไมเธอถึงขี้บ่นขนาดนี้นะหนูนาตอนเจอกันปีหนึ่งเธอไม่เห็นจะบ่นขนาดนี้เลยนะ"

"ก็ฉันหิวพอหิวแล้วมันก็อยากบ่น"หนูนาบอกพร้อมกับตวัดสายตาค้อนไปมองเพื่อนอย่างไม่จริงจังนัก

"โอเคก็พามาแล้วไง"ลูกแก้วพูดพร้อมกับพาหนูนาเดินมานั่งที่โต๊ะข้างในร้านโจ๊กที่นักศึกษาแทบทุกคนต่างพากันมาฝากท้องตอนเช้ากันเป็นประจำเพราะไม่ได้แค่ขายโจ๊กอย่างเดียวร้านนี้ยังขายน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋และก็หมูปิ้งอีกด้วย

"เดี๋ยวฉันไปสั่งให้นั่งรอก่อนนะ"หนูนาพยักหน้าก่อนที่ลูกแก้วจะเดินไปที่หน้าร้านแล้วสั่งโจ๊กของหนูนาแล้วก็ของตัวเอง

"ป้าคะหนูเอาโจ๊กใส่เครื่องในไข่ลวกพิเศษไม่ใส่ขิงหนึ่งถ้วยแล้วก็เอาโจ๊กใส่แต่หมูไข่สามอย่างใส่ขิงเยอะๆอีกหนึ่งถ้วยแล้วก็เอาปาท่องโก๋จิ๋วสองถุงค่ะ"ลูกแก้วสั่งโจ๊กใส่เครื่องในของโปรดหนูนาส่วนหมูกับไข่คือของเธอเองสั่งเสร็จก็เดินกลับมานั่งที่โต๊ะไม่นานโจ๊กที่สั่งไปก็มาเสิร์ฟทั้งสองคนนั่งทานโจ๊กกันไปสักพักจนทานเสร็จและก็เดินมาที่ตึกคณะเพื่อจะขึ้นไปเรียน

"ลูกแก้วหนูนามานั่งนี่สิ"เสียงของหลินหลินหรือสุวารีเพื่อนสนิทอีกคนหนึ่งเอ่ยเรียกพร้อมกับกวักมือเรียกลูกแก้วกับหนูนาที่พึ่งเดินเข้ามาในห้องเรียนให้มานั่งข้างๆกัน

"ว่าไงจ๊ะหลินฮุ่ย"หนูนาเอ่ยทักพร้อมกับเดินไปหย่อนสะโพกนั่งลงที่โต๊ะเลคเชอร์ข้างๆพร้อมกับลูกแก้ว

"ฉันชื่อหลินหลินไหมล่ะยัยหนูท่อระบายน้ำ"หลินหลินพูดพร้อมกับหัวเราะออกมา

"ฉันชื่อหนูนายะ!"หนูนาค้อนใส่หลินหลินอย่างไม่จริงจังนัก

"เมื่อไหร่สองคนนี้จะเลิกทะเลาะกันสักทีเนี่ยทะเลาะกันตั้งแต่ปีหนึ่งจนถึงปีสามไม่เบื่อหรือไง"ลูกแก้วถามพร้อมกับหยิบแท็บเล็ตยี่ห้อดังขึ้นมาวางบนโต๊ะเพื่อใช้จดเนื้อหาการเรียน

"ยัยหนูนาหาเรื่องฉันก่อนนะลูกแก้ว"หลินหลินบอก

"อาจารย์มาแล้ว"เสียงของนักศึกษาแพทย์คนหนึ่งเอ่ยบอกทำให้นักศึกษาคนอื่นๆที่กำลังพูดคุยกันอยู่ถึงกับเงียบลงเมื่อเห็นอาจารย์เดินเข้ามาในห้องรวมถึงหนูนาที่กำลังจะอ้าปากพูด

"สวัสดีค่ะนักศึกษาแพทย์ปีสามอาจารย์ชื่อปรีดาเรียกสั้นๆว่าอาจารย์ปรีก็ได้ค่ะปีนี้อาจารย์จะมาเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาให้กับชั้นปีของพวกเรามีอะไรไม่เข้าใจปรึกษาอาจารย์ได้เลยนะคะไม่ต้องเกรงใจ"อาจารย์ที่ปึกษาเอ่ยพูดขึ้นทันทีหลังจากเดินเข้ามาในห้องและอาจารย์ก็พูดนู้นพูดนี้จนกระทั่งถึงเวลาเรียนนักศึกษาทุกคนก็ต่างตั้งใจเรียนและฟังอาจารย์ที่นั่งสอนอยู่ด้านหน้าห้องเรียน

"ฉันจะหลับอยู่แล้วลูกแก้ว"หนูนากระซิบที่ข้างหูของลูกแก้วในขณะที่อาจารย์กำลังนั่งสอนอยู่หน้าห้องได้ไปสักหนึ่งชั่วโมงกว่าๆ

"อดทนหน่อยหนูนาเดี๋ยวก็หมดเวลาแล้ว"ลูกแก้วบอกแต่ตายังคงจ้องอยู่ที่เนื้อหาบนโปรเจคเตอร์

