24 ณภัทรถูกชีคซาริมชี้หน้า 2

ชายหนุ่มทำหน้าทะเล้นใส่ หวังว่าเธอจะคลายความกังวล แต่ณภัทรยังคงมีเรื่องค้างคาในใจ ไม่สนุกด้วย เขาจึงหันไปพูดคุยกับดิลก ชักชวนให้ไปทำข่าวในพระราชวัง วรัทเกิดอาการสะบัดร้อนสะบัดหนาวขึ้นมาทันที

“ไม่ไปดีกว่า ขนาดเมื่อครู่ แค่ไปยืนชมพระบารมี พระองค์ยังชี้หน้า ถ้าหากว่าเข้าไปทำข่าว ถ่ายรูปเกี่ยวกับความงามในพระราชวัง มีหวัง ถูกจับเข้าคุก”

“ผมบอกแล้วไง ว่าไม่ต้องกลัว ไปเถอะนะ วังอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ ผมจะเรียกให้รถมารับ รถในพระราชวังด้วยนะ”

“อาลี คุณอย่าโม้เลยน่า ฉันไม่เชื่อหรอก ว่าคุณจะเอารถในพระราชวังมารับ”

“ไม่เชื่อคอยดูสิณภัทร ผมเรียกได้ ขอเวลาไม่ถึงยี่สิบนาที รถตู้จากในวังจะมาจอดเทียบแทบเท้าพวกคุณ”

ทุกคนไม่เชื่อว่าจะทำได้ ต่างพากันมองอาลีโทรศัพท์เป็นภาษาอาหรับ ดิลกหันมาสั่งเพื่อนสาวทั้งสองให้เตรียมตัวเอาไว้ให้ดี กลัวว่าจะถูกหลอก หากว่าไม่ชอบมาพากล เล่นงานได้ทันที จากนั้นนั่งรอด้วยความสงบ เพียงไม่นานรถตู้สีขาวคันใหญ่ มีตราของพระราชวังแล่นเข้ามาจอด ทั้งสามอ้าปากค้างด้วยความตกใจ

ชายหนุ่มคนหนึ่ง แต่งชุดทหารเปิดประตูลงมา โค้งคำนับให้อาลี พูดเป็นภาษาอาหรับ แล้วทำมือเชื้อเชิญทุกคนให้ขึ้นไปบนรถ ทั้งสามมองหน้ากันเป็นเชิงปรึกษาว่าจะไปดีหรือไม่ อาลีเห็นดังนั้นเรียกให้ขึ้นรถทันที

“เชิญครับ ขึ้นมาเลย ข้างบนแอร์เย็นๆ มีอินเทอร์เน็ตให้เล่นด้วย โทรศัพท์ทางไกลก็มีนะ ต้องการโทร. ไปหาพ่อแม่ หรือว่าแฟนที่ประเทศไทยก็ได้”

จริงดังคำที่อาลีพูดทุกอย่าง ภายในรถตู้คันหรู มีเครื่องอำนวยความสะดวกครบคัน เก้าอี้นุ่ม ปรับหมุนหันหน้าเข้าหากัน และมีเครื่องดื่มประเภทต่างๆ เสิร์ฟให้ทันที

“น้ำกีวีครับ อร่อยมาก แล้วนี่อาหารว่าง กินรองท้องไปก่อน มื้อหนักๆ อยู่ในพระราชวัง”

“อาลี คุณทำให้ฉันระแวงในตัวคุณ”

จู่ๆ ณภัทรเอ่ยขึ้นด้วยเสียงสั่นๆ มองหน้าอาลีด้วยสายตาไม่ไว้วางใจ เพราะไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร มีความสำคัญอย่างไร ทำไมคนขับรถและผู้ที่คอยรับใช้ แสดงความนอบน้อม ราวกับเป็นผู้มีอำนาจ

ในเมื่อเขาใหญ่ในพระราชวัง ทำไมต้องตระเวนออกมากินเที่ยวข้างนอก ทำท่าทะเล้นให้ดูเป็นตัวตลก ไม่เข้าใจว่าทำอย่างนี้ทำไม

