ตอนที่ 5

ย้อนไปเมื่อสามวันก่อน

กรุงเทพฯ ที่บ้านเช่าย่านคลองเตย ใกล้ค่ำของวันศุกร์ ดลยาร์นั่งรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างกลับมาถึงบ้านเช่าหลังน้อยที่อยู่ท้ายซอย หลังจากนัดสังสรรค์กับเพื่อนร่วมชั้นเรียน ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปเรียนต่อในอีกไม่กี่วันข้างหน้า

“ยี่สิบบาทครับ”

ลุงเบิ้มยื่นมือออกมารับเงินค่ารถที่หญิงสาวยื่นส่งให้

“พรุ่งนี้เช้าลุงอย่าลืมมารับหนูนะคะ”

ดลยาร์กำชับ ก่อนที่รถของลุงเบิ้มจะแล่นจากไป แกเป็นคนขับมอเตอร์ไซค์รับจากคันเดียวในวินย่านคลองเตยที่ดลยาร์ไว้วางใจให้มารับมาส่งประจำ

ครั้นเมื่อเดินเข้ามาถึงบ้าน

‘มาอีกแล้ว… ไอ้ลุงบ้า’

หญิงสาวสบถในใจอย่างหัวเสีย เมื่อเหลือบไปเห็นรถแท็กซี่สีเขียวเหลืองของ ‘ลุงแสง’ ชายวัยห้าสิบ จอดอยู่ที่หน้ารั้วบ้าน

ดลยาร์รู้สึกไม่ชอบในทุกครั้งที่ลุงแสงแวะมาบ้านของหล่อน เพราะว่าผู้คนในซอยเริ่มซุบซิบนินทาถึงความสัมพันธ์ลับๆ ของนาง ‘มะลิ’ ผู้เป็นมารดาของหล่อนกับ ‘ลุงแสง’ ซึ่งเป็นคนขับแท็กซี่ที่แวะมารับแม่ของหล่อนจนเกิดเป็นความสัมพันธ์อย่างที่เห็น

ดลยาร์เดินเข้ามาในบ้าน

วางถุงผ้าที่มีหนังสืออยู่ข้างในลงบนโต๊ะข้างโซฟา รู้สึกแปลกใจที่ไม่เห็นลุงแสงกับมารดาของหล่อนที่ห้องรับแขกเหมือนทุกครั้งที่สองคนมักจะนั่งคุยกันในห้องรับแขก

สองคนหายไปไหน?

ดลยาร์รู้สึกสงสัย หล่อนเดินตรงไปยังตู้เย็นด้วยรู้สึกหิวน้ำ ครั้นแล้วเสียงร้องแปลกๆ ที่ดังออกมาจากห้องนอนของนางมะลิ ก็ทำให้ดลยาร์รีบเดินมายังหน้าห้องนอน จ้องมองเข้าไปข้างในเพราะว่าประตูเปิดแง้มเอาไว้

และพลันนั้นเอง…

‘คุณพระช่วย!’

ดลยาร์อุทานในใจ ยกมือขึ้นปิดปาก จ้องมองภาพในห้องนอนด้วยความตกตะลึง ลุงแสงกับนางมะลิอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าล่อนจ้อนด้วยกันทั้งคู่

‘อะไรกันนี่… ’

ดลยาร์แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ลุงแสงเอนหลังกึ่งนั่งกึ่งนอนพิงพนักหัวเตียง โดยที่ร่างของนางมะลิคร่อมอยู่กลางลำตัวหนา ขยับสะโพกโยกเอวควบขับลำเอ็นของลุงแสงอย่างเมามันส์

‘ไม่จริง… ’

ดลยาร์ใจเต้น ด้วยมองจากทางด้านหลังจึงเห็นทุกอย่างชัดเจน มารดาของหล่อนแบะกลีบก้นรับลำเอ็นของลุงแสง กระแทกเสยขึ้นมาจากด้านล่างจนก้นลอยขึ้นจากที่นอน

ตั่บๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

เสียงอวัยวะเพศสาดเข้าหากันสนั่น ลำเอ็นของลุงแสงอัดเข้าใส่กลีบก้นที่แบะอ้า พูสวาทปลิ้นทะลักออกมารับแก่นกายกระแทกเข้าใส่เต็มลำเต็มรู

“โอ้ว… อ๊า… โอ๊ว… อ๊า… ”

นางมะลิครางไม่หยุด ลุงแสงกระเด้าเข้าสุดออกสุด

“อุบาทว์สิ้นดี”

ดลยาร์สบถออกมาอย่างเหลืออด รีบเดินหนีออกมาจากภาพบาดตาที่ทำเอาใบหน้าร้อนผ่าว ล้วงเอาโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงออกมาโทรหาเพื่อนสนิทที่ตอนนี้กลับไปอยู่บ้านที่โคราช ระบายความอัดอั้นกับสิ่งที่เพิ่งพบเจอ

“มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่… อย่าคิดอะไรมากเลยนะ”

ปัทมา… เพื่อนสนิทที่อยู่ปลายสายกล่าวด้วยน้ำเสียงเห็นใจและเข้าใจสิ่งที่ดลยาร์เล่าให้ฟัง

“ฉันเบื่อสภาพบ้าๆ ที่นี่เต็มทน”

ดลยาร์กล่าวทั้งเสียงสะอื้น

“ไม่ต้องร้องไห้นะ… หนีเรื่องเครียดๆ มาเที่ยวบ้านฉันสักอาทิตย์… มานะ”

ปัทมาชวน หล่อนมีบ้านหลังใหญ่ตั้งอยู่ในฟาร์มของอำเภอวังน้ำเขียวจังหวัดนครราชสีมา

“โอเค… พรุ่งนี้เจอกันนะ”

ดลยาร์ตัดสินใจโดยแทบไม่ต้องคิด

ด้วยหล่อนอยากหนีไปให้ไกลจากบ้านเช่าหลังนี้เสียที ไม่ต้องมาทนรับรู้พฤติกรรมน่าละอายของนางมะลิผู้เป็นมารดา

กลับมาที่เหตุการณ์ปัจจุบัน

ดลยาร์เหลือบมองใบหน้าหล่อเหลา สบตากับดวงตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใยของพี่ยักษ์

“ยาร์ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน… ว่าทำไมแม่ต้องแอบคบหากับลุงแสง… ทั้งที่ยังไม่ได้หย่ากับพ่อให้จบเรื่อง”

“บางทีผู้ใหญ่ก็มีเหตุผลที่ต้องทำอย่างนั้น… การที่เรามองจากภายนอกอาจจะตัดสินถูกผิดไม่ได้… บางทีแม่ของยาร์อาจจะมีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้ต้องนอกใจพ่อของยาร์”

ยักษ์กล่าวอย่างคนที่มองโลกในแง่ดี

เขามองทุกอย่างสองด้านเสมอ ‘ผิด’ หรือ ‘ถูก’ ในความหมายของผู้ชายคนนี้ในหลายๆ เรื่องจึงแหวกออกมาจากกฎเกณฑ์คร่ำครึที่สังคมโบร่ำโบราณเคยตีกรอบเอาไว้