"ฉันทนอยู่แล้วแต่ยัยหลินหลินนี่สิหลับไปแล้ว"หนูนาบอกพร้อมกับหันไปมองหลินหลินที่นอนหลับฟุบหน้าไปกับโต๊ะลูกแก้วจึงหันมามองหลินหลินก่อนที่จะส่ายหน้าให้และหันไปสนใจในสิ่งที่อาจารย์สอนอยู่

"หิวข้าวมากฉันนึกว่าอาจารย์จะไม่ปล่อยแล้วซะอีก นี่พึ่งวันแรกของการเปิดเทอมอาจารย์จะรีบสอนไปไหนไม่เผื่อไว้สอนคาบอื่นบ้างเลยหรือไง"หนูนาบ่นออกมาพร้อมนั่งลงที่โต๊ะภายในโรงอาหารวันนี้อาจารย์ปล่อยช้ามากเกินเวลาพักเที่ยงไปตั้งยี่สิบนาที

"บ่นตั้งแต่เดินออกมาจากห้องเรียนจนมาถึงโรงอาหารไม่เหนื่อยบ้างหรือไงหนูนา?"ลูกแก้วถามพร้อมหย่อนสะโพกนั่งลงที่โต๊ะ

"เหนื่อยแต่อยากบ่นแล้วนี่ยัยหลินหลินไปไหนไม่มากินข้าวกับพวกเราเหรอ?"

"เดี๋ยวตามมาเข้าห้องน้ำอยู่ไปซื้อข้าวได้แล้วเดี๋ยวฉันนั่งเฝ้าโต๊ะให้"ลูกแก้วบอก หนูนาจึงพยักหน้าให้เพื่อนก่อนที่จะลุกขึ้นไปสั่งอาหารหลังจากที่หนูนาลุกไปสั่งอาหารลูกแก้วก็หยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าผ้าออกมาเพื่อจะนั่งเล่นรอหนูนากลับมาที่โต๊ะ

"พี่ลูกแก้วคะ"เสียงหวานของใครบางคนดังขึ้นในขณะที่ลูกแก้วกำลังก้มหน้าเล่นมือถืออยู่เธอเงยหน้าขึ้นมองก่อนที่จะฉีกยิ้มกว้างเมื่อเห็นคนที่เรียกเธอคือน้องรหัสของตัวเองและใครอีกคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างๆกับน้องรหัส

"ถุงแป้งมีอะไรหรือเปล่า?"ลูกแก้วเอ่ยถามน้องรหัส

"มีคะนี่น้องรหัสแป้งเป็นหลานพี่ลูกแก้วค่ะชื่อน้องจ๊ะโอ๋"ถุงแป้งเอ่ยแนะนำน้องรหัสของตัวเองให้ได้รู้จักกับลูกแก้วที่เป็นพี่รหัสของเธอ

สวัสดีค่ะป้ารหัสหนูจ๊ะโอ๋ขอฝากตัวเข้าสายด้วยนะคะ"จ๊ะโอ๋ยกมือขึ้นมาไหว้สวัสดีลูกแก้ว

"สวัสดีจ้ะยินดีต้อนรับเข้าสายนะแต่จ๊ะโอ๋เรียกพี่ว่าพี่ก็ได้นะป้าเอาไว้เรียกพวกพี่ปีสี่ปีห้าจะดีกว่า"ลูกแก้วบอกพร้อมกับหัวเราออกมาเบาๆทำให้สองสาวที่ยืนอยู่ถึงกับหัวเราะตามไปด้วย

"ถ้ารู้จักกันแล้วงั้นแป้งขอตัวก่อนนะพี่ลูกแก้ว"

"จ้ะไว้ว่างๆนัดเลี้ยงสายกันนะ"ลูกแก้วเอ่ยบอกก่อนที่สองสาวน้องรหัสกับหลานรหัสจะเดินออกไป

"โอ๊ยยัยแก้วเธอรู้ไหมว่าตอนที่ฉันเดินไปสั่งข้าวฉันเจอใคร"หนูนาพูดพร้อมกับนั่งลงและวางถาดอาหารที่ถือมาวางไว้บนโต๊ะหลังจากเดินกลับมา

"ใคร?"ลูกแก้วถาม

"ไอ้โอมน้องรหัสฉันมันพาหลานรหัสมาแนะนำตัวกับฉันแถมนะมันยังให้หลานเรียกฉันว่าป้าอีกไม่พอแค่นั้นมันยังไถตังค์ฉันไปอีกด้วยบอกว่าฉันเป็นป้าควรจะเลี้ยงหลานบ้าง ฉันว่านะมันไม่ได้เอาตังค์ฉันไปเลี้ยงหลานหรอกมันไถตังค์ฉันไปเลี้ยงตัวเองมากกว่า"หนูนาบ่นยาวให้กับลูกแก้วฟังถึงน้องรหัสที่ไม่ค่อยจะลงรอยกันสักเท่าไหร่เพราะน้องรหัสของเธอมันชอบกวนประสาทใส่เธอตลอดทุกครั้งที่เจอกัน

"ก็ปกติเธอกับโอมก็ตีกันประจำฉันไปสั่งข้าวก่อนนะตอนบ่ายมีเรียนอีกเดี๋ยวไม่ทัน"ลูกแก้วบอกแล้วก็ลุกขึ้นเดินไปสั่งอาหารปล่อยให้หนูนาได้แต่นั่งหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่คนเดียว