แก้วตาดวงใจมาเฟีย 6 อุบัติเหตุ

แก้วตาดวงใจมาเฟีย

ตอนที่6

อุบัติเหตุ

วันนี้ลูกแก้วเธอมีนัดทานข้าวกับครอบครัวที่บ้านที่นานๆทีเธอจะมีเวลากลับไปทานข้าวกับครอบครัว ตั้งแต่ย้ายมาอยู่คอนโดตั้งแต่เรียนปีหนึ่งเธอก็ไม่ค่อยมีโอกาสได้กลับบ้านสักเท่าไร

"แยกนี้รถติดจริงๆเลยแดงชาตินี้เขียวชาติหน้า"ลูกแก้วบ่นออกมาพร้อมกับเอื้อมมือบางไปหยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าผ้าที่วางอยู่เบาะหน้าข้างๆขึ้นมาเเล้วกดเชื่อมต่อเพลงจากโทรศัพท์ไปยังเครื่องเสียงของรถเพื่อจะฟังเพลงไม่ให้เบื่อในการนั่งรอรถติดไฟแดงเสียงเพลงโปรดดังขึ้นปากบางก็เริ่มพึมพำร้องตามเพลง

I remember the day

Even wrote down the date, that I fell for you

And now it's crossed out in red

But I still can't forget if I wanted to

And it drives me insane

Think I'm hearing your name, everywhere I go

But it's all in my head

It's just all in my head

โครม!

"อ๊ะ!"

เกิดเสียงโครมครามดังขึ้นจากทางด้านหลังรถของลูกแก้วในขณะที่จอดรถติดไฟแดง ตากลมโตมองกระจกมองหลังแต่ต้องเบิกกว้างขึ้นอย่างตกใจให้ตายเถอะท้ายรถของเธอถูกชนเขาอย่างจังลูกแก้วรีบเปิดประตูรถลงมาแล้วรีบวิ่งลงไปดูที่ท้ายรถของตัวเองในขณะที่จอดติดไฟแดงอยู่ ไฟท้ายแตกกันชนหลังหลุดwhat?

"ให้ตายเถอะขับรถอะไรของเขาเนี้ย"ลูกแก้วยืนมองดูหลังรถของตัวเองก่อนที่หน้าจะถอดสีมันเป็นรถที่พ่อเธอซื้อให้ในวันที่เธอสอบติดหมอเธอระมัดระวังมากในการขับรถเพื่อจะไม่ให้รถมีรอยขีดข่วนอะไรเลยเพราะเธอรักรถที่ผู้เป็นพ่อซื้อให้มากแต่ตอนนี้มันยิ่งกว่ารอยขีดข่วนอีกนะก่อนที่เธอจะหันไปมองรถMercedes-Benz S 350 d Exclusiveสีดำที่ชนรถเธอก่อนที่ประตูรถฝั่งคนขับจะถูกเปิดออกพร้อมกับชายร่างสูงใส่สูทสีดำเดินลงและกำลังเดินตรงมาหาเธอ

"นี่ค่าเสียหายครับ"ชายร่างสูงใส่สูทสีดำยื่นเงินจำนวนหนึ่งมาให้ลูกแก้วซึ่งมันเยอะมาก

"อะไรคะ?"เธอขมวดคิ้วเข้าหากันยุ่งอยู่ดีๆก็มายื่นเงินให้เธอแล้วอย่างไงจะไม่ถามเลยหรือไงว่าเธอเจ็บตรงไหนหรือเป็นอย่างไรบ้าง

"เงินค่าเสียหายไงครับรีบรับไปสิครับ"ชายหนุ่มใส่สูทชุดดำบอก

"ฉันไม่รับค่ะเรียกประกันมาคุยดีกว่า"ลูกแก้วบอกเสร็จก็เดินสะบัดหน้าเดินไปเปิดประตูเเล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาประกันชายใส่สูทชุดดำรีบเดินตรงมาหาเธอก่อนจะพูดขึ้นว่า

