บทที่ 1 สวรรค์ให้โอกาส (2/2)

เฟิ่งเหลียนฮวา ก่อนตายนางเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลเฟิ่ง นิสัยเรียบร้อย อ่อนหวานและอ่อนโยน มักจะถูกเอาเปรียบอยู่เสมอแต่นางก็ปล่อยผ่านไปโดยไม่ถือสาเอาความใด ๆ ฉายาของนางคือดอกบัวขาวบริสุทธิ์ที่เปรียบเสมือนเทพธิดาลงมาเกิดบนโลกมนุษย์

มารดาของนางคือ เฟิ่งจิ่วเมิ่ง ตระกูลเดิมคือตระกูลถังเป็นฮูหยินที่แม่ทัพเฟิ่งต้าเจิงผู้เป็นบิดา ได้รับพระราชทานมาจากฮ่องเต้เมื่อครั้งชนะการศึกใหญ่ นิสัยของมารดานั้นไม่ต่างจากนาง ด้วยเพราะชาติตระกูลที่สูงส่งจึงถูกอบรมกิริยามาอย่างเพียบพร้อม เดิมทีถูกวางตัวเป็นพระชายาของท่านอ๋อง แต่ฮ่องเต้ทรงเห็นว่าแม่ทัพเฟิ่งรักใคร่ชอบพอจึงพระราชทานสมรสให้

บิดาของนางคือ เฟิ่งต้าเจิง เป็นท่านแม่ทัพใหญ่แห่งซีโจว ภายในกองทัพนั้นเด็ดเดี่ยวและเด็ดขาด แต่ภายในจวนกลับโลเล หูเบา ถูกฮูหยินรองชักนำอยู่บ่อยครั้ง

มารดาของนางถูกฮูหยินรองวางยาสังหาร แล้วจัดฉากราวกับว่ามารดาของนางตรอมใจจนต้องปลิดชีพของตัวเองก่อนที่นางจะถึงวัยปักปิ่น เมื่อไร้ร่มเงาของมารดา ฮูหยินรองก็เผยสันดานที่ร้ายกาจออกมา และพยายามที่จะช่วงชิงตำแหน่งฮูหยินใหญ่ของจวนเฟิ่งไปครอบครอง แต่ก็ไม่อาจกระทำได้เพราะมารดาคือฮูหยินพระราชทาน

หากบิดายกย่องสตรีใดเหนือฮูหยินพระราชทานจะต้องได้รับโทษจากทางการ บิดาของนางจึงไม่กล้าที่จะทัดทานอำนาจของฮ่องเต้ จึงไม่อาจทำตามใจของฮูหยินรองได้

นั่นยิ่งทำให้ฮูหยินรองโกรธแค้นและพยายามที่จะเสี้ยมให้เฟิ่งจื่อเหยียนบุตรีคนรองของตัวเองรังแกและแย่งชิงทุกสิ่งจากนาง

แต่เฟิ่งเหลียนฮวากลับใจดีและโง่งมจนปล่อยผ่านทุกสิ่งไปอย่างง่ายดาย

แม้กระทั่งพิธีปักปิ่นของตัวเองต้องถูกเลื่อนออกไปหนึ่งปีเพื่อรอเฟิ่งจื่อเหยียน แต่ทว่าเมื่อวันพิธีมาถึงนางกลับถูกขังเอาไว้ภายในเรือนจนไร้พิธีปักปิ่นดังเช่นเด็กสาวทั่วไปราวกับว่าตระกูลเฟิ่งไม่ได้มีนางเป็นคุณหนูใหญ่ผู้เชิดหน้าชูตาของตระกูล

ผ่านมาราวสามปีท่ามกลางการใช้ชีวิตที่ยากลำบากภายในจวนตระกูลเฟิ่ง ท่านป้าหวงหรงผิงสหายรักของมารดาก็มาทวงสัญญาหมั้นหมายระหว่างเฟิ่งเหลียนฮวา และหวงซวนถาน

และเป็นนางที่คิดมากเกินไปว่าอีกฝ่ายก็มีใจให้เช่นเดียวกัน โดยที่นางไม่เคยรู้เลยว่าคู่หมั้นและน้องสาวต่างมารดาจะชิงสุกก่อนห่ามสานสัมพันธ์ฉันท์สามีภรรยาทั้งที่ยังมีสัญญาหมั้นหมายอยู่คามือ

เฟิ่งเหลียนฮวานึกคิดมาถึงตอนนี้ก็รู้สึกเจ็บใจเสียยิ่งนัก ก่อนตายนางช่างโง่งม ถูกหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนไม่อาจมีชีวิตรอด มิหนำซ้ำยังถูกสังหารให้ตายอย่างทรมาน ภายในกระแสน้ำที่เยียบเย็นแล้วห้วงเวลาสุดท้ายของชีวิตนั้นช่างทุกข์ทรมาน กว่านางจะขาดใจแล้วตายไปพร้อมกับกับความเคียดแค้นที่มีอยู่เต็มอก ช่างเป็นความรู้สึกที่ทำให้จดจำจนไม่อาจลืมเลือน

ดวงตากลมโตกวาดสายตามองไปรอบ ๆ กายแล้วรู้สึกอึดอัดใจไม่น้อย ทุกอย่างภายในเรือนของนางล้วนแล้วแต่เป็นสีขาวบริสุทธิ์ผุดผ่อง แม้แต่อาภรณ์ที่นางสวมใส่ก็ยังเป็นสีขาวเฉกเช่นเดียวกัน

“เหลียนฮวาขาวผุดผ่องงั้นหรือ…หึ”

นางแค่นเสียงอยู่ในลำคอ การเป็นคนดีแล้วสิ่งที่ได้ตอบแทนคือการตลบตะแลง หักหลัง สังหารโหด หรือเป็นเป้าให้ผู้อื่นรังแก ใครเล่าจะอยากเป็น เฟิ่งเหลียนฮวาผู้นี้ไม่คิดเลยว่าสวรรค์จะฟังคำอ้อนวอนก่อนตายของนาง และมีเมตตาให้โอกาสนางได้ย้อนเวลากลับมาแก้ไขเรื่องราวที่แสนเลวร้ายของชีวิตตัวเองอีกครั้ง และครั้งนี้นางจะไม่เป็นสตรีที่โง่งม ผู้ใดร้ายมา นางจะร้ายกลับเป็นเท่าตัว

ความแค้นที่ฝังลึกภายใต้ก้นบึ้งของหัวใจ นางจะไม่ยอมปล่อยผ่านเหมือนที่ผ่านมาอย่างแน่นอน หญิงร้ายชายเลวจะต้องได้รับกรรมที่ก่อเอาไว้อย่างสาสม

ดอกบัวดอกนี้ไม่อาจเป็นสีขาวบริสุทธิ์ให้ผู้ใดรังแกอีกต่อไปแต่จะแปรเปลี่ยนเป็นสีชาดที่ถูกแต่งแต้มด้วยโลหิต แน่นอนว่าโลหิตที่อาบย้อมนั้นไม่ใช่ของข้า แต่จะเป็นของคนชั่วช้าเช่นพวกเจ้า!