21 อาลีหนุ่มจอมทะเล้น 2

“พระองค์ท่าน”

“อ้าว แดเนียร์มาแต่เช้าเลย”

“หม่อมฉัน รู้จากท่านพ่อว่า พระองค์ทรงไปเยี่ยมประชาชนที่ท่าเรือ หม่อมฉันรีบมาดูแลเรื่องเครื่องเสวย เพคะ”

“ขอบใจมากนะ ความจริงแล้วเธอไม่ต้องเหนื่อยกับเรื่องนี้ เรามีนักโภชนาการกับต้นเครื่อง ช่วยกันคิดรายการอาหารในแต่ละวันอยู่แล้ว”

ชีค ซาริม บิน ซาราด ตรึงพระบาทสนทนากับหญิงสาวด้วยใบหน้าที่ราบเรียบ ไม่มีความพึงพอใจในตัวเธอแม้แต่น้อย ต่างจากแดเนียร์มองพระองค์ด้วยสายตาชื่นชม เทิดทูน เรือนร่างงามที่นั่งอยู่กับพื้นแทบจะหมอบกรานด้วยความจงรักภักดี

“แต่วันนี้ หม่อมฉันเห็นเครื่องเสวยแล้ว รู้สึกไม่ค่อยดี”

“ทำไมจะไม่ดีล่ะ ในเมื่อเราเป็นผู้ต้องการที่จะรับประทานอย่างนี้ ขอตัวนะเพราะมีภารกิจที่จะต้องทำทั้งวัน อาเมียร์ไปบอกยูซุฟให้ช่วยเรียกน้องเรามารับประทานอาหารเช้าด้วยกัน”

“พระเจ้าข้า”

อาเมียร์น้อมรับพระกระแสรับสั่ง รีบเดินจากไปด้วยความเร็ว แดเนียร์ขัดใจไม่น้อย เมื่อรู้ว่าชีครูปงามต้องการแค่เพียงรับประทานข้าวต้มกับปลาทอด ไม่รอช้าที่จะนำเสนออาหารเลิศรสจากภัตตาคารชั้นดี

“หม่อมฉัน สั่งอาหารเช้าจากภัตตาคารชื่อดังมาขึ้นโต๊ะเสวยด้วยเพคะ”

“ขอบใจมากนะ แต่เราชอบกินอย่างนี้ เธอเอากลับไปเถอะ”

หน้าชาไปทั้งแถบ แทบจะร้องไห้ออกมาเสียเดี๋ยวนั้น แดเนียร์ก้มหน้านิ่ง ขอบตาร้อนผ่าว น้อยใจที่พระองค์ไม่เห็นความห่วงใยที่มอบให้ ตัดรอนด้วยคำพูดชนิดที่เชือดเฉือนให้เจ็บปวด กำมือเข้าหากัน เจ็บปลาบกับปลายเล็บแหลมที่จิกลงเนื้อ เรือนร่างงามสั่นสะท้าน

“แดเนียร์ มานั่งอะไรอยู่ตรงนี้”

นายพลซาเมียร์ผู้เป็นบิดานั่นเอง หญิงสาวเงยใบหน้าที่แดงก่ำ ดวงตามีน้ำตาคลอจวนเจียนจะหยดลงมา นายพลซาเมียร์ตระหนกตกใจ จับบ่าบอบบางของบุตรสาวเขย่าไปมา เห็นชัดๆ ว่าน้ำตาไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้าง แต่ไม่มีเสียงร่ำไห้

“แดเนียร์ เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงร้องไห้”

“ท่านพ่อ ฉัน ฉัน ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ทำไมถึงเจ็บปวดหัวใจขนาดนี้ ท่านพ่อช่วยข้าทีเถิด ไม่ไหวแล้ว”

“บอกพ่อมาสิ ใครทำอะไรเจ้า”

“ชีคซาริม บิน ซาราด ไงล่ะ”

เอ่ยออกมาด้วยเสียงสั่นเครือ นายพลซาเมียร์สะดุ้งเฮือก ปล่อยมือที่จับบ่าบุตรสาวออกโดยเร็ว จ้องหน้าอย่างไม่เชื่อว่ารัชทายาทอันดับหนึ่งแห่งโอมัสกัตจะทำร้ายบุตรสาวของตน จึงสำรวจดูเรือนร่าง ไม่มีริ้วรอยเขียวช้ำแต่อย่างใด

ทำไมแดเนียร์จึงกล่าวหาว่าพระองค์เป็นผู้ทำร้าย หากว่าเรื่องนี้ล่วงรู้ถึงพระกรรณ แน่นอนว่าเธอจะต้องถูกลงโทษ ในข้อหาหมิ่นประมาท

“แดเนียร์อย่าพูดมั่วๆ สิ”

“จริงๆ นะ ท่านพ่อ ฉันเห็นเครื่องเสวยที่ขึ้นโต๊ะแล้ว ไม่น่ากินเลย จึงสั่งอาหารจากภัตตาคารชั้นดีมาให้ แต่พระองค์กลับบอกให้เอากลับไป ทำร้ายน้ำใจกันเหลือเกิน ปวดจนแทบขาดใจ ทำไม พระองค์ไม่เห็นความดีที่ฉันมอบให้”

“แดเนียร์ อย่าพูดอย่างนี้อีก หากว่ามีคนได้ยินแล้วนำไปกราบทูลล่ะก็ เจ้าจะถูกจำคุก จงหยุดที่จะแสดงออกถึงความสิเน่หาในพระองค์ จะเสียศักดิ์การเป็นอิสตรี เจ้ามีสิทธิ์ที่คิดจะรักพระองค์ได้ ควรเก็บเอาไว้ในใจเท่านั้น เพราะเราเป็นผู้ดำเนินการที่จะให้ฝันของเจ้าเป็นจริง”

สอนบุตรสาวให้รู้จักสำรวมตน แม้ว่ามีความรักภักดีต่อ ชีคซาริม บิน ซาราด แต่ให้เก็บซ่อนไว้ในใจเท่านั้น เกรงว่าถ้าแสดงความรู้สึกนั้นออกมาจะถูกครหา ไร้ค่าความเป็นกุลสตรี โดยที่เขาเองคือผู้ที่จะทำให้บุตรสาวได้เป็นราชินี

“ฉันรู้ว่าท่านพ่อทำเพื่อฉัน แต่พระองค์ก็ไม่เคยทอดพระเนตรมองลูกในเชิงคู่รักแม้แต่น้อย”

“เอาเถอะน่า จงอดทนและรอคอย ความฝันจะเป็นจริง”

“ท่านพ่อ ฉันขอบคุณท่านมาก”

หญิงสาวได้รับคำยืนยันจากบิดาเช่นนั้น ดีใจสุดขีดโผเข้ากอดร่างใหญ่บึกบึนเอาไว้แน่น ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ดวงตาทอประกายสุกใส มั่นใจในตัวบิดาว่าสามารถที่จะทำให้รัชทายาทลำดับที่ 1 ของโอมัสกัตสนใจในตัวเธอ ยินดีที่จะจูงมือเข้าพิธีอภิเษกสมรสและสถาปนาเป็นพระราชินี