"ผมว่าคุณรีบรับเงินไปเถอะนะครับเราทั้งคู่จะได้ไม่เสียเวลาผมไม่อยากให้มันยุ่งยาก"ชายชุดดำเอ่ยบอกเมื่อเห็นเธอยืนคุยโทรศัพท์กับประกัน

"ฉันโทรคุยกับประกันเรียบร้อยแล้วค่ะคุณก็รีบโทรสิคะจะได้ไม่เสียเวลา"ลูกแก้วบอกพร้อมกับมองหน้าชายใส่สูทชุดดำที่ดูเหมือนตอนนี้เขาจะไม่พอใจเธอเอาซะมากๆเลยแล้วไงล่ะเธอเองก็ไม่พอใจเหมือนกันแหละชนรถคนอื่นแทนที่จะขอโทษนี่อะไรคำขอโทษสักคำก็ไม่มีแถมยังคิดจะเอาเงินมาฟาดหัวเธออีกเธอไม่ยอมหรอกนะ

"ผมขอเตือนคุณอย่าทำอะไรมันยุ่งยากมันไม่เป็นผลดีต่อตัวคุณรีบรับเงินนี้ไปซะนายผมไม่อยากเสียเวลาคุณรอประกันมาก็อีกนานสู้รับเงินผมไปแล้วไปซ่อมเองดีกว่าง่ายกว่าเยอะ"ชายใส่สูทสีดำร่ายยาวให้ลูกแก้วฟังลูกแก้วได้ฟังถึงกับตัวสั่นเธอโกรธมากนะมีสิทธ์อะไรมาขู่เธอแบบนี้

"พวกคุณนี่มันเป็นคนแบบไหนกันแน่ฮะขับรถมาชนคนอื่นแต่ไม่ขอโทษสักคำคิดว่ามีเงินมันจะจบหรือไงฉันก็มีเงินเหมือนกันคิดว่าบ้านรวยคนเดียวหรือไง!"

"เรียกประกันกวิน"เสียงทุ้มที่น่าเกรงขามของใครบางคนดังขึ้นอยู่ด้านหลังของผู้ชายใส่สูทสีดำในขณะที่เธอกำลังพูดคุยกับชายใส่สูทสีดำอยู่

"นายลงมาทำไมครับผมจัดการได้"เสียงของกวินชายใส่สูทชุดดำเอ่ยถามผู้เป็นเจ้านายที่เดินลงมาจากรถ

"โทรเรียกประกันมันจะได้จบๆฉันไม่อยากเสียเวลา"อัคคีบอกกวินด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งก่อนมองเลยไปยังด้านหลังของกวินลูกน้องคนสนิท ลูกแก้วเมื่อเห็นว่าเขามองมาที่เธอ เธอก็หลบสายตาลงทันทีเมื่อปะทะเข้ากับสายตาที่เย็นชาของเขา

"ได้ครับนาย"กวินพยักหน้าและเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่ในรถต่อสายหาประกันทันทีตามที่อัคคีผู้เป็นนายของเขาสั่ง

"คงจะพอใจเธอแล้วสินะ"อัคคีเดินเข้ามาหาลูกแก้วที่ยืนอยู่ตรงรถของเธอหลังจากกวินเดินไปคุยโทรศัพท์กับประกัน

"ค่ะดิฉันว่ามันยุติธรรมทั้งสองฝ่ายต่างคนต่างให้ประกันจ่ายคุณจะไม่ต้องเสียเงินแค่เสียเวลา"ลูกแก้วบอกก่อนที่เสียงของกวินจะดังขึ้น

"เรียบร้อยแล้วครับนายอีกไม่เกินสิบห้านาทีประกันจะมาถึง"

"อืม"อัคคีรับคำในลำคอแต่ตายังจ้องมองหญิงสาวในชุดนักศึกษาก่อนจะเดินหมุนตัวกลับไปนั่งรอในรถส่วนลูกแก้วก็รีบเปิดประตูไปนั่งรอในรถเหมือนกัน ดีนะที่รถเธอจอดติดอยู่ตรงซ้ายสุดไม่ได้อยู่ตรงกลางถนนไม่งั้นรถติดยาวไปอีกสามชาติแน่

