4 ไม่มีวันยอม

เหลี่ยมรักหัวใจมาเฟีย

ตอนที่4

ไม่มีวันยอม

ห้องทำงานของสาริศ

ภายในห้องทำงานของสาริศ รวิภาผู้เป็นแม่เอาแต่เดินวนไปวนมาด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด

"คุณแม่ครับคิดอะไรอยู่?"สาริศที่นั่งตรวจเอกสารอยู่ที่โต๊ะทำงานเงยหน้าขึ้นมามองผู้เป็นแม่ที่เอาแต่เดินวนไปวนมาจนเขาไม่มีสมาธิที่จะนั่งอ่านเอกสารตรงหน้าเลย

"แม่กำลังคิดว่าคุณพ่อเรียกสิงหาเข้าไปคุยด้วยทำไมกัน สาริศลูกคิดว่าคุณพ่อจะคุยอะไรกับสิงหา?"รวิภาหันมาถามลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวของตัวเองด้วยความสงสัย

"ไม่รู้สิครับ"สาริศตอบอย่างไม่สนใจ

"นี่ลูกไม่อยากรู้เลยหรือไงว่าคุณพ่อจะคุยอะไรกับสิงหา!"

"ไม่อยากครับ"สาริศตอบผู้เป็นแม่ออกไป

"ไม่ใช่ว่าคุณพ่อลูกไปคุยกับสิงหาเรื่องตำแหน่งประธานบริษัทน่ะ"รวิภาเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียดเพราะถ้าเป็นแบบนั้นเธอคงไม่ยอมแน่ ไม่มีวันยอม

ตำแหน่งประธานบริษัทของเดชาธร จำกัด ต้องเป็นของสาริศลูกชายของเธอเท่านั้นและเธอก็ไม่มีวันยอมให้ใครหน้าไหนมันมาแย่งของๆลูกชายเธอไปแน่โดยเฉพาะสิงหา

รวิภาเกลียดสิงหามากพอๆกับที่สิงหาก็เกลียดเธอกับลูกชายเช่นกันและเหตุผลที่เธอเกลียดสิงหาเพราะสิงหาไม่เคยเคารพเธอในฐานะแม่เลี้ยงเลยตั้งแต่เล็กจนโตสิงหาทำเหมือนว่าเธอเป็นอากาศธาตุไม่มีตัวตนมองเธออย่างเหยียดหยามเหมือนเป็นแค่เศษดินที่อยู่ใต้เท้าของสิงหาเท่านั้น

"คุณแม่ครับ คุณแม่"สาริศลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานและเดินไปหาผู้เป็นแม่ที่ยืนนิ่งคิดอะไรก็ไม่รู้ก่อนจะยกมือขึ้นมาแตะตัวท่าน

"วะ...ว่าไงลูก"รวิภาสะดุ้งตัวขึ้นออกจากภวังค์ความคิดเมื่อลูกชายมาแตะตัวเธอ

"คิดอะไรครับคุณแม่ยืนเหม่อเลย"สาริศพาผู้เป็นแม่ไปนั่งลงที่โซฟาภายในห้องทำงาน

"สาริศแม่รู้สึกกังวลแม่กลัวว่าพ่อลูกจะยกตำแหน่งประธานบริษัทให้กับสิงหาแทนที่จะเป็นลูก"รวิภาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด

"คุณแม่อย่าคิดมากเลยครับเพราะว่าผมเชื่อว่าคุณพ่อจะไม่มีวันยกตำแหน่งประธานบริษัทให้พี่สิงหาอย่างแน่นอน"สาริศจับมือผู้เป็นแม่ขึ้นมากุมไว้เพื่อให้ท่านหายกังวล

"ทำไมลูกถึงมั่นใจนักสาริศ"

"เพราะผู้บริหารท่านอื่นคงไม่ยอมแน่ คุณแม่อย่าลืมสิครับว่าคนที่นี่ไม่มีใครชอบพี่สิงหาสักคนถ้าพี่สิงหาได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นมาเป็นประธานผู้บริหารทุกคนต้องค้านกันอย่างแน่นอน"

"นั่นสิแม่ก็ลืมไปถ้าผู้บริหารคนอื่นไม่ยอมสิงหาก็ทำอะไรไม่ได้"รวิภายิ้มออกมาเธอรู้สึกหายกังวลใจไปเยอะและอีกอย่างผู้บริหารทุกคนก็ต่างอยู่ข้างลูกชายเธอกันทั้งนั้น

"พอรู้อย่างงี้แล้วคุณแม่รู้สึกสบายใจขึ้นบ้างหรือยังครับ?"สาริศยิ้มให้ผู้เป็นแม่

"จ้ะ"รวิภาพยักหน้าและส่งยิ้มให้ลูกชายอย่างอารมณ์ดี

อีกด้าน

"นายครับคุณชิรันโทรมาบอกว่าสินค้าที่จะเข้ามาที่โกดังคืนนี้มีปัญหาครับ คุณชิรันบอกว่าโทรหานายแล้วนายไม่รับ คุณชิรันเลยโทรมาบอกผมแทนครับ"ดลที่เห็นว่าเจ้านายเดินมาที่รถก็เอ่ยบอกทันที

"คุณชิรันโทรมาหากู?"สิงหารีบล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อสูทและหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาก่อนที่จะเปิดดู ชิรันโทรหาเขาประมาณห้าสายได้แต่เขาไม่ได้รับเพราะปิดเสียงโทรศัพท์ไว้

"ครับนาย"ดลพยักหน้า

"แล้วคุณชิรันบอกไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?"สิงหาถาม

"คุณชิรันบอกว่ามีการตรวจสอบสินค้าขาเข้าครับเรื่องนี้มีตำรวจเอี่ยวด้วยสินค้าที่จะเข้ามาคืนนี้เลยติดปัญหาครับนาย"ดลเอ่ยบอก

"บอกคุณชิรันเดี๋ยวกูจัดการเอง"

"ได้ครับนาย"ดลพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ

"ไอ้ชาน ไปจัดการที่ดินตรงนี้ให้กูทีราคาอย่าเกินงบถ้าต่ำกว่างบได้ยิ่งดี"สิงหายื่นซองเอกสารที่เอามาจากผู้เป็นพ่อให้กับชาน

"ได้ครับนาย"ชานรับซองเอกสารมาอย่างเข้าใจในความหมายของผู้เป็นเจ้านายว่าต้องการจะให้เขาทำอะไร

"แล้วนายจะไปไหนต่อครับ?"ดลถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเจ้านายกำลังจะขึ้นรถ

"กูจะไปหาแม่ พวกมึงไม่ต้องตาม ไปรอกูที่คลับเลย"

"ครับนาย/ครับนาย"ชานและดลพยักหน้าก่อนที่สิงหาผู้เป็นเจ้านายจะขึ้นรถและขับรถออกไปทันทีด้วยความเร็ว