ตอนที่ 4

“จ้ะ… นี่แหละแท่งเดียวในดวงใจ… แท่งนี้พี่ยักษ์ให้น้องยาร์คนเดียว… อิอิ”

ยักษ์กล่าวเสียงหวาน

“เป่าเทียนเลยนะครับ… ”

ยักษ์ร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์คลอ สิ่งที่เขาทำให้ ทำเอาดลยาร์น้ำตาคลอเบ้า ก็มันซึ้งนี่นา

หล่อนมองหน้าพี่ยักษ์ ตาสบตา… รู้สึกปลื้มสุดๆ จากนั้นก็เอามือข้างหนึ่งเกี่ยวเส้นผมที่ร่วงลงมาบดบังเสี้ยวหน้าขึ้นไปทัดเอาไว้เหนือใบหู ก้มลงเป่าเทียน ท่ามกลางเสียงเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ที่ยักษ์เป็นคนร้องคลอไปพลาง

“โอ๋… ร้องไห้ทำไมครับ… ”

ยักษ์เอื้อมมือมาโอบใบหน้าของดลยาร์ จ้องมองตาหล่อนแล้วเอามืออีกข้างปาดซับหยาดน้ำตากลมเกลี้ยงกลิ้งลงมาอาบนวลแก้มเปล่งปลั่งไปด้วยเลือดเนื้อของวัยสาวสะพรั่ง

“ยาร์ร้องไห้เพราะดีใจค่ะ… เชื่อไหมคะว่าตั้งแต่เกิดมา… ไม่เคยมีใครทำแบบนี้ให้กับยาร์”

หญิงสาวกล่าวเสียงเครือ รู้สึกปลื้มสุดๆ

“งั้นทุกวันเกิดของน้องยาร์ต่อจากนี้ไป… พี่ยักษ์คนนี้ขอเป็นคนปักเทียนลงบนเค้กของน้องยาร์นะคะ… ขอเป็นคนเป่าเค้กและร้องเพลงวันเกิดให้น้องยาร์นะคะ”

ยักษ์จีบตรงๆ น้ำเสียงจริงจังของเขาทำเอาหัวใจของหญิงสาวสั่นคลอน รู้สึกหวั่นไหวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

การที่พี่ยักษ์แทนตัวเองว่า ‘คะ’ ยิ่งทำให้รู้สึกอบอุ่นและน่ารักไปอีกแบบ หุ่นก็บึกล่ำ หน้าตาก็หล่อเหลา ท่าทางเขาเป็นผู้ชายใจดี ไม่ว่าจะมองตรงไหนก็มีเสน่ห์เหลือเกิน

“พี่ป้อนเค้กให้นะคะคนดี… ”

ยักษ์ตัดเค้กออกเป็นชิ้นเล็กๆ วางลงในจานกระดาษทรงกลมสีขาว เอาช้อนพลาสติกเล็กๆ ตักป้อนใส่ปากของหญิงสาวเจ้าของวันเกิด

“แน่ะ… ไม่ต้องเขิน… อ้ำนะคะ… ”

พี่ยักษ์คะยั้นคะยอ มือข้างหนึ่งถือช้อนป้อน มืออีกข้างรองอยู่ใต้ช้อน ตาจ้องริมฝีปากเอิบอิ่มอ้ารับเค้กในช้อนเล็กๆ เคี้ยวแล้วกลืนคงคออย่างอายๆ

“ปากน้องยาร์เซ็กซี่สุดๆ… อุ๊ย… ดูสิเค้กเปื้อนปากหมดแล้ว”

ยักษ์จ้องมองครีมสีชมพูที่ติดอยู่ตรงมุมปากสุดเซ็กซี่

ดลยาร์กำลังจะดึงทิชชู่ในห่อเล็กๆ ที่วางอยู่บนเสื่อขึ้นมาเช็ดริมฝีปาก แต่โดนมือของยักษ์ห้ามเอาไว้

“ไม่ต้องเช็ด… พี่เช็ดให้นะคะ… ”

เจ้าของฟาร์มกล่าวพลางโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ ปลายลิ้นฉกก้อนครีมที่มุมปากหล่อน ไล้ลิ้นเลียคราบสีชมพูและเนื้อเค้กที่ริมฝีปาก ทำเอาดลยาร์แก้มร้อนผ่าว สยิวกับการกระทำของเขา

หญิงสาวตกใจ รู้สึกว่าใจเต้นแรง ในตอนที่ริมฝีปากสัมผัสกัน

“หวาน… ”

ยักษ์ตวัดลิ้นเลียเค้กที่ฉกเอามา ตาจ้องใบหน้าสะสวยของดลยาร์ แสงแดดสีทองสาดทอมาอาบไล้ใบหน้ารูปไข่ เขาชอบดวงตาสีดำของหล่อนที่มีความคมหวาน… และในดวงตาคู่เดียวกันนี้ก็แฝงความเร่าร้อนที่ที่ยักษ์รู้สึกได้รุนแรง ว่าผู้หญิงคนนี้ต้องไม่ธรรมดา

“ในระหว่างนี้ พี่อยากให้น้องยาร์พักผ่อนอยู่ที่นี่ให้สบาย… ลืมเรื่องเครียดๆ ทางบ้านไปสักพักนะครับ อย่าคิดอะไรมาก ปัญหาทุกอย่างย่อมมีทางออก”

ยักษ์รู้มาจากปัทมา ว่าดลยาร์เติบโตขึ้นมาในครอบครัวที่มีปัญหา ฐานะจัดว่ายากจน ทุกวันนี้พ่อกับแม่ของหล่อนทะเลาะกันบ่อยมากถึงขั้นเคยแยกกันอยู่หลายปี ก่อนที่จะกลับมาอยู่ด้วยกันอีก แต่สุดท้ายก็แยกกันอีก

ดลยาร์รู้ว่ามันเกิดจากการนอกใจกัน เพราะว่าตอนที่พ่อของหล่อนตัดสินใจเดินทางไปทำงานไกลถึงประเทศไต้หวัน แม่ของหล่อนก็แอบนอกใจพ่อเรื่อยมา ด้วยการคบชู้กับเพื่อนของพ่อซึ่งก็อยู่ในอำเภอเดียวกันนั่นเอง จนกลายเป็นที่ครหานินทาของผู้คนทั้งอำเภอ

“เรื่องที่บ้านของยาร์… เรื่องแม่ของยาร์ที่ทำให้ยาร์เครียด พี่เชื่อว่าสักวันทุกอย่างจะดีขึ้นเอง”

ยักษ์พยายามปลอบใจ

“พี่ยักษ์รู้ด้วยหรือคะ”

ความสงสัยทำให้ถาม ยักษ์เปิดเบียร์กระป๋องยื่นให้หล่อน

“ใช่…พี่รู้จากยัยปัทม์… บอกตรงๆ นะว่าฟังแล้วพี่ก็สงสารยาร์”

เสียงของยักษ์ฟังดูจริงจัง

เขาเคยได้ยินเรื่องเล่าของดลยาร์จากปัทมาบ่อยๆ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจนักว่าเพื่อนสนิทของน้องสาวคนนี้หน้าตาเป็นยังไง กระทั่งได้เห็นหน้าก็วันนี้