ไม่นานประกันทั้งสองฝ่ายก็มาเจรจากันพอสรุปได้ว่าฝั่งที่ชนต้องเป็นฝ่ายจ่ายค่าเสียหายให้ฝ่ายที่ถูกชนและประกันก็ลากรถของลูกแก้วไป

"เดี๋ยวแม่จะรีบไปรับนะลูก"ลูกแก้วโบกมือลารถแสนรักที่พ่อของเธอซื้อมาให้ก่อนจะเดินไปเรียกรถแท็กซี่เพื่อจะกลับบ้าน

"เอ่อคุณแก้วตาครับ"เสียงของกวินเอ่ยเรียกชื่อหญิงสาว

"มีอะไรคะคุณกวิน?"ลูกแก้วถามกวินด้วยความสงสัย ถ้าถามว่าเธอกับเขารู้จักชื่อกันได้อย่างไงก็รู้ตอนที่ประกันถามชื่อนั่นแหละแต่เธอแค่รู้ชื่อของกวินนะส่วนเจ้านายเขาเธอไม่รู้หรอกเพราะเขามัวแต่นั่งเก๊กรออยู่บนรถ

"นายผมจะไปส่งครับเชิญคุณแก้วตาไปขึ้นรถเถอะครับ"กวินเอ่ยบอกเมื่ออัคคีเจ้านายของเขาสั่งให้เขามาตามหญิงสาวไปขึ้นรถ ลูกแก้วมองไปที่รถMercedes-Benz S 350 d Exclusiveสีดำที่ชนรถของเธอรถเขาแทบจะไม่เป็นอะไรเลยด้วยซ้ำ

"ไม่เป็นไรค่ะฉันกลับเองได้ฝากขอบคุณเจ้านายคุณด้วยนะคะ"ลูกแก้วตอบพร้อมกับส่งยิ้มให้กวินเล็กน้อยใครจะไปกับคนแปลกหน้ากันเล่าลูกแก้วนึกอยู่ในใจไม่ได้พูดออกมาก่อนที่เธอจะหันไปเรียกรถแท็กซี่เพื่อจะนั่งกลับบ้านส่วนกวินก็เดินหมุนตัวกลับไปที่รถเพื่อไปรายงานให้กับเจ้านายของเขาได้ฟัง

"เธอไม่ยอมมากลับเราครับ"กวินรายงานให้อัคคีรับรู้

"อืมกูเห็นแล้วไปได้แล้วพ่อกูรอนานแล้ว"

"ครับนาย"กวินพยักรับก่อนจะออกรถและขับออกไปในทันที

บ้านโชติกิตติจากร

หลังจากที่ลูกแก้วเธอนั่งรถแท็กซี่มาในที่สุดก็ถึงบ้านเธอสักทีลูกแก้วเดินไปเปิดประตูรั้วหน้าบ้านและเดินตรงเข้าไปในบ้าน

"มาแล้วเหรอลูกแก้วพ่อกำลังเป็นห่วงอยู่พอดีลูกเจ็บตัวตรงไหนบ้างหรือเปล่า?"อดีตนายแพทย์วงษกรณ์เอ่ยถามลูกสาวคนเล็กทันทีด้วยความเป็นห่วงเมื่อเธอเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นเขาตกใจแทบแย่ตอนที่ลูกสาวโทรมาบอกว่าเกิดอุบัติเหตุแต่ลูกสาวก็บอกว่าเธอไม่ได้เป็นอะไรไม่ต้องห่วงให้สบายใจได้

"ลูกแก้วไม่เป็นอะไรค่ะปลอดภัยดีลูกแก้วคิดถึงพ่อจังเลยค่ะ"ลูกแก้วเอ่ยบอกผู้เป็นพ่อด้วยน้ำเสียงออดอ้อนและเดินไปนั่งลงที่โซฟาข้างๆกับพ่อพร้อมกับสวมกอดผู้เป็นพ่อด้วยความคิดถึง

"ไม่เป็นไรก็ดีแล้วพ่อกับแม่และพี่ๆเป็นห่วงกันแทบแย่"วงษกรณ์เอ่ยบอกกับลูกสาวคนเล็กพร้อมกับกระชับกอดด้วยความคิดถึงนานๆทีลูกสาวคนเล็กของเขาจะกลับมาบ้านส่วนใหญ่ลูกสาวคนเล็กของเขามักจะอยู่ที่คอนโดมากกว่า

"โตเป็นสาวแล้วยังจะกอดพ่อเป็นเด็กๆไปได้นะลูกแก้ว"เสียงของกนกผู้เป็นแม่เอ่ยบอกพร้อมกับเดินถือถาดที่มีขนมช่อม่วงพร้อมกับน้ำมะตูมของโปรดของลูกสาวคนเล็กเข้ามาในห้องนั่งเล่นก่อนจะวางไว้ที่โต๊ะตรงหน้าลูกแก้วและนั่งลงข้างๆลูกสาวของเธอ

"สวัสดีค่ะแม่คิดถึงจัง"ลูกแก้วบอกพร้อมกับผละตัวออกจากพ่อแล้วมากอดผู้เป็นแม่แทน

"แม่ก็คิดถึงลูกแล้วเป็นไงบ้างเจ็บตัวตรงไหนหรือเปล่า?"กนกถามพร้อมกับผละกอดจากลูกสาวและไร่ดูตามเนื้อตัวลูกสาวว่ามีรอยอะไรไหม

"ลูกแก้วไม่เป็นอะไรค่ะที่เป็นคือรถตั้งหาก"ลูกแก้วบอก

"ถือว่าฟาดเคราะห์ไปแล้วกันนะลูก"วงษกรณ์บอก

"นั่นสิถือว่าฟาดเคราะห์ถ้างั้นมาทานขนมกันดีกว่ามีแต่ของโปรดลูกนะ"กนกเอ่ยบอกพร้อมกับส่งยิ้มให้กลับลูกสาว

"ขอบคุณค่ะแม่ไม่เห็นต้องถือมาเองเลยเดี๋ยวลูกแก้วเดินไปถือเองก็ได้"ลูกแก้วเอ่ยบอกกับผู้เป็นแม่ บ้านเธอไม่มีคนรับใช้เหมือนบ้านอื่นทุกอย่างในบ้านเลยตกเป็นหน้าที่ของแม่เธอไปหมด

"รอเราไปถือเองคงไม่ได้ทานหรอกแม่เดินถือมาเองง่ายกว่า"เพราะลูกสาวคนเล็กมัวแต่นั่งคุยอยู่กับคนเป็นพ่อไงเธอเลยต้องถือขนมมาให้ลูกเอง

"ขอบคุณค่ะลูกแก้วทานนะคะ"

"จ้ะทานเลยแม่ขอไปช่วยพี่เกดเขาทำกับข้าวในครัวก่อน"

"ไม่ต้องค่ะแม่เดี๋ยวลูกแก้วไปช่วยพี่ลูกเกดในครัวเอง"พูดเสร็จลูกแก้วเธอก็ลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินตรงไปทางห้องครัว

"อ้าวแล้วไม่ทานขนมแล้วเหรอลูก?"เสียงของกนกตะโกนถามไล่หลังลูกสาวคนเล็กไป

"เดี๋ยวทานข้าวเสร็จขนมพวกนี้ลูกก็มาจัดการเองและคุณ"เสียงของวงษกรณ์เอ่ยบอกภรรยาใครๆก็รู้ว่าลูกสาวคนเล็กของบ้านกินจุแค่ไหนทานของคาวเสร็จก็ต้องตบด้วยของหวานเสมอ

"ก็จริงค่ะ"กนกบอกทั้งสองสามีภรรยาก็ได้แต่หัวเราะออกมาในความตะกละกินของลูกสาวของตัวเอง