“ระแวงอะไรครับ ผมไม่มีพิษมีภัยกับใครอยู่แล้ว”

“คุณสามารถเรียกรถในพระราชวังมารับได้ หรือว่าทำงานอยู่ในนั้น”

“ใช่ แล้วผมก็นอนในพระราชวังด้วย”

นอกจากพูดกำกวมให้คิดตามแล้ว เธอและเพื่อนไม่ได้รับความกระจ่างว่าอาลีเป็นใครกันแน่ แต่ก็มั่นใจแล้วว่า เขาสามารถพาเข้าไปทำข่าวในพระราชวัง เพราะพิสูจน์แล้วว่าทำได้จริง และผู้ที่อยู่ในรถต่างนอบน้อมทั้งกิริยาและคำพูด

แม้ว่าฟังภาษาอาหรับไม่ออก แต่ก็รู้ว่าทุกคนให้ความยำเกรงเขามาก ไม่ว่าต้องการอะไร จะรีบนำมาให้ทันที

ในที่สุดทุกคนได้เข้ามายืนในพระราชวังแห่ง ชีคซาริม บิน ซาราด ได้แต่มองด้วยความละลานตา ทึ่งต่อสถาปัตยกรรมเก่าแก่ ทรงค่าความสวยงาม ทุกสิ่งทุกอย่างประเมินค่าไม่ได้ แม้ว่าเป็นแค่เพียงห้องโถงด้านนอก แต่งดงามจนสุดจะพรรณนา

“นั่งพักที่ตรงนี้ก่อน แล้วค่อยถ่ายรูปทำข่าว จะมีเจ้าหน้าที่ให้ข้อมูล และคนคอยรับใช้สามคนมาดูแล”

“อาลี มากเกินไป เราช่วยตัวเองได้ ขอแค่วิทยากรเท่านั้นก็พอ”

ดิลกแย้งขึ้นด้วยความเกรงใจสุดขีด เพียงแค่ได้เข้ามาอยู่ในพระราชวัง นับว่าเป็นบุญอย่างมาก อาลียังให้คนมาคอยรับใช้ เสิร์ฟน้ำและอาหารว่างหลากหลายชนิด จนรับประทานไม่หมด จากที่เคยมองว่าเขาไม่ได้เรื่อง

บัดนี้ความรู้สึกเปลี่ยนไป อาลีคือผู้ที่เป็นใหญ่ในพระราชวังแห่งนี้เช่นกัน แต่ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ยังเป็นบุคคลที่เต็มไปด้วยปริศนา

“ไม่ได้หรอก พวกคุณคือแขกคนสำคัญของเรา และเป็นผู้ที่นำความสวยงามของพระราชวังไปเผยแผ่ให้ชาวโลกได้รับรู้ ทำงานตามสบาย ผมขอตัว แล้วเจอกัน”

“เดี๋ยวก่อนอาลี คุณจะไปไหน”

ณภัทรเรียกเอาไว้ถามด้วยเสียงตื่นๆ เพราะยังไม่คุ้นต่อความใหญ่โตของสถานที่ แม้ว่ามีทหารยืนประจำการตามจุดต่างๆ แต่ก็รู้สึกหวาดหวั่น กลัวว่าถ้าทำผิดพลาดไป อาจจะถูกจับขังคุก เธอจะทำอย่างไร หากว่ามีเขาอยู่ด้วยจะรู้สึกอุ่นใจ

“เดี๋ยวผมมา สัญญา”

ยกนิ้วก้อยขึ้นเกี่ยวกับนิ้วของเธอ พร้อมกับยิ้มด้วยดวงตาเป็นประกาย ณภัทรรู้สึกประหลาด ไม่ได้รักในเชิงชู้สาว แต่ก็อดหวั่นไหวไม่ได้ เขาจะผิดหวังแค่ไหนถ้ารู้ว่าเธอให้ได้แค่ความเป็นเพื่อน คราวนี้ความกังวลถาโถมเข้ามา ทำอะไรไม่ได้นอกจากยิ้มเพียงอย่างเดียว