บทที่ 5

รถแท็กซี่ที่เธอนั่งโดยสารมาค่อยชะลอลงเมื่อใกล้ถึงจุดหมาย มือเรียวเปิดตลับแป้งขึ้น เพื่อส่องดูความเรียบร้อยของตนเองอีกครั้ง ก่อนจะแย้มริมฝีปากยิ้มอย่างพอใจ เมื่อเห็นว่าตนเองสวยเพอร์เฟค พร้อมกับงานที่รับในวันนี้แล้ว หญิงสาวลงจากรถแท็กซี่ ยื่นเงินค่าโดยสารส่งให้กับคนขับ แบบไม่เอาเงินทอน เพราะความครึ้มอกครึ้มใจ กับลาภก้อนโตที่ลอยตุ๊บมาหล่นอยู่ตรงหน้า เธอยืนอยู่ตรงบริเวณหน้าโรงแรม แกรนด์ รอยัล เบส เพื่อกำลังรอคนขับรถมารับ ไปทำงานที่แสนจะสบาย แต่มีค่าจ้างก้อนมหาศาล

หญิงสาวเอียงคอมองกระจกหน้าต่างบานสูงของโรงแรม ที่สะท้อนภาพของเธอเพื่อพิศโฉมของตนเองอีกครั้ง ภาพของหญิงสาวร่างสูงเพรียว เรือนร่างแสนเซ็กซี่ ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว ปลดกระดุมลงมาอย่างเจตนาให้ต่ำ กว่าปรกติ เพื่อเปิดอวดหน้าอกขนาดคัพดีของเธอ เอวคอดเล็กคาดไว้ด้วยเข็มขัดเส้นโตสีแดง เธอสวมกระโปรงดำผ้ามันสั้นเหนือเข่าเป็นกระโปรงทรงสอบ อวดสะโพกผายงามงอน และผ่าสูง รองเท้าส้นสูงสีแดงยิ่งเน้นรูปร่างที่สูงกว่า 175 เซนติเมตร ให้ยิ่งโดดเด่น ชวนมอง เธอลากกระเป๋าเดินทางมาหยุดยืนอยู่ตรงบริเวณหน้าโรงแรมระดับห้าดาว ซึ่งเจ้าของเป็นชายหนุ่มสุดหล่อ ที่จ้างเธอมาทำงาน ‘พิเศษ’

“สามอาทิตย์ สามแสน คุ้มยิ่งกว่าคุ้ม เผลอๆ เราอาจจะพิชิตใจคุณอินทัช อดิเรกนุกุลได้อีก ต้องทำให้ได้นะยะ ยายอ้อน งานนี้ต้องได้ทั้งเงิน ทั้งผัว เอ๊ย! แฟน” เธอบอกกับตัวเองด้วยน้ำเสียงมาดมั่น ศุจีราคว้าแว่นกันแดดขึ้นมาสวม ก่อนจะยืนรอด้วยท่าทีที่มองดูแล้วทำให้เธอเหมาะกับการเป็นสาวในวงสังคมชั้นสูง อย่างรอคอยเจ้านายของเธอในการรับงานครั้งนี้

ตอนแรกก็ยอมรับว่าตกใจ เมื่อได้ยินรายละเอียดของงาน จ้างเธอไปเป็นแฟนปลอมๆ ว่าที่คู่หมั้น ศุจีราว่าคนทำแบบนี้ไม่บ้าก็เพี้ยน แต่เมื่อได้ยินจำนวนเงินเธอก็หูผึ่ง แถมท้ายด้วยว่าเป็นใครจ้าง ศุจีราก็กระโดดรับงานนี้อย่างรวดเร็วทันที เรื่องอะไรจะปล่อยให้โอกาสดีๆ หลุดรอดไปกันเล่า ได้ใกล้ชิดกับหนุ่มนักธุรกิจไฮโซสุดหล่อ อย่างอินทัช แถมด้วยทำงานกับเขาแบบเอ็กซ์คูซิฟ สุดใกล้ชิด เรื่องอะไรจะปล่อยไปได้ง่ายๆ กันเล่า

หญิงสาวมองดูนาฬิกาพลาง มองซ้ายมองขวาไปด้วย แล้วก็ชักจะนึกหงุดหงิดที่ป่านนี้รถที่นัดไว้ว่าจะมารับเธอก็ยังไม่มาเสียที เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเมื่อหญิงสาวกำลังนึกบ่นแช่งคนที่มารับเธอช้า ศุจีราล้วงเอาโทรศัพท์ไอโฟนรุ่นล่าสุดขึ้นมากดรับ ใบหน้างดงามนั้นเริ่มงอง้ำเพราะความร้อนและหงุดหงิดที่ต้องเป็นฝ่ายรอ

“คุณศุจีราใช่ไหมครับ ผมเป็นคนขับรถของคุณอินทัช เอ่อ...ต้องขอโทษนะครับที่อาจจะช้าไปอีกสักสิบยี่สิบนาที ตอนนี้รถติดมากเลยครับ”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” ศุจีราพยายามระงับอาการโมโหของตนเองไว้ กรอกเสียงหวานตอบกลับไป “อ้อนรออยู่ที่หน้าโรงแรมแล้วนะคะ จะได้ไม่ต้องไปตามหากันให้เสียเวลา”

“ครับๆ ผมจะรีบไปให้ด่วนที่สุดเลย เอ่อ...คุณสวมเสื้อผ้าแบบไหนครับ ผมจะได้สังเกตได้”

“อ้อนสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว กับกระโปรงสีดำน่ะค่ะ ยืนอยู่ตรงไม้ดัดที่เป็นรูปหงส์”

“โอเคครับ อยู่ตรงนั้นนะครับ อย่าไปไหน เราจะได้รีบไปกันเลย ผมต้องพาคุณไปส่งต่อที่สนามบินด้วย ต้องทำเวลามากๆ เดี๋ยวไม่ทัน เจ้านายเล่นงานผมตาย”

“ได้ค่ะ อ้อนจะอยู่ตรงนี้ไม่ยอมไปไหนเลย” ศุจีรารับคำอย่างมั่นเหมาะ แล้วเมื่ออีกฝ่ายวางสายไป เธอก็บ่นพึมพำ

“เร็วๆ หน่อยได้ไหมยะ เมื่อยจะตายอยู่แล้ว แถมยังรู้สึกไม่ค่อยดีด้วย ส้มตำปูม้าเมื่อวานจะทำพิษหรือเปล่าเนี่ย” หญิงสาวนิ่วหน้า ภาวนาให้อีกฝ่ายมาถึงเร็วๆ

................................................................................................................................................................................

“ตั้งใจทำงานนะลูก เชื่อฟังหัวหน้างาน อย่าเกเร เค้าสั่งอะไรก็ทำตามคำสั่ง อย่าดื้อ” คำสั่งเสียงทุ้มจากบิดา ทำให้กันตาอมยิ้ม แล้วกอดแขนท่านอย่างประจบ

“พ่อสั่งยังกับกล้วยเป็นเด็กๆ กล้วยโตแล้วนะ”

“ยังไงหนูก็ยังเป็นเด็กในสายตาพ่อเสมอแหละ แม่หมวยน้อยของพ่อ” ทัศน์หยิกแก้มใสนั้นเบาๆ อย่างเอ็นดู “เหมือนจะจำได้อยู่คลับคล้ายคลับคลาว่าไม่กี่วันมานี้ กล้วยยังวิ่งร้องไห้มาฟ้องพ่อ ตอนโดนพวกเพื่อนเกเรรังแกอยู่เลย”

“แหม...” กันตาทำแก้มป่อง แล้วยิ้มตาหยีให้ท่าน นัยน์ตายาวรีนั้นเหมือนจะยิ้มได้ มันเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของกันตา ที่ทำให้คนที่อยู่ใกล้รักและเอ็นดูเธอ

“ตอนนี้กล้วยทำงานแล้วนะจ้ะ รับรองกล้วยจะไม่เกเร เค้าสั่งอะไรกล้วยก็จะทำทุกอย่าง อย่างเคร่งครัดเลยล่ะเอ้า!”

“ดีมาก พ่อส่งแค่นี้แหละ” ทัศน์จอดรถตรงหน้าโรงแรม แกรนด์ รอยัล เบส แล้วมองดูความใหญ่โต โอ่อ่าของสถานที่ พลางอดนึกเป็นห่วงแม่ลูกสาวตัวดี ที่ขึ้นชื่อลือชานักเรื่องความซุ่มซ่าม ถ้าวันไหนไม่ได้ทำของตก หรือทำตัวเองเขียว วันนั้นต้องวิ่งมาดู ว่าใช่กันตาตัวจริงหรือเปล่า

“ระวังตัว อย่าซุ่มซ่ามนักนะกล้วย ทำอะไรช้าๆ อย่าใจร้อน เดี๋ยวไปทำของเขาพัง จะยุ่งเอา”

“พ่อขา กล้วยโตแล้ว รับผิดชอบทุกอย่างได้แล้ว พ่อไม่ต้องห่วงนะคะ รับรองว่าจะไม่ทำของเขาพัง รับรองว่าจะไม่ทำให้เจ้านายด่า กล้วยจะทำงานให้ดีที่สุด จนได้รางวัลพนักงานดีเด่นเลยล่ะค่ะ” ฟังคำของกันตาแล้ว ทัศน์ก็อมยิ้ม แล้วเอื้อมมือโคลงศีรษะของบุตรสาวเบาๆ

“ตั้งใจทำงานนะแม่หมวยน